Γράφουν -σχολιάζουν Στέλλα Σάμου και Βέρα Σιατερλή
Η εισαγγελέας στη δίκη της Ελένης Τοπαλούδη Αριστοτέλεια Δόγκα η οποία δέχθηκε επικρίσεις και υπέστη πιέσεις στη διάρκεια της διαδικασίας, για την αγόρευσή της, αλλά και την βάρβαρη επίθεση από απαράδεκτους δράστες στις αρχές Οκτωβρίου του ’20, παραπέμπεται πειθαρχικά από τον Άρειο Πάγο .
Θυμίζουμε ότι η αγόρευσή της για την αποτρόπαια δολοφονία της 21χρονης Ελένης δίχασε προκαλώντας θετικά σχόλια από ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης, αλλά και επικρίσεις από συναδέλφους της νομικούς που της είχαν προσάψει «συναισθηματική φόρτιση και έλλειψη αμεροληψίας» λόγω των επαίνων από χιλιάδες πολίτες. Η ίδια τότε είχε υπογραμμίσει δεν την ενδιαφέρουν τα θετικά σχόλια και ότι «Έπραξε μόνο το καθήκον της ως εισαγγελέας»
Τότε είχαμε δημοσιεύσει ανακοίνωση του Δ.Σ. του ΜΩΒ με τίτλο «Συγκρότηση πατριαρχικού μετώπου κατά της εισαγγελέως Αριστοτελείας Δόγκα» αντιλαμβανόμενες άμεσα την απόπειρα της πατριαρχικής ηγεμονίας και στην συνέχεια το κατάλαβαν και σήμερα ακολουθούν και άλλες.
Γιατί όπως έγραψε στις 29/7 η Μαρία Λούκα στον λογαριασμό της στο Facebook η εισαγγελέας «δεν είπε μόνο το «αφίλητη παρθένα», είπε και το «Όχι είναι όχι», και το «οι γυναίκες ακόμα εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται σαν τίποτα». Επίσης, είπε κι αυτό που λησμονήθηκε σχεδόν από την αρχή ότι «και οι γυναίκες που πληρώνονται για να κάνουν σεξ έχουν δικαίωμα να πουν όχι και κανείς να μην τους φερθεί με τέτοιο τρόπο» Το «ας επικρατήσει η δικαιοσύνη κι ας χαθεί ο κόσμος όλος» απογυμνωμένο από τα συμφραζόμενα του και από τη συστημικότητα της έμφυλης βίας, μπορεί να ερμηνευτεί ως νομολαγνικό. Στη δίκη για το βιασμό και τη γυναικοκτονία, όμως, της Ελένης Τοπαλούδη ήταν ένα «ως εδώ» με την ατιμωρησία των δραστών και την ενοχοποίηση των θυμάτων. Γιατί το πιο σημαντικό που έκανε η εισαγγελέας σ’ αυτή τη δίκη ήταν ότι πίστεψε το θύμα με την επαγγελματική της ιδιότητα αλλά και με την εγγύτητα του φύλου της».
Οι επιθέσεις έρχονταν από παντού προς την εισαγγελέα. Από υπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ, κ. Ακη Σκέρτσο, από την πρόθεση άλλων δικαστικών λειτουργών να ολοκληρωθεί η ακροαματική διαδικασία με συνοπτικές διαδικασίες, τινάζοντας τη δίκη Τοπαλούδη στον αέρα, από την παρέμβαση «αγνώστων» νομικών μετά την πολυσυζητημένη αγόρευσή της. Η κριτική που άσκησε, στη διάρκεια της αγόρευσής της, στους δικηγόρους ότι «δεν βοηθούν στην αποκατάσταση της αλήθειας», προκάλεσε την αντίδραση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Δημήτρη Βερβεσού διότι «η θέση αυτή της εισαγγελέως προσβάλλει στο σύνολό του το δικηγορικό σώμα και τον ρόλο του υπερασπιστή δικηγόρου, που αποτελεί πυλώνα του νομικού μας πολιτισμού». Με την εισαγγελέα να αναφέρει στις εφημερίδες ότι «τα σχόλιά μου αφορούσαν τους ανίκανους νομικούς κι όχι το σύνολο, αφού ήμουν κι εγώ δικηγόρος». Συμπληρώνοντας ότι «στη διάρκεια της δίκης έχω μιλήσει πολλές φορές για τον θετικό ρόλο που είχε άλλος δικηγόρος, νομικός εκπρόσωπος των κατηγορουμένων, που έκανε σημαντικές προσπάθειες να λάμψει η αλήθεια, ο οποίος τελικώς αποχώρησε από την υπεράσπιση».
Το Μωβ παρακολούθησε όλη τη δίκη, και δώσαμε το παρών με το πανό της αλληλεγγύης σε όλες τις δικασίμους. Στο πανώ φαίνεται και η κ. Αμουρτίδου, μητέρα της Ελένης. Στο αρχικό στάδιο ήμασταν απέξω, γιατί δεν επιτρεπόταν η είσοδος στο κοινό, αλλά στο επόμενο στάδιο, με την αίθουσα του Εφετείου, παρακολουθήσαμε από μέσα.
Εξ άλλου στο μακροσκελές εξώδικο (όπως δημοσιεύτηκε στο site της δικηγόρου της, Ασημίνας Καούνη προς την Σοφία Βιδάλη (Καθηγήτρια Εγκληματολογίας και Αντεγκληματικής Πολιτικής στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου), αναφέρει:
«Σεβόμαστε τους κατηγορουμένους και γι΄ αυτό το λόγο δεν πρέπει και δεν παραβιάζεται κανένα υπερασπιστικό τους δικαίωμα, αλλά σε ένα πράγμα θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι και αδιάλλακτοι, οι δικαστές, οι εισαγγελείς, οι συνήγοροι υπεράσπισης και οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής: οι χαρακτηρισμοί που έχουν μοναδικό στόχο να υποτιμήσουν το θύμα δεν πρέπει να ξανακουστούν στις δικαστικές αίθουσες.
Όχι, φυσικά, δεν έμεινα απαθής ούτε εγώ ούτε το δικαστήριο, γιατί και οι εισαγγελείς πρέπει να συμβάλλουν, όπως και κυρίως οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, στον εκπολιτισμό της κοινωνίας μας και απενοχοποίηση των θυμάτων βιασμού που είναι πάρα πολλά, δυστυχώς, και στον δυτικό κόσμο.» Και παρακάτω: «Η γραμμή υπεράσπισης δεν είναι το Άγιο Δισκοπότηρο, ένας θεσμός που επιτρέπονται τα πάντα, δεν είναι υπεράνω ηθικής, υπεράνω δεοντολογίας, υπεράνω κοινωνίας. Είναι επαγγελματική επιλογή που κρίνεται, και ορθώς κρίνεται, το δε δικαστήριο οφείλει και πρέπει να την αποτρέπει εάν, τελικώς, καταλήγει να γίνεται ένας λόγος μίσους και διακρίσεων γιατί τότε δεν έχει θέση στο Ναό της Δικαιοσύνης.
Το έργο του συνηγόρου υπεράσπισης οριοθετείται από τις υποχρεώσεις αλήθειας, συνηγορίας και εχεμύθειας. Σε μια δημοκρατική κοινωνία ο Δικηγόρος έχει να επιτελέσει το ύψιστο λειτούργημα. Λειτούργημα που συνδέεται με την ανακάλυψη της αλήθειας και την εφαρμογή των κανόνων δικαίου και μέσω αυτού του καθήκοντος ο συνήγορος αναδεικνύεται σε παράγοντα και συλλειτουργό της δικαιοσύνης. Και για τον λόγο αυτόν δεν διανοήθηκα ποτέ να αμφισβητήσω τον σημαίνοντα ρόλο των δικηγόρων στον χώρο της Δικαιοσύνης. Γιατί είμαστε μαζί αναγκαίοι συμμέτοχοι και αναγκαίοι ομόδικοι στην ικανοποίηση.»
Τέλος η Maria Louka στην ανάρτησή της στο Facebook συμπληρώνει: «Δεν ξέρω γιατί πρέπει να τα ξανασυζητάμε όλα αυτά τη στιγμή που εγκαλείται πειθαρχικά από τον Άρειο Πάγο για εκείνη την αγόρευση με καταγγελία μάλιστα του προέδρου του ΔΣΑ που έχει αφήσει ανέγγιχτούς δεοντολογικά τους κάθε λογής συνηγόρους των βιαστών και των κακοποιητών να συκοφαντούν και να απειλούν ευθέως τα θύματα, ενώ θα έπρεπε αταλάντευτα να είμαστε στο πλευρό της.
