Αλιεύει η Αλεξία Τσούνη
Απόσπασμα άρθρου της Χριστίνας Πάντζου
Η υπόθεση με τις τρεις αδελφές που σκότωσαν τον τύραννο πατέρα τους, ο οποίος τις κακοποιούσε σωματικά, σεξουαλικά και ψυχολογικά, έχει φέρει στην επικαιρότητα το ζήτημα της οικογενειακής βίας που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στη χώρα. Ερευνα του 2012 έδειχνε ότι πάνω από 12.000 γυναίκες είχαν δολοφονηθεί από άντρες συγγενείς ή συντρόφους
H Κρεστίνα, η Αντζελίνα και η Μαρία Χατσατουριάν έγιναν άθελά τους τα δημόσια πρόσωπα του σιωπηλού εφιάλτη της οικογενειακής βίας στη Ρωσία. Πριν από έναν χρόνο, τα τρία κορίτσια μπήκαν στο δωμάτιο όπου κοιμόταν ο πατέρας τους και τον σκότωσαν.
Ηταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Λίγο πριν, ο 57χρονος πατέρας τους, Μιχαήλ Χατσατουριάν, θύμωσε για κάτι ασήμαντο (μια τρίχα στο πάτωμα, λίγη σκόνη στο τραπέζι, ένα κρύο φαγητό… κάθε μέρα μια πρόφαση για να τις ξυλοκοπήσει) και φωνάζοντάς τες μία-μία τούς έριξε σπρέι πιπεριού.
«Αυτοάμυνα»
Στις κοπέλες, 19, 18 και 17 ετών, απαγγέλθηκαν κατηγορίες για φόνο εκ προμελέτης, παρότι επί χρόνια, όπως αποφάνθηκαν οι εισαγγελείς, ο πατέρας τους τις κακοποιούσε σωματικά, σεξουαλικά και ψυχολογικά και οι συνήγοροί τους επιμένουν πως πρόκειται για «αυτοάμυνα σε συνθήκες διαρκούς κακοποίησης και απειλής θανάσιμης βίας».
Εμεναν μόνες μαζί του από το 2015, όταν εκείνος έδιωξε από το σπίτι την επίσης κακοποιημένη μητέρα τους. Έκτοτε ζούσαν τρομοκρατημένες από την καθημερινή βία του πατέρα τους που τους συμπεριφερόταν σαν να ήταν σκλάβες του, ενώ τον τελευταίο χρόνο σταμάτησαν να πηγαίνουν σχολείο γιατί τους απαγόρευσε να βγαίνουν από το σπίτι.
Η διεύθυνση του σχολείου δεν ερεύνησε ποτέ γιατί. Ούτε κάποια αρχή διερεύνησε την απόπειρα αυτοκτονίας της Κρεστίνα, που σύμφωνα με τον δικηγόρο της ήταν συνέπεια της τελευταίας σεξουαλικής επίθεσης που δέχθηκε από τον πατέρα της.
«Η υπόθεση Χατσατουριάν είναι ενδεικτική τού τι συμβαίνει με την οικογενειακή βία στη Ρωσία και του πώς το κράτος απαντά σε αυτήν», έλεγε στο δίκτυο CBS η Γιούλια Γκορμπούνοβα που πέρσι εκπόνησε σχετική έκθεση για το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η Ρωσία είναι μία από τις λίγες χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου που δεν έχει ειδική νομοθεσία κατά της οικογενειακής βίας.
Αντίθετα, το 2017 η κυβέρνηση ενέκρινε νόμο που αποποινικοποιεί κάποιες μορφές βίας μέσα στην οικογένεια, έτσι που ο ξυλοδαρμός ενός παιδιού ή μιας συντρόφου, αν δεν αφήσει σημάδια, τιμωρείται απλά με φυλάκιση 15 ημερών και πρόστιμο έως 400 ευρώ.
Οι αριθμοί
Δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές, αλλά έρευνα του υπουργείου Εσωτερικών το 2012 έδειξε πως 600.000 γυναίκες ήταν θύματα οικογενειακής βίας στη χώρα και 12.000-14.000 δολοφονήθηκαν από άντρες συγγενείς ή συντρόφους. Οσο για τις αστυνομικές αρχές, συνήθως απλά απαξιώνουν τις καταγγελίες χωρίς καν να τις καταγράφουν.
«Η επιλογή δεν είναι αν θα πας στην αστυνομία για να ζητήσεις βοήθεια», πρόσθεσε η Γκορμπούνοβα. «Η επιλογή για αυτές τις γυναίκες είναι είτε να πεθάνουν είτε να προστατεύσουν όσο καλύτερα μπορούν τον εαυτό τους».
Η υπόθεση έχει κινητοποιήσει μερίδα της κοινωνίας. Καμπάνια για να αποσυρθούν οι κατηγορίες έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 300.000 υπογραφές, από απλούς πολίτες έως διασημότητες ή και τη Συνήγορο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Μόσχας, ενώ διαδηλώσεις υπέρ τους οργανώθηκαν μπροστά στις ρωσικές πρεσβείες περίπου 20 χωρών.
Η κινητοποίηση υπέρ των τριών αδελφών ίσως δείχνει μια μικρή αλλαγή στην κοινωνία. Οπως και το γεγονός ότι η Εισαγγελία ξεκίνησε έρευνα για τις καταγγελίες κακοποίησης κατά του αποθανόντος Χατσατουριάν, κάτι που ίσως δώσει νέα τροπή στην υπόθεση. Ή ότι, προ ημερών, αστυφύλακας καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλακή, επειδή αγνόησε τις καταγγελίες μιας γυναίκας, λέγοντάς της «γύρνα ξανά να καταγγείλεις όταν πεθάνεις»: μία ώρα μετά, ο σύντροφός της τη δολοφόνησε.
Προς το παρόν είναι απλά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα της ατιμωρησίας.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα των Συντακτών – 27-6-2019
Έχουμε ερώτημα για τους αριθμούς που παρουσιάζονται, αφού δεν φαίνεται τι χρονολογίες καλύπτουν. Ελπίζουμε κάποια άλλη φορά να είναι πιο ακριβείς. Σ.Β.
Στην αρχική φωτό, οι δύο ενήλικες κατά την τέλεση της πράξης αδελφές, με τους συνηγόρους τους. Η τρίτη δεν εμφανίζεται σε καμιά φωτογραφία, αφού ήταν ανήλικη. Στην δεύτερη φωτό, η μητέρα με μια από τις καταδικασμένες ήδη κόρες της.