Αλιεύει και παρουσιάζει η Σίσσυ βωβού, η οποία ήταν μια από τις ομιλήτριες.
Η ομιλία της παρατίθεται στο τέλος του δημοσιεύματος
Από το δημοσίευμα στον ιστότοπο του Δήμου: Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η εκδήλωση του Δήμου Πετρούπολης για την Παγκόσμια Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών.
Ηχηρό μήνυμα κατά της έμφυλης βίας, έστειλαν όσοι παραβρέθηκαν στην Εκδήλωση – Ημερίδα που πραγματοποίησε ο Δήμος Πετρούπολης την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2022, στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών.
Την Ημερίδα που είχε ως θέμα «τη Μηδενική Ανοχή στην Έμφυλη Βία. Συζητώντας με την Κοινωνία των Πολιτών», διοργάνωσαν η Δημοτική Επιτροπή Ισότητας (ΔΕΠΙΣ) και το Κέντρο Κοινότητας του Δήμου Πετρούπολης, σε συνεργασία με τη ΔΙΟΤΙΜΑ, το ΚΕΘΙ & το ΜΩΒ.
Κατά την έναρξη της εκδήλωσης, η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για θέματα Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής & Ισότητας των Φύλων κα Μαρία Συρεγγέλα, απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό δηλώνοντας ότι: «η κυβέρνηση έχει θέσει ψηλά στην ατζέντα της το θέμα της πρόληψης και αντιμετώπισης της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Σχεδιάζουμε και υλοποιούμε μέτρα και δράσεις για την ουσιαστική καταπολέμηση της βίας και παρενόχλησης και χτίζουμε ένα τείχος προστασίας απέναντι στην κακοποίηση, ένα τείχος που γίνεται κάθε μέρα ολοένα και πιο ψηλό. Θέλουμε να σπάσουμε τον κύκλο της βίας και να εξασφαλίσουμε σε όλες τις γυναίκες ένα περιβάλλον ασφαλές και απαλλαγμένο από τον φόβο και την κακοποίηση», τόνισε η κα Συρεγγέλα και πρόσθεσε ότι «είμαστε δίπλα σε όλες τις γυναίκες και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε μέχρι να νικήσουμε τη βία και να δώσουμε ένα τέλος στις νοοτροπίες που επιτρέπουν κακοποιητικές συμπεριφορές, δημιουργώντας έτσι μία καλύτερη κοινωνία, με σεβασμό από όλους προς όλους».
Από την πλευρά του ο Δήμαρχος Πετρούπολης κ. Στέφανος Γαβριήλ Βλάχος, χαιρετίζοντας την εκδήλωση, μίλησε για τη βαθιά υποκρισία της κοινωνίας μας, που ενώ από τη μια μεριά παραδέχεται την ύπαρξη των γυναικοκτονιών, από την άλλη μεριά οι θύλακες αντίστασης, που προέρχονται κυρίως από τα συντηρητικά στρώματα, προσπαθούν να αποκρύψουν την όλη κατάσταση. Γιατί όπως πολύ εύστοχα είχε διατυπώσει η φιλόσοφος Χάνα Άρεντ «.. το έγκλημα και ο εγκληματίας μας φέρνουν αντιμέτωπους με την πολυπλοκότητα του ριζικού κακού, αλλά μόνον ο υποκριτής είναι πραγματικά σάπιος ως το κόκκαλο». Εν συνεχεία, ο Δήμαρχος εξέφρασε την πεποίθηση πως «η ενημέρωση πρέπει να ξεκινήσει από το σχολείο, ώστε τα παιδιά να διαπαιδαγωγούνται στην ισότητα, για να κατανοήσουν ότι γυναίκες και άνδρες διαφέρουν μόνο ως προς το φύλο, ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα και πως η σωματική ρώμη δεν θα έπρεπε να παίζει κανέναν απολύτως ρόλο στην επιβολή των απόψεων». Κλείνοντας, τόνισε πως «η γυναίκα σήμερα έχει κατακτήσει πράγματι τη θέση της και η πατριαρχική οικογένεια που υπήρχε μέχρι πριν λίγες δεκαετίες στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, όμως έχουμε να κάνουμε πολλά βήματα ακόμη, έχουμε πολλά να κατακτήσουμε και τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι προς τη σωστή κατεύθυνση».
