Δύο ήταν οι βασικές κατηγορίες που αντιμετώπιζε ο πολύ γνωστός μας εδώ και μερικά χρόνια Ντομινίκ Στρος Καν, που αθωώθηκε στις 12 Ιουνίου από δικαστήριο της πόλης Λιλ: Διακεκριμένη μαστροπεία και σεξουαλική κακοποίηση κάποιων εκδιδομένων γυναικών τις οποίες έφεραν από το εξωτερικό για “πάρτι οργίων”.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Στρος-Καν, σε συνεργασία με τον σεσημασμένο μαστροπό «Ντοντό ο Σαλαμούρας» και άλλα άτομα, διοργάνωνε όργια στο ξενοδοχείο Κάρλτον της Λιλ και σε άλλα μέρη, με γυναίκες τις οποίες είχαν φέρει από το εξωτερικό, και εκπορνεύονταν παράνομα.
Μαζί με τον “διάσημο” πρώην υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και πρώην πρόεδρο του ευαγούς Οργανισμού που ακούει στο όνομα ΔΝΤ, δηλαδή τον βασιλικό, αθωώθηκε και η γλάστρα, ο Ντοντό ο Σαλαμούρας, ο οποίος είχε πολλές καταδίκες και φυλακίσεις στο παρελθόν για μαστροπεία. 11 ήταν συνολικά οι κατηγορούμενοι, οι περισσότεροι των οποίων απαλλάχθηκαν, μεταξύ τους και ένας αξιωματούχος αστυνομικός της πόλης που συμμετείχε στα όργια και θεωρείται ότι έλπιζε να ανέβει κι αυτός στην υπηρεσιακή ιεραρχία αν ο Στρος Καν εκλεγόταν πρόεδρος της Γαλλίας. Ο Rene Kojfer, πρώην υπεύθυνος των δημοσίων σχέσεων του ξενοδοχείου, καταδικάστηκε σε ένα χρόνο με αναστολή για μαστροπεία, αλλά οι κατηγορίες εναντίον του δεν σχετίζονται με τον Στρος Καν.
Το δικαστήριο δεν πείστηκε για την παράνομη πορνεία, αλλά κυρίως για τη βία που ασκούσε ο ΝΣΚ, παρά τις συγκλονιστικές καταθέσεις που έκαναν 4 γυναίκες στις 12 Φεβρουαρίου. Η Mounia έκλαιγε και έλεγε ότι δεν ήθελε να συμμετέχει στην επώδυνη σεξουαλική πράξη με αυτόν, του το είπε, αλλά αυτός χαμογέλασε και συνέχισε. Η Melanie και η Sonia έκαναν σοκαριστικές καταθέσεις, παρουσιάζοντας τον ΝΣΚ ως σεξουαλικό αρπακτικό που συμμετείχε σε πολλά όργια. Τέλος η Jade έκανε ανατριχιαστικές περιγραφές της βίαιας συμπεριφοράς του, που την περιέγραψε ως “σφαγή”, και εξιστόρησε τις βάρβαρες σκηνές που διαδραματίστηκαν πάνω σε στρώματα ριγμένα στο πάτωμα. Η Jade δεν είναι και καμιά “συνοδός” υψηλών προσώπων αλλά μια εκδιδόμενη γυναίκα που προέρχεται από ταπεινό περιβάλλον και πήρε 500 ευρώ για μια νύχτα με τον ΝΣΚ σε ένα βελγικό κλαμπ. Περιέγραψε με μεγάλες λεπτομέρειες πώς την “ανασκολόπησε”, “την ξέσχισε εσωτερικά”, το 2009 όταν βρισκόταν στο υψηλότερο σημείο της δύναμής του και προαλειφόταν για πρόεδρος της Γαλλίας. “Κανένας πελάτης δεν μου είχε συμπεριφερθεί μ’ αυτό τον τρόπο”, είπε. “Ίσως αυτός νόμιζε ότι μπορούσε να το κάνει επειδή είχε υψηλότερη κοινωνική θέση”. “Αυτοί ήταν πεσμένοι στα στρώματα παντού, ήταν μια προσβλητική σκηνή. Δεν ήξερα ούτε καν αν είχαν πλυθεί. Δεν ήθελα να μετέχω σε κάτι τέτοιο”.
Προηγουμένως είχαν καταθέσει αρκετές άλλες εκδιδόμενες γυναίκες, ότι ο ΝΣΚ έκανε σεξ μαζί τους σε άλλα όργια στο Παρίσι, την Ουάσιγκτον και αλλού.
