Αλιεύει η Ιλεάνα Σακκά
Ο νέος νόμος του κράτους για το οικογενειακό δίκαιο ψηφίστηκε.
Mε απώλειες για την κυβέρνηση της οποίας η εικόνα τσαλακώθηκε διεθνώς, με αντιδράσεις -ακόμη και από τον ΟΗΕ-. Με διατάξεις επικίνδυνες για αρκετά παιδιά και μητέρες που ζουν ή έζησαν σε περιβάλλον κακοποίησης. Ο νέος νόμος είναι εδώ. Το ίδιο και οι εκπρόσωποι της Alt – Right (Εναλλακτική δεξιά χαρακτηρισμένη και ως Μεταφασισμός) στη χώρα μας, που έκαναν με αφορμή τη συζήτηση για το νομοσχέδιο, πρώτη φορά τόσο αισθητή την παρουσία τους και την αποφασιστικότητα τους να παρέμβουν σε νομοθετήματα της χώρας. Κι αυτό είναι ίσως είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσει βαθιά την επόμενη μέρα, αν δεν θέλουμε το νομοσχέδιο αυτό, να είναι μόνο η αρχή για ένα ζοφερότερο μέλλον.
Γιατί ποιος εγγυάται, ότι δεν θα απαξιωθούν ξανά οι 80 οργανώσεις εντός και εκτός τις χώρας, η Διεθνής Αμνηστία, σχεδόν το σύνολο του νομικού κόσμου, η παιδοψυχιατρική εταιρεία, το σύνολο των γυναικείων οργανώσεων κοκ, αν για παράδειγμα, πλευρίσουν αύριο τον κο Τσιάρα οι υπέρμαχοι της απαγόρευσης των αμβλώσεων, με τους οποίους «φλέρταρε» πρόσφατα η Νίκη Κεραμέως;
Και ποιος αφελής πιστεύει, πως αποκλείεται να ακούσουμε από τα έδρανα της βουλής κάποιον να υπερασπίζεται νόμο για τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού, όταν ήδη έχουμε ακούσει τον βουλευτή της ΝΔ κ. Γ. Λοβέρδο να λέει πως ένας κακοποιητής πατέρας μπορεί να είναι καλός γονιός; Ενώ έχουμε δει να καταψηφίζει στο ευρωκοινοβούλιο το δικαίωμα στην έκτρωση των γυναικών ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Στ. Κυμπουρόπουλος;
Όταν μάλιστα γνωρίζει, πως σε όλο τον κόσμο σήμερα, στο κέντρο των προσπαθειών αντιμεταρρύθμισης του οικογενειακού δικαίου βρίσκονται οι δυνάμεις της νέας ακροδεξιάς που έχουν βάλει στόχο μεταξύ άλλων την κατάργηση των δικαιωμάτων των γυναικών.
Oι Ισπανοί μάλιστα, έχουν εισαγάγει τον όρο neo machistas, για να μιλήσουν για τους οπαδούς της Alt – Right, οι οποίοι υπονομεύουν τα δικαιώματα των γυναικών με το επιχείρημα, πως έχουν πλεονεκτική μεταχείριση στην εποχή μας. Προβάλλοντας μάλιστα τις «ρομαντικές» ιδέες της επιστροφής στον άνδρα-προστάτη της γυναίκας επαναφέρουν αντιλήψεις τις οποίες έχουμε αφήσει πίσω εδώ και δεκαετίες, χάρη στους αγώνες του φεμινιστικού κινήματος.
