ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Παρουσίαση-πρόλογος: Βέρα Σιατερλή

Αν η τελετή αποκαθαρμού των γυναικών από τη ρυπαρότητα του έμμηνου κύκλου με το βάπτισμά τους στην μικρή δεξαμενή «μικβέ» κατά τους φονταμενταλιστές εβραίους, γυρίζει το γυναικείο κίνημα στον μεσαίωνα στο Ισραήλ, η ανακοίνωση (9 Ιουλίου 2019) της Ιερά Συνόδου κατά της έκτρωσης, η οποία καθιέρωσε ημέρα «Αγέννητου Παιδιού», υιοθετώντας το αίτημα οργάνωσης κατά των αμβλώσεων με εγκύκλιο της την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ως ημέρα «Αγέννητου Παιδιού» δεν πάει πίσω σε σκοταδισμό.

Μετά την παραίτηση του Αμβρόσιου μπορεί να απαλλαχτήκαμε από τα τοξικά του κηρύγματα αλλά ο θρησκευτικός μισογυνισμός και η οπισθοδρόμηση (σε μια θρησκεία που το 585, για να λύσει το ζήτημα αν η γυναίκα έχει ψυχή, πραγματοποιήθηκε στην πόλη Macon της Γαλλίας, Σύνοδος όπου τελικά οι επίσκοποι αποφάσισαν ότι όντως έχει ψυχή η γυναίκα) καλά κρατεί .

Κι αυτά για να μην νομίζουμε ότι ο μωαμεθανισμός και μόνο αυτός υποτιμά τις γυναίκες. Απλώς το γυναικείο κίνημα άλλαξε και ακόμη προσπαθεί να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού με τις διεκδικήσεις του. Για να μην ξεχνιόμαστε, τίποτε ποτέ δεν χαρίστηκε στις γυναίκες. Όλα με αγώνες κατακτήθηκαν. Και τώρα υπάρχει μια γενικευμένη συστηματική επίθεση κατά των δικαιωμάτων μας. Με τέτοιους προβληματισμούς ξανακοίταζα την θρησκευτική θεματολογία. Έτσι αποφάσισα να παραθέσω τα παρακάτω κείμενα που εντόπισα με θέμα, ο χριστιανισμός και οι γυναίκες, γραμμένα και τα δύο από εκπροσώπους του άλλου φύλλου για να τονίζεται ο εξόφθαλμος παραλογισμός. Το ένα από τον Αθεόφοβο, έναν μπλόγκερ ο οποίος σχολιάζει με όπλο του την κοινή λογική και το άλλο από τον κ. Χρ. Γεωργίου ο οποίος είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών.
Βέρα Σιατερλή

Διάφορα όργανα βασανιστηρίων, κυρίως των γυναικών, που εκτίθενται σε πολλά μουσεία.

ΚΕΙΜΕΝΟ 1ο Αθεόφοβος, atheofobos2.blogspot.com/2006/12/blog-post (το κείμενο το βρήκαμε στο σύνδεσμο που παραθέτουμε, αλλά όταν το ψάξαμε μετά από λίγες ημέρες δεν υπήρχε).

Μου διηγείτο μια γνωστή μου για την αδελφή της που είχε σπουδάσει Θεολογία και ήταν πιστή Χριστιανή την έκπληξη που αισθάνθηκε όταν σε μία συγκέντρωση φανατικών θεολόγων δεν ήθελαν να την αφήσουν να συμμετάσχει.
Προσωπικά δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένας άνθρωπος που υποτίθεται ότι έχει σπουδάσει όλα τα σχετικά με την θρησκεία και ιδίως τον Χριστιανισμό δεν έχει αντιληφθεί τον μισογυνισμό της Χριστιανικής θρησκείας από την ίδρυση της και ιδίως της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού δόγματα τα οποία δεν έχουν και καμία διάθεση να απαρνηθούν θέσεις του παρελθόντος οι οποίες μπορεί στην εποχή τους να ήταν αποδεκτές σήμερα όμως είναι τελείως απαράδεκτες.

Ο Απόστολος Παύλος τον οποίο ο Μπερναρ Σώ τον έχει αποκαλέσει «αιώνιο εχθρό των γυναικών», έχει πει: ο άνδρας δεν είναι της γυναίκας, μα η γυναίκα είναι του άνδρα. Ούτε ο άνδρας δημιουργήθηκε για τη γυναίκα, μα η γυναίκα για τον άνδρα.

Αλλά ο ίδιος είπε επίσης: Ο σύζυγος είναι η κεφαλή της γυναίκας του , όπως ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Έτσι λοιπόν όπως η εκκλησία υπόκειται στο Χριστό έτσι και οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται στους άνδρες τους.
Αντίστοιχες απόψεις έχει εκφράσει ο Άγιος Αμβρόσιος. «Ο Αδάμ οδηγήθηκε στην αμαρτία από την Εύα και όχι η Εύα από τον Αδάμ. Είναι σωστό και δίκαιο η γυναίκα να δέχεται σαν κύριο και αφέντη εκείνον που αυτή οδήγησε στην αμαρτία».
Ακόμα χειρότερα ήταν τα κηρύγματα του Τερτυλλιανού ήδη από τον 2ο αιώνα μΧ.
«Γυναίκα ! Είσαι η πύλη του διαβόλου. Εξαγοράζεις αυτόν που ο διάβολος δεν τολμάει να του επιτεθεί άμεσα. Εξαιτίας σου ο Υιός του Θεού έπρεπε να πεθάνει. Θα πρέπει πάντα να βαδίζεις μέσα σε πένθιμα κουρέλια». Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Κατ’ αυτόν η γυναίκα είναι «ναός χτισμένος πάνω σε ακαθαρσίες»

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν είχε καλύτερη γνώμη και αυτός.
Έγραφε: «Τι άλλο είναι η γυναίκα παρά ένας εχθρός της φιλίας, μια αναπόφευκτη τιμωρία, ένα αναγκαίο κακό, ένας φυσικός πειρασμός, ένας επιθυμητός όλεθρος, ένας οικιακός κίνδυνος, μια ευχάριστη καταστροφή, ένα κακό της φύσεως ζωγραφισμένο με όμορφα χρώματα;»

Βέβαια αν πάμε και πχ στην Παλαιά Διαθήκη εκεί τα πράγματα είναι πιο άγρια.
Στο βιβλίο των Αριθμών διαβάζουμε για τις οδηγίες του Μωυσή στις αιχμάλωτες γυναίκες:
…σκοτώστε κάθε γυναίκα που έχει γνωρίσει άνδρα πλαγιάζοντας μαζί του. Όλα όμως τα κορίτσια που δεν γνώρισαν άνδρα, κρατήστε τα ζωντανά για τους εαυτούς σας.
Ο Λωτ, όταν ο Θεός τον έσωσε από «τις πόλεις της ασχήμιας» όταν ό όχλος περικύκλωσε το σπίτι του σαν καλός και στοργικός πατέρας και υπόδειγμα πιστού στον Θεό για γλιτώσει το τομάρι του , προσέφερε στον όχλο τις κόρες του λέγοντας:
-Δείτε τώρα, έχω δύο κόρες που δεν έχουν γνωρίσει άνδρα :αφήστε με σας παρακαλώ, να σας τις φέρω, και να τις κάνετε ότι σας ευχαριστεί…
Βέβαια οι κόρες του Λωτ δεν παρέμειναν παρθένες γιατί τις πήδηξε ο ίδιος ο Λωτ και έτσι γεννήθηκαν ο Μωάβ και ο Άμμων ιδρυτές αντίστοιχα των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών.