Στη συνέχεια χαιρετισμό απηύθυνε η Αντιδήμαρχος Πολιτικής Ισότητας των Φύλων & Πρόεδρος της Δημοτική Επιτροπής Ισότητας κα Κατερίνα Σταματοπούλου, η οποία τόνισε ότι «η έμφυλη βία δεν εμφανίζεται μόνο σε ενδοοικογενειακά περιβάλλοντα αλλά και στην εργασία, η οποία στηρίζεται στην ανισότητα». Συνεχίζοντας, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα λήψης μέτρων για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, ιδιαίτερα στην ελληνική επαρχία με τις ιδιαιτερότητές της και με τη δυσκολότερη πρόσβαση σε δομές προστασίας των γυναικών. Κλείνοντας, υπογράμμισε πως «Η δύναμη είναι στο χέρι της γυναίκας. Κάθε γυναίκας. Αυτό που χρειάζεται είναι να πιστέψουν στον εαυτό τους, να τον αγαπήσουν και να τον προστατεύσουν… και το σημαντικότερο απ’ όλα, είναι να γνωρίζουν ότι ΠΑΝΤΑ θα είναι κάποιος δίπλα τους, σε αυτό το δύσκολο ταξίδι επούλωσης τραυμάτων».
Κατόπιν, ο Αντιδήμαρχος Παιδείας, Πρόνοιας & Κοινωνικής Πολιτικής κ. Νίκος Κακαβάς, κάνοντας μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, δήλωσε πως «όταν πριν από περίπου δύο χρόνια η Διοίκηση του Δήμου εισηγήθηκε την ίδρυση της Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας, δεν περίμενε να εισπράξει απροθυμία, αντιρρήσεις και άρνηση. Σίγουρα όμως κανείς, ούτε εκείνοι που καταψήφισαν την πρόταση, δεν μπορούσαν να φανταστούν το “τσουνάμι” βίας και ειδικά έμφυλης βίας που θα επέλθει. Μετά την οικονομική κρίση και την ύφεση, ακολούθησε η πανδημία και το lockdown, κατά τη διάρκεια του οποίου κορυφώθηκαν τα περιστατικά λεκτικής, σωματικής, αλλά και σεξουαλικής κακοποίησης, που πολλές φορές οδήγησαν μέχρι και στην αφαίρεση της ζωής γυναικών, τις λεγόμενες γυναικοκτονίες.
Για την αντιμετώπιση αυτής της μορφής βίας, αλλά και κάθε μορφής βίας, απαιτείται η συνδρομή όλων μας, από όποια θέση και αν βρισκόμαστε.
Η Δημοτική Αρχή Πετρούπολης, μέσω της Διεύθυνσης Παιδείας, Πρόνοιας & Κοινωνικής Πολιτικής, έχει ήδη ξεκινήσει ένα πρόγραμμα παρεμβάσεων, με τη βοήθεια Κοινωνικών Λειτουργών και Ψυχολόγων, στους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς και σε όλα τα Σχολεία της πόλης, προκειμένου να ανιχνεύσουμε τυχόν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και να παρέμβουμε στο μέτρο του δυνατού.
Σκοπός μας είναι να σπάσει το στερεότυπο που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην άσκηση ενδοοικογενειακής βίας και ειδικά στην άσκηση της έμφυλης βίας.
Η έμφυλη βία πρέπει να σταματήσει με τη βοήθεια και τη στήριξη των ειδικών, με τη βοήθεια και τη στήριξη ΟΛΩΝ μας».
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης απηύθυναν χαιρετισμό και οι Βουλευτές Β2 Δυτικού Τομέα Αθηνών, κα Χαρά Καφαντάρη, κα Νάντια Γιαννακοπούλου και κα Μαρία Αθανασίου,
Ομιλήτριες στην εκδήλωση ήταν η κα Ειρήνη Κυριάκη, Πολιτική επιστήμων, μέλος της τριμελούς ομάδας επιστημονικού συντονισμού του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ), η οποία παρουσίασε τις Δομές του Δικτύου της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΟΠΙΦ).
