Το δημοσίευμα μας έστειλε η Κούλα Αμουρτίδου, μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη
”άρχισε να μυρίζει το σκοτωμένο σώμα
κι εγώ βογκώ την αιώνια σιωπή
κάτω από τσιμέντο που στέγνωσε γρήγορα
κι εγώ βογκώ τη φρίκη μου που σκόνταψε σε βράχια
κομματιασμένη φρίκη
λάμνει στην επιφάνεια μιας κόκκινης θάλασσας
σαν αίμα
από αίμα
δικό μου δικό σου δικό της
ένας γλάρος μαζεύει σύμφωνα και φωνήεντα
– ξεκοιλιασμένες λέξεις
λέξεις μικρές
στάζει στο ράμφος του η ηχώ από όχι
τα σφραγισμένα μάτια τον παρακολουθούν
να διαγράφει κύκλους πάνω απ’ το άψυχο κορμί
και μια απόχη στα νύχια του ψαρεύει την ηχώ
από όχι όχι όχι
τα μαλλιά στα βράχια απλωμένα χταπόδια
λιάζονται σε σκουριασμένους ουρανούς
πλεγμένα κοτσίδες με κόκκινες αιμάτινες κλωστές
τα πόδια ξερά κλαδιά, τα χέρια λεπίδες
σκάφτουν λαγούμια φως στην άγονη πέτρα
μα
ο θάνατος ποτέ δεν συναινεί στον ήλιο
τα χείλια ασάλευτα στη γλώσσα αρμύρα
στάζει στην άκρη της
η ηχώ
από όχι όχι όχι
στην αντηλιά της μνήμης θα κάψω τις μορφές σας
έτσι όπως ξαπλώνω σε ακίνητη στάση
με τη ρυτίδα στο μέτωπο
που πάντα θα ουρλιάζει
όχι”
Το δημοσίευμα του neakriti.gr με τίτλο Ελένη Τοπαλούδη: «Γροθιά στο στομάχι» το ποίημα καθηγήτριας του Ηρακλείου
Η Νατάσσα Χαλκιά, καθηγήτρια του 7ου ΓΕΛ, δίνει τροφή για σκέψη και στέλνει μήνυμα στους γονείς…
Με ένα ποίημα… «φρικτά ωραίο», όπως σχολίασε συνάδελφος της, η φιλόλογος του 7ου ΓΕΛ Ηρακλείου, Νατάσσα Χαλκιά συγκλονίζει, συγκινεί, ευαισθητοποιεί αλλά και προβληματίζει τον αναγνώστη του! Η έμπειρη καθηγήτρια ορμώμενη από τα δραματικά γεγονότα που οδήγησαν στον φρικτό θάνατο της Ελένης Τοπαλούδη έγραψε ένα ποίημα γροθιά στο στομάχι …
Εδώ το ποίημα που δημοσιεύσαμε στην αρχή
Το neakriti.gr επικοινώνησε με την Νατάσσα Χαλκιά, η οποία μίλησε για τους λόγους που την οδήγησαν στην συγγραφή του συγκεκριμένου ποιήματος, ενώ θέλησε να στείλει και ένα μήνυμα αφύπνισης στους γονείς που μεγαλώνουν παιδιά με «απαρχαιωμένες νοοτροπίες περί ισχυρού φύλου και άνισων σχέσεων..», επισημαίνοντας «πως τέρατα δεν υπάρχουν, τερατώδεις όμως μπορούμε να γίνουμε στην πορεία.… Οι δολοφόνοι της Ελένης δεν είναι ψυχοπαθείς ούτε νοητικά νοσούντες, είναι παιδιά «κανονικών» οικογενειών …»
Ποιο ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία αυτού του ποιήματος; Ποια ανάγκη το δημιούργησε; Η φρικτή δολοφονία και ο ομαδικός βιασμός της Ελένης Τοπαλούδη στοίχειωσε τη σκέψη μου. Και όπως έγραψε ο Νίτσε, «το εγώ μιλά μόνο όταν έχει πληγωθεί». Παραφράζοντας τον μεγάλο φιλόσοφο και μιλώντας προσωπικά, κάθε ποίημα γεννιέται πάντα από μια πληγή, μια λύπη, μια απώλεια που την μοιράζομαι γράφοντας. Η χαρά είναι μια κατάσταση που ποτέ δεν με ενδιέφερε να αποτυπώσω στο χαρτί. Αν είμαι χαρούμενη, θα τραγουδήσω και θα χορέψω. Αντίθετα, η κόλαση γύρω μου κινητοποιεί τη σκέψη και βουτά την πένα μου στο μελάνι. Γράφω για να λυτρωθώ. Αυτό έκανα και με την «ηχώ από όχι».
Με ένα ποίημα… «φρικτά ωραίο», όπως σχολίασε συνάδελφος της, η φιλόλογος του 7ου ΓΕΛ Ηρακλείου, Νατάσσα Χαλκιά συγκλονίζει, συγκινεί, ευαισθητοποιεί αλλά και προβληματίζει τον αναγνώστη του! Η έμπειρη καθηγήτρια ορμώμενη από τα δραματικά γεγονότα που οδήγησαν στον φρικτό θάνατο της Ελένης Τοπαλούδη έγραψε ένα ποίημα γροθιά στο στομάχι …
Το κειμενο έγραψε η Μαρία Πετρούτσου
στις 19-5-2020