Συντάσσει η Εύη Κυπαρίσση
«Φορούσα φόρεμα. Ήμουν 6 ετών».
Τα ρούχα των θυμάτων βιασμού δεν είναι ένοχα.
Μια φόρμα και t-shirt, ένα παντελόνι, ένα παιδικό φόρεμα. Αυτά είναι ρούχα που φορούσαν θύματα βιασμού τη στιγμή που τους επιτέθηκαν και αποτελούν μέρος project που σκοπεύει να υπογραμμίσει το «αυτονόητο»: πως τα ρούχα δεν προκαλούν το βιασμό. Ο βιαστής τον προκαλεί.
Τα ρούχα είναι θέμα ταμπού στα σεξουαλικά εγκλήματα. Πολλές φορές το θύμα δέχεται την ερώτηση του τι φορούσε εκείνη την ημέρα, ερώτηση που σαφώς υπονοεί ότι τα ρούχα προκάλεσαν την επίθεση και άρα φταίει το θύμα. Στο project με τίτλο «What were you wearing that day?» (Τι φορούσες εκείνη την ημέρα;) που παρουσιάστηκε στο Κάνσας, περιλαμβάνονται σύνολα που φορούσαν τα θύματα την στιγμή που δέχθηκαν επίθεση. Κάθε σύνολο συνοδεύεται και με ένα σημείωμα του θύματος της επίθεσης. «Φορούσα φόρεμα. Ήμουν 6 ετών». Σε ανάλογο project στο Βέλγιο με τίτλο «Ήταν λάθος μου» παρουσιάζονται επίσης αντίγραφα ρούχων παρόμοια με αυτά που φορούσαν τα θύματα βιασμού. Το πόρισμά τους, κοινό: τα περισσότερα είναι απλά, καθημερινά ρούχα που θα μπορούσε να φοράει η καθεμία από εμάς.
Project σαν κι αυτά, δίνουν από μόνα τους απάντηση στο υποσυνείδητο ερώτημα που κυριαρχεί γύρω από την κουλτούρα του βιασμού: «Μήπως προκάλεσες με τα ρούχα σου;». Η σεξουαλική βία είναι γεγονός που αποτελεί ταμπού και συχνά αποσιωπάται. Το «Washington Post-Kaiser Family Foundation» διεξήγαγε έρευνα για την σεξουαλική επίθεση η οποία έδειξε ότι 6 στις 10 γυναίκες πιστεύουν πως όσες γυναίκες βρίσκονται σε πάρτι ντυμένες προκλητικά, «πάνε γυρεύοντας» πράγμα που δείχνει πως η ίδια η κοινωνία αποθαρρύνει τα θύματα να μιλήσουν. Παράλληλα, μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό σεξουαλικής βίας καταγγέλλεται στα αστυνομικά τμήματα ενώ ακόμα λιγότερα περιστατικά καταδικάζονται.
Πηγή: doctv.gr