Γράφει η Σοφία Τζιτζίκου
Εχοντας διανύσει 22 χρόνια τής νέας χιλιετίας,ο πλανήτης μας , σέ όλο καί
περισσότερες γωνιές του, μοιάζει νά βαδίζει σέ κινούμενη άμμο χωρίς ορατό,
προορισμό καί κάποιες φορές ,χωρίς πυξίδα…
Οι συγκρούσεις,τά προσφυγικά κύμματα εκατομμυρίων ανθρώπων πρός
“ασφαλέστερες” περιοχές, η φτώχεια, ο υποσιτισμός, η υγειονομική κρίση,η
Πανδημία, η κλιματική αλλαγή συνθέτουν ένα θανατηφόρο μίγμα πού μοιάζει νά
ανατροφοδοτείται διαρκώς, απελευθερώνοντας νέες, ανθρωποβόρες συγκρούσεις,καί
συνά, αδιέξοδες κρίσεις.
Στό ξεκίνημα τής χρονιάς πού πέρασε, σύμφωνα μέ τήν UNICEF, 274 εκατ.ανθρωποι
είχαν ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας καί προστασίας.
Στήν πορεία αυτές οι ανάγκες αυξήθηκαν δραματικά, μέ έμφαση στίς πιό φτωχές
περιοχές τού πλανήτη,καί στίς πιό ευάλωτες ομάδες: Στίς γυναίκες καί τα παιδιά.
Σέ αυτό τό σκηνικό ανισοτήτων ,καί αδιέξοδου τρόμου,όταν μάλιστα συνδυάζεται μέ
θρησκευτικό φανατισμό καί μεσαιωνικού τύπου καθεστώτα, τά Ανθώπινα Δικαιώματα
καταρρέουν μαζί μέ τίς κοινωνίες πού πλήττονται.
Τό Αφγανιστάν,σήμερα,αποτελεί τήν κραυγαλέα επιβεβαίωση τής ευαλωτότητας
τών “κεκτημένων¨τής Ανθρωπότητας, στήν κατοχύρωση τών Θεμελιωδών
Δικαιωμάτων γιά κάθε άνθρωπο.
Πρίν ενάμιση σχεδόν χρόνο, η διακυβέρνηση τού Αφγανιστάν πέρασε στά χέρια
τών Ταλιμπάν, υπό τά ανήσυχα, πλήν σιωπηλά, βλέμματα τής διεθνούς κοινότητας, σπέρνοντας τόν τρόμο στόν γυναικείο πληθυσμό τής χώρας.
Η θέση τών Ταλιμπάν γιά τά δικαιώματα τών γυναικών σύμφωνα μέ τήν
κοσμοθεωρία τους καί τό όραμα τους γιά τήν κοινωνία, ήδη από τήν πρώτη περίοδο
διακυβέρνησης τους (1996-2001), ήταν στήν κατεύθυνση τού πλήρους αποκλεισμού
τους.
Μέ τήν επιστροφή τους στήν εξουσία, οι Ταλιμπάν, αποδεικνύουν έμπρακτα, ότι δέν
έχουν αλλάξει τήν πάγια πεποιθηση τους γιά τήν θέση τής γυναίκας,απαξιώνοντάς
την καί απογυμνώνοντάς την από θεμελιώδη δικαιώματα καί ελευθερίες.
Χαρακτηριστική τής ακολουθούμενης πολιτικής υπήρξε η άμεση αλλαγή τής
ονομασίας τού Υπουργείου Γυναικείων Υποθέσεων, υπεύθυνου, πλέον, γιά τήν
“Πρόληψη τής Κακίας καί τήν Προώθηση τής Αρετής” …
«Σε καμία άλλη χώρα οι γυναίκες και τα κορίτσια δεν
εξαφανίστηκαν τόσο γρήγορα από όλες τις σφαίρες της δημόσιας
ζωής, ούτε είναι τόσο μειονεκτικά σε κάθε πτυχή της ζωής τους»,
έγραψε ο Ειδικός Εισηγητής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο
Αφγανιστάν Richard Bennett στην τελευταία του έκθεση για την
κατάσταση στο Αφγανιστάν.
Τόν τελευταίο χρόνο, οι γυναίκες βιώνουν έναν συστηματικό αποκλεισμό από τήν
δημόσια καί πολιτική ζωή, περιορισμό στήν απρόσκοπτη πρόσβαση στήν
εκπαίδευση, στήν ανθρωπιστική βοήθεια, στήν εργασία, στήν Δικαιοσύνη, στίς
Υπηρεσίες Υγείας..
Οι περιορισμοί αφορούν σέ όλες τίς πτυχές τής ζωής τους, μεταξύ άλλων η
εποπτεία στίς δημόσιες εμφανίσεις, στίς μετακινήσεις οι οποίες γίνονται μόνο μέ τήν
συνοδεία άνδρα συγγενούς, η απαγόρευση νά εργάζονται η νά κατέχουν δημόσιες
θέσεις, η απαγόρευση εμφάνισης γυναικών στήν τηλεόραση, η επιβολή τής μπούρκας
κοκ.