Όλα αυτά και πολλά άλλα δεν ξέρω να βγήκε ποτέ κανένας ιερωμένος να τα καταδικάσει, αλλά απλά φροντίζουν να τα αποσιωπούν ώστε οι πιστές να μην αντιδρούν, όπως δεν αντιδρούν σε όλα τα υποτιμητικά για το γυναικείο φύλο, όπως ο αποκλεισμός από την ιεροσύνη, το άβατο του ιερού κτλ. τα οποία έχουν καταφέρει να τους τα πασάρουν ως παράδοση η οποία δεν αλλάζει.
Το έγραψε μετά από πολλή σκέψη ο αθεόφοβος

ΚΕΙΜΕΝΟ 2ο. Χρήστος Γεωργίου επίκουρος καθηγητής Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών tovima.gr

Από τη γέννησή μας κατηχούμεθα να πιστεύουμε ότι η Ορθοδοξία είναι υπέρμαχος της ισότητας των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής θέσης, εθνότητας, θρησκευτικών πεποιθήσεων κτλ. Είναι έτσι τα πράγματα; Τα ερωτήματα αυτά τίθενται λόγω της γενικότερης στάσης της Εκκλησίας σε μια σειρά ζητημάτων, όπως στην αμφισβήτηση του δικαιώματος της ανεξιθρησκίας και της ελευθεροτυπίας για θρησκευτικά θέματα (π.χ., βιβλίο Μ. Ανδρουλάκη Μν) κ.ά., αλλά διότι σχετίζεται και με ένα επιμελώς αποσιωπούμενο κεφαλαιώδες ζήτημα, που αφορά το ήμισυ των συμπολιτών μας: τις θρησκευτικές διακρίσεις εναντίον της γυναίκας.

Οι μισογυνικές αντιλήψεις της Ορθοδοξίας έχουν τις ρίζες τους στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη και διατηρούνται ακόμη και σήμερα. Πώς θα ένιωθαν, αλήθεια, οι Ελληνίδες αν συνειδητοποιούσαν ότι η θρησκεία τους τους προσφέρει έναν Θεό που τις προόρισε να υποτάσσονται στους άνδρες;

Σήμερα ακόμη η Εκκλησία εφαρμόζει πολλές διακρίσεις εναντίον των γυναικών. Δεν τους αναγνωρίζει την απαιτούμενη ηθική υπόσταση να ιερουργούν, ούτε να εισέρχονται στο Ιερό του ναού ή στο Άγιον Όρος (καθώς θεωρούνται ακάθαρτες λόγω της έμμηνης ρύσης Σημείωση Β.Σ). Δεν επιτρέπει στους αρχιερείς να παντρεύονται, για να μην σκανδαλίζονται από… γυναικείες επιρροές. Στον ναό, τους άνδρες τους τοποθετεί στα δεξιά και τις γυναίκες στα αριστερά (δηλαδή οι… κακοί εξ ευωνύμων;). Ακόμη και το κοριτσάκι-βρέφος το θεωρεί δυνητικά ανήθικο εκ γενετής, μια που ο παπάς το ευλογεί έξω από το Ιερό όταν σαραντίζει, ενώ το αγοράκι μέσα (παρόλο που η έμμηνος ρύση εδώ δεν ισχύει Σημείωση Β.Σ). Εγκλωβισμένες οι γυναίκες σε ένα θρησκευτικό δόγμα ανδροκρατικού δεσποτισμού, ελεγχόμενο από αντιδημοκρατικά εκλεγόμενους Ιεράρχες, υποτάσσονται στην Εκκλησία διότι, παρ’ ότι αμφισβητεί κατάφωρα την ισοτιμία τους προς τον άνδρα, τις δελεάζει να προσμένουν μια θέση στον Παράδεισο, πάντα, όμως, υπό την απειλή ότι η απόφαση του Θεού θα είναι αμετάκλητη αν καταλήξουν στην Κόλαση. Μήπως, εν τέλει, είναι πιο δίκαιοι και πιο επιεικείς οι ανθρώπινοι νόμοι;

Στην αρχική εικόνα βλέπουμε βασανιστήρια των γυναικών κατά την περίοδο κυνηγιού των μαγισσών