‘Τέχνη του εφικτού’

προς ένα διεθνές αντιφασιστικό φεμινιστικό μέτωπο

Πότε: 6-8 Απριλίου 2017
Πού: Μνημείο στην Επανάσταση, Πλατεία Δούρου-Δουρουτή (δίπλα στην Πλατεία Αυδή), Κεραμεικός, Αθήνα

Για τρεις ημέρες, το κοινό που θα επισκέπτεται το δημόσιο έργο της Sanja Iveković Μνημείο στην Επανάσταση, στο κέντρο της Αθήνας, θα έχει τη δυνατότητα να ακούσει μια συλλογική ηχογράφηση στην οποία γυναίκες από διαφορετικές χώρες έχουν κληθεί να ανταποκριθούν στη δυνητική σύσταση ενός διεθνούς αντιφασιστικού φεμινιστικού μετώπου. Οι συμμετέχουσες προέρχονται από τον χώρο του πολιτισμού, του ακτιβισμού, της κριτικής θεωρίας. Μιλούν σε διαφορετικές γλώσσες – στις μητρικές τους γλώσσες ή στις γλώσσες που διαμορφώνουν την σκέψη και τη δράση τους – ωστόσο μιλούν από κοινού ενάντια στα πολιτικά τέρατα που διαμορφώνει η δυστυχία και η καταπίεση του παρόντος. Προτεινόμενη ως προεικονιστική πολιτική τοποθέτηση, η σύναξη των φωνών καταθέτει την ανάγκη ύπαρξης μιας πλατιάς φεμινιστικής συμπαράταξης ως έναν επαναστατικό πολιτικό ορίζοντα ικανού να εναντιωθεί στην προέλαση του σύγχρονου φασισμού σε πολλά μέρη του κόσμου

Το έργο της Sanja Iveković που φιλοξενείται από την Documenta 14 οραματίζεται εκ νέου το Μνημείο στη Ρόζα Λούξεμπουργκ και στον Καρλ Λίμπνεκτ (Μνημείο στην Επανάσταση του Νοέμβρη) του Ludwig Mies van der Rohe που χτίστηκε στο Βερολίνο το 1926 και καταστράφηκε από τους Ναζί τη δεκαετία του 1930. Η καταστροφή του υπήρξε μία συμβολική, δεύτερη εξόντωση των δύο επαναστατών που δολοφονήθηκαν το 1919 από τα πρωτο-ναζιστικά Freikorps. Η συλλογική προφορική παρέμβαση πραγματοποιείται εκεί όπου η προσωρινή ανασύσταση της βάσης του κατεστραμμένου ιστορικού μνημείου επιχειρεί να αντιταχθεί στον πάγιο εκτοπισμό από τον αστικό χώρο τόσο των γυναικών που ηγήθηκαν επαναστατικών κινημάτων όσο και της μνήμης των εξεγέρσεων.

Το ηχητικό ντοκουμέντο είναι εμπνευσμένο από τον ορισμό που έδωσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ στη ριζοσπαστική πολιτική δράση ως ‘τέχνη του εφικτού’ (1898), για το πώς ‘η πρακτική μας πάλη γίνεται αυτό που οφείλει να είναι: η πραγματοποίηση των βασικών μας αρχών στην διαδικασία της κοινωνικής ζωής και η ενσάρκωση των γενικών μας αρχών στην καθημερινή δράση. Και μόνο υπό τους όρους αυτούς αγωνιζόμαστε με τον μόνο τρόπο που μας είναι επιτρεπτός για εκείνο που είναι, την κάθε φορά, ‘εφικτό’.’ Με γνώμωνα αυτόν τον ορισμό του εφικτού, οι ποικίλες σε περιεχόμενο και μορφή απαντήσεις των γυναικών στο Μνημείο στην Επανάσταση και στη δυνατότητα δημιουργίας ενός διεθνούς αντιφασιστικού φεμινιστικού μετώπου σηματοδοτούν ένα πλαίσιο δράσης στις ιστορικά συγκεκριμένες συνθήκες που αναδεικνύουν το επείγον της εποχής μας, προτάσσοντας παράλληλα την εγρήγορση και επαγρύπνηση της αλληλεγγύης που αποτελεί το θεμέλιο της φεμινιστικής αγωνιστικότητας.