Και να έχουμε υπόψη μας ότι αυτό που συμβαίνει στην Αριστοτελεία Δόγκα συγκεκριμένα (και όχι πχ στην Αδαμαντία Οικονόμου (Εισαγγελέας στη δίκη της Χρυσής Αυγής) που πήρε και προαγωγή από πάνω) δεν αφορά μόνο στην ίδια άλλα και στις/στους δικαστικούς που θα χειριστούν τις μεγάλες υποθέσεις παιδοβιασμών, κυκλωμάτων τράφικινγκ και γυναικοκτονιών που έχουμε μπροστά μας. Ένα μήνυμα ότι το παίρνεις τόσο κρυστάλλινη θέση στο πλευρό των θυμάτων, δεν είναι ανεκτό».
Πολλές φεμινίστριες δυσανασχέτησαν τότε θεωρώντας ότι ο λόγος της δεν ήταν φεμινιστικός.
Η ίδια πάντως η κα. Δόγκα σε διευκρινιστικό σχόλιό της στην ανάρτηση της δημοσιογράφου Μ. Λούκα εξηγεί απαντώντας στις διαστρεβλωμένες πληροφορίες : «Δεν ξέρω πως βγήκαν όλα αυτά, μου επιτρέπεις, λίγο έως πολύ “στρεβλωμένα” σίγουρα θέλω να πιστεύω πως δεν ευθύνονται πάντως οι δημοσιογράφοι για το γεγονός ότι με Διάταξη της Προέδρου του ΜΟΔ Αθηνών (και δίχως φυσικά να μου δοθεί επ’ αυτού ο λόγος!!!) αποβλήθηκαν για κάποιο διάστημα από την αίθουσα, λόγω covid, και προσέφυγε η ΕΣΗΕΑ (ορθότατα) στο ΔΣΑ για το θέμα της δημοσιότητας της δίκης και της ενημέρωσης της κοινής γνώμης. Ίσως έτσι έχασαν πολλά μα (καθώς φαίνεται) τα πλέον σημαντικά της εν λόγω δίκης που διεξήχθη επ’ ολίγον (ωσάν) “κεκλεισμένων των θυρών” δίχως κοινό (απλό κόσμο που συνέρρεε μέχρι τότε καθημερινά και αυθόρμητα στην αίθουσα και πάρα πολλών εκπροσώπων του Τύπου).
… οφείλω πλέον ένα τέλος στα λάθη.
…Φεμινίστρια γεννήθηκα δε χρειάστηκε να γίνω. Βλέπεις όταν έχεις μητέρα γεννηθείσα το 1933 από πολύ φτωχή οικογένεια στη Ρόδο που κόντρα σε όλα τα πατριαρχικά πρότυπα φεύγει σχεδόν “ξυπόλητη” από το νησί αφήνοντας πίσω τη σιγουριά ή την κακομοιριά ενός γάμου/εμπορικής συνθήκης και μάχεται απέναντι στην ίδια της την καταπιεσμένη μάνα και μητέρα έξι παιδιών εν μέσω Ιταλικής κατοχής για να σπουδάσει κάτι και να κυνηγήσει το όνειρο της (τη μόρφωση) δε χρειάζεσαι κάτι πέραν αυτού για να κατανοήσεις από βρέφος την ισότητα των δύο φύλων.
Με αυτή την έννοια λοιπόν δεν “ανήκω” οπουδήποτε πέραν του εαυτού μου και της συνείδησης μου, ως άλλωστε οφείλει να πράττει ο κάθε δικαστικός λειτουργός.
Το περίεργο είναι και δεν βλέπω να αναφέρεται ότι με το μέλος του Δ. Σ. Α κ. Καμπαγιάννη (συνήγορος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής) που ήλθε επί τούτου στο Δικαστήριο (για τα παράπονα των δημοσιογράφων και τη μη ενημέρωση της κοινής γνώμης σε μία πολύκροτη και με τεράστια κοινωνική διάσταση υπόθεση) συνομίλησα (μόνον εγώ) και εξέφρασα έπειτα και δημόσια τη θέση μου, ώστε η πληροφόρηση να ξαναμπεί στην αίθουσα εξ ου και εδόθη τελικώς η αίθουσα, του Αμφιθεάτρου του Εφετείου Αθηνών.
