Παρουσιάζουμε εδώ μια ολοκληρωμένη εικόνα για την άτυχη ζωή της Έλενας Φραντζή, η οποία βρέθηκε νεκρή στις 24 Μαρτίου στο διαμέρισμά της. Όταν βρέθηκε, ήταν νεκρή ήδη τρεις ημέρες. Ήταν θύμα της βίας κατά των γυναικών, στο οικογενειακό της παρελθόν όσο και στη δική της ζωή, ιδιαίτερα από τότε που δόθηκε σ’ αυτήν την ακατάλληλη έως εγκληματική ανάδοχη οικογένεια.
Αρκετά μίντια μίλησαν για αυτοκτονία, αλλά αυτό αμφισβητείται και δεν υπάρχει ακόμα επιστημονική τεκμηρίωση για τα αίτια του θανάτου. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με δημοσιεύματα προγραμμάτιζε να αγοράσει έπιπλα για το σπίτι της. Σημείωμα δεν άφησε.
Ήδη διενεργήθηκε νεκροτομή, τα αποτελέσματα της οποίας θα βγουν προς το τέλος Απριλίου.
Το σίγουρο που βγαίνει από την εξιστόρηση αυτής της δυστυχισμένης ζωής, είναι πόσο έρμαια είναι τα παιδιά που βρίσκονται σε ακατάλληλες δομές, είτε αυτές είναι η ίδια τους η οικογένεια είτε κάποια ανάδοχη οικογένεια. Και ακόμα το σίγουρο είναι ότι τα βάσανα συσσωρεύονται και ότι το ενδιαφέρον της πολιτείας είναι ανεπαρκέστατο σε περιπτώσεις που βοούν για την ανάγκη του.
Δυστυχώς, ανάλογες περιπτώσεις γνωρίσαμε και εδώ στην υπόθεση των οροθετικών γυναικών, που κατηγορήθηκαν άδικα και διαπομπεύτηκαν, ενώ ήταν γυναίκες σε άκρως ευάλωττες καταστάσεις και στο περιθώριο για πολλούς λόγους. Φυσικά, πολλές και από αυτές πέθαναν ή αυτοκτόνησαν σε παρόμοιες με την Έλενα Φραντζή ηλικίες. Και βέβαια δεν ήταν οι μόνες περιπτώσεις, απλώς ήταν οι ακραίες.
Σ.Β
Το άρθρο της εφημερίδας Ο ΠΟΛΙΤΗΣ
Εξέπεμπε σήμα sos από τον καιρό που ήταν έμβρυο. Η μάνα δεν είχε σταματήσει τις καταχρήσεις ούτε κατά τους 9 μήνες που ήταν έγκυος. Γεννήθηκε με το τρέμουλο των παιδιών των εξαρτήσεων. Ήταν δεκαετία του ’70, όταν ο παππούς σκότωσε τη γιαγιά μπροστά στα παιδιά τους – που ήταν πάνω κάτω στην εφηβεία τους. Ψυχές-ερείπια μεγάλωσαν στους πέντε δρόμους. Δεξιά κι αριστερά, όπου να ‘ναι, ό,τι να ‘ναι, με όποιον να ‘ναι. Ένα από αυτά τα διαλυμένα παιδιά -αλκοολική, όπως και ο πατέρας του κοριτσιού- γέννησε την Έλενα. Το Γραφείο Ευημερίας την έδωσε σε οικογένεια και λίγους μήνες μετά, όταν ήταν στα τρία του το κοριτσάκι, με τη διαδικασία της αναδοχής κατέληξε στο σπίτι του Παπαστυλιανού και της παπαδιάς του, στο χωριό Εργάτες, οι οποίοι είχαν ήδη δύο βιολογικά παιδιά, δύο γιους. Μεγάλωνε στο ίδιο δωμάτιο με ένα λίγο μικρότερο κοριτσάκι (ας το πούμε «Στέλλα» για ευνόητους λόγους), το οποίο βρέθηκε στον ίδιο χώρο από τριών μηνών, επίσης με τη διαδικασία της αναδοχής. Στα δέκα της χρόνια περίπου, η Έλενα φεύγει από το σπίτι της, από το σπίτι της ανάδοχης οικογένειάς της. Χωριανοί και δάσκαλοι, τους οποίους έχω συναντήσει, μαρτυρούν για περιποιημένα μωρά, πάντα καλοντυμένα, καθαρά «το κοριτσάκι ήταν ζωηρό, είχε μεταπτώσεις στην ψυχολογία του, παρουσίαζε έλλειμμα αξιοπιστίας, αλλά μπορούσες να το κοντρολάρεις», σύμφωνα με τους ίδιους.
