της Σίσσυς Βωβού
Ανακινήθηκε ξανά από κάποιες εφημερίδες, η υπόθεση του «βιαστή με την τυρόπιττα», και με έκπληξη διαβάζουμε ακόμα και γυναίκες δημοσιογράφους να κλείνουν τα μάτια μπροστά σε ένα μεγάλο κακούργημα, που έχουν καταγγείλει τέσσερεις τουρίστριες, το 2005. Με την ευκαιρία, ευχόμαστε να μην συμβεί στις ίδιες, αν και ο τρόπος με τον οποίο το προσπερνούν, σημαίνει ότι ανοίγουν την πόρτα στην ατιμωρησία του κάθε βιαστή και στην ενοχοποίηση των θυμάτων του βιασμού. Οι γυναικείες οργανώσεις είναι αποφασισμένες να μην ανοίξει άλλο αυτή η πόρτα της ατιμωρησίας, γι’ αυτό επαναλαμβάνουμε κάποιες πληροφορίες ενώ παραθέτουμε και κάποιες επιπλέον σ’ αυτό το άρθρο.
Απόσπασμα ανακοίνωσης της Φεμινιστικής Πρωτοβουλίας για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών:
«Θυμίζουμε ότι ο κατηγορούμενος για κατά συρροή βιασμούς τριγύριζε στην Πλάκα, πλησίαζε νεαρές τουρίστριες και πρότεινε να τις ξεναγήσει. Τους πρόσφερε αργότερα μια τυρόπιτα όπου μέσα είχε φροντίσει να βάλει το υπνωτικό και βαρύ χάπι STILNOX, στη συνέχεια τις οδηγούσε να πιουν παραδοσιακό αλκοολούχο ποτό, για να έρθουν στο «πνεύμα των Θεών», (συνδυασμός που προκαλεί παραισθήσεις, παράλυση κλπ), μετά τις οδηγούσε σε παρακείμενο ξενοδοχείο υποβασταζόμενες, τις βίαζε και έφευγε. Η συγκεκριμένη 19χρονη τότε κοπέλα, βρέθηκε μετά από ώρες από τον ξενοδόχο στο δωμάτιο αναίσθητη και σε κακή κατάσταση, οπότε κλήθηκε ασθενοφόρο και αστυνομία. Η ίδια περίπου ιστορία έχει αναφερθεί στις καταθέσεις των άλλων τριών γυναικών που έχουν καταγγείλει τον ίδιο για βιασμό.
»Ο βιαστής συνελήφθη μετά από έρευνα του τοπικού αστυνομικού τμήματος στην περιοχή, να παρενοχλεί κοπέλες με τον ίδιο σκοπό, χωρίς δηλαδή να έχει διακόψει τη δράση του, και αναγνωρίσθηκε στη συνέχεια από όλες τις καταγγέλλουσες.»
Η αρνησιδικία της συνηγόρου του βιαστή, κυρίας Κωνσταντοπούλου, τεκμαίρεται από την ανάγνωση των αποφάσεων οι οποίες περιλαμβάνουν τις ενστάσεις, εξαιρέσεις έδρας και άλλα τερτίπια, τόσο του πρώτου δικαστηρίου όσο και του Εφετείου, για τη μια από τις τουρίστριες, για την οποία καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κάθειρξη. Για τις άλλες τρεις η δίκη δεν έχει ξεκινήσει ακόμα.
Τέλος αναφέρθηκε η υποστήριξη προς την Ζωή Κωνσταντοπούλου του δικηγόρου Χαλκίδας Θανάση Τάρτη, ο οποίος ήταν για ένα μικρό διάστημα συνήγορος των τριών τουριστριών, εκ μέρους του Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, και βοηθούσε στην πολιτική αγωγή. Αργότερα ανέλαβε άλλη δικηγόρος.
Για τον κ. Τάρτη έχουμε να πούμε ότι ήταν και δικηγόρος των κατηγορουμένων για βιασμό 15χρονης Βουλγάρας μαθήτριας στην υπόθεση Αμαρύνθου, του 2005, όπου κατηγορούντο τέσσερα 15χρονα αγόρια για βιασμό και τρία κορίτσια για ψυχική συνδρομή. Όλα τα παιδιά αυτά αθωώθηκαν στο δικαστήριο της Χαλκίδας, μετά από μια δίκη στην οποία παρέλασαν 40 μάρτυρες εναντίον της κοπέλας και υπέρ των κατηγορουμένων, ενώ η ίδια είχε μια μόνο μάρτυρα. Οι άλλοι μάρτυρες της εγκαλούσας, άνδρες και γυναίκες, μαθητές και μαθήτριες, εξαφανίστηκαν από το κάδρο μέχρι την ημερομηνία της δίκης, που ολοκληρώθηκε το 2010. Σύμφωνα με πληροφορίες μας από το δικαστήριο, το οποίο ως ανηλίκων ήταν κεκλεισμένων των θυρών, η τοπική κοινωνία με ενορχηστρωτή τον κ. Τάρτη έλιωσε τη μικρή Βουλγάρα σαν κατσαρίδα, ενώ καμάρωνε για τα βλαστάρια της τόσο πριν τη δίκη όσο και μετά την αθώωσή τους. Η κοινωνία αυτή είχε και εξαιρέσεις, οι οποίες στήριξαν για όλα αυτά τα χρόνια την εγκαλούσα. Εφετείο δεν έγινε, δεν γνωρίζουμε γιατί, αλλά μπορούμε εύκολα να φανταστούμε ότι θα επικυρωνόταν η πρωτόδικη απόφαση και θα συνοδευόταν από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, με την μικρή κοπέλα (ενήλικη πλέον) να έβρισκε μπροστά της το φάσμα της φυλάκισης.
Οι γυναικείες οργανώσεις βγάλαμε ανακοίνωση μετά την αθωωτική απόφαση, όπου διαμαρτυρόμασταν γι’ αυτήν.
Τέλος, η ατιμωρησία του βιασμού, που ακολουθείται συχνά και από τιμωρία των εγκαλουσών, προκύπτει και από δικαστικές αποφάσεις, τις οποίες πολλές φορές έχουμε στηλιτεύσει, γνωρίζοντας ότι τόσο το δίκαιο όσο και η δικαιοσύνη είναι ταξικά, πατριαρχικά, ρατσιστικά και εθνικιστικά προσδιορισμένα, γι’ αυτό έχουμε πολλές φορές επαναστατήσει σε δικαστήρια για συγκάλυψη ενόχων.
Ως φεμινίστριες καλούμε διαρκώς την κοινωνία και πρωτίστως τις γυναίκες, να συμβάλουν από όποια θέση τους αναλογεί, στη στηλίτευση αυτού του βάρβαρου κακουργήματος εναντίον των γυναικών, δηλαδή του καθημερινού βιασμού, και να μην περιμένουν το βιασμό που συνοδεύεται από φόνο για να επαναστατήσουν και να οργιστούν.