της Σίσσυς Βωβού
Στις ελάχιστες περιπτώσεις που καταδικάζονται μαστροποί, όπως στην περίπτωση που διαβάζουμε εδώ, αφήνονται ελεύθεροι μέχρι την έφεση. Η έφεση θα καθυστερήσει κάποια χρόνια έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα στο δικαστικό μας σύστημα, και επιπλέον δεν γνωρίζουμε αν και πόσο θα πέσει η ποινή τους. Υπενθυμίζουμε ότι στην περίπτωση Μάνη, στην Αθήνα (του 2005), από 32 χρόνια πρωτοδίκως καταδικάστηκε σε 8 στο Εφετείο. Υπενθυμίζουμε επίσης την πρόσφατη περίπτωση του βιαστή της Φιλιππινέζας, την οποία συνέδραμε η Φεμινιστική Πρωτοβουλία, που είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως σε 10+ χρόνια, απλώς δεν εμφανίστηκε στο Εφετείο και φυγοδικεί. Η Φιλιππινέζα είναι οργισμένη γι’ αυτό, γιατί πιστεύει ότι δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη, ενώ αυτός της κατέστρεψε τον ψυχικό κόσμο και την αυτοπεποίθησή της.
Στις περιπτώσεις τέτοιων κακουργημάτων, δεν πρέπει να αφήνεται ο καταδικασμένος ελεύθερος μέχρι την έφεση, γιατί έτσι δεν υπάρχει ούτε γρήγορη εκδίκασή της ούτε δικαιοσύνη για τα θύματα ούτε περιορισμός των δραστηριοτήτων τους, στις οποίες συνήθως επιστρέφουν ανενόχλητοι.
Έτσι, την ικανοποίησή μας για την ποινή μετριάζει έως ακυρώνει η αργόσυρτη διαδικασία που θα ακολουθήσει, ενώ τα θύματα έχουν ήδη τιμωρηθεί μέσα από τον κοινωνικό στιγματισμό.
Όσο για τον Γυμνασιάρχη, αναρωτιόμαστε τι γράμματα και τι αξίες θα διδάξει στα παιδιά, και πώς μπορεί ένας πορνοπελάτης να ηγείται ενός σχολείου. Εκείνος, όπως και κάθε άλλος πορνοπελάτης, τυχαίνουν της “κατανόησης” των δικαστηρίων αλλά και της ανοχής μεγάλου μέρους της κοινωνίας, ιδίως στις περιπτώσεις μικρών κοινωνιών.
*Μέλος της Φεμινιστικής Πρωτοβουλίας για την Εξάλειψη της Βίας Κατά των Γυναικών (η άποψη που εκφράζεται εδώ είναι προσωπική)