Αλλαγή «οικογένειας»
Σημειώνεται ότι οι κρατικές υπηρεσίες έδωσαν στην οικογένεια του ιερέα άλλο ένα κορίτσι μετά που έφυγε η Έλενα από το σπίτι, το οποίο βρίσκεται ακόμα εκεί, όπως και η «Στέλλα», που σήμερα είναι στο μεταπτυχιακό της και βάζει το χέρι της στο Ευαγγέλιο για την αθωότητα των ανάδοχων γονιών της. Η οικογένεια του ιερέα ισχυρίζεται ότι η Έλενα έφυγε από το σπίτι τους και επέστρεψε στο σπίτι της βιολογικής της μάνας και του τότε συντρόφου της (βιολογικός πατέρας;), η οποία ήταν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση -νοσηλευόταν κατά διαστήματα στο νοσοκομείο Αθαλάσσας (τρεις τουλάχιστον εργαζόμενοι τότε στο εν λόγω νοσοκομείο, θυμούνται και τη μάνα και την κόρη- νοσηλεύτηκε μια τουλάχιστον φορά και η κόρη). Πρόσωπα που γνώριζαν καλά την Έλενα, υποστηρίζουν ότι είναι το Γραφείο Ευημερίας που μετακίνησε το 10χρονο κοριτσάκι σε άλλη ανάδοχη οικογένεια -χωρίς να περάσει από το σπίτι της βιολογικής της μάνας- διότι «ναι μεν καλούσε σε βοήθεια η μικρή και οι λειτουργοί δεν πίστευαν ή δεν ήθελαν να πιστέψουν αυτά που τους έλεγε, αλλά μήπως και έλεγε αλήθεια… ». Η Έλενα κατέληξε σε παιδική στέγη -αραιά και που επισκεπτόταν την οικογένεια του ιερέα. Έβγαινε, «δραπέτευε από τη στέγη» και τριγύριζε σε μπαράκια, έπινε, κάπνιζε, είχε αρχίσει να μυείται στις ουσίες- τα βράδια ήταν τότε σχεδόν ανύπαρκτη η εποπτεία στις στέγες, δεν ξέρω τι ακριβώς ισχύει σήμερα.
Ζητιάνευε αγάπη
Στο λύκειο -τεχνική σχολή- έκανε τουλάχιστον μία απόπειρα αυτοκτονίας. Στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε, δίπλα της ήταν ο παππούς της – ναι, εκείνος που σκότωσε τη γιαγιά της μπροστά στη έφηβη μάνα της και τις θείες/θείους της. Άνθρωποι που ήταν σε στενή επαφή μαζί της την περίοδο του λυκείου και που συνέχισαν να έχουν μαζί της επικοινωνία και μετά την αποφοίτησή της, μιλούν για ένα κορίτσι με ψυχολογία ασανσέρ, που ζητιάνευε αγάπη και επιζητούσε σημασία, σίγουρα όχι ενοχλητικό. Στο σχολικό περιβάλλον φαίνεται να μην είχε αναφέρει ποτέ για το τι περνούσε – οι κοινωνικοί λειτουργοί περιγράφονται ως «περαστικοί απ’ το σχολείο κι απ’ τη ζωή της Έλενας». Είχε μπει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο για να σπουδάσει κοινωνική λειτουργός, να βοηθά παιδιά που υπέφεραν. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, δεν τα κατάφερε.