Η κα Μαρίνα Φαρμακίδη, Δικηγόρος – Συνεργάτιδα του Κέντρου για τα Έμφυλα Δικαιώματα – ΔΙΟΤΙΜΑ, μίλησε για τις δυσκολίες και τις προκλήσεις πριν και μετά την καταγγελία για ενδοοικογενειακή βία, διατυπώνοντας παρατηρήσεις, σκέψεις και προβληματισμούς για τις ρυθμίσεις του νόμου κατά την εφαρμογή τους.
Η κα Σίσσυ Βωβού, Αντιπρόεδρος του Φεμινιστικού Σωματείου «Το ΜΩΒ», η οποία συνδέθηκε στην εκδήλωση διαδικτυακά και μίλησε για την εφαρμογή των Δομών Πρόνοιας στο Πεδίο. (Ομιλία στο τέλος του δημοσιεύματος).
Η κα Ελένη Βλαστού, Ψυχολόγος και Στέλεχος του Κέντρου Κοινότητας του Δήμου Πετρούπολης, μίλησε για την Ενδοοικογενειακή Βία και για τον ρόλο του Κέντρου Κοινότητας στην τοπική κοινωνία, ως δομή πρώτης υποδοχής, υποστήριξης και παραπομπής των γυναικών, θυμάτων βίας.
Η κα Παρασκευή Μπόκα, μέλος της Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας Δήμου Πετρούπολης, μίλησε για τον ρόλο και τους στόχους της ΔΕΠΙΣ κλείνοντας με το μήνυμα «Καμία ανοχή σε οποιαδήποτε μορφή βίας».
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, αλλά και μετά την ολοκλήρωση των ομιλιών, το κοινό συμμετείχε με μεγάλο ενδιαφέρον και εύστοχες ερωτήσεις, στον εποικοδομητικό διάλογο που προέκυψε.
Υπενθυμίζεται ότι οι δράσεις για την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών θα ολοκληρωθούν με βιωματικά εργαστήρια στα σχολεία της πόλης.
Την εκδήλωση τίμησαν επίσης με την παρουσία τους η Επιστημονική Συνεργάτης του Αντιπεριφερειάρχη ΠΕ Δυτικού Τομέα Αθηνών Αθανασία Παπασπύρου, ο Γενικός Γραμματέας της διευρυμένης Β5 ΝΟΔΕ Δυτικής Αθήνας Αλέξανδρος Φυντανίδης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πετρούπολης Βασίλης Φιλίππου, ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας, Περιβάλλοντος & Πρασίνου Φώτης Χριστόπουλος, ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών Θανάσης Σκαλιστήρας, ο Αντιδήμαρχος Διοίκησης, Οικονομικών Υπηρεσιών & Προγραμματισμού Θοδωρής Λάππας, η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού & Νεολαίας Χρυσάνθη Παχίδου, ο Αντιδήμαρχος Αθλητισμού Στέλιος Χρυσικός, ο Αντιδήμαρχος Καταστημάτων & ΚΑΠΗ Παναγιώτης Κάκαλης, ο Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Χρήστος Κυριάκος, η Επιστημονικά Υπεύθυνη του Συμβουλευτικού Σταθμού Δήμου Πετρούπολης και μελος της ΔΕΠΙΣ Αναργυρούλα Ευσταθίου, η Αντιπρόεδρος της ΔΕΠΙΣ Δήμου Πετρούπολης Ιωάννα Τσίχλη και ο Γραμματέας της ΔΕΠΙΣ Πανάγος Μπιλιώνης.
Η ομιλία της Σίσσυ Βωβού, από το Μωβ – Η εφαρμογή των πολιτικών πρόνοιας για έμφυλη βία στο πεδίο
Λέμε ότι η βία κατά των γυναικών αποτελεί ένα απεχθές όσο και διαχρονικό φαινόμενο που εξελίσσεται ανελλιπώς στο πλαίσιο της πατριαρχικής κυριαρχίας, εδώ και 3000 χρόνια. Ότι δεν γνωρίζει χώρες, εθνότητες, μορφωτικό επίπεδο, κοινωνική τάξη. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ο ξεσηκωμός των γυναικών, παγκοσμίως, και προχωρά η νομοθέτηση για το φαινόμενο αυτό.