Συμμετέχουν: Επαναστατικός Σύνδεσμος των Γυναικών του Αφγανιστάν/RAWA (Αφγανιστάν), Mujeres Públicas (φεμινιστική ακτιβιστική και καλλιτεχνική συλλογικότητα, Αργεντινή), Elke Krasny (θεωρητικός τέχνης, Αυστρία), Isabell Lorey (πολιτική επιστήμων, Γερμανία),  Ana Teixeira Pinto σε συνεργασία με την Alex Martinis Roe (θεωρητικοί τέχνης, Γερμανία/Πορτογαλία/Αυστραλία), Αθηνά Αθανασίου (κοινωνική ανθρωπολόγος, Ελλάδα), Λαρίσα Βέργου (ηθοποιός και εκλεγμένη σύμβουλος Δήμου Αθηναίων και μέλος του Δ.Σ του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, Ελλάδα), Φοίβη Γιαννίση (ποιήτρια, Ελλάδα), Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών της Αφρικής (Ένωση Μεταναστριών Γυναικών, Ελλάδα), Το Μωβ (φεμινιστική συλλογικότητα, Ελλάδα), Παγκόσμια Τζένη (ποιήτρια/ες, Ελλάδα), Mare Tralla (καλλιτέχνιδα και ακτιβίστρια, Εσθονία), Kuratorisk Aktion (Tone Olaf Nielsen και Frederikke Hansen, ιδρύτριες του ακτιβιστικού εκθεσιακού χώρου CAMP, Δανία), Esther Leslie (θεωρητικός πολιτισμικών σπουδών και πολιτικής αισθητικής, Ηνωμένο Βασίλειο), International Women Strike (ακτιβιστική φεμινιστική οργάνωση, ΗΠΑ), The National Women’s Liberation (ακτιβιστική φεμινιστική οργάνωση, ΗΠΑ), Arahmaiani (καλλιτέχνιδα και ακτιβίστρια, Ινδονησία), Nuria Enguita Mayo (ιστορικός τέχνης, Ισπανία), Giovanna Zapperi (ιστορικός τέχνης, Ιταλία/ Γαλλία), Jaleh Mansoor (ιστορικός τέχνης, Καναδάς), Dilar Dirik (ακτιβίστρια, Κίνημα Κούρδων Γυναικών), Vesna Kesić (ακτιβίστρια και συγγραφέας, Κροατία), Le Zbor (φεμινιστική χορωδία, Κροατία), Sylvia Marcos (ακτιβίστρια και θεωρητικός στις κοινωνικές επιστήμες, Μεξικό), Syreny.tv (Ewa Majewska και Aleka Polis, φεμινιστικό δίκτυο, Πολωνία), Bojana Pejić (ιστορικός τέχνης, Σερβία), Shubigi Rao (καλλιτέχνιδα και συγγραφέας, Σινγκαπούρη), Gülsün Karamustafa (καλλιτέχνιδα, Τουρκία), Cecilia Vicuña (καλλιτέχνιδα και ποιήτρια, Χιλή).

Την επιμέλεια του μοντάζ και την επεξεργασία της συλλογικής ηχογράφησης ανέλαβε η φεμινίστρια μουσικός και performer AGF (Γερμανία/Φινλανδία).

Η συλλογική ηχητική παρέμβαση υπήρξε πρωτοβουλία των θεωρητικών τέχνης και συγγραφέων Άντζελας Δημητρακάκη και Antonia Majaca σε συνεργασία με την Sanja Iveković.

Το ίδιο κείμενο στα αγγλικά, στην αγγλική στήλη του Μωβ