«Είσαι μεγάλη τώρα»
Στα 18 της, την έβγαλαν έξω από τη στέγη, να ζήσει μόνη της – η φιλεύσπλαχνη κυπριακή πολιτεία φρόντισε για ένα μηνιαίο επίδομα και νοίκι. Εάν ήθελε ψυχολογική βοήθεια, ήταν 18, ενήλικας πια, ας την ζητούσε – κρατική λογική που ισχύει μέχρι σήμερα. Εάν ήθελε στήριξη από το κράτος, ας τη ζητούσε, λοιπόν. Μόνο καταμόναχο, σε ένα νοικιασμένο μικρό διαμέρισμα, ένα 18χρονο κορίτσι ευάλωτο από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε, με ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, με ανισορροπίες χαρακτήρος κ.λπ., με εθισμούς και εξαρτήσεις και έναν βιολογικό πατέρα που μπαινόβγαινε στη φυλακή και όταν έβγαινε ήθελε να μένει μαζί της, γιατί δεν είχε πού αλλού να πάει. Η μάνα πέθανε – άλλοι λένε αυτοκτόνησε μόλις έμαθε τι περνούσε το παιδί της, άλλοι ότι πήρε λάθος δόση. Η Έλενα έχει, από τη μητέρα της, άλλο έναν τουλάχιστον αδελφό, ο οποίος ζει σε καλή οικογένεια, που τον έχει υιοθετήσει – φαίνεται να υπάρχει ακόμα ένα αγόρι που ζει αλλού.
«Δεν ήξερα»
Όταν μετακόμισε στο διαμέρισμά της -δήλωνε χαρούμενη που είχε δικό της χώρο, άρχισε να μιλά καθαρά για τα βιώματά της, σε κάποια κοντινά της πρόσωπα- μεταξύ αυτών ήταν και μία ψυχολόγος (Περδικογιάννη, που μετέπειτα προκάλεσε «εξαιρετική εντύπωση» στο δικαστήριο), η οποία την ενεθάρρυνε να καταγγείλει την υπόθεση στην Αστυνομία. Αρχικά ήταν αρνητική, στη συνέχεια πήρε την απόφαση να δώσει τη μάχη της για να μην βιώσουν άλλα παιδιά αυτό που βίωσε η ίδια. Κάποιοι την προειδοποίησαν για το τι την περίμενε – δεν θα την πίστευαν, θα την λοιδορούσαν, θα την πίεζαν/εκβίαζαν να τα πάρει πίσω. Κάποιοι άλλοι τη συμβούλευσαν να μην προχωρήσει. Αυτή δεν άκουσε κανέναν, προχώρησε σε καταγγελία του ιερέα για σεξουαλική κακοποίηση και την πρεσβυτέρα για σωματική κακοποίηση. «Όταν έκανα την πρώτη μου σχέση κατάλαβα ότι αυτό που μου έδειχνε ο παπάς δεν ήταν αγάπη. Νόμιζα ότι αυτό που γινόταν ήταν κάτι το φυσιολογικό, δεν ήξερα» είχε πει χαρακτηριστικά σε πολύ αγαπημένο της πρόσωπο, το οποίο συνάντησα προσωπικά (πρόκειται για πολύ σοβαρό άτομο, αφοσιωμένο επαγγελματία, με πολύχρονη στενή προσωπική και επαγγελματική σχέση με την Έλενα). Το εν λόγω πρόσωπο ισχυρίζεται ότι είναι το πρώτο άτομο που άκουσε το μεγάλο μυστικό της Έλενας, πριν ακόμα η νεαρή κοπέλα μιλήσει στην ψυχολόγο της.
Δικαστικός Γολγοθάς
Το 2011, η Έλενα εμφανίστηκε ως «Άννα» στην τηλεόραση και είπε την ιστορία της στην Ελίτα Μιχαηλίδου (SIGMA). Συγκλονίστηκαν άπαντες, το επόμενο δευτερόλεπτο το ξεχάσαμε (όχι όλοι, π.χ. ο δικηγόρος Μαρίνος Κλεάνθους έμεινε κοντά της και τη βοηθούσε όσο και όπως μπορούσε). Μετά την καταγγελία στην Αστυνομία, η Έλενα είχε πάθει σοκ από τις αντιδράσεις. Περίμενε αγάπη και στοργή και αντιμετώπισε χλεύη και έχθρα (η ίδια μιλούσε για «απίστευτο μίσος»). Η δικαστική οδός ήταν για εκείνη ένας ακόμη Γολγοθάς. Και ένα πολύ επικίνδυνο σπορ για όσους είχαν εμπλοκή με την υπόθεση – κάποιοι κυκλοφορούσαν για αρκετό καιρό με αστυνομική συνοδεία. Η Εκκλησία της Κύπρου εν τη σοφία της αθώωσε τον παπά, το δικαστήριο τον βρήκε ένοχο και πρωτόδικα και στο εφετείο. 18 μήνες φυλάκιση, για άσεμνη επίθεση γυναικός, διότι η κοπέλα προέβη στην καταγγελία, για σεξουαλική κακοποίηση από τα τέσσερα μέχρι τα δέκα της χρόνια, αφού είχε ενηλικιωθεί. Η πλευρά της Έλενας υποστηρίζει ότι ο φάκελος τής υπόθεσης, ο φάκελος των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, είχε χαθεί για ένα διάστημα και όταν βρέθηκε, ήταν εμφανέστατο ότι κάποιες κόλλες είτε έλειπαν είτε είχαν αντικατασταθεί. Ο δικηγόρος της αναφέρει ότι η Αστυνομία έκανε πολύ καλή έρευνα, οι επιστήμονες που έδωσαν τις εκθέσεις τους στο δικαστήριο περιέγραφαν ένα κορίτσι που δεν έπεφτε σε αντιφάσεις, ήξερε τι έλεγε.
