Χωρίς το μωβ οι εκλογές που έρχονται

Δεν είμαστε κόμμα για να στηρίξουμε κάποιο από τα κόμματα στις ερχόμενες εκλογές, είμαστε όμως ενεργές πολίτιδες και ενδιαφερόμαστε πάρα πολύ για όλα όσα λέγονται και γίνονται. Εμείς, τα μέλη της συντακτικής επιτροπής του Μωβ και το Μωβ ως φεμινιστική ηλεκτρονική εφημερίδα απλώς μέχρι σήμερα απορούμε.

Γιατί ενδιαφερόμαστε πολύ γι’ αυτά που δυστυχώς δεν λέγονται, που βρίσκονται στα αζήτητα των προεκλογικών συζητήσεων στα κανάλια και στα ραδιόφωνα, στα ΜΜΕ δηλαδή, που σε μεγάλο βαθμό έχουν υποκαταστήσει τις συζητήσεις μεταξύ των απλών ανθρώπων. Και μάλιστα τους έχουν καπελώσει με έναν λόγο του οποίου οι προτεραιότητες δεν ανταποκρίνονται στις καθημερινές τους έγνοιες για όλα όσα αφορούν τη ζωή τους και θα επηρεαστούν από την έκβαση αυτών των εκλογών.

Το οικονομικό είναι αναμφισβήτητα μέγιστο ζήτημα και καθοριστικό για όλους τους πολίτες, αφού αποτελεί τη βάση της οικονομικής και κοινωνικής ευμάρειας στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, καθώς η παραγωγή των προϊόντων και των υπηρεσιών και η διανομή του προϊόντος της εργασίας βρίσκεται στη βάση της κοινωνικής ζωής.

Τι είναι όμως η παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών και με ποιο τρόπο υπολογίζεται ως οικονομικό μέγεθος;

Γιατί οι πολιτικοί και τα κόμμματα δεν μας μιλούν ποτέ για την απλήρωτη εργασία των γυναικών στο σπίτι, στην ευρύτερη οικογένεια, στην οικογενειακή επιχείρηση, στο χωράφι;

Για παράδειγμα, η νοσοκόμα στον Ευαγγελισμό φροντίζει τους αρρώστους και τις άρρωστες και παίρνει το μισθό της γι’ αυτή τη δουλειά, έστω κι αν οι οικονομικές απολαβές της είναι κατώτερες συνολικά από τους άνδρες συναδέλφους της στο ίδιο αντικείμενο κατά περίπου 25%. Η κόρη όμως του κυρ-Αντώνη που βρίσκεται στον Ευαγγελισμό δίπλα στο κρεβάτι του προσφέροντας παρόμοιες υπηρεσίες με τη νοσοκόμα δεν παίρνει κανένα μισθό και επιπλέον δεν υπολογίζεται η προσφορά της ως εργασία.

Το εστιατόριο που μαγειρεύει ένα φαγητό και το προσφέρει στους πελάτες του είναι μια επιχείρηση, μια οικονομική μονάδα που η απόδοσή της μετριέται στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Η γυναίκα που μαγειρεύει καθημερινά ένα φαγητό και το σερβίρει στην οικογένειά της, συχνότατα μετά την εκτός σπιτιού δουλειά της, δεν θεωρείται ότι προσφέρει εργασια και φυσικά δεν μετριέται στο ΑΕΠ.

Οι γυναίκες σήμερα έχουν να αντιμετωπίσουν ζητήματα που προκύπτουν από την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και του εθνικού συστήματος υγείας που τις υποχρεώνει να υποκαθιστούν την οφειλόμενη στους πολίτες κρατική κοινωνική φροντίδα, από την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων που επιτρέπει σε εργοδότες να αυθαιρετούν ασύστολα με εκβιασμούς και διακρίσεις σε βάρος τους, από την πλημελή προσφορά δομών στήριξης των γυναικών που υφίστανται βία είτε ενδοοικογενειακή είτε ως θύματα trafficking. Ζητήματα που υπήρχαν και πριν την κρίση, αλλά που κάποια έχουν παροξυνθεί τα τελευταία 4 χρόνια.

Τα θέματα των μισθολογικών ανισοτήτων, της προσφοράς συγκεκριμένων και απαραίτητων δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της οικογένειας, που μάλιστα δεν αναγνωρίζεται, το θέμα της έμφυλης βίας, όλα αυτά ούτε που ακούσαμε να θίγονται, να συζητιούνται, να εκφέρονται υποσχέσεις για κάποιες αλλαγές.

