Η πανελλήνια σύσκεψη γυναικείων οργανώσεων, στις 8-10

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το Σάββατο 8 Οκτωβρίου η πανελλήνια σύσκεψη γυναικείων συλλογικοτήτων, η οποία έφερε ξανά κοντά και δια ζώσης (μετά την περίοδο της πανδημίας) τα μέλη του γυναικείου κινήματος από την Αθήνα, το Βόλο, τη Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές της χώρας. Η εκδήλωση έγινε στην αίθουσα συνεδριάσεων της ΟΤΟΕ στην Αθήνα  και οργανώθηκε από την Επιτροπή για το Οικογενειακό Δίκαιο και την Συναινετική Συνεπιμέλεια και την Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών, ενώ ήταν αφιερωμένη στη μνήμη της διακεκριμένης νομικού, δικηγόρου και φεμινίστριας Σοφίας Σπηλιωτοπούλου, που απεβίωσε πρόσφατα.

Ειδική μνεία έγινε, επίσης, στην αείμνηστη Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία μόνη εκείνη μαζί με την βουλεύτρια Ολγα Κεφαλογιάννη από το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν ψήφισαν το βαθειά προβληματικό νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, ενώ είχαν καταθέσει τροπολογίες, ούτως ώστε να βελτιωθούν οι προβλέψεις του για την προστασία των παιδιών. Ειδική μνεία έγινε στην αείμνηστη Φώφη Γεννηματά για την υποστήριξη των θέσεων του φεμινιστικού κινήματος, καθώς και στον ρόλο του ΠΑΣΟΚ στην διαμόρφωση του πιο προοδευτικού νομικού κειμένου για το Οικογενειακό Δίκαιο το 1983 και της διαχρονικής του συνεισφοράς στην ισότητα των φύλων.
Ακόμα στη σύσκεψη αναφέρθηκε η τροπολογία, που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω του βουλευτή του Σπύρου Λάππα για ένταξη του όρου «γυναικοκτονία» στον Ποινικό Κώδικα.

Με πρόταγμα τον διαρκή αγώνα για την διασφάλιση της ισότητας υπό συνθήκες άγριων γυναικοκτονιών  και μαζικών επιθέσεων  διεθνώς κατά των γυναικείων δικαιωμάτων, οι εισηγήτριες έθιξαν ένα εύρος ζητημάτων, ανέλυσαν τον προβληματισμό τους, διατυπώνοντας αιτήματα και οργανώνοντας τις επόμενες δράσεις τους. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκαν:

– στον πολύ πλούσιο απολογισμό δράσης τους, στο πλαίσιο του οποίου η Σ.Β. ανέφερε ότι «με αισιοδοξία αγωνιζόμαστε σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, γιατί βλέπουμε την ανάπτυξη όλων των γυναικείων και φεμινιστικών κινημάτων στην Ελλάδα και διεθνώς» (Σίσσυ Βωβού).
-στην σημαντική αναδίπλωση, που παρατηρείται στην  Ελλάδα και διεθνώς στο πεδίο των γυναικείων δικαιωμάτων, αρχής γενομένης από την υποβάθμιση της Γ.Γ. Ισότητας και την αποπειρώμενη νέα αλλαγή του νόμου κατά της ενδοοικογενειακής βίας έως την άρση του δικαιώματος της άμβλωσης στις ΗΠΑ, ενώ παράλληλα παρατηρείται έξαρση του φασισμού (Φωτεινή Σιάνου)
– στην αντίφαση ανάμεσα στην έξαρση της βίας  με την πιο ακραία μορφή της τις γυναικοκτονίες  και τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση από τη μία και της ανόδου των γυναικών σε θέσεις ευθύνης  (Ευγενία Κατούφα)
– στον νέο φεμινισμό, ο οποίος ως ευρύς συνασπισμός γυναικών και ανδρών έρχεται να αμφισβητήσει την πατριαρχία ριζικά και να προτείνει νέο πολιτικό και ανθρωπιστικό μοντέλο (Εβίτα Καραγεώργου)
– στη σημασία, που έχει η νομική αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία» τόσο σε επίπεδο αποτροπής εγκλημάτων όσο και σε επίπεδο πρόληψης (Κατερίνα Παπαντωνίου)
– στα τεράστια προβλήματα – φτωχοποίησης και μέριμνας ορφανών παιδιών -, που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες των θυμάτων και  στην ανεπάρκεια δομών για την άμεση και ασφαλή μετακίνηση γυναικών και παιδιών, ώστε να μην υποχρεωθούν να επιστρέψουν στο κακοποιητικό περιβάλλον (Αναστασία Γκολιομύτη)
– στην καθυστέρηση στη απονομή δικαιοσύνης σε περιπτώσεις κακοποίησης, στο «ψευδοσύνδρομο γονεϊκής αποξένωσης» και τους συναφείς όρους ως επιχείρημα των θυτών ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και στα συμπεράσματα της διεθνούς εμπειρίας από ευρωπαϊκές χώρες, που εφήρμοσαν την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, αλλά την κατήργησαν, διότι επιδείνωσε την κακοποίηση και προκάλεσε γυναικοκτονίες (Χάϊδω Ορφανού)
– στην αναγκαιότητα δημιουργίας διακριτού συστήματος παιδικής προστασίας, την απουσία του συντονισμού μεταξύ Αρχών και Υπηρεσιών Υποστήριξης, που προβλέπει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την άμεση και αποτελεσματική προστασία γυναικών και παιδιών, που υφίστανται ενδοοικογενειακή βία, και τις επιπρόσθετες δυσκολίες των οργανώσεων να τις στηρίξουν, εξαιτίας συγκεκριμένων προβλέψεων του Ν.4800/2019, περί υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, που εκθέτουν τις επιζώσες σε μεγαλύτερο κίνδυνο από αυτόν, στον οποίο βρίσκονταν (Κική Πετρουλάκη)
– στην ενδοοικογενειακή βία και τις γυναικοκτονίες, στην έξαρση του μισογυνιστικού λόγου στο Διαδίκτυο, καθώς και στις αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο, που αλλοίωσαν τον παιδοκεντρικό του χαρακτήρα, με έναν νόμο, που και νομοτεχνικά είναι άστοχος και υποδαυλίζει τα πάθη, αυξάνοντας κατακόρυφα τις δικαστικές διαμάχες (Φωτεινή Σόφτη).