Η καταπολέμησή του αφορά τόσο την κοινωνία όσο και την πολιτεία. Στην Ελλάδα ο πρώτος νόμος που ψηφίστηκε για την ενδοοικογενειακή βία, ήταν το 2006. Ο αγώνας όμως των γυναικείων οργανώσεων είναι διαχρονικός, χαρακτηριστικό είναι το ενδιαφέρον των πρώιμων γυναικείων οργανώσεων, που πριν την είσοδο του 20ού αιώνα είχαν ως ένα βασικό αίτημα την εξάλειψη της βίας στην εργασία, και ιδιαίτερα στις οικιακές βοηθούς που τότε θεωρούντο δουλάκια.
Εμείς οι σύγχρονες γυναικείες οργανώσεις αγωνιζόμαστε για την αλληλεγγύη στα θύματα ή επιζώσες της βίας κατά των γυναικών και έμφυλης βίας εδώ και δεκαετίες. Είτε αυτή η βία είναι ενδοοικογενειακή, όπως προβλέπει ο νόμος, είτε με γενικότερα χαρακτηριστικά.
Υπάρχουν στην Ελλάδα δομές στήριξης γυναικών για συμβουλευτική και ξενώνες φιλοξενίας, 43 δομές στήριξης και νομικής συμβουλευτικής (όχι νομικής στήριξης) και 19 ξενώνες φιλοξενίας (τα τελευταία χρόνια έκλεισαν δύο που υπήρχαν πριν).
Οι γυναίκες που προσφεύγουν σ’ αυτά τα κέντρα (συνήθως με μικρά παιδιά), είναι συνήθως χαμηλού εισοδήματος και χαμηλής κοινωνικής δύναμης. Αυτή η προσφυγή στην γραμμή ΣΟΣ 15900 είναι συχνή, και θέλουμε να ξέρετε και να διαδίδετε την ύπαρξή τους, γιατί βοηθάνε, τουλάχιστον στα πρώτα επίπεδα, της ενδυνάμωσης και της νομικής συμβουλευτικής. Μετά όμως οι γυναίκες που προσφεύγουν αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά από τα διάφορα τηλεφωνήματα που λαμβάνουμε από κρατικούς φορείς (αστυνομία, δήμους) ή από τις ίδιες.
Για τα προβλήματα αυτά και τα συναφή θέλω να σας ενημερώσω. Όταν μια γυναίκα βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης και προσφεύγει για φιλοξενία στους ξενώνες, απαιτούνται ιατρικές εξετάσεις για να μπουν, για μεταδοτικές ασθένειες, οι οποίες για να γίνουν και να βγουν χρειάζονται 15 ημέρες περίπου. Μια γυναίκα που βρίσκεται σε κρίση δύσκολα μπορεί να προχωρήσει και να περιμένει αυτές τις 15 ημέρες. Οπότε, θα μπορούσε να υπάρχει μια γέφυρα μέχρι τη φιλοξενία της, όπου ο ξενώνας θα πλήρωνε ξενοδοχείο για τη συγκεκριμένη γυναίκα. Χαρακτηριστικά, στην περίοδο του πρώτου Λοκ Ντάουν υπήρξε πρόβλεψη από την Γραμματεία Ισότητας για προσφυγή των γυναικων που έχουν ανάγκη σε ξενοδοχεία για τις ημέρες μέχρι να μπορούν να τακτοποιηθούν σε ξενώνες. Αυτό έγινε σε συμφωνία της ΓΓΙΦ με το ξενοδοχειακό επιμελητήριο, και δεν γνωρίζουμε πόσες διανυκτερεύσεις πραγματοποιήθηκαν, πάντως προχώρησε αυτό. Οπότε, ζητούμε το σύστημα αυτό να συνεχιστεί.