Η ζωή τους, οφείλει νά περιορίζεται ανάμεσα στούς τοίχους τής κατοικίας τους , πού
οριοθετούν τά όνειρα, τίς προοπτικές τίς προσμονές τους…
Οι εκθέσεις τών διεθνών οργανισμών πού έχουμε στήν διάθεση
μας (UNWOMEN, UNICEF,USIP κ.α) κατατάσσουν τό Αφγανιστάν στήν τελευταία
θέση σέ ότι αφορά στήν πρόοδο σέ θέματα ισότητας τών φύλων.
Παρά τό γεγονός ότι τόν τελευταίο χρόνο δέν υπάρχει πρόσβαση σέ επίσημα
στοιχεία, παρά μόνο σέ προσωπικές μαρτυρίες, γνωρίζουμε, ότι η βία κατά τών
Αφγανών γυναικών,μέ έμφαση στήν ενδοοικογενειακή βία, αγγίζει τά υψηλότερα
ποσοστά παγκόσμια (9 στίς 10 γυναίκες έχουν υπάρξει θύματα).
Στό Αφγανιστάν ,οι γυναίκες έχουν “καταδικαστεί” στόν πιό σκοτεινό
Μεσαίωνα, καθώς τά “κατασταλτικά” καί ελευθεριοκτόνα μέτρα τής Κυβέρνησης
τών Ταλιμπάν, πολλαπλασιάζονται σέ αριθμό καί ένταση.
Τά κορίτσια δέν μπορούν πλεον νά μορφωθούν. Πρόσφατα, απαγορεύτηκε ,7μέ άμεση ισχύ,η πρόσβαση τους στήν δευτεροβάθμια καί τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η εικόνα τεθωρακισμένων τού στρατου μπροστά στήν είσοδο τού
Πανεπιστημίου, προκειμένου νά αποτρέψει τυχόν “παραβάτιδες”, αποτελεί
“γροθιά” στίς “ανεπτυγμένες “κοινωνίες μας, πού ,συχνά, επιλέγουν τήν σιωπή!
Τά δεσμά τών γυναικών μοιάζουν νά σφίγγουν περισσότερο μετά τήν από 24/12, απαγόρευση τής λειτουργίας οργανώσεων πού εργάζονται στήν χώρα μέ Αφγανές, στερώντας μέ αυτό το ́τρόπο κάθε πρόσβαση σέ ανθρωπιστική βοήθεια, σέ μία
χώρα στήν οποία, σύμφωνα μέ τόν ΟΗΕ, περισσότεροι από τούς μισούς από τά 38
εκατομ. κατοίκους χρειάζονται επείγουσα στήριξη στή διάρκεια τού χειμώνα.
Πολλές οργανώσεις και διεθνείς οργανισμοί έχουν αναστείλει τήν δράση τους καί
αρκετοί έχουν αποχωρήσει, εγκαταλείποντας, στήν ουσία, τόν γυναικείο πληθυσμό σέ
μια απόγνωση πού δέν τού αναλογεί,”αόρατες” γιά τόν υπόλοιπο κόσμο!
Υπάρχουν, όμως, γυναίκες πού δέν καταθέτουν τά “όπλα”, ακτιβίστριες γιά τά
δικαιώματα τών ομοφύλων τους, όπως η Mahbouba Seraj,πού παρά τά 74 χρόνια
της, εξακολουθεί νά μάχεται καί νά υψώνει δημόσια φωνή υπέρ της ισότητας καί τού
σεβασμού τών ελευθεριών κάθε Αφγανής.
Υπάρχουν γυναίκες πού φυλακίζονται, βασανίζονται, δολοφονούνται καθημερινά,
επειδή τόλμησαν νά διαμαρτυρηθούν, νά διαδηλώσουν, νά πούν ”Οχι”υπερασπιζόμενες τίς δίκαιες νίκες τών γυναικών όπου γής,διεκδικώντας ένα καλλιτερο αύριο γιά τίς κόρες τους καί γιά τήν πατρίδα τους…
Περισσότερο από ποτέ ,γίνεται επιτακτική η ευθύνη νά σταθούμε ενεργά στό πλευρό
τους,δείχνοντας αλληλεγγύη σέ έναν αγώνα πού αφορά όλες καί όλους μας!
Καλή Χρονιά!
Σοφία Τζιτζίκου
Φαρμακοποιός
τ.Πρόεδρος UNICEF Ελλάδας
τ.Ειδική Σύμβουλος Υπουργείου Εξωτερικών
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
Η φωτό είναι από απαγορευμένη διαδήκωση γυναικών στο Αφγανιστάν κατά της σκοταδιστικής κυβέρνησης