Άπασες οι εισηγήτριες τόνισαν επιμόνως την επιτακτική ανάγκη για ταχεία απονομή δικαιοσύνης,  δημιουργία σε όλη τη χώρα πολλαπλάσιων δομών στήριξης των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών με την παροχή δωρεάν υπηρεσιών από μέρους της πολιτείας, ευρεία επιμόρφωση και ευαισθητοποίηση όλων των λειτουργών, που εμπλέκονται με την αντιμετώπιση της βίας, αλλά και των ΜΜΕ και άμεση εισαγωγή μαθημάτων σεξουαλικής αγωγής και ισότητας στα σχολεία. Συμμετοχή στην σύσκεψη είχαν και οι βουλεύτριες Αγγελική Αδαμοπούλου(ανεξάρτητη) και Νάντια Γιαννακοπούλου (ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝ.ΑΛ), οι οποίες δήλωσαν εκ νέου τη συμπαράστασή τους στους αγώνες για την γυναικεία χειραφέτηση και την ισότητα, καθώς  και η Σοφία Βαγενά, πρόεδρος της Επιτροπής Δικαιωμάτων και Ισότητας Αστυνομικού Προσωπικού της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ). Η.Β αναφέρθηκε στην ανάγκη για αύξηση των γραφείων αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας στην περιφέρεια και των ενεργειών εκείνων, που θα δείξουν  στις γυναίκες που υφίστανται βία, ότι, αν προσέλθουν στην Αστυνομία, θα βρουν την προστασία που χρειάζονται. Ειδικότερα αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην ανάγκη για πάγια και διαρκή επιμόρφωση του προσωπικού, που θα πρέπει να είναι επαρκές και να στελεχώνει τα γραφεία σε όλες τις βάρδειες και να επιθυμεί να υπηρετεί σε αυτά, για αύξηση των γυναικών αστυνομικών, ώστε να διευκολύνεται η προανάκριση με θύματα γυναίκες, καθώς και παρουσία ψυχολόγου, όπου αυτή κρίνεται απαραίτητη προ της κατάθεσης τους.

Τέλος, αφού έγινε σύνοψη των συμπερασμάτων της σύσκεψης (Κατερίνα Καπερναράκου) όλες οι παρευρισκόμενες διατράνωσαν την πρόθεση τους να συνεχίσουν τον αγώνα για την πλήρη κατάκτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών.

Οι 23 συλλογικότητες, που συμμετείχαν στη σύσκεψη είναι οι εξής:
1.  Νομικά Θέματα
2. Γυναίκες Συγγραφείς Κατά της ΄Εμφυλης Βίας και των Γυναικοκτονιών «Η Φωνή της»
3.  Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας
4.  ΤΟ ΜΩΒ
5.  Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Φεμινιστική Απεργία της 8ης Μάρτη
6.  WIFT ‘WOMEN IN FILM AND TELEVISION, GREECE’
7.  Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών
8.  Σύνδεσμος Αλβανίδων Γυναικών
9.  ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΡΓΟΝ
10. Ομάδα Υποσαχάριας Αφρικής
11. Σύλλογος Εργαζομένων ΓΓΙΦ
12. Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων
13. ΔΕΠΙΣ Βύρωνα
14. Φεμινιστική Συλλογικότητα ΘΕΟΔΩΡΑ
15. Kίνημα Strong me για την πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας
16. Οι μαμάδες  Mother’s Wings Greece
17. Ομάδα Γυναικείων Δικαιωμάτων-Κοινωνική Παρέμβαση Δυτικά
18.  ΔΕΠΙΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ
19.ΧΕΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
20. Ομάδα Γυναικών Οικολόγοι Πράσινοι
21. Πρωτοβουλία Γυναικών Πειραιά
22.  Μαχητικές Βόλος
23. Γυναίκες Αλληλέγγυες Θεσσαλονίκης

 

Δελτίο της διοργάνωσης, της 10.10.2022