Το κείμενο που ακολουθεί, στάλθηκε στην εφημερίδα «Αυγή» ως διαμαρτυρία για την ακατάλληλη και τελείως στρεβλωμένη παρουσίαση της οργάνωσης ACT UP-ΔΡΑΣΕ, με την οποία συνεργαζόμαστε συστηματικά τους τελευταίους 10 μήνες στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις Διωκόμενες Οροθετικές. Η Αυγή με ενημέρωσε ότι το κείμενο ήταν μεγάλο και ότι, επίσης, ανέφερε θέματα που δεν περιέχονταν στο άρθρο της. Συνεπώς, έστειλα στην εφημερίδα μικρότερο κείμενο, το οποίο και δημοσιεύθηκε στις 13/3, ενώ το συνολικό το δημοσιεύω εδώ, με στόχο την αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και την αλληλοϋποστήριξη που απαιτείται με τους συναγωνιστές και συναγωνίστριές μας.
Σίσσυ Βωβού
Αναρωτιέμαι από πού γνωρίζει ο αρθρογράφος της Αυγής Βασίλης Βενιζέλος ότι η οργάνωση ACT UP Δράσε είναι μια σφραγίδα, όπως αναφέρθηκε μεταξύ άλλων σε εκτεταμένο ρεπορτάζ στις 12 Μαρτίου με τον τίτλο «Θέμα δημόσιας υγείας και όχι καταστολής».
Εγώ που συνεργάζομαι με την οργάνωση αυτή, στο πλαίσιο της «Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Διωκόμενων Οροθετικών Γυναικών» στην οποία μετέχει η συγκεκριμένη οργάνωση, το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα, η Φεμινιστική Πρωτοβουλία για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, η Ομάδα αλληλεγγύης δικηγόρων σε πρόσφυγες και μετανάστες/μετανάστριες και πολλοί μεμονωμένοι ακτιβιστές και ακτιβίστριες, γνωρίζω την πολύτιμη και καθημερινή συμβολή της ACT UP στον αγώνα μας ενάντια στη διαπόμπευση των 27 οροθετικών γυναικών και για την απελευθέρωσή τους.
Από την ημέρα που διαπομπεύθηκαν και συνελήφθησαν οι γυναίκες αυτές, η πρωτοβουλία μας είχε καθημερινή δραστηριότητα σε όλα τα επίπεδα, με επισκέψεις στις φυλακές, ανθρωπιστική βοήθεια, ψυχολογική στήριξη, νομική στήριξη, δημόσιες παρεμβάσεις, διαβήματα στο υπουργείο Δικαιοσύνης, ενημέρωση του προσωπικού των φυλακών για τους τρόπους μετάδοσης του ιού HIV/AIDS και δουλειά στο δρόμο για όσες απελευθερώθηκαν σταδιακά.
Η γιατρός Χρύσα Μπότση και μέλος της ACT UP εργάζεται στο ΚΕΕΛΠΝΟ, το οποίο παρουσιάζεται αρνητικά στην Αυγή, ενώ είναι ένας φορέας δημόσιας υγείας υπεύθυνος για τα λοιμώδη νοσήματα, όπου κάποιοι γιατροί εργαζόμενοι συνεργάστηκαν απαράδεκτα και αντιδεοντολογικά με την αστυνομία για το αναγκαστικό τεστ για την οροθετικότητα. Συγκεκριμένα η συνεργάτις μας Μπότση, τράβηξε το βάρος της διαμαρτυρίας για το υγειονομικό και δημοκρατικό μέρος της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών, και ακόμα κατήγγειλε συγκεκριμένες αντιδεοντολογικές ενέργειες συναδέλφων της στον ίδιο οργανισμό.
Επίσης, μέλη της ACT UP με την πείρα τους στη δουλειά στο δρόμο, καθοδήγησαν τα υπόλοιπα μέλη της πρωτοβουλίας μας για να βρούμε όσες απελευθερώθηκαν σταδιακά και να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε. Ιδιαίτερα ο Κωσταντής Καμπουράκης, ο οποίος αναφέρεται απαξιωτικά, ανέλαβε πρωτίστως και μάλιστα με μεγάλο ψυχικό απόθεμα, την πιο απελπισμένη περίπτωση, της 19χρονης (και κωφής από κακοποίηση) Μαριάννας, που είναι από μικρή σε πλήρες AIDS, προσπαθώντας με τις ενέργειές του (και μας) να της δώσουμε αν όχι μια αξιοπρεπή ζωή (αν αυτό δεν είναι εφικτό) τουλάχιστον έναν αξιοπρεπή θάνατο.
Εκτός της συγκεκριμένης συνεργασίας μας για το ζήτημα των οροθετικών γυναικών, οι τελευταίες από τις οποίες αθωώθηκαν χθες, έχουμε συναντήσει την ACT UP σε πολλές δράσεις.
Δεν μπορώ να εξηγήσω, λοιπόν, πώς όλα αυτά που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι ταιριάζουν με τον χαρακτηρισμό της οργάνωσής τους ως «σφραγίδα».
Τέλος, αν παίρνει αυτή η «ΜΚΟ» χρηματοδοτήσεις αφειδώς, όπως αναφέρεται, δεν το γνωρίζω, γνωρίζω όμως σίγουρα ότι πολλές ΜΚΟ παίρνουν χρηματοδοτήσεις και τις βάζουν στην τσέπη τους, ενώ πολλές άλλες παίρνουν χρηματοδοτήσεις και τις κάνουν κοινωνικό έργο.
Από τη δράση της ACT UP που εγώ γνωρίζω, δεν φαντάζομαι ότι όλη αυτή η δράση της μπορεί να την εντάσσει στις ΜΚΟ που καταχρώνται χρήματα.
Με τη διαμαρτυρία μου αυτή για το δημοσίευμα της ΑΥΓΗΣ, πιστεύω ότι διερμηνεύω τα αισθήματα και των άλλων μελών της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές γυναίκες.