Οι γυναίκες που προσφεύγουν στα συμβουλευτικά κέντρα είναι όλων των ειδών της οικονομικής επιφάνειας, αλλά αυτές που αδυνατούν να βρουν μια ιδιωτική λύση είναι του χαμηλότερου εισοδήματος.
Συχνά μας τηλεφωνούν από αστυνομικά τμήματα ή από Δήμους, ιδιαίτερα σε δύσκολες ώρες και μέρες. Παράδειγμα, όταν είναι εορταστικές ημέρες, ιδιαίτερα τον Αύγουστο, ή όταν είναι νύχτα όπου μια κακοποιημένη προσφεύγει στο τμήμα, και το τμήμα πρέπει είτε να την στείλει σπίτι της στον κακοποιητή, είτε να την κρατήσει στα κελιά, αφού δεν έχει τη δυνατότητα να την βάλει σε κάποιο χώρο για επείγουσες ανάγκες. Κι εδώ, η λύση του ξενοδοχείου θα ήταν ενδεδειγμένη, για μικρό διάστημα, αλλά τέτοια κονδύλια δεν υπάρχουν, και συχνά αναγκαζόμαστε ως μια οργάνωση χωρίς οικονομική υποδομή, να πληρώνουμε παρ’ όλα αυτά για να λύσουμε ένα επείγον πρόβλημα.
Και ας πούμε οτι μια γυναίκα καταγγέλλει τη βία που υφίσταται, είτε στο πλαίσιο της οικογένειας είτε ευρύτερο. Μετά πρέπει να ακολουθήσουν δικαστικές διαδικασίες, οι οποίες είναι χρονοβόρες και ακόμα χειρότερα, τραυματικές για τις καταγγέλλουσες. Δεν εφαρμόζεται κανένας κώδικας δεοντολογίας για τους δικηγόρους των κακοποιητών, οι οποίοι εγκαλούν την καταγγέλλουσα και ισχυρίζονται ότι είχε άλλα κίνητρα για να καταγγείλει, και όχι αυτά που ισχυρίζεται. Και επακολουθεί εξευτελισμός μέσα στη δικαστική αίθουσα, δράμα για την καταγγέλλουσα, κλάματα και λιγοθυμίες. Εκτός από τον εξευτελισμό της ζωντανής, που καταγγέλλει για παράδειγμα έναν βιασμό, έχουμε και τον εξευτελισό της νεκρής, χαρακτηριστικά όσα έγιναν στις δύο δίκες της Τοπαλούδη, με το βασανιστήριο για τους γονείς να είναι ανυπόφορο. Εμείς ζητούμε να εφαρμόζονται οι κώδικες δεοντολογίας και να μην είναι ανεξέλεγκτοι οι δικηγόροι να ρωτάνε με σκοπό να υποβαθμίζουν τις καταγγέλλουσες.
Δυστυχώς έχουμε και αρνητικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης σε σημαντικές δίκες. Να πούμε για τη δίκη Λιγνάδη, ο οποίος καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση για δύο βιασμούς ανηλίκων, αλλά του δόθηκε αναστέλλουσα δύναμη και ο Λιγνάδης είναι ελεύθερος στο σπίτι του και δεν ξέρουμε πού αλλού.
Στη δίκη της ιστιοπλόου Αμαλίας (σήμερα 23 ετών) πρώτη δίκη του ελληνικού MeToo, όπου το κοριτσάκι κατάγγειλε ασέλγεια και βιασμούς από τον προπονητή της ιστιοπλοίας όταν ήταν μεταξύ 12 και 14 ετών, ο προπονητής καταδικάστηκε σε 13 χρόνια για την ασέλγεια, αλλά απαλλάχθηκε για τους βιασμούς οι οποίοι θεωρήθηκαν συναινετική σεξουαλική επαφή. Η Σοφία Μπεκατώρου που υποστήριξε την εγκαλούσα από την αρχή μέχρι το τέλος, δήλωσε μετά την απόφαση, ότι “δυστυχώς η κοινωνία δεν ήταν ακόμα έτοιμη να δεχθεί την αλήθεια”. Ευτυχώς κάποια εισαγγελέας έκανε αναίρεση της απόφασης ως προς το σκέλος της απαλλαγής για τους βιασμούς, και αναμένουμε την εκδίκαση.