Λίγες μέρες μετά τις καταθέσεις αυτές, οι εκδιδόμενες γυναίκες απέσυραν τη δίωξη εναντίον του ΝΣΚ, είπαν επίσης ότι δεν του είχαν πει ότι ήταν εκδιδόμενες, και τότε είχε γραφτεί στις εφημερίδες ότι η κατηγορία θα καταρρεύσει. Και πράγματι κατέρρευσε, τουλάχιστον ως προς την έμφυλη βία η οποία μας απασχλεί ως φεμινίστριες, πιθανώς για τον γνωστό λόγο, ότι οι γυναίκες ή εξαγοράστηκαν ή τρομοκρατήθηκαν ή και τα δύο, όπως έχουμε δει να συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις, κυρίως του τράφικινγκ, αλλά συχνά και των βιασμών. Ο νόμος δεν γνωρίζει ότι πρέπει να κρατά τις αρχικές μαρτυρίες και να προχωρά την δίωξη, καθένας δικαστής και μη, όμως, γνωρίζει πώς αλλάζουν χέρια τα λεφτά ή ποιες είναι οι άλλου είδους “αιτίες” για απόσυρση των μαρτυριών.
Ο νόμος ξέρει για την άνιση κατανομή του πλούτου και της εξουσίας, αλλά είναι ένα κομμάτι των θεσμών που βασίζονται σ’ αυτές τις “αξίες”. Το βλέπουμε να λειτουργεί στα θέματα της έμφυλης βίας, το βλέπουμε να λειτουργεί στους μετανάστες και τις μετανάστριες, το βλέπουμε στην ομοφοβία, το βλέπουμε παντού. Άρα, πώς να “έχω εμπιστοσύνη στην Ελληνική ή στη Γαλλική ή στην Ιταλική Δικαιοσύνη;”
Ο Ν.Σ.Κ. “δεν ήξερε ότι οι γυναίκες ήταν εκδιδόμενες”, νόμιζε ότι πήγαιναν μαζί του γιατί ήταν γοητευτικός. “Υπάρχουν φορές που μου την πέφτουν 10 μαζί” είπε στο δικαστήριο. Είναι αυτό πορνεία; Εγώ απλώς ήθελα το ξεφάντωμα, το ίδιο νόμιζα ότι ήθελαν κι αυτές. Μην ξεχνάτε ότι την περίοδο εκείνη (2009-2011 που αναφέρεται στη δίωξη) προσπαθούσα να σώσω τον κόσμο από τα δεινά της κρίσης, και ήθελα λίγο να ξεδίνω πού και πού.
Εξάλλου δεν το έκανα συχνά, 12 τέτοια πάρτι έγιναν όλα κι όλα αυτό το διάστημα, δηλαδή 4 το χρόνο.
Ενώ, θριαμβευτής μετά την αθώωσή του, είπε: “Όλα αυτά για το τίποτε”. “Τι καταστροφή!”
Το ίδιο θα είπε και ο Μπερλουσκόνι, πριν λίγες εβδομάδες, όταν αθωώθηκε στο ανώτερο δικαστήριο για την “σχέση” του με την ανήλικη μετανάστρια, υπόθεση για την οποία είχε καταδικαστεί πρωτόδικα σε 7 χρόνια φυλακή, με σύνθεση δικαστηρίου, τότε, τρεις γυναίκες. Δεν ήταν εύκολο να ξέρει ο κ. Μπερλουσκόνι ότι η κοπέλα ήταν ανήλικη, γιατί ήταν πλήρως ανεπτυγμένη, αποφάνθηκε το ανώτατο δικαστήριο. Άρα, αθώος. Κρίμα σε εμάς που θριαμβολογούσαμε στις 25 Ιουνίου 2013, σε σχετικό μας άρθρο.
Τέλος, δεν πτοούμεθα. Θα κυνηγάμε την έμφυλη βία που ασκείται είτε σε εκδιδόμενες είτε όχι. Και δεν είμαστε μόνο εμείς οι φεμινίστριες, γιατί αν δούμε από αισιόδοξη σκοπιά την κίνηση της εισαγγελίας της Λιλ να παραπέμψει τους 11 για διακεκριμένη μαστροπεία και βία, μπορούμε να πούμε ότι το δικαστικό σύστημα προσπάθησε αλλά δεν το βοήθησαν οι ενέργειες που έγιναν από τη μεριά των ισχυρών ούτε η τελική στάση των θυμάτων. Με δεδομένο, φυσικά, ότι οι νόμοι δεν έχουν αλλάξει ακόμα. Πάντως, ακούστηκαν στο δικαστήριο αυτές οι φοβερές καταγγελίες από τις γυναίκες για τη βία που υπέστησαν, έμαθε όλη η Ευρώπη (τουλάχιστον) για το ποιόν αυτών των ανθρώπων. Και φυσικά, έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα στο δικαστήριο της κοινωνίας. Μαζί μ’ αυτό, έχουν χαλάσει και καριέρες και “λαμπρά μέλλοντα”. Και όλα ξεκίνησαν από μια ταπεινή καμαριέρα, δεν ξεχνάμε, την Ναφισάτου Ντιάλο, το 2011, που κατάγγειλε το βιασμό της από τον συγκεκριμένο μεγαλόσχημο αμετανόητο κακούργο.
Σίσσυ Βωβού
Ξαναδιαβάστε: Σε 7 χρόνια φυλάκισης καταδικάστηκε ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι