του Γιώργου Μητραλιά
Αν και το κάλεσμα για μια διεθνή μέρα αλληλεγγύης στις 595 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών έγινε μέσα στο κατακαλόκαιρο, η ανταπόκριση που συναντάει είναι τόσο θετική που επαληθεύει την αρχική αισιόδοξη υπόθεση εργασίας: Αυτός ο παραδειγματικός αγώνας μιας χούφτας Ελληνίδων εργατριών ξεπερνάει τα όρια της χώρας μας και είναι εμβληματικός των καλύτερων λαϊκών αντιστάσεων στη σκληρή εποχή των Μνημονίων στην Ευρώπη, αλλά και πέρα από αυτήν!…
Είναι ακριβώς όπως το είπε στο -μεστό από αισθήματα και διδάγματα- μήνυμα υποστήριξης και αλληλεγγύης που τους έστειλε ο δημιουργός του «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» Κεν Λόουτς: “Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι μεγάλες εταιρίες, που υποστηρίζονται από τους πολιτικούς, είναι τρομεροί εχθροί. Όμως, κι εσείς είστε τρομερές!”. Και επειδή εκτός από ηρωικές είναι και «τρομερές», γι’αυτό φαίνεται πως συνεπαίρνουν και εμπνέουν όσους επιμένουν να μην το βάζουν κάτω σε χώρες τόσο διαφορετικές όπως η Αγγλία και η Ισπανία, η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Και επιπλέον, πράγμα ακόμα πιο σπάνιο, δείχνουν να ενώνουν και να κινητοποιούν σε κοινές εκδηλώσεις αλληλεγγύης συνδικαλιστές αλλά και ακτιβιστές που δεν διακρίνονται πάντα για τις εγκάρδιες σχέσεις τους, όπως οι κομμουνιστές και οι ελευθεριακοί, οι αναρχοσυνδικαλιστές και οι αριστεροί σοσιαλιστές!
Είναι λοιπόν γεγονός ότι, αν και απομένουν τρεις βδομάδες μέχρι την κορύφωση των διεθνών κινητοποιήσεων αλληλεγγύης, θεωρείται ήδη δεδομένο ότι γύρω στις 20 Σεπτεμβρίου θα γίνουμε μάρτυρες ενός πρωτόγνωρου γεγονότος, ειδικά στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς των Μνημονίων και των κοινωνικών ερειπίων που αφήνουν πίσω τους. Χιλιάδες Ευρωπαίοι πολίτες θα κατέβουν στους δρόμους της Μαδρίτης και του Λονδίνου, του Παρισιού και της Βαρκελώνης, των Βρυξελλών και της Βαλένθια, της Γενεύης και της Βαρσοβίας, και πιθανόν της Βιέννης, του Βερολίνου και ποιος ξέρει πού ακόμα, για να ξαναφέρουν στην επικαιρότητα μιαν αξία που οι «από πάνω» έχουν κάνει τα πάντα για να μας κάνουν να την ξεχάσουμε: την παλιά καλή Αλληλεγγύη! Τη διεθνιστική αλληλεγγύη!
Τα καλέσματα που ήδη κυκλοφορούν και οι αφίσες που ήδη τυπώνονται σε τουλάχιστον 6-7 ευρωπαϊκές χώρες, είναι σαφή: Τρεις μέρες πριν από την απόφαση του δικαστηρίου που θα σφραγίσει –έστω και προσωρινά- την τύχη των 595 καθαριστριών μας, δηλαδή στις 20 Σεπτεμβρίου, οι Ευρωπαίοι πολίτες που επιμένουν να αντιστέκονται καλούνται να διαδηλώσουν στους δρόμους ή με όποιον άλλο τρόπο επιλέξουν, την υποστήριξή τους στις 595 καθαρίστριες του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών και συνάμα την αντίθεσή τους στις πολιτικές της άγριας λιτότητας που εφαρμόζονται σχεδόν παντού στη Γηραιά μας Ήπειρο.
