της Σίσσυς Βωβού
Με χαρά σημειώνουμε ότι οι εργαζόμενες στην ΕΡΤ έχουν μεγάλη συμμετοχή στον αγώνα, όπως και σε όλες τις δράσεις της οργάνωσης αυτού του αγώνα, στην επιτροπή αγώνα και στην προετοιμασία των προγραμμάτων που εκπέμπονται, ιδιαίτερα των πολιτιστικών.
Επίσης μεγάλη συμμετοχή γυναικών βλέπουμε στο κίνημα των αλληλέγγυων, κάτι που επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά την αναντίστρεπτη πορεία προς την ισότητα στα τεκταινόμενα στον δημόσιο χώρο.
Δυστυχώς, η συνείδηση και οπτική του φύλου απουσιάζει χαρακτηριστικά, κάτι που φαίνεται και στη γλώσσα της απεργιακής εφημερίδας Αδέσμευτη Γνώμη, όπου το θηλυκό γένος στις εκφωνήσεις ή στις εκφράσεις απουσιάζει, σαν να μιλούσαμε μια γλώσσα με ίδιους γραμματικούς τύπους και για τα δύο γένη, όπως η αγγλική.
Επιπλέον, στις συζητήσεις που διοργανώνονται και ακούγονται ζωντανά στο ραδιομέγαρο και παράλληλα εκπέμπονται, όσο αφήνει η γκαγκστερική πολιτική της φίμωσης που συνεπάγεται το κλείσιμο των συχνοτήτων, συμμετέχουν αποκλειστικά άνδρες, με γυναικείες παρουσίες να είναι πολύ μειοψηφικές, λες και δεν υπάρχουν γυναίκες που έχουν απόψεις για τα τεκταινόμενα στο χώρο των μίντια ή για τον γενικότερο αγώνα που συγκλονίζει αυτή τη στιγμή τη χώρα.
Όπως γράφει η ανακοίνωση της Φεμινιστικής Πρωτοβουλίας, στην ΕΡΤ οι γυναίκες είχαν και ίση συμμετοχή στην απασχόληση και σχετικά καλές προοπτικές για θέσεις ευθύνης, τις οποίες συχνά κάλυπταν με σημαντική προσφορά στο παραγόμενο έργο. Και όμως, η εκπροσώπησή τους στα συνδικαλιστικά όργανα και στην Ομοσπονδία (ΠΟΣΠΕΡΤ) ήταν και παραμένει πολύ κατώτερη της αναλογίας τους.
Ενώ στα προγράμματα και στις εκπομπές που μεταδίδονταν καλούνταν κάποιες γυναίκες, με βάση τους νόμους για την ισότητα που παραβιάζονταν, ας πούμε, λιγότερο στην ΕΡΤ απ’ ότι σε άλλα κανάλια, βλέπουμε αυτή τη στιγμή της ελεύθερης ενημέρωσης μια οπισθοδρόμηση.
Γνωρίζουμε βέβαια την ανδροκρατία στο συνδικαλιστικό κίνημα, όσο και στο χώρο των δημοσιογράφων -παρά το ότι είναι και επάγγελμα με μορφωμένους ανθρώπους- άρα η σημερινή εικόνα της ανδροκρατίας δεν θα πρέπει να μας ξενίζει. Και όμως, με βάση τη συμμετοχή στον αγώνα, είναι δικαίωμα των γυναικών που συμμετέχουν να θίγουν τέτοιες ελλείψεις και οπισθοδρομήσεις και να μην τις επιτρέπουν, γιατί η ΕΡΤ που θέλουμε δεν θα πρέπει να είναι σε κανένα σημείο της ποιότητάς της πιο πίσω από την ΕΡΤ της κυβερνητικής προπαγάνδας και των αρνητικών φαινομένων και παθογενειών του παρελθόντος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΑ, όπως και κάποιων άλλων σωματείων ή συνδικαλιστικών παρατάξεων, η προσφώνηση «συναδέλφισσα» δίπλα στην προσφώνηση «συνάδελφος» συχνά απουσιάζει. Όποτε αυτό έχει θιγεί, η απάντηση είναι απορριπτική και προσπαθεί να γελοιοποιήσει αυτές που το επισημαίνουν.
Και όμως, έχουμε χειρόγραφη ανακοίνωση συνδικάτου ραπτεργατών του 1925, που απευθύνεται «Προς τους ράπτας και τας ραπτρίας». Άλλες εποχές…