Αλιεύει η Βέρα Σιατερλή- Γράφει η Αντωνία Λεγάτου
Η Ραλλού Μάνου (1915 – 15 Οκτωβρίου 1988) ήταν Ελληνίδα χορογράφος, που ίδρυσε το Ελληνικό Χορόδραμα. Το 1959 επιμελήθηκε τη χορογραφία στη θρυλική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης “Όρνιθες”, σε σκηνοθεσία του Κουν. manou
Η Ραλλού Μάνου ήταν μία από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές φιγούρες στον ελληνικό χώρο. Με την πρωτοποριακή της τεχνική καθώς και τις καινοτόμες ιδέες της υπήρξε κινητήριος δύναμη χορευτικής άνθησης και δημιουργίας σε μια πολύ συντηρητική κοινωνία και ιδιαίτερα στον τομέα των παραστατικών τεχνών.
Ήταν η δημιουργός του “Ελληνικού Χοροδράματος”, ενός μη κερδοσκοπικού σωματείου που συνδύαζε μουσική, χορό και ζωγραφική και σκοπό είχε την προβολή της Ελλάδας μέσω της τέχνης. Η Μάνου συνεργάστηκε με πολλά γνωστά ονόματα από τον χώρο των τεχνών και των γραμμάτων μερικά από τα οποία ήταν: Μάνος Χατζιδάκις, Μίκυς Θεοδωράκης, Γιάννης Τσαρούχης, Νίκος Εγγονόπουλος, Οδυσσέα Ελύτης, Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, Σπύρος Βασιλείου κ.α. Μαζί με το καλλιτεχνικό της “μελίσσι” δημιούργησε μια σειρά παραστάσεων-θησαυρών για την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας.
Αφότου τελείωσε το σχολείο στην Τήνο έφυγε για την Αθήνα όπου ξεκίνησε σπουδές χορού στην σχολή της Κούλας Πράτσικα. Ολοκληρώνοντας την φοίτηση της στην Ελλάδα έφυγε για σπουδές στο Παρίσι και το Μόναχο. Όταν επέστρεψε ξανά στην Αθήνα έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της εργάσθηκε ως βασική καθηγήτρια του επαγγελματικού τμήματος στην σχολή χορού της Πράτσικα.
Ωστόσο η Μάνου επιθυμούσε να αποκτήσει μια περαιτέρω χορευτική εξέλιξη και να μην έχει κοινή πορεία με την δασκάλα της. Για τον λόγο αυτό μετά από λίγο καιρό έφυγε στην Αμερική για μεταπτυχιακές σπουδές στην Νέα Υόρκη. Στο ταξίδι αυτό της δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με την Μάρθα Γκράχαμ και να γνωρίσει το καινοτόμο σύστημα της. Η συνάντηση αυτή έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη και διαμόρφωση του χορευτικού της στυλ.
Με την επιστροφή της στην Ελλάδα η ίδια είχε μια εντελώς διαφορετική άποψη για τον χορό και την χορευτική παράσταση. Παρόλο όμως που επηρεάστηκε έντονα από την τεχνική της Γκράχαμ, η Μάνου επιθυμούσε να βρει ένα δικό της προσωπικό τρόπο έκφρασης. Στόχος της ήταν να συνδυάσει τον σύγχρονο χορό με το παραδοσιακό στοιχείο.
Το 1941 η Ραλλού Μάνου ίδρυσε την δική της σχολή χορού, στην αρχή ερασιτεχνική και έπειτα επαγγελματική. Όμως η σχολή δεν ήταν αρκετή για την ίδια η οποία είχε πάντα ως αφετηρία την δημιουργία. Έτσι το 1951 ίδρυσε το “Ελληνικό Χορόδραμα” σε συνεργασία με μια σειρά καταξιωμένων Ελλήνων καλλιτεχνών. Στόχος ήταν η δημιουργία και η εξέλιξη της ορχηστρικής τέχνης μέσω ολοκληρωμένων παραστάσεων. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά έργα της ήταν: “Μαρσύας”, “Ελληνική Αποκριά”, “Μήδεια”, “Ερωφίλη”, “Ερημιά”, “Πιθοπρακτά”, “Απολογία της Κλυταιμνήστρας”, “Έξι Λαϊκές Ζωγραφιές”.
Η Ραλλού Μάνου μέσα από τον χορό της επιθυμούσε να εκφράσει τα ανθρώπινα συναισθήματα και πάθη. Οι περισσότερες χορογραφίες της αφορούσαν την γυναίκα, την σκοτεινή της πλευρά, την μοναξιά της γυναίκας και την προδοσία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που συνδυάζει όλα τα παραπάνω είναι το έργο “Μήδεια”.
Πάντοτε φρόντιζε να επιλέγει θέματα από την ελληνική ιστορία και παράδοση καθώς έτρεφε μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα και την ιστορία της και ήθελε να την “τιμήσει” μέσα από την τέχνη του χορού.
Αναμφίβολα η Ραλλού Μάνου υπήρξε μια πληθωρική προσωπικότητα στον χώρο των ελληνικών τεχνών με έντονη παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας επί μία πεντηκονταετία. Η συμβολή της ήταν καθοριστική για την εξέλιξη του χορού και γενικότερα των παραστατικών τεχνών. Επιπλέον η ίδια υπήρξε μια από τις πρώτες χορευτικές παρουσίες με διεθνή αναγνώριση.