Δεν έχεις υποχρέωση να είσαι όμορφη.

Τις τελευταίες μέρες, λοιπόν, στα “σχόλια χρηστών” μιλούσαμε για κολάν. Δεν έχω άποψη για τα κολάν, αλλά η όλη συζήτηση (που επικεντρωνόταν στο γεγονός ότι είναι πραγματικά δύσκολο να φαίνεσαι ωραία με κολάν) με έκανε να σκεφτώ τη διεισδυτική άποψη ότι οι γυναίκες οφείλουν σε όσους τις βλέπουν να διατηρούν ένα κάποιο επίπεδο διακοσμητικής αξίας.

Τώρα, μπορεί κάτι τέτοιο να ακουστεί παράξενο από ένα άτομο που γράφει για φορέματα (σχεδόν) κάθε μέρα, αλλά: Δεν Είσαι Υποχρεωμένη Να Είσαι Όμορφη. Δεν οφείλεις να είσαι όμορφη απέναντι σε κανέναν. Ούτε στον φίλο/σύζυγο/σύντροφο, ούτε στους συναδέλφους, και σίγουρα όχι στους τυχαίους περαστικούς στο δρόμο. Δεν το οφείλεις απέναντι στη μητέρα σου, δεν το οφείλεις απέναντι στα παιδιά σου, δεν το οφείλεις απέναντι στον πολιτισμό γενικά. Η ομορφιά δεν είναι το ενοίκιο που πληρώνεις για να καταλαμβάνεις κάποιον χώρο που σηματοδοτείται “θηλυκός”. Δε εννοώ ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είσαι όμορφη αν το θέλεις. (Δεν οφείλεις στο φεμινισμό να ΜΗΝ είσαι όμορφη, με άλλα λόγια). Η ομορφιά είναι ευχάριστη, δίνει χαρά και ικανοποίηση και κάνει τους άλλους να χαμογελούν, πολλές φορές ακόμη και σε σένα. Αλλά στην ιεραρχία των σημαντικών πραγμάτων, το να είσαι όμορφη είναι αρκετά επίπεδα κάτω από το να είσαι χαρούμενη, πολλά επίπεδα κάτω από το να είσαι υγιής, και αν το κάνεις ως τιμωρία ή από υποχρέωση, βρίσκεται τόσο μακριά από το να είσαι ανεξάρτητη που χρειάζεσαι κιάλια για να το δεις κάπου στο βάθος.

Όμως τι σημαίνει το ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να είσαι όμορφη με πρακτικούς όρους της καθημερινής ζωής; Σημαίνει ότι δε χρειάζεται να απολογείσαι επειδή φοράς ρούχα που δε θεωρούνται “κολακευτικά” ή “στη μόδα” -ειδικά αν στην πραγματικότητα σου δίνουν χαρά με κάποιον τρόπο βαθύτερο από το να είσαι όμορφη. Τι πειράζει, λοιπόν, αν το αγαπημένο σου χρώμα δε σου πάει; Τι πειράζει αν “παραείσαι χοντρή” (σύμφωνα με ένα αυθαίρετο μέτρο) για να βάλεις αμάνικο μπλουζάκι; Αν είσαι πλυμένη, ντυμένη αρκετά ώστε να μη σε πιάσουν για προσβολή της δημοσίας αιδούς και δεν έχεις αφήσει έκθετα τίποτα ανοιχτά τραύματα, μπορείς να φοράς ό,τι χρώμα και ό,τι στυλ θέλεις, αν αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι καλά.

Είχα σκεφτεί να φτιάξω ένα πρακτικό σχεδιάγραμμα με τι απόφαση πρέπει να πάρεις κατά περίπτωση σε θέματα ομορφιάς, αλλά τελικά το κάθε του σκέλος κατέληγε στο τελευταίο βήμα στην προτροπή “πες σε όποιον σου κάνει παράπονα να πάει στο διάολο”, έτσι δε μου φάνηκε και τόσο χρήσιμο εργαλείο.

Η ομορφιά, αν και λυπάμαι που το λέω, τείνει να έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής. Εξαρτάται σε τέτοιο βαθμό από τη νιότη, που κάποια στιγμή (αν είσαι τυχερή) θα υποχρεωθείς να πάρεις απολυτήριο από αυτήν. Κάποιες φορές (όπως συνέβη με την Diana Vreeland στη φωτογραφία) μπορείς να φύγεις τόσο μπροστά από το να είσαι όμορφη ώστε να καταλήξεις στο να έχεις τύπο ή ακόμα στο να κάνεις αίσθηση (που στο χώρο της μόδας λέγεται jolie laide), πριν το πάρεις χαμπάρι. Όμως δε θα φτάσεις σ’αυτό το σημείο αν πιστεύεις ότι πρέπει να ακολουθείς κάθε πινακίδα που λέει “ομορφιά από εκεί”. Θα φτάσεις σ’αυτό το σημείο ταξιδεύοντας στη διαδρομή που σου φαίνεται η πιο ενδιαφέρουσα. (Και στο διάολο οι αρνητικοί τύποι που θα πουν “Μα, αυτή δεν είναι ΟΜΟΡΦΗ”)

μετάφραση: Ματίνα Καραγιαννίδου-Σταμπουλή

dressaday.com