Η ακροδεξιά με το αγγελικό πρόσωπο και τα δικαιώματα των λευκών ανδρών
O εμπνευστής της Alt – Right, ο Αμερικανός Richard B. Spencer δεν είναι μπρατσωμένος. Δεν φοράει παντελόνι παραλλαγής ούτε έχει τον αγκυλωτό σταυρό στο μπράτσο. Έχει το προφίλ του καλού παιδιού που τιμάει τις παραδόσεις. Η εκτόξευση του κινήματος του που έχει διασχίσει πλέον τον Ατλαντικό και απλώνεται γοργά στην γηραιά ήπειρο, συνέπεσε με την εκλογή του Τραμπ στην Αμερική. Ο Σπένσερ, συμβουλεύει τους λευκούς να μην αυτομαστιγώνονται πλέον, να μην υποκύπτουν στο «λευκό αυτομίσος». Συμβουλεύει τους προνομιούχους να μην αφήσουν τις μειονότητες και τον δικαιωματισμό να τους στερήσουν τα προνόμια, γιατί στην πραγματικότητα… εκείνοι είναι τα θύματα.
Όμως προσοχή! Ο λόγος της alt right ακούγεται «δικαιωματικός». Βασίζεται πάνω στη λογική «δικαιώματα για όλους» ή αν θέλετε «Ίσα δικαιώματα για όλους» και αυτό διαστρέφεται προς όφελος του ισχυρού.
Γι’αυτό και η απάντηση στο σύνθημα «Black lives matter» (κίνημα που χαρακτηρίστηκε ρατσιστικό από τον Όρμπαν) ήταν το «All Lives matter». Ποιος θα διαφωνούσε εξάλλου, εκτός από μερικούς ψυλλιασμένους αριστερούς και δημοκράτες που μπορούν να διακρίνουν την προπαγάνδα του νέου φασισμού;
Ο δρόμος της εναλλακτικής δεξιάς (Alternative Right) είναι στρωμένος με επικίνδυνες στρεβλώσεις, γενικεύσεις, μπόλικη σύγχυση και υπερσύγχρονα επικοινωνιακά τεχνάσματα, τα οποία ανάλογα με την περίπτωση, αφήνουν να διαφανεί ή αποκρύπτουν τεχνηέντως, την βάση του οικοδομήματος που δεν είναι άλλη από τη νέα μορφή του φασισμού και οι ιδέες της «λευκής ταυτότητας». Στους κόλπους της έχουν βρει στέγη οι οργανώσεις που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των λευκών ανδρών (men’s rights groups), οι οποίοι δηλώνουν καταπιεσμένοι από τον νεοφεμινισμό, την πολιτική ορθότητα και τους μετανάστες. Απορρίπτουν την φιλελεύθερη δημοκρατία, τον κοσμοπολιτισμό και την κοινωνική δικαιοσύνη. Οι οπαδοί της Alt – Right δηλώνουν πως απειλούνται από τις λιγότερο ισχυρές ομάδες που έρχονται να διεκδικήσουν ορατότητα και δικαιώματα. Σας θυμίζει κάτι;
Ο δρ. Πολιτικών επιστημών Γιώργος Αρχόντας μάλιστα συμπληρώνει σε συνέντευξη του ότι «πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για νέους άνδρες (με υψηλότατες διαδικτυακές δεξιότητες) που νιώθουν να απειλείται η ταυτότητα και η κοινωνική τους θέση, από έναν δημόσιο λόγο που βλέπουν να υπερασπίζεται πρόθυμα άλλες πληθυσμιακές ομάδες όπως οι γυναίκες και οι μειονότητες, ενώ τους ίδιους τους συγκαταλέγει συλλήβδην σε μια προνομιακή πλειονότητα ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες προσωπικές τους συνθήκες ζωής». Ενώ ο Κωστής Παπαϊωάννου υπογραμμίζει πως:
«Παρά τις διαφορές ανά χώρα, το υπόβαθρο είναι κοινό. Ένα μείγμα από «λευκή υπεροχή», απομονωτισμό, αντισημιτισμό, ξενοφοβία, ισλαμοφοβία, σεξισμό, ομοφοβία, δεξιό λαϊκισμό, διάχυτη μνησικακία, αντι-διαφωτισμό, ιστορικό αναθεωρητισμό. Χωράνε εκεί εθνικιστές, παλαιοσυντηρητικοί, «αναρχοκαπιταλιστές», χριστιανοί φονταμενταλιστές, νεομοναρχικοί, νεοναζί και καθαρόαιμοι φασίστες. Ο Τραβέρσο κάνει λόγο για «μεταφασισμό», ένα εν εξελίξει φαινόμενο με συνέχειες (παρακαταθήκες του κλασικού φασισμού) και ρήξεις (χαλαρή ιδεολογία, μείγμα λαϊκισμού και ξενοφοβίας)»
Η ΝΔ ενώ δεν έχει υιοθετήσει δημόσια την Alt Right, κλείνει το μάτι συστηματικά στους οπαδούς της και «εκπαιδεύει» ολοένα και περισσότερο τους ψηφοφόρους της στο περιβάλλον αυτό. Σύμφωνα δε με δημοσιεύματα, ο Στιβ Μπάνον, κατά πολλούς πρωτεργάτης της εκλογικής νίκης του Τραμπ, οπαδός της Alt Right και μετέπειτα επικεφαλής σύμβουλος στρατηγικής του Προέδρου, είχε επισκεφθεί δύο φορές την Αθήνα, προκειμένου να εκπαιδεύσει το επικοινωνιακό επιτελείο της Πειραιώς. Tην δεύτερη φορά, ως ομιλητής στο Athens Democracy Forum τον Οκτώβριο του 2019.
Διεθνή μέσα μάλιστα είχαν τότε αναρωτηθεί τι δουλειά έχει ένας αρνητής της δημοκρατίας σε ένα φόρουμ για τη δημοκρατία στην Αθήνα, όπου γεννήθηκε η δημοκρατία. Στο ίδιο φόρουμ ομιλητής, σε άλλο τραπέζι, ήταν και ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, αλλά και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη.
Έτσι το κυβερνών πλέον κόμμα, μυήθηκε νωρίς στην επικοινωνία που στηρίζεται στον καταιγισμό των fake news, τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ, και στο τσίγγλισμα των πιο συντηρητικών αντανακλαστικών του κοινού, με τον τρόπο της Alt – Right.
Με τη στάση του στο Μακεδονικό, χτύπησε την πρώτη φλέβα και πήρε μαζί του τους άστεγους ψηφοφόρους της ΧΑ. Ακολούθησε η παρουσία του Κυρανάκη στα «ρατσιστικά μπάρμπεκιου» (χαρακτηριστική alt right τακτική που θύμιζε rednecks στο Τέξας) και πλήθος δηλώσεων στελεχών της ΝΔ που μπερδεύουν γλυκά την ήρα με το στάρι.
Ήταν κι ο Μπογδάνος με τις θέσεις του κατά του ακτιβιστικού φεμινισμού και την κρυφουπεράσπιση του δικαιώματος της δεξιάς να συμπράττει με τους ναζί απέναντι στους μετανάστες αλλά και μια ακατανόητη σύνδεση του Μεταξά με τον Μπελλογιάννη. Αλλά κι ο Άδωνις Γεωργιάδης ο ένθερμος υποστηρικτής του Τραμπ.
Και άλλα στελέχη που χρησιμοποιούν την πολιτική ορθότητα ως αντιφεμινιστικό όχημα, κλασική πρακτική της Alt – Right, όπως ο συγγενής τους Τζήμερος που δήλωσε πως: «Το έμφυλο μίσος… είναι κυρίαρχο στοιχείο στις φεμι-ναζί ακτιβιστικές ομάδες, οι οποίες προσλαμβάνουν την ιδιότητα του λευκού straight άνδρα ως τουλάχιστον ποινικό αδίκημα, μη σου πω έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
Γοητευμένος από την Alt – Right και ο Τακης Θεοδωρόπουλος ο οποίος έγραψε «Δύσκολο να είσαι άνδρας και λευκός τη σήμερον ημέρα. Ακόμη δυσκολότερο αν δεν πάσχεις από τη νεύρωση της πολιτικής ορθότητας. Ας καταλάβεις επιτέλους ότι ζεις σ’ έναν κόσμο γεμάτο θύματα που σε θεωρούν θύτη τους. Νεοφεμινίστριες, ομοφυλόφιλοι, μαύροι, μουσουλμάνοι, μετανάστες, βίγκαν, σπισιστές. Όμως μην ανησυχείς υπέρ το δέον. Δεν αργεί εκείνη η μέρα που θα μπορείς κι εσύ να λες ότι είσαι θύμα και διεκδικείς τα δικαιώματά σου» (25 Απριλίου στην Καθημερινή).
Το crash test του νομοσχέδιου Τσιάρα
Κι έτσι φτάσαμε στην προπαγάνδα υπέρ του νομοσχέδιου Τσιάρα με τον Μάριο Ανδρικόπουλο, δικηγόρο και συνεργάτη του κ. Τσιάρα στην επεξεργασία του επίμαχου νομοσχεδίου, να λέει ότι ο αντίπαλος «της συνεπιμέλειας, της αναγκαίας μεταρρύθμισης με επίκεντρο το παιδί», είναι «το τέρας του λαϊκισμού»: «Η προστασία από τον ενδοοικογενειακή βία κατά το Νόμο και τις Διεθνείς Συμβάσεις δεν κάνει διακρίσεις. Αφορά γυναίκες, άνδρες και παιδιά αδιακρίτως. Είναι συνεπώς αδιανόητο να στοχοποιείται εκ προοιμίου ο μισός γονεϊκός πληθυσμός -οι πατέρες- ως εν δυνάμει κακοποιητικοί, με κριτήριο μόνο το φύλο».
Εδώ έχουμε την πλήρη ενσωμάτωση της Alt – Right κουλτούρας που μετατρέπει τους άνδρες συλλήβδην σε θύματα. Ρατσισμός εναντίον των ανδρών που θα έλεγε και ο Όρμπαν και τα men’s rights groups. Ομοίως λειτουργεί και το στερεότυπο ενάντια στα ΛΟΑΤΚΙ καθώς οι οπαδοί της Alt-Right θεωρούν πως τα δικαιώματα τους απειλούν τους ετεροφυλόφιλους.
Είχαμε καθηγήτρια η οποία υπερασπιζόμενη το νομοσχέδιο στη βουλή, έκανε αναφορά σε «αυθεντίες» ψευδοεπιστήμονες που έχουν υπερασπιστεί την άποψη πως σε μερικές γυναίκες μπορεί να αρέσει ο βιασμός και πως η παιδοφιλία είναι ένας τρόπος… όπως η ζωοφιλία.
Είχαμε και πρόθυμους δημοσιογράφους να δηλώνουν στα κανάλια πως πληρώνουν πολύ ακριβά μερικοί άνδρες το νοίκι των εννέα μηνών! Είχαμε όμως και δεκάδες καθαρόαιμους εκφραστές της Alt – Right, που κατέκλυσαν τα social media με ύβρεις κατά των γυναικών και ιδιαίτερα των φεμινιστριών οι οποίες «….θα δουν τι θα πάθουν μόλις ψηφιστεί το νομοσχέδιο» και οι οποίοι μιλούν για ρατσισμό κατά των ανδρών στην Ελλάδα.
Δεν θέλω να φανταστώ με ποιον τρόπο θα οπλίσει τα χέρια ορισμένων το νομοθέτημα Τσιάρα. Θέλω να πιστεύω όμως, πως τα αντανακλαστικά ενός κόσμου που πολέμησε για την καταψήφιση του νομοσχέδιου θα ισχυροποιηθούν. Υπάρχει σοβαρός λόγος να είμαστε ανήσυχοι βλέποντας το έδαφος που ολοένα κερδίζει η Alt- Right στην Ευρώπη. Αλλά και την κανονικοποίηση των μεθόδων της από κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις όπως η ΝΔ. Κυρίως όμως, βλέποντας την πλήρη αποτελεσματικότητα της μεθοδολογίας της προπαγάνδας που αντιστρέφει τους ρόλους θύτη και θύματος, δίνοντας δηλητηριώδη τροφή σε έναν κόσμο που ψάχνει απεγνωσμένα να πιαστεί από κάπου, ελλείψει εμφανούς συστήματος αξιών και πολιτικών, από τις προοδευτικές δυνάμεις.