Αναδημοσιεύουμε και ευχαριστούμε για το άρθρο αυτό την Εφημερίδα των Συντακτών και την Ντίνα Δασκαλοπούλου
«Είσαι αστυνομικός; Κι αντί να προστατεύεις τους πρόσφυγες εδώ που είναι η δουλειά σου, τους αποκαλείς παράνομους και παραλίγο να τους σκοτώσεις;»
«Ναι, είμαι αστυνομικός και θα με δεις τώρα που θα αναλάβω υπηρεσία. Κι αυτοί είναι παράνομοι, δεν θα έπρεπε να είναι καν εδώ».
Ο διάλογος διαμείβεται έξω από τη Δομή Στέγασης Προσφύγων στον Ελαιώνα την Πέμπτη 1 Αυγούστου στις 9.30 το βράδυ. Η Αλεξία Τσούνη, μέλος του Σωματείου Γυναικείων Δικαιωμάτων το ΜΩΒ, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων αλληλεγγύης του Σωματείου για τη στήριξη γυναικών προσφύγων, έχει πάει για επιτόπια έρευνα στον Ελαιώνα, όπου με τη βοήθεια διερμηνέα και πολιτισμικού διαμεσολαβητή παίρνει συνεντεύξεις από τρεις γυναίκες που ζητούν άσυλο και οι οποίες απευθύνθηκαν στο ΜΩΒ για να βρουν προσωρινή στέγη. Στην άκρη του δρόμου, μπροστά από τη Δομή, συζητά με τη Σύρια πρόσφυγα, η οποία είναι έγκυος τριών μηνών και μητέρα τριών μικρών παιδιών. Τότε βλέπει να έρχεται κατά πάνω τους ένα λευκό αυτοκίνητο. Το Ι.Χ. φρενάρει απότομα μπροστά από τις γυναίκες και σταματά μόλις λίγα εκατοστά πριν τις ακουμπήσει. Την τρομάρα όλων διαδέχτηκε η έκπληξη.
Η Τσούνη πίστεψε ότι πρόκειται για ρατσιστική επίθεση. Κι ενώ τα τρία κοριτσάκια των προσφύγων κλαίνε φοβισμένα, η Τσούνη βλέπει να ανοίγει η πόρτα του αυτοκινήτου και μια γυναίκα να ετοιμάζεται να βγει.
«Της έκλεισα την πόρτα, εμποδίζοντάς την να βγει για να μην επιτεθεί στους πρόσφυγες. Της φώναξα “Τι κάνεις; Δεν βλέπεις τα παιδιά; Παραλίγο να τα σκοτώσεις!” και μου φώναξε “Ε και; Ετσι κι αλλιώς παράνομα είναι!”. Επαθα δεύτερο σοκ από την απάνθρωπη και ρατσιστική αυτή απάντηση, και κρατώντας ακόμα την πόρτα κλειστή της ζήτησα τα στοιχεία της. Μου είπε ότι τη λένε XXXXXXXXXXXXXXXXX και είναι αστυνομικός και δουλεύει εκεί στη Δομή Ελαιώνα! Τότε έπαθα και το τρίτο, μεγαλύτερο σοκ και της φώναξα “Είσαι αστυνομικός; Κι αντί να προστατεύεις τους πρόσφυγες εδώ, που είναι η δουλειά σου, τους αποκαλείς παράνομους και παραλίγο να τους σκοτώσεις;” Και μου φώναξε ευθαρσώς “Ναι, είμαι αστυνομικός και θα με δεις τώρα που θα αναλάβω υπηρεσία. Κι αυτοί είναι παράνομοι, δεν θα έπρεπε να είναι καν εδώ”. Της άνοιξα την πόρτα τότε και της είπα “Κανένας πρόσφυγας δεν είναι παράνομος, παράνομο είναι αυτό που έκανες εσύ και θα σου κάνω αναφορά. Με λένε Αλεξία Τσούνη και είμαι από το ΜΩΒ και είμαι εδώ επειδή βοηθάμε αυτές τις πρόσφυγες που είναι άστεγες να βρουν στέγαση. Είναι αιτούσες άσυλο από Αφγανιστάν και Συρία, μητέρες με μικρά παιδιά και έγκυες, και είναι υποχρέωση του κράτους να τους προσφέρει φιλοξενία, κι όχι να αναγκάζονται να μένουν σε σκηνές εδώ στην άκρη του δρόμου σε απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης”. Τότε βγήκε έξω από το αυτοκίνητό της και μου είπε “Κάνε μου αναφορά, κανένα πρόβλημα, δεν θα πάθω τίποτα”. Και όντως είδα ότι φορούσε παντελόνι αστυνομικής στολής και μπήκε μέσα στη Δομή Ελαιώνα και ανέλαβε υπηρεσία»!
Ετσι ακριβώς περιγράφει το περιστατικό στην καταγγελία που έκανε χθες η κυρία Τσούνη στην Εισαγγελία Ανηλίκων, την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, κάθε συναρμόδια αρχή, αλλά και στη Διεθνή Αμνηστία. «Είμαι ακόμα σοκαρισμένη και εξοργισμένη ταυτόχρονα από αυτό που βίωσα εκείνο το βράδυ», λέει στην «Εφ.Συν.» η κ. Τσούνη.
«Τέτοια επικίνδυνη και ρατσιστική συμπεριφορά εναντίον μικρών παιδιών από γυναίκα αστυνομικό δεν είχα αντιμετωπίσει ξανά τόσα χρόνια που προσπαθούμε αλληλέγγυα να στηρίξουμε πρόσφυγες στον δρόμο, στα κέντρα φιλοξενίας, στα κέντρα κράτησης, παντού. Δεν μιλάω καν για ιδεολογία και αλληλεγγύη στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάω ότι αντί για ανθρωπιά υπάρχει δηλητήριο, ούτε καν το επαγγελματικό καθήκον. Και φαντάζομαι πώς νιώθουν οι ίδιοι οι πρόσφυγες που είναι αναγκασμένοι να μένουν εκεί έξω και να αντιμετωπίζουν καθημερινά τέτοιες συμπεριφορές. Αναμένω την παρέμβαση όλων των αρμόδιων φορέων κατεπειγόντως, ελπίζω σε αυτή την περίπτωση να έχουν γρήγορα αντανακλαστικά, τόσο για τη συγκεκριμένη αστυνομικό όσο και για τη στέγαση των τριών οικογενειών».
