Συντάσσει η Βέρα Σιατερλή
Η Αντρέα Ντβόρκιν υπήρξε μια διάσημη Αμερικανίδα συγγραφέας, με ριζοσπαστική θεματολογία γύρω από τις θεωρίες για το γυναικείο φύλο και τον φεμινισμό. Η συμβολή της ενάντια στην πορνογραφία ως ένα ανδροκρατούμενο πατριαρχικό είδος έχει μείνει ανεξίτηλη, όπως επίσης κι ο ανένδοτος αγώνας της ενάντια στη βιομηχανία του πορνό–φιλμ.
Η Ντοβόρκιν (Andrea Rita Dworkin) γεννήθηκε στο Κάμντεν του Νιου Τζέρσεϋ στις 26 Σεπτεμβρίου 1946. Ο πατέρας της που υπήρξε ένας αφοσιωμένος σοσιαλιστής και δάσκαλος στο επαγγελμα, ήταν εμπνευστής της στο πάθος της για κοινωνική δικαιοσύνη. Περιγράφει το Εβραϊκό οικογενειακό της περιβάλλον να κυριαρχείται κατά πολλούς τρόπους από την μνήμη του Ολοκαυτώματος. Σε ηλικία 9 ετών, ένα συμβάν σημάδεψε τη φυσιολογική παιδική της ηλικία. Σε μια αίθουσα κινηματογράφου στην πόλη της, υπέστη σεξουαλική παρενόχληση. Έκτοτε το βίωμά της έγινε πάθος και αγώνας για τον φεμινισμό. Φοιτήτρια ακόμα συμμετείχε σε πολλές οργανώσεις και διαμαρτυρίες γύρω από το γυναικείο ζήτημα και ουκ ολίγες φορές συνελήφθη για την ακτιβιστική δράση της. Το 1965, ενώ ήταν φοιτήτρια στο Bennington College, συνελήφθη κατά τη διάρκεια μιας διαμαρτυρίας εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ στην αποστολή των Ηνωμένων Πολιτειών στα Ηνωμένα Έθνη, και εστάλη στις γυναικείες φυλακές τις Νέας Υόρκης, όπου και επεβλήθη σε εσωτερικές εξετάσεις από γιατρούς της φυλακής που ήταν τόσο βάναυσες που αιμορραγούσε για μέρες μετά. Η κατάθεση της για την εμπειρία αυτή παρουσιάστηκε διεθνώς και οδήγησε στο κλείσιμο της φυλακής.
Μετά από την αποφοίτησή της, αποφάσισε να μετακομίσει στο Άμστερνταμ. Σε μικρό χρονικό διάστημα, παντρεύτηκε με έναν Ολλανδό αναρχικό, με τον οποίο έκαναν και ένα παιδί. Όμως, μέσα στον πενταετή γάμο της, βίωσε συστηματική κακοποίηση, μέχρι σε σημείο που χώρισε και έφτασε σε συνθήκες ακραίας πείνας και φτώχειας, αναγκασμένη να εργάζεται ως ιερόδουλη, για να αποκτήσει τα προς το ζην.
Στην ηλικία των 27 χρόνων, έγραψε το πρώτο της βιβλίο, το οποίο εκδόθηκε πολύ γρήγορα, με τίτλο “Woman Hating”. Το 1998 η Ντβόρκιν παντρεύτηκε τον Τζον Στόλτενμπεργκ, αν και προσδιόριζε την ταυτότητά της ως λεσβία. Στο πολυσχιδές έργο της, η Αντρέα συνέδεσε το γυναικείο ζήτημα με τις κοινωνικές δομές. Ασχολήθηκε έντονα και λεπτομερώς με την ταξική προοπτική του φεμινισμού και βρέθηκε αντιμέτωπη με τον φιλελεύθερο φεμινισμό των πλούσιων αστών, όπως τους χαρακτήριζε. Η Ντβόρκιν κατηγορήθηκε για μίσος απέναντι στο αντρικό φύλο. Κατά τη διάρκεια της ζωής της η Ντβόρκιν συνέγραψε πολυάριθμα βιβλία, άρθρα και ομιλίες. Άσκησε έντονη κριτική στην πορνογραφία και την πορνεία, αλλά ασχολήθηκε εκτενώς και με την σεξουαλικότητα. Συνέδεσε τα σεξουαλικά θέματα με τις ευρύτερες δομές της κοινωνίας. Έγραψε για την ταξική προοπτική του φεμινισμού, σε βιβλία όπως το Right-Wing Women. Κατήγγειλε την τάση των μεσοαστών και των «φιλελεύθερων φεμινιστών» που κάνουν συμφωνίες με το καθεστώς το οποίο τις ανέδειξε αλλά άφησε στο περιθώριο τις γυναίκες που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν σε προνομιακή τάξη.
Η Ντβόρκιν έχει συχνά κατηγορηθεί προσωπικά, π.χ. για την σωματική της εμφάνιση και για το ότι δήλωνε λεσβία. Πίστευε πως η πορνογραφία είναι βασισμένη στο μισογυνισμό, πως η πορνογραφία είναι μια σημαντική αιτία βιασμών και άλλης σεξουαλικής βίας, και πως οι γυναίκες οι οποίες είχαν υποστεί σεξουαλική βία είχαν κάθε δικαίωμα στην αυτοάμυνα. Παρά τον υποτιθέμενο μισανδρισμό της, είχε πολλούς στενούς φίλους άντρες.
«Στους κρυφούς μου πόθους υπήρχε και μια άλλη επιθυμία, όχι αντίθετη αλλά διαφορετική, όχι η ίδια αλλά εξίσου δυνατή. Να υπήρχε μια νέα κοινωνική τάξη στην οποία οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν με έναν νέο τρόπο. Θα υπήρχε αυτός ο νέος τρόπος ζωής που θα μπορούσα, στις άκρες του μυαλού μου και στον πυρήνα της ύπαρξής μου, να φανταστώ και να γευτώ. Οι άνθρωποι θα ήταν ελεύθεροι και θα ζούσαν αξιοπρεπή ζωή, και αυτές οι ζωές δεν θα ήταν χωρίς πόνο, αλλά θα ήταν χωρίς ορισμένα είδη πόνου. Θα ήταν ζωές ανέγγιχτες από φυλακές και δολοφονίες, πείνα και βόμβες. Φαντάστηκα ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένας κόσμος χωρίς θεσμοθετημένο θάνατο και συστημική σκληρότητα. Φαντάστηκα ότι θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο που θα έκανε έναν τέτοιο κόσμο δυνατό».
(Andrea Dworkin, First Love, 1978)
«Πρέπει να σκεφτούμε πολύ σοβαρά τι σημαίνει να διατηρούμε μια αντίσταση ενάντια στην τυραννία που αποτελεί μέρος της καθημερινής ζωής για τις γυναίκες».
(Andrea Dworkin in Minneapolis, 1987).
Πέθανε στις 9 Απριλίου του 2005, στο σπίτι της στην Ουάσινγκτον D.C., σε ηλικία 58 χρονών. Η αιτία του θανάτου της δεν έχει αποδειχθεί. Υπέφερε για χρόνια από οστεοαρθρίτιδα.
ΠΗΓΕΣ: offlinepost.gr, andreadworkin.net, el.wikipedia.org