Σακελλαροπούλου για γυναικοκτονία: Όχι στην υποταγή και τον φόβο

Πηγή Ομάδα του Protagon.gr

Αλιεύει η Σίσσυ Βωβού

Το Μωβ ήθελε να δημοσιεύσει αυτούσιο το πολύ σημαντικό άρθρο της Προέδρου της Δημοκρατίας, στο οποίο αποδέχεται τον όρο γυναικοκτονία προσθέτοντας και τη δική της φωνή στις φωνές των φεμινιστικών κινημάτων που ζητούμε αυτή τη νομοθετική αλλαγή εδώ και χρόνια αλλά η εξουσία δεν μας ακούει. Το άρθρο της όμως δεν μπορεί τεχνικά να αναπαραχθεί, γι’ αυτό και δημοσιεύουμε την παρουσίαση και σχολιασμό από το protagon.gr της 26 Ιουνίου. Σ.Β.

Παρέμβαση της Σακελλαροπούλου για την Καρολάιν: Είναι γυναικοκτονία – πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε «Eίναι καιρός να εξαλειφθεί ο κυρίαρχος σεξιστικός λόγος που επιρρίπτει την ευθύνη για τα γυναικοκτονικά φαινόμενα στις ίδιες τις δολοφονημένες γυναίκες» γράφει σε άρθρο της στα «Νέα» η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Με ένα πολύ σημαντικό άρθρο, ασυνήθιστο για τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα της χώρας, παρενέβη η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην προβληματική που γεννήθηκε μετά την αποκάλυψη ότι στο έγκλημα των Γλυκών Νερών που συγκλόνισε ολόκληρη τη χώρα, την Καρολάιν Κράουτς είχε τελικά δολοφονήσει ο σύζυγος της Χαράλαμπος Αναγνωστόπουλος και όχι διαρρήκτες όπως αρχικά ο ίδιος είχε καταγγείλει (για να ομολογήσει έπειτα τον φόνο και την όλη σκηνοθεσία).

Μεταξύ άλλων η κυρία Σακελλαροπούλου αναφέρεται και στον όρο «γυναικοκτονία», τον οποίο υιοθετεί και εξηγεί. Θυμίζει δε ότι επί δεκαετίες έμφυλα εγκλήματα καλύπτονταν επί δεκαετίες με διάφορους ευφημισμούς: «Εγκλημα πάθους», «εν βρασμώ ψυχής», «διά λόγους τιμής» Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν αναφέρει ονόματα, ούτε καν το συγκεκριμένο έγκλημα, άλλωστε η υπόθεση δεν έχει φτάσει καν στο δικαστήριο.

Ομως «Τα Νέα Σαββατοκύριακο», που φιλοξενούν το άρθρο της, το συνδέουν με τον πλέον άμεσο τρόπο στο πρωτοσέλιδό τους: από τη μία είναι η κυρία Σακελλαροπούλου και από την άλλη η άτυχη Καρολάιν. Τίτλος του άρθρου της κυρίας Σακελλαροπούλου: «Καιρός να αντιμετωπιστούν δραστικά, και στη χώρα μας, τα κενά του δικαιικού μας συστήματος». Γράφει λοιπόν:

«“Εγκλημα πάθους”, “εν βρασμώ ψυχής”, “διά λόγους τιμής”: έτσι αποκαλούνταν και έτσι καλύπτονταν επί δεκαετίες τα έμφυλα εγκλήματα. Ο όρος γυναικοκτονία εμφανίζεται τις τελευταίες δεκαετίες για να προσδιορίσει ένα έγκλημα που διαπράττεται εναντίον των γυναικών εξαιτίας του φύλου τους, για τον απλό και μόνο λόγο ότι είναι γυναίκες. Η βία που ασκείται στις γυναίκες πίσω από κλειστές πόρτες, εν είδει τιμωρίας για την “απείθειά” τους, έχει συνήθως ανδρικό πρόσωπο. Και η γυναικοκτονία έρχεται ως κορύφωση της συχνά χρόνιας σωματικής και ψυχικής τους κακοποίησης. Η γυναικοκτονία είναι ένα έγκλημα στο οποίο εγγράφονται τα πρότυπα ηθικής των δραστών, η ιεραρχία των φύλων και η κατανομή των εξουσιών στον οικογενειακό μικρόκοσμο, η ιδιοκτησιακή νοοτροπία σε σχέση με τα θηλυκά μέλη της οικογένειας, η εσωτερικευμένη νομιμοποίηση της διαπροσωπικής βίας. Προϋποθέτει σχέσεις εξουσίας και εξάρτησης μεταξύ θύτη και θύματος, ανισότητα σωματική, κοινωνική ή οικονομική, επικυριαρχία παρωχημένων κοινωνικών αντιλήψεων και έμφυλων στερεοτύπων.

Δεν θα επαναλάβω εδώ τον αποτρόπαια μεγάλο αριθμό των γυναικών που δολοφονούνται κάθε μέρα στον κόσμο. Θα τονίσω, απλώς, ότι είναι καιρός να εξαλειφθεί ο κυρίαρχος σεξιστικός λόγος που επιρρίπτει την ευθύνη για τα γυναικοκτονικά φαινόμενα στις ίδιες τις δολοφονημένες γυναίκες. Είναι καιρός να αντιμετωπιστούν δραστικά, και στη χώρα μας, τα κενά ή τα ελλείμματα του δικαιικού μας συστήματος, ώστε να πάψει η διαιώνιση του καθεστώτος φόβου και υποταγής των γυναικών και να αναχαιτιστεί η κλιμάκωση της έμφυλης βίας, η οποία, με τη γυναικοκτονία, εκδηλώνεται στην πιο ακραία της μορφή. Η κοινωνία οφείλει να προστατεύσει αποτελεσματικά τις γυναίκες που πέφτουν θύματα έμφυλης βίας, μέσω της ενημέρωσης, της ενίσχυσης της αυτοπεποίθησής τους και της πολυδιάστατης στήριξής τους».”