Το Μωβ
Συμβολική διαμαρτυρία γυναικείων οργανώσεων σήμερα για την κατάθεση του νομοσχεδίου για το οικογενειακό δίκαιο, που αφορά την υποχρεωτική συνεπιμέλεια τέκνων. Η αστυνομία παρούσα, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, δεν μας άφησε να σταθούμε ειρηνικά μπροστά στη Βουλή περισσότερο από μισή ώρα. Κάποιες οργανώσεις μοίραζαν σχετικά κείμενα, ενώ το Μωβ μοίρασε το κείμενο που ακολουθεί.
Το νομοσχέδιο που είδε το φως της δημοσιότητας, στις 22/2 και πρόκειται να υποβληθεί στο υπουργικό Συμβούλιο σήμερα, είναι αναχρονιστικό σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία, δικαιώνει για άλλη μια φορά τον αγώνα που κάναμε, σε συνεργασία με πολλές γυναικείες οργανώσεις, για την απόσυρσή του.
Εισάγει ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών. Οι διατάξεις προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν ψηφιστεί μπορεί να καταδικαστεί η Χώρα από τα διεθνή δικαστήρια. Συγκεκριμένα :
α) Ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα, κάτι που πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης,
β) Εισάγεται αυθαίρετα ελάχιστη επικοινωνία 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στην περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άστοχο, καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών. Άλλωστε μόνο η αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της.
γ) Εισάγονται αυθαίρετα υποχρεώσεις των γονέων έναντι των ανιόντων της πατρικής ή μητρικής γραμμής (παππούδες, γιαγιάδες) τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας
δ) Εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες, ερειδόμενες σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
Ενώ λοιπόν το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς, στην πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Το κίνητρο του νομοθέτη φαίνεται να είναι η εξυπηρέτηση της απρόσκοπτης, ανεμπόδιστης, ακώλυτης, ευρείας επαφής του τέκνου με τους γονείς του, την οποία την ανάγει σε μέγιστο αγαθό αναφορικά με το συμφέρον του τέκνου. Το αποτέλεσμα όμως της ρύθμισης καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας ήτοι σε πλήρη και ολοκληρωτική αποξένωση του παιδιού από τον άλλο γονέα. Η έννομη συνέπεια της ρύθμισης αντιστρατεύεται αυτό καθεαυτό το κίνητρο της ρύθμισης. Εδώ υπάρχει μεγάλη αντίφαση.
ε) Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία καθόλου επιλύει τις αντιδικίες των γονέων, αντίθετα τις γιγαντώνει καθώς τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης.
στ) Δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων δομών, όπως ζητούμε μετ’ επιτάσεως ο γυναικείες οργανώσεις.
Ζητούμε την οριστική παύση μεταρρύθμισης του οικογενειακού δικαίου, γιατί πιστεύουμε ότι το υπάρχον είναι επαρκές, και εξασφαλίζει την εξατομικευμένη κρίση των δικαστηρίων για τις αποφάσεις που αφορούν το μέλλον των παιδιών σε περίπτωση διάστασης ή χωρισμού.
Ζητούμε από τα κόμματα της Βουλής να το καταψηφίσουν ονομαστικά, πιστεύοντας, όπως αποδεικνύεται και από την κριτική μας, ότι αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα στην ισότητα των φύλων και επιστροφή σε πατριαρχικές ρυθμίσεις του παρελθόντος.
