Σήμερα συζητήθηκε στην ειδική επιτροπή της Βουλής η μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος με βάση νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Είχαν κληθεί δεκάδες θεσμικές οργανώσεις, Συνήγοροι του Πολίτη και του Παιδιού, οργανώσεις πολιτών που ασχολούνται με το θέμα. Δυστυχώς, οι γυναικείες οργανώσεις δεν είχαν κληθεί, απ’ ότι γνωρίζουμε, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε υποβάλει συγκεκριμένα αιτήματα για τις συνθήκες κράτησης των γυναικών, για τις διακρίσεις εις βάρος τους, και για τις απαιτούμενες θετικές διακρίσεις σε κάποιες κατηγορίες.
Τα αιτήματα που θα υποβαλαμε σήμερα στην διαβούλευση, είναι τα εξής:
► Βελτίωση των συνθηκών κράτησης για τις φυλακισμένες, δυνατότητα εργασίας για μείωση ποινής. Οι άνδρες μπορούν να κάνουν μεροκάματα σε κάποιες φυλακές, ενώ οι γυναίκες κάνουν μεροκάματα μόνο στις εργασίες της ίδιας της φυλακής (καθαριότητα κ.λπ.). Συνεπώς, αυτό αποτελεί διάκριση λόγω φύλου, και ζητάμε την προσφορά εργασίας για όσες φυλακισμένες το επιθυμούν, με φροντίδα του υπουργείου.
► Ειδική μεταχείριση των μητέρων ανήλικων τέκνων, ιδιαίτερα σε περίπτωση μόνης γονέα. Η μεταχείριση αυτή πρέπει να επεκτείνεται και στους άνδρες, για λόγους επίσης ισότητας, εκτός από περιπτώσεις που ο άνδρας είναι μόνος γονέας επειδή έχει σκοτώσει τη γυναίκα του, πράγμα καθόλου σπάνιο, δυστυχώς. Και βέβαια, εκτός από περιπτώσεις πιθανής επανάληψης του κακουργήματος, όπως έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις, ιδιαίτερα βιαστών.
► Διακοπή κράτησης για τις μωρομάνες, δηλαδή μητέρες με παιδιά 0-5 χρόνων, σε περίπτωση που δεν υπάρχει δυνατότητα σωστής φροντίδας των νηπίων από συγγενικό περιβάλλον, και συνεπώς τα νήπια διαβιούν μέσα στη φυλακή.
► Διακοπή κράτησης γυναικών με σοβαρές μολυσματικές ασθένειες, ιδιαίτερα φορείς hiv/aids.
► Ισότητα στην πρόσβαση στο Νοσοκομείο των Φυλακών, ενώ σήμερα απαγορεύεται και τα νοσοκομεία αυτά είναι μόνο για άνδρες. Οι γυναίκες που έχουν ανάγκη νοσοκομειακής περίθαλψης πρέπει να μεταφερθούν σε έξω νοσοκομεία, πράγμα που τελικά καταφέρνουν μόνο σε σοβαρές περιπτώσεις. Στις πιο μεσαίες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται με πρόχειρο τρόπο. Το γεγονός αυτό το ζήσαμε έντονα με τις οροθετικές γυναίκες που ήταν στον Κορυδαλλό σε φυλάκιση έως ενός έτους, και παραπονιόντουσαν ότι δεν τις μεταφέρουν σε νοσοκομείο όταν χρειαζόταν.
Τέλος, πολύ σημαντικό θέμα είναι η φτώχια που μαστίζει πολλές από τις φυλακισμένες, και απαιτείται φροντίδα για να ξεκινήσουν τη ζωή τους μετά τη φυλακή σε συνθήκες προστασίας και αρωγής για την αντιμετώπιση των πρώτων βασικών αναγκών. Επισημαίνουμε ότι το κοινωνικό περιβάλλον απέναντι σε μια γυναίκα που παρανόμησε και φυλακίστηκε είναι πολύ πιο άτεγκτο απ’ ότι απέναντι σε έναν άντρα, και επομένως η αλληλεγγύη και η αποδοχή πολύ πιο δύσκολη.
Με την ευκαιρία επαναφέρουμε το θέμα της έμφυλης βίας, και την σκληρή αντιμετώπιση των δικαστηρίων απέναντι στις γυναίκες που σκότωσαν τον άντρα τους μετά από χρόνια κακοποίηση. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης η συζυγοκτονία του ανδρός σε τέτοιο πλαίσιο θεωρείται αυτοάμυνα, όπως και αν γίνεται, και η αντιμετώπιση είναι μικρές ποινές έως απαλλαγή. Στην Ελλάδα έχουμε από 10 χρόνια έως ισόβια, όπως συμβαίνει με κρατούμενες αυτή τη στιγμή, για τις υποθέσεις των οποίων ζητούμε επανεξέτση.
Σίσσυ Βωβού
Αυτό είναι ένα προσωπικό άρθρο, απηχεί όμως τα αιτήματα φεμινιστικών συλλογικοτήτων που έχουμε τα τελευταία καταθέσει προς την πολιτεία και την κοινωνία
8-4-15