Γράφει η Κατερίνα Πράπα
Στη Τουρκία η βία κατά των γυναικών είναι ένα συχνό φαινόμενο, που ανήκει πλέον στην θλιβερή πραγματικότητα τους. Χαρακτηρίζεται ως μια χώρα απόλυτα συντηρητική και πατριαρχική, η γυναίκα τις περισσότερες φορές αναγνωρίζεται μόνο ως μητέρα με μοναδικό ρόλο την φροντίδα των παιδιών και του συζύγου της. Γυναίκες στην Τουρκία δολοφονούνται επειδή ατίμασαν την τιμή της οικογένειας, έμειναν τελευταίες στο λεωφορείο η επειδή δεν θέλησαν πια να είναι μαζί με τους συντρόφους τους.
Σύμφωνα με στοιχεία από την φεμινιστική οργάνωση “We Will Stop Femicide”, το 2020 δολοφονήθηκαν 300 γυναίκες ενώ το 2019 καταγράφηκαν 474 δολοφονίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι, η κυβέρνηση της Τουρκίας δεν δημοσιοποιεί πλέον επίσημα στοιχεία. Ομάδες ακτιβιστών υποστηρίζουν ότι η αυξανόμενη εγκληματική βία προέρχεται από την προστασία και κάλυψη των κυβερνήσεων στους άνδρες, καθώς οι ποινές δεν είναι αποτρεπτικές. Δεν είναι λίγες οι φορές που σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας ο θύτης αντιμετωπίστηκε με επιείκεια, αφού ο δικαστής έκρινε αυτή την αντίδραση σεβαστή. Την συμπεριφορά αυτή αναπαράγουν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συγκεκριμένα με την δολοφονία της φοιτήτριας Ozgecan Aslan , η όποια δολοφονήθηκε καθώς γύριζε με το λεωφορείο σπίτι της. Κάποια από τα τοπικά μέσα ανέφεραν ότι «Οι δράστες πιστεύουν ότι οι γυναίκες αυτές άξιζαν να πεθάνουν. Όταν μια γυναίκα φοράει μίνι φούστα, αξίζει να βιάζεται. Όταν μια γυναίκα δεν μαγειρεύει και δεν φροντίζει τα παιδιά μερικοί άντρες σκέφτονται ότι αξίζει να πεθάνει»
Δολοφονίες γυναικών «βαπτίζονται» αυτοκτονίες
Ένα από τα εγκλήματα που παρέμειναν στην συνείδηση της Τουρκίας είναι η δολοφονία της Σουλέ Τσετ, η οποία τον Μάιο του 2018 βιάστηκε στο γραφείο από δυο μεθυσμένους, ο ένας εκ των οποίων ήταν ο προϊστάμενος της. Οι δύο κατηγορούμενοι υποστήριξαν ότι η 23χρόνη πήδηξε από το παράθυρο. Η δίκη διήρκησε ένα εξάμηνο, με επανειλημμένες διαδηλώσεις σε ένδειξη διαμαρτυρίας και συμπαράστασης. Στην Τουρκία, το γυναικείο κίνημα είναι ισχυρό, είναι ζωντανό και δεν σταματούν να διεκδικούν τα βέλτιστα για τις ίδιες.
Μετά από την άγρια δολοφονία της 23χρονης πολλές γυναικείες οργανώσεις ήλπιζαν ότι θα σταματούσε το φαινόμενο αυτό και ίσως υπήρξε μια ριζική αλλαγή στον τρόπο που απονέμεται η δικαιοσύνη. Η αλλαγή αυτή δεν ήρθε ποτέ.
Κυβέρνηση και αστυνομία σιωπούν
Οι Γυναικείες οργανώσεις υποστηρίζουν ότι η αστυνομία αποτελεί μέρος αυτού του κοινωνικού προβλήματος .Η αστυνομία επιλέγει να κλείνει τα μάτια, αμέτρητες φορές γυναίκες προσπάθησαν να καταφύγουν στις αρχές για να ακουστούν οι φωνές τους ,αλλά μάταια. Στις 25 Νοεμβρίου συγκεντρώθηκαν 2.000 γυναίκες για τη Παγκόσμια Ήμερα Εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών και τότε παρενέβη η αστυνομία και τη διέλυσε με δακρυγόνα. Μέχρι σήμερα, αν και η Τουρκία άνηκε στην Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και ήταν η πρώτη χώρα που υπέγραψε , στην πράξη οι νόμοι φάνηκε ότι δεν υλοποιήθηκαν ποτέ ορθά. Παρατηρείται ότι πολλές ισλαμικές οργανώσεις παρεμπόδιζαν την συμφωνία υποστηρίζοντας ότι έρχεται σε αντίθεση με τα ήθη και τα έθιμα. Ο ίδιος Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν ,αναπαράγει συνεχώς το στερεότυπο για την θέση της γυναίκας λέγοντας ότι «η θρησκεία έχει καθορίσει την μητρότητα για τις γυναίκες» καθώς και ότι από την φύση τους δεν είναι ίσες με τους άνδρες. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση είναι απρόθυμη για δραστικές και αναγκαίες αλλαγές.
Σήμερα η Τουρκία με την απόσυρση της από την σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, επέστρεψε σε μία σκοτεινή και τρομακτική εποχή. Πρόκειται για μια απόφαση που οδηγεί τη χώρα πολλά χρόνια πίσω , είναι μία απόφαση που δίνει δύναμη στους κακοποίητες και στους δολοφόνους. Η απόσυρση της χώρας από μια διεθνή σύμβαση, η οποία έγινε αποδεκτή ομόφωνα από το Κοινοβούλιο, δεν μπορεί να αποφασιστεί από ένα άτομο.
Σε ένα απόλυτο συντηρητικό καθεστώς οι γυναίκες βρίσκουν την δύναμη. Ύστερα από την ανακοίνωση της απόφασης, χιλιάδες άνδρες και γυναίκες , μικρότερης και μεγαλύτερης ηλικίας βγήκαν στους δρόμους και φώναξαν, ότι δεν φοβούνται και ότι είναι εδώ, είναι ακόμα εδώ. Στην Τουρκία η επιδημία, είναι η βία κατά των γυναικών. Η ωμή αλήθεια είναι ότι οι Τουρκάλες αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Σήμερα διακυβεύεται η ζωή τους. Πρόκειται για μια συντριπτική απόφαση που αγνοεί και περιφρονεί τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τελικά πόσο εύκολο είναι να είσαι σήμερα γυναίκα στην Τουρκία;
ΠΗΓΗ: https://kedisa.gr ( Η θέση της Γυναίκας στην Τουρκία μετά την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία)
Τουρκία: Δολοφονίες γυναικών «βαπτίζονται» αυτοκτονίες | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (kathimerini.gr)
https://ampa.lifo.gr/koinotita/i-toyrkia-afinei-gynaikes-na-dolofonoyntai/