Γράφει η Δήμητρα Αθανασοπούλου
Αλιεύει η Ιλεάνα Σακκά
Μπορούμε να σκεφτούμε τελικά μια σχέση χωρίς να ορίσουμε το φύλο; Πώς μπορούμε να βρούμε τρόπους να συμφιλιώσουμε τα φύλα και να εφεύρουμε μια ευτυχισμένη ζωή μαζί; Ποιες είναι οι μορφές της αποπλάνησης και της σεξουαλικότητας, έξι χρόνια μετά τη διάδοση του #MeToo;
Πριν από μερικές εβδομάδες, η ισπανική εφημερίδα El Pais δημοσίευσε ένα άρθρο για το φαινόμενο της «ανδρόσφαιρας», που σαρώνει τα ισπανικά κοινωνικά δίκτυα, προσπαθώντας να καταστρέψει τα επιτεύγματα του φεμινισμού. Αυτό σημαίνει πως ο χώρος που χρησιμοποιούσε μέχρι τώρα ο φεμινισμός για να διαδώσει τα μηνύματά του, έχει μετεξελιχθεί σε έναν εξαιρετικά εχθρικό χώρο για τις γυναίκες.
Το φαινόμενο post-machismo είναι ένα κίνημα αντιφεμινισμού που θεωρείται ως φυσική συνέπεια του κινήματος ΜeToo, δηλαδή ως «μια ενεργή και επιθετική αντίδραση κατά των φεμινιστικών αγώνων», όπως σημειώνει η Carolina Meloni. Η λέκτορας Πολιτικής Σκέψης στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης αποδίδει την ανδρόσφαιρα στο γεγονός ότι «παραδοσιακά αποκλεισμένα υποκείμενα έχουν πάρει τον λόγο και έχουν αποκτήσει πρωτοφανή ορατότητα στον δημόσιο χώρο». Η πτώση του κινήματος MeToo ήταν ωστόσο αναπόδραστη, σύμφωνα με τη Laura Triviño, λέκτορα Κοινωνικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγας, «γιατί συνδέθηκε με τη μαζική κουλτούρα».
Τι σημαίνει αυτό; Η άνοδος του φεμινισμού, η απελευθέρωση του γυναικείου λόγου και η δημοσιότητα που του δίνουν οι ψηφιακές πλατφόρμες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι η μία όψη. Η άλλη όψη είναι μια νέα εκδοχή σεξισμού, ένας νεοσεξισμός που συστήνεται ως θύμα του φεμινισμού, καθώς η πρωτοφανής ορατότητα που έχουν αποκτήσει τα παραδοσιακά αποκλεισμένα υποκείμενα έχει ενοχλήσει την «ανδρόσφαιρα».
Τι σημαίνει να είσαι άνδρας ή γυναίκα στον 21ο αιώνα; Αυτό ήταν το βασικό ζήτημα που πραγματεύτηκε πριν από μερικές ημέρες, το δεύτερο Φεστιβάλ Φιλοσοφίας με θέμα τις «Μεταμορφώσεις του αρσενικού και του θηλυκού», που διοργάνωσε το Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα. Μπορούμε να σκεφτούμε τελικά μια σχέση χωρίς να ορίσουμε το φύλο; Πώς μπορούμε να βρούμε τρόπους να συμφιλιώσουμε τα φύλα και να εφεύρουμε μια ευτυχισμένη ζωή μαζί; Ποιες είναι οι μορφές της αποπλάνησης και της σεξουαλικότητας, έξι χρόνια μετά τη διάδοση του #MeToo; Σχηματίζουμε ζευγάρια εδώ και αιώνες, αλλά υπό ποιες συνθήκες; για ποιους λόγους;
Τα παραπάνω ερωτήματα έθεσαν οι Belinda Cannone, συγγραφέας, και η Maïa Mazaurette, συγγραφέας, αρθρογράφος, blogger και ζωγράφος, στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Φιλοσοφίας, προσπαθώντας να διερευνήσουν τις πολιτισμικές δυναμικές που αναθέτουν, άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα, συγκεκριμένους ρόλους στον άνδρα και στη γυναίκα. Στη συνέχεια, επιχείρησαν να απαντήσουν στο πώς αποπλανεί ένας άνδρας και πώς μπορεί να είναι πια σίγουρος για τη συγκατάθεση των συντρόφων του μετά το MeToo, που έφερε στο προσκήνιο τα ζητήματα της αποπλάνησης, της συναίνεσης και της σεξουαλικής βίας.
Η Μélanie Gourarier, ανθρωπολόγος, ερευνήτρια στο CNRS, συγγραφέας του «Alpha mâle: Séduire les femmes pour s’apprécier entre hommes» («Άλφα αρσενικό: Αποπλανώντας τις γυναίκες για να εκτιμόμαστε μεταξύ ανδρών»), αναρωτήθηκε από τη δική της μεριά, εάν η ανδρική παντοκρατορία βρίσκεται σε παρακμή και κατά πόσο είμαστε μάρτυρες μιας προσωρινής και αναστρέψιμης κρίσης του ανδρισμού ή στις απαρχές μιας αναπόφευκτης παρακμής του πατριαρχικού μοντέλου. Το βέβαιο –όπως διαπίστωσε– είναι πως υπάρχουν σήμερα ολοένα και περισσότεροι και καθαρά ανδρικοί χώροι, όπως τα «boy’s club», κάτι σαν «κοινότητες αποπλάνησης», όπου οι άλφα αρσενικοί αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον από τις κατακτήσεις τους με τις γυναίκες, τις οποίες συλλέγουν ως τρόπαια για συλλογή, με απώτερο και ασυνείδητο στόχο να αποκαταστήσουν έναν υποθετικά χαμένο ανδρισμό, εφόσον είναι πεπεισμένοι πως ζουν σε μια κοινωνία όπου τα προνόμιά τους καταλαμβάνονται από τις γυναίκες. Η αποπλάνηση των γυναικών γίνεται, δηλαδή, όχημα για την αποκατάσταση μιας ανδρικής ταυτότητας, η οποία βρίσκεται σε παρακμή.
Συμπέρασμα; Όποιος οικειοποιείται την ιδιότητα του καταπιεσμένου, θα είναι ο επόμενος που θα εγκαθιδρύσει τη δική του κυριαρχία. Η κατάργηση, συνεπώς, των θεμελίων της πατριαρχικής κουλτούρας δεν είναι εύκολη υπόθεση, ακόμα και μετά το «φεμινιστικό τσουνάμι», ενώ οι αντιφάσεις με τις οποίες έρχονται σήμερα αντιμέτωπα τα δυο φύλα είναι μεγαλύτερες από ποτέ, καθώς η πατριαρχία αποδεικνύεται παγίδα και για τους άνδρες, που εγκλωβίζονται σε ένα πρότυπο του ανδρισμού, το οποίο βασίζεται στην ισχύ, στον ανταγωνισμό και στην ετεροφυλοφιλία, χωρίς το δικαίωμα να εκφράσουν συναισθήματα ή ευαλωτότητα…
ΠΗΓΗ: https://www.efsyn.gr/nisides/393247_megalomenoi-stin-patriarhiki-koyltoyra