Και μάλιστα, ακούμε κάποια κόμματα να ζητούν την αναδιανομή του εισοδήματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών, αλλά να ξεχνούν την αναδιανομή μεταξύ γυναικών και ανδρών, παρά το γεγονός ότι αυτή είναι μια ανισότητα καταγεγραμμένη και μετρήσιμη, έστω και χωρίς τον συνυπολογισμό της απλήρωτης εργασίας.

Και φυσικά οι ίδιες οι γυναίκες, όταν ακούνε τους οικονομολόγους και οικονομολογίζοντες να ασχολούνται με τα «σοβαρά» θέματα, νιώθουν ένοχες όταν σκέφτονται ότι υπάρχουν κι άλλα, τα οποία όμως συζητούν μόνο στις καθημερινές τους διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις.

Αλλά ας ξεχάσουμε για λίγο την πατριαρχία και την ανισότητα των φύλων.

Δεν ακούσαμε κάτι για τον πολιτισμό αυτές τις μέρες ή μήπως ο πολιτισμός δεν είναι απαραίτητο στοιχείο της ζωής και δεν επηρεάζεται από τις πολιτικές επιλογές, όχι μόνον οικονομικά αλλά και ιδεολογικά;

Ή μήπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα οποία ακούσαμε λίγα έως ελάχιστα, δεν σχετίζονται με τις πολιτικές εξελίξεις; Πάνω από 4.000 κρατούμενοι μετανάστες και μετανάστριες χωρίς χαρτιά δεν απασχόλησαν τον δημόσιο λόγο ή τον απασχόλησαν μόνο για την εγκληματοποίησή τους από πλευράς των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων.

Και γιατί να βλέπουμε σε ένα σποτάκι με ηλικιωμένους, να λένε μόνο ότι τους κόψανε τη σύνταξη και πώς θα πάρουν φάρμακα και να παραγνωρίζονται τα ψυχολογικά θέματα που δεν σχετίζονται αναγκαστικά με τη σύνταξη ή τα θέματα της μοναχικότητας και της μοναξιάς της τρίτης ηλικίας;

Και πώς γίνεται στις ελάχιστες κουβέντες που έγιναν για τους εξοπλισμούς, που σημαίνουν χρήμα και θάνατο, να υπάρχει σύμπνοια για την ανάγκη αυτών των εξοπλισμών και μάλιστα σε τεράστιο ύψος;

Πρέπει να πούμε, βέβαια, ότι κάποιες γυναίκες έθεσαν θέματα όπως τα αναφερόμενα στην προεκλογική τους εκστρατεία, αλλά ο λόγος τους απαξιώνεται ως άκαιρος και άσχετος με τις «προτεραιότητες». Η αλήθεια είναι ότι τα κοινωνικά θέματα δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα και ακόμα λιγότερο είναι σήμερα.

Σε αντίθετη κατεύθυνση κινήθηκε η Φεμινιστική Πρωτοβουλία της Σουηδίας, ένα κόμμα που απέσπασε 5% σε πρόσφατες εκλογές (βλ. Μωβ), που είχε όλη την ατζέντα των γυναικείων δικαιωμάτων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Είθε κάποια στιγμή αυτές οι ιδέες ή αυτή η συγκρότηση να έρθει και στην Ελλάδα.

Στο μεταξύ, κοιμόμαστε το Σάββατο το βράδυ με ένα κοινοβούλιο που έχει 21% γυναίκες, παρ’ ότι οι γυναίκες-ψηφοφόροι είναι 51%, και δεν ξέρουμε αν θα ξυπνήσουμε με ένα κοινοβούλιο ισόρροπης συμμετοχής γυναικών και ανδρών ή θα παραμείνουμε στα ίδια.

Όπως φαίνεται σε παρακείμενο άρθρο μας για τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, από την αρχή του 20ού αιώνα έμπαινε το θέμα των γυναικείων δικαιωμάτων και της γυναικείας ψήφου. Στο μεταξύ κατακτήσαμε πολλά δικαιώματα, αλλά οι γυναίκες παραμένουν μικρή μειοψηφία στα κέντρα λήψης αποφάσεων με κορυφαίο το ελληνικό κοινοβούλιο. Εμείς, παρόλα αυτά, συνεχίζουμε να διεκδικούμε να αλλάξει η κατά φύλο σύνθεση της ερχόμενης βουλής με την ψήφιση περισσότερων γυναικών και μάλιστα γυναικών που υποστηρίζουν με έναν σφαιρικό λόγο τα δικαιώματα και την ισότιμη ευημερία όλων των πολιτών, ανδρών και γυναικών.

Ψηφίζουμε γυναίκες!

Ψηφίζουμε εκείνες τις γυναίκες που μας έχουν δείξει ότι δεν υιοθετούν τον κυρίαρχο ανδρικό λόγο και ρόλο για να ξεχωρίσουν!

Η συντακτική επιτροπή του Μωβ