Γράφουν: Αλεξία Τσούνη, Σίσσυ Βωβού
ΟΜΟΦΩΝΑ ΙΣΟΒΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ 15 χρόνια κάθειρξη είναι η τιμωρία που επέβαλε το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας στον καθένα από τους δύο κατηγορούμενους στην υπόθεση Τοπαλούδη. Κρίθηκαν ΟΜΟΦΩΝΑ ΕΝΟΧΟΙ ΓΙΑ ΟΜΑΔΙΚΟ ΒΙΑΣΜΟ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ ΕΚ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ (ο 23χρονος Μ.Κ. και ο 21χρονος Α.Λ.).
Το δικαστήριο δεν τους αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό. Αυτή ήταν η απόφαση της έδρας που ανακοινώθηκε στο δικαστικό μέγαρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για τη δίκη σε πρώτο βαθμό για το βιασμό και φόνο της 23χρονης Ελένης Τοπαλούδη, στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο, μετά από περισσότερες από 10 συνεδριάσεις, με τις τελευταίες να κρατούν πολύ πέραν του ωραρίου, έως 6 ή 7 το απόγευμα. Η τραγωδία, ή μάλλον η απήχησή της, ήταν παρούσα σε όλες τις στιγμές, σε όλα τα λόγια, και πάνω απ’ όλα στα μάτια, στις λέξεις ή τις σιωπές της Κούλας Αμουρτίδου, μητέρας της Ελένης Τοπαλούδη, και του πατέρα Γιάννη Τοπαλούδη. Πολύ σημαντική όλους αυτούς τους μήνες η μεγάλη αλληλεγγύη και η σταθερή παρουσία των φεμινιστριών και αλληλέγγυων.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης είχαν ζητήσει:
Για τον κατηγορούμενο Μ.Κ. τα εξής ελαφρυντικά: ακαταλόγιστο ή μειωμένου καταλογισμού, μετεφηβικής ηλικίας, ειλικρινούς μεταμέλειας και καλής συμπεριφοράς προς το δικαστήριο υπό την έννοια ότι θα μπορούσε να παραμείνει νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο και να παρέλθει το 18μηνο.
Για τον κατηγορούμενο Α.Λ. τα εξής ελαφρυντικά: μετεφηβικής ηλικίας, πρότερου έντιμου βίου, ειλικρινούς μεταμέλειας, καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη του και ότι βρισκόταν σε εξάρτηση από το άλλο άτομο.
Η εισαγγελέας πρότεινε να μην αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό στους κατηγορούμενους και καταχειροκροτήθηκε από το ακροατήριο.
Να προσθέσουμε ότι για το βιασμό και φόνο της Ζωής Δαλακλίδου, το 2012, η ποινή για τον Χρήστο Παπάζογλου ήταν ισόβια συν 25 χρόνια τόσο στο πρώτο δικαστήριο όσο και στο Εφετείο. Τώρα άλλαξαν οι Ποινικοί Κώδικες και μετά τα ισόβια έχουμε τα 15 χρόνια και όχι τα 25. Εκπτώσεις σε πολύ σοβαρά κακουργήματα που μας συγκλόνισαν. Και η έκτιση ποινών για έμφυλη βία παίρνει όλο και περισσότερες εκπτώσεις.
Τέλος, πολλές από εμάς κλάψαμε για μια κοπέλα που δεν γνωρίσαμε ποτέ. Έκλαψε και η εισαγγελέας κατά την αγόρευσή της, που είχε τη δικογραφία και την δούλευε εξονυχιστικά και επιμελέστατα για μήνες. Αυτή δεν δικαιούται; Δεν είναι άνθρωπος; Δεν είναι γυναίκα; Δεν είναι φυσικό να ξεχειλίζουν τα συναισθήματά της όταν είναι στην έδρα ή όταν είναι στο γραφείο της; Και τόσοι άλλοι άνθρωποι που βγαίνουν στα κανάλια για να μιλήσουν και δακρύζουν μόνο που το σκέφτονται, δεν δικαιούνται;
Την αμέριστη αγάπη και σεβασμό μας για τους τραγικούς γονείς. Για αυτό που έκαναν στην Ελένη θα τιμωρηθούν αυτοί οι δύο, έλεγε ο κ. Τοπαλούδης συχνά. Γι’ αυτό που έκαναν σε εμάς όμως, δεν θα τιμωρηθούν.
Η φωτό από το πανό μας έξω από το δικαστήριο σε όλες τις δικασίμους, κι εμείς μέσα. Οι γονείς μαζί μας.