Το κάλεσμα και το άλλο πληροφοριακό υλικό για τον αγώνα των 595 καθαριστριών που σε λίγο κλείνει ακριβώς ένα χρόνο (!), έχει κιόλας μεταφραστεί -και κυκλοφορεί στο διαδίκτυο- στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, καταλανικά, ιταλικά, πορτογαλικά, γερμανικά και τουρκικά ενώ ετοιμάζεται και στα αραβικά. Ενδεικτικό της απήχησης που έχει τόσο η 12μηνη πάλη των 595 καθαριστριών είναι ότι το κάλεσμα για διεθνή κινητοποίηση αλληλεγγύης και τα άλλα κείμενα που το συνοδεύουν έχουν περάσει τον Ατλαντικό και αναρτώνται σε δεκάδες ιστοσελίδες εργατικών συνδικάτων, κοινωνικών κινημάτων ή και πολιτικών κομμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βενεζουέλας, της Αργεντινής, της Βραζιλίας ή της Κούβας. Με άλλα λόγια, ενώ η καμπάνια αλληλεγγύης άρχισε και στόχευε βασικά την Ευρώπη, γινόμαστε τώρα μάρτυρες ενός κινήματος με… πλανητική διάσταση! Ο λόγος ίσως να είναι απλός: Προφανώς, ο αγώνας των Ελληνίδων καθαριστριών εμπνέει επειδή γίνεται ενάντια σε πολιτικές και αντιπάλους που δεν απαντώνται μόνο στην Ευρώπη μας…
Υπάρχει όμως κι άλλος ένας λόγος που η υπόθεση των 595 καθαριστριών είναι τόσο δημοφιλής και συγκινεί πέρα από σύνορα και πολιτικές συμπάθειες. Είναι ότι είναι πολυδιάστατος, ότι έχει πολλές «ταυτότητες». Έτσι, δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι φεμινιστικά κινήματα και γυναικείες ομάδες και οργανώσεις σε Ευρώπη και Αμερική (Νότια και Βόρεια), αλλά ακόμα κι από το μακρινό αφρικανικό Μπενίν (!), κινητοποιούνται στο πλευρό των εργατικών συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων που δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στις Ελληνίδες καθαρίστριες. Για αυτά τα φεμινιστικά κινήματα και τις γυναικείες οργανώσεις μιας ντουζίνας χωρών, η πάλη των «δικών μας» καθαριστριών είναι εμβληματική και συνάμα χειροπιαστό παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις γυναίκες που βρίσκονται –κατά προτεραιότητα- στο στόχαστρο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Πέρα όμως από όλα αυτά, ένα είναι το μεγάλο κοινό χαρακτηριστικό όλων των απαντήσεων στο κάλεσμα για αλληλεγγύη στις 595 καθαρίστριες: Η έντονη ανθρώπινη συγκίνηση, θα λέγαμε η αίσθηση μιας ταύτισης με αυτές τις αγωνίστριες από τη μικρή –και για μερικούς, μακρινή- Ελλάδα, με αυτή τη «χούφτα γυναικών που ανοίγουν δρόμους» όχι πια μόνο στη πατρίδα τους! Έτσι, εκτός από συνδικάτα, κινήματα, κόμματα και οργανώσεις, είναι ίσως οι «ανώνυμοι» πολίτες και τα δημοτικά συμβούλια ακόμα και κωμοπόλεων που εκφράζουν καλύτερα τη διάχυτη συγκίνηση που προκαλεί ο άνισος αγώνας των καθαριστριών μας, όταν στέλνουν τα απλά, συνήθως λακωνικά και πάντα «από καρδιάς» μηνύματα της υποστήριξής τους.
Και να σκεφτεί κανείς ότι μόλις τώρα τέλειωσε το καλοκαίρι και οι δυο επόμενες βδομάδες μπορεί να επιφυλάσσουν ακόμα καλύτερες εκπλήξεις…