Ευτυχώς στη δίκη για την σεξουαλική εκμετάλλευση και βιασμούς της 12χρονης από τα Σεπόλια, αναγνωρίστηκε ως βιασμός η “επαφή” με 12χρονο κορίτσι. Η Δικαιοσύνη πρέπει να βγάλει την απόφασή της για τις 12χρονες και να μην υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση.
Εδώ να σημειώσουμε ότι υπάρχει νομική στήριξη που παρέχεται από την πολιτεία για υποθέσεις βίας, αλλά έχει πολλά εμπόδια και ελλείμματα. Παράδειγμα, αν μια γυναίκα έχει πολλές δικαστικές διαμάχες με τον σύζυγο με τον οποίο έχει χωρίσει ή τον οποίο έχει καταγγείλει για βία, μπορεί αυτό να κρατά 5 ή 7 χρόνια και αυτή θα πρέπει στην κάθε περίπτωση να αλλάζει δικηγόρο. Ζητούμε να ορίζεται ο / η ίδια δικηγόρος από το κράτος για όλες τις σχετικές υποθέσεις.
Επίσης, στο θέμα των παιδιών, της επιμέλειας και της επικοινωνίας, έχουμε μια πολύ αρνητική νομοθετική ρύθμιση τον τελευταίο χρόνο, όπου τα δικαστήρια υποχρεώνονται να δίνουν επικοιωνία συχνά σε βίαιους ή ακατάλληλους πατέρες, εκτός αν εκδικαστούν οι δίκες και αποδειχθεί πόσο ακατάλληλοι είναι. Δεν είναι ανέκδοτο, αλλά πριν ένα μήνα καταδικάστηκε πατέρας ότι χτύπησε το 2,5 χρονών κοριτσάκι του με γροθιά, και τώρα το κοριτσάκι είναι 8 χρόνων. Στο μεταξύ, το δικαστήριο υποχρεώνει τη μητέρα να πηγαίνει το παιδί για επικοινωνία κάποιες φορές την εβδομάδα, το παιδί χτυπιέται και κλαίει και δεν θέλει, εμείς πηγαίνουμε μπροστά στο τμήμα για να βοηθήσουμε τη γυναίκα, και μας πηγαίνουν αυτόφωρο. Η γυναίκα αυτή έχει πάνω από 15 δίκες, για συκοφαντική δυσφήμιση, για παρεμπόδιση επικοινωνίας και λοιπά, και κάθε εβδομάδα είναι στα δικαστήρια, και χρειάζεται να πληρώνει, έστω τα ελάχιστα. Και είναι η γυναίκα αυτή μια απλή υπάλληλος με το βασικό μισθό
Υπάρχει όμως και το σκέλος των ανεξέλεγκτων τηλεοπτικών δικών στις τρέχουσες υποθέσεις, όπως αυτή της Πισπιρίγκου, της 12χρονης από τα Σεπόλια, για να μην πούμε για την Κιβωτό του Κόσμου. Όπου υπάρχει θέμα βίας κατά των γυναικών και γυναίκες, η τηλεοπτική αδηφαγία είναι αδιανόητη. Παραβιάζονται καθημερινά τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, βγάζουν στα μανταλάκια κομμάτι-κομμάτι τις δικογραφίες στην εξέλιξή τους, δημοσιοποιούν ακόμα και ιατροδικαστικές εκθέσεις. Έχουμε επανειλημμένα απευθυνθεί στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και ζητούμε την τήρηση των νόμων, αλλά η παρέμβασή του είναι ελάχιστη.
Συνεπώς, να καταλήξω λέγοντας ότι για να καταπολεμηθεί η βία κατά των γυναικών και η ηδονοβλεπτική προσέγγιση σοβαρών υποθέσεων, χρειάζεται αφοσίωση στο σκοπό της εκπαίδευσης της κοινωνίας αλλά και της δίωξης των δραστών χωρίς τιμωρία και βασανισμό των γυναικών που καταγγέλλουν.
Θα επανέλθουμε.