Ενημερωτικό σημείωμα από το γραφείο της Κ. Κούνεβα
10/10 ΣΥΖΗΤΕΙΤΑΙ Η ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ
Στις 10 Οκτώβρη 2017, η Κωνσταντίνα Κούνεβα θα βρίσκεται στο δικαστικό μέγαρο του Αρείου Πάγου (Λ. Αλεξάνδρας 121, Β1 πολιτικό Τμήμα) για την εκδίκαση της Αίτησης Αναίρεσης που άσκησε, κατά της εταιρείας ΟΙΚΟΜΕΤ και κατά της απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά (9/2016), την οποία έχει συντάξει η ομάδα δικηγόρων της Κ. Κούνεβα (Α. Ρουπακιώτης, Α. Καζάκος, Μ. Στεφανάτου, Ε. Κατσαντωνοπούλου, Β. Βολτέα) και θα υποστηρίξουν με τις αγορεύσεις τους οι Άρις Καζάκος και Αντώνης Ρουπακιώτης.
Στην πολυσέλιδη (95 σελ.) Αναίρεση οι νομικοί παραστάτες της Κ.Κ. εκθέτουν με σαφή & εμπεριστατωμένη νομική επιχειρηματολογία τους λόγους που έσφαλε η απόφαση του Εφετείου Πειραιά, η οποία ακύρωσε και εξαφάνισε -κυριολεκτικά- την πρωτόδικη απόφαση που δικαίωνε την Κ.Κ.
Πράγματι, στον α΄ βαθμό το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, με την αριθμ. 3429/2013 απόφασή του, χαρακτήριζε «εργατικό ατύχημα» τον βαρύτατο τραυματισμό της -εξαιτίας του οποίου έμεινε μόνιμα ανάπηρη- αποκάλυψε τον αιτιώδη σύνδεσμο (αιτιώδη συνάφεια) της βίαιης επίθεσης με τις πραγματικές συνθήκες εργασίας της και κυρίως με τη συνδικαλιστική της δράση και καταλόγισε ευθύνη (αμέλεια) στην εργοδότρια εταιρεία, καταδικάζοντάς την σε αποζημίωση για την ηθική της βλάβη.
Με την απόφαση του Εφετείου (δικαστής ο Παναγιώτης Χουζούρης) ανατράπηκε στο σύνολό της η πρωτόδικη απόφαση και απαλλάχθηκε η εργολαβική εταιρεία από κάθε ευθύνη (δόλο ή αμέλεια) και κάθε σχέση-σύνδεση με την αποτρόπαιη δολοφονική επίθεση.
Έτσι, 9 χρόνια μετά την επίθεση καμιά αστυνομική-ανακριτική έρευνα και κανένα δικαστήριο, ποινικό ή αστικό, δεν εξιχνίασε την υπόθεση, δεν βρέθηκαν οι υπαίτιοι, οι φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί, που ενήργησαν με δόλο ή έστω από αμέλεια… Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο!
Όμως το κακοποιημένο πρόσωπο και σώμα της Κωνσταντίνας είναι εδώ και ζητά απαντήσεις και δικαίωση. Και μαζί με αυτήν, η οικογένειά της, ο γιος της, οι συνάδελφοί της κι ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που στάθηκε δίπλα της.
Γυναίκα, μετανάστρια, μαχόμενη συνδικαλίστρια (γραμματέας της Παναττικής ΄Ενωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού), ανυπότακτη στον αγώνα για την κατάργηση της εργασιακής ζούγκλας που επέβαλαν οι εργολάβοι των χρυσοφόρων συμβάσεων καθαριότητας με το δημόσιο, έγινε ο εύκολος στόχος.
Η Κ.Κ., βασικός συντελεστής μελετών και εκθέσεων για τις συνθήκες εργασίας στον κλάδο της καθαριότητας (μελέτη ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, έκθεση ΕΕΔΑ), επειδή αποκάλυψε την άγρια εκμετάλλευση, την απλήρωτη εργασία, τα κλεμμένα δώρα, ένσημα, επιδόματα, την «κλωνοποίηση», τις απολύσεις, βρέθηκε στο στόχαστρο ενός ανοίκειου πολέμου και εκδικητικών διώξεων από την εργοδότρια εργολαβική εταιρεία. Αλλεπάλληλες δυσμενείς μετακινήσεις τόπου εργασίας, «γερμανικές» βάρδιες (μόνο νύχτα και μακριά απ’ το σπίτι της, παρά τις επίμονες αιτήσεις της για αλλαγή τόπου και ωραρίου), σωρεία αναφορών και παρατηρήσεων των εποπτών, εξώδικα, καταγγελίες στο ΣΕΠΕ, μέχρι και δημιουργία επιχειρησιακού-εργοδοτικού σωματείου, ως εκτελεστικού βραχίονα οργάνωσης επιθέσεων «αγανακτισμένων» συναδέλφων σε βάρος της, ακόμα και λίγες μόνο μέρες πριν τη δολοφονική απόπειρα.
Προφανώς το Εφετείο έκρινε σαν να μην είναι γνωστές στο πανελλήνιο οι συνθήκες δουλείας που επικρατούσαν (και επικρατούν) στα εργολαβικά συνεργεία καθαριότητας. Προφανώς το Εφετείο έκρινε ότι η οξύτατη διαμάχη που προηγήθηκε σε όλη τη διάρκεια της διετίας πριν την επίθεση εναντίον της, το δυσμενές και εχθρικό εργασιακό περιβάλλον και η σφοδρή αντιπαράθεση με την εργοδότρια εταιρεία δεν βρίσκονται σε επαρκή αιτιώδη συνάφεια με τη δολοφονική επίθεση. Αγνόησε τα αναμφισβήτητα έγγραφα και τις καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, οι οποίοι είτε ως συναγωνιστές- συνάδελφοί της, είτε ως επόπτες, είτε ως αγανακτισμένα μέλη του επιχειρησιακού σωματείου, αποκάλυψαν ότι για τις διώξεις και τους προπηλακισμούς βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία. Κατά την κρίση του δικαστηρίου, πιθανός υπαίτιος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε: ο καφετζής ή ο ταβερνιάρης της γειτονιάς ή, γιατί όχι, και κάποιος… ερωτικός αντίζηλος.
Η υπόθεση έχει εμβληματικό χαρακτήρα και, κατά τη γνώμη μας, η παρακολούθηση της συζήτησης της αναίρεσης στο ακροατήριο και της απόφασης του Α.Π. που θα ακολουθήσει, είναι χρήσιμη και κρίσιμη κοινωνικά, πολιτικά και νομικά, σε μια περίοδο που η αποκατάσταση του μνημονιακά κατεδαφισμένου εργατικού δικαίου αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα. Η Δικαιοσύνη και τα δικαστήρια όλων των βαθμών έχουν ύψιστη ευθύνη ν’ ανοίξουν δρόμο σ’ αυτή την αποκατάσταση, να προσφέρουν ασφάλεια δικαίου στους εργαζόμενους που είναι εκτεθειμένοι σε ανεξάντλητες μορφές εργοδοτικής αυθαιρεσίας.