Εάν αυτά δεν έγιναν αντιληπτά δεν ευθύνομαι.
Τέλος, επειδή “πλήρωσα” αρκετά το αφίλητη παρθένα…. έτσι αποκομμένο και ασύνδετο, ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ :
Στην 4ωρη αγόρευση μου είπα ότι η Ελένη (το θύμα) έφυγε από το Διδυμότειχο (σύμφωνα πάντα με την κατάθεση της μητέρας της Κούλας Αρμουτίδου/αποδεικτικό στοιχείο) ως “αφίλητη παρθένα” μεταφέροντας επακριβώς (θα μου επιτρέψετε) τα λόγια της συντετριμμένης αυτής γυναίκας δεδομένου ότι δεν είχε συνάψει ΕΩΣ ΤΟΤΕ!!!! ερωτικό δεσμό.
Εάν αυτό ακόμα, άγνωστο γιατί, ενοχλεί κανένα θέμα. Αλλά ο Εισαγγελέας της έδρας δεν θα “απολογηθεί” σε κανέναν για το σε ποια αποδεικτικά στοιχεία εδραιώνει την αγόρευση του!
Για να ενημερωθείτε λοιπόν καλύτερα και να σταματήσει όλο αυτό (αφού τη δικογραφία γνώριζα μέχρι τελείας) ουδείς και ΠΑΝΤΩΣ ΟΧΙ ΕΓΩ!!! είπε αυτή την ανοησία όπως εγράφη.
…προς τούτο θέτω υπόψιν την εξώδικη απάντηση μου στο δημοσίευμα της κας Βιδάλη στο ηλεκτρονικό περιοδικό Αrt of Crime…
Θα ήμουν τουλάχιστον επικίνδυνη Εισαγγελέας εάν είχα πει αυτή την ανοησία όπως την έγραψαν κάποιοι. Δε μπορώ πλέον να το επιτρέψω σε κανέναν… η κυκλοφορούσα ως αγόρευση αντιστοιχεί το πολύ σε 20 λεπτά ομιλίας, τη στιγμή που εγώ καταφανώς ασθενής ΟΜΙΛΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΠΙ 4 ΩΡΕΣ. Κάποια λοιπόν κομμάτια (δεν γνωρίζω γιατί) σας έφυγαν. Αλλά το να απομονώνουμε εκφράσεις αποσυνδέοντας τες από το σύνολο των λεγόμενων αυτό είναι, πλέον, επικίνδυνο. Και απεδείχθη!!!»
Κατά την διάρκεια της δίκης το ΜΩΒ ήταν η μοναδική φεμινιστική οργάνωση που είχαμε υπερασπιστεί την κα Δόγκα. Συμφωνούμε και στηρίζουμε την άποψη που αναφέρει η εισαγγελέας στο εξώδικο προς Βιτάλη: «Ας συμφωνήσουμε, οι νομικοί τουλάχιστον, ότι μπορείς να υπερασπίσεις τον εντολέα σου και να παρουσιάσεις την υπερασπιστική σου γραμμή επαρκέστατα, χωρίς εξωθεσμικές παρεμβάσεις, χωρίς πλήρη διαστρέβλωση του εν γένει αποδεικτικού υλικού, χωρίς να υποτιμάς τη νοημοσύνη δικαστών και ενόρκων και χωρίς να τηρείς μια ακραία στάση έλλειψης σεβασμού στη μνήμη ενός νεαρότατου κοριτσιού που βιάστηκε, βασανίστηκε και εν τέλει δολοφονήθηκε με ιδιαίτερα ειδεχθή και βάναυσο τρόπο.»
Σήμερα που κα η Δόγκα διώκεται, πολλές φεμινίστριες αρχίζουν και παίρνουν θέση υπέρ. Δεδομένου ότι στο εγγύς μέλλον θα έχουμε σειρά σημαντικών δικών η έκβαση του πειθαρχικού της Δόγκα παίρνει προφανώς μεγαλύτερη διάσταση.