Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Στο πλαίσιο της ενημέρωσης της κοινωνίας και πάνω απ’ όλα του υπουργείου Δικαιοσύνης, εν όψη του νέου νομοσχεδίου για το οικογενειακό δίκαιο, έχουμε ακόμα μια ιστορία πόνου και αβάσταχτης οικονομικής αιμορραγίας από τις δικαστικές διαμάχες.
Ήταν 30 ημερών το παιδί, που μάλιστα γεννήθηκε με καισαρική, όταν αυτός εγκατέλειψε το κοινό μας σπίτι, για να πάει στη μητέρα του, καλώντας κι εμένα να αφήσω το ιδιόκτητο σπίτι μου και να μετακομίσω, από την Ελευσίνα στο Περιστέρι.
Στο μεταξύ δεν ήταν ποτέ παρών, δούλευε δήθεν δύο βάρδιες. Δεν άντεχε το μωρό, που έκανε τους σχετικούς θορύβους, που εκείνος, για να τους αποφύγει, έβαζε ωτοασπίδες, για το ελάχιστο διάστημα που ήταν στο σπίτι.
Αυτό δεν κράτησε πολύ. Έφυγε νύχτα, μαζεύοντας κάποια πράγματά του, και την άλλη μέρα, όταν του τηλεφώνησα για να μάθω τι είχε γίνει, μου είπε ότι είναι στη δουλειά. Όμως αμέσως με επισκέφθηκε ο δικαστικός κλητήρας για να παραδώσει εξώδικο! Όπου έλεγε ότι τον έδιωξα από το σπίτι, και τον απειλούσα εγώ, μια λεχώνα, και η οικογένειά μου.
Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε ο Γολγοθάς με δικηγόρους, κλητήρες και δικαστήρια, για εμένα που είχα μωρό του θηλασμού. Οι κατηγορίες απαίσιες, ανίκανη μάνα, δολοφόνος, ναρκωτικά και άλλα χειρότερα.
Σήμερα, το παιδί είναι δυόμισυ χρόνων, αλλά τα συνεχή δικαστήρια μου έχουν κοστίσει 18.000 ευρώ και συνεχίζονται, με δικόγραφα επί δικογράφων, προσωρινές διαταγές, με αποτέλεσμα καμιά συνεννόηση, και δεν έχουμε ακόμα δηλώσει καν το όνομα του παιδιού.
Τώρα μάλιστα μου ζητάει την επιμέλεια-συνεπιμέλεια του παιδιού, με 74 σελίδες δικόγραφο, για να αποδείξει ότι είναι ο καλός μπαμπάς, και συμμετέχει μάλιστα στους “ενεργούς μπαμπάδες”.