Έμφυλη βία: Βαριές ποινές για το θεαθήναι

Γράφει η Σίσσυ Βωβού

Δύο υποθέσεις επαναλαμβανόμενης έμφυλης βίας κακουργηματικής μορφής, στους δράστες των οποίων είχαν επιβληθεί βαριές ποινές, βγήκαν αυτές τις ημέρες στη δημοσιότητα, μόνο και μόνο για να μάθουμε και να ξαναμάθουμε πόσο ελαφρά αντιμετωπίζει το σύστημα της Δικαιοσύνης τέτοιου είδους κακουργήματα.

Ο 56χρονος προπονητής μπάσκετ έχει καταδικαστεί σε συνολικά 401 χρόνια κάθειρξης, για ασέλγεια-παιδεραστία σε βάρος 36 αγοριών αθλητών του στο μπάσκετ, στο Ρέθυμνο, με ανώτατο όριο κράτησης τα 20 έτη, αποφυλακίστηκε όμως στις 22 Απριλίου, μετά από 8,5 χρόνια φυλάκισης, και έκτοτε υποχρεούτο να δίνει το παρών μια φορά το μήνα στην αστυνομία. Έσπασε αυτόν τον όρο, και συνελήφθη ξανά, αλλά επίσης ζητά την αποφυλάκισή του, κάτι που ελπίζουμε να μην γίνει.

Ο 47χρονος “δράκος της Κέρκυρας” είχε καταδικαστεί για βιασμούς έξι βρετανίδων τουριστριών σε 53 χρόνια κάθειρξης, αλλά αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 2019, λίγο μετά την θεσμοθέτηση των νέων Ποινικών Κωδίκων, εκτίοντας συνολικά λιγότερο από 10 χρόνια κάθειρξης, λόγω της σχετικής πρόνοιας στους νέους αυτούς Ποινικούς Κώδικες. Εντέλει, αυτός καταζητείται εδώ και τρεις ημέρες, με την κατηγορία ότι απήγαγε και βίασε πολλαπλώς 34χρονη γυναίκα, η οποία και βρέθηκε σε καλύβα σε κακά χάλια, μετά από δύο 24ωρα αναζήτησης από την στυνομία της Κέρκυρας λόγω εξαφάνισης που είχε δηλωθεί από τον σύντροφό της.

Πρόκειται για δύο νέα σκάνδαλα, που δείχνουν ότι οι ποινές που επιβάλλονται από τη Δικαιοσύνη συχνά είναι τουφεκιές στον αέρα, με σκοπό να καθησυχάσουν τα θύματα και το συγγενικό τους περιβάλλον. Επίσης με σκοπό, στην περίπτωση της Κέρκυρας, να καθησυχάσουν την κριτική από τις βρετανικές εφημερίδες που είχαν αναδείξει το θέμα όταν ανακοινώθηκε η αποφυλάκιση.

Το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα αγανακτεί για τέτοιου είδους επιείκεια, και ζητά οι ποινές που επιβάλλονται να εκτίονται, αλλιώς προσφέρουν πολύ κακή υπηρεσία προς την κοινωνία, για το πόση σημασία δίνει η Δικαιοσύνη στο θέμα των σεξουαλικών εγκλημάτων κάθε μορφής, τα οποία εκτελούνται από άντρες, εναντίον γυναικών ή παιδιών.

Με την ευκαιρία να δώσουμε και πάλι “συγχαρητήρια” στην τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που πέρασε από τη Βουλή μόνο με τους δικούς της βουλευτές, και βουλεύτριες να μην ξεχάσουμε, αυτούς τους Ποινικούς Κώδικες που έγιναν η αιτία για την αποφυλάκιση αυτών των δύο βαριά καταδικασμένων. Και ζητούμε την αλλαγή αυτών των Ποινικών Κωδίκων που οδηγούν στην ελευθερία κάποιους κακούργους.

Τέλος, δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα γίνει με την ποινή για το βιασμό, βασανισμό και φόνο της Ελένης Τοπαλούδη, με τη δίκη να φθάνει στο τέλος της τις επόμενες ημέρες, και προβληματίζει κυρίως όχι το πόση θα είναι αυτή η ποινή, αλλά το πόση από αυτήν που θα επιβληθεί θα εκτιθεί.