Απογοητεύθηκε οικτρά
Άτομα του στενού της περιβάλλοντος ισχυρίζονται ότι η αθώωση του θύτη από την Ιερά Σύνοδο – έστειλαν τον ιερέα να λειτουργεί σε γυναικείο μοναστήρι και απλώς του αφαίρεσαν πνευματικά καθήκοντα (εξομολόγηση και θεία κοινωνία) και η 18μηνη μόνο ποινή από το δικαστήριο, της διέλυσαν και τα τελευταία υγιή απομεινάρια του εσωτερικού της κόσμου. Δεν ήθελε να πιστέψει ότι όλη αυτή η δοκιμασία που πέρασε, είχε αυτή την κατάληξη. Ο Μητροπολίτης Ταμασσού και Ορεινής, Ησαΐας, την ενίσχυε οικονομικά. Στήριξη είχε και από την υπουργό Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ζέτα Αιμιλιανίδου, η οποία επέδειξε προσωπικό ενδιαφέρον – το θέμα, όμως, είναι να φτιάξουμε δομές για όλους και να μην εναπόκειται στην καλή καρδιά του Άλφα ή/και του Βήτα υπουργού, λειτουργού, αστυνομικού, εκπαιδευτικού, δικηγόρου, ιερωμένου. Τη βοηθούσαν περιστασιακά και κάποια άλλα πρόσωπα, που γνώριζαν τις ανάγκες της. Πολυαγαπημένο πρόσωπο της Έλενας μου διηγήθηκε το εξής συγκλονιστικό: Στην κηδεία της μάνας της, ανακοινώσαμε ότι αντί στεφάνων καλύτερα χρήματα για την κόρη. Όσα χρήματα μαζέψαμε -και ήταν αρκετά- τα κρατούσε η κολλητή τής Έλενας -με τη συναίνεσής της, για να μην τα ξοδεύει σε τσιγάρα κ.λπ.- και της αγοράζαμε ό,τι μας ζητούσε, όχι παράλογα πράγματα, δεν ήταν απαιτητική: «Δεν έχω ψωμί και γάλα»…
Τίτλοι τέλους
Η Έλενα -πλάσμα ερείπιο τρίτης γενιάς- βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της, πριν μερικές μέρες. Ήταν πεθαμένη για τρία μερόνυχτα, δεν την είχε αναζητήσει κανείς. Μέχρι προχθές, η Αστυνομία ανέμενε ακόμα τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων. Κάποιοι αρμόδιοι – αναρμόδιοι μιλούν για αυτοχειρία, κάποιοι άλλοι για ταυτόχρονη υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και χαπιών. Κανείς δεν θα μάθει ποτέ τι ακριβώς συνέβη εκείνες τις τελευταίες ώρες, τις τελευταίες στιγμές της Έλενας. «Δεν άφησε σημείωμα» μου ανέφεραν από την Αστυνομία. «Δεν έδειχνε ότι ήθελε να έχει τέτοιο τέλος, τουναντίον ήταν καλά αυτό το διάστημα» μου είπαν από το περιβάλλον της. Την ιστορία τη μάθαμε στις 25 Μαρτίου, 9:03 το πρωί, από τη δικηγόρο και σύμβουλο του Προέδρου Αναστασιάδη για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών Αναστασία Παπαδοπούλου. Είχε αναρτήσει στο facebook κείμενο με τίτλο «Έλενα, σου ζητώ συγγνώμη». Η κηδεία της Έλενας τελέστηκε την προηγούμενη μέρα, το Σάββατο 24 Μαρτίου 2018.
Talk of the town
Η «Συγγνώμη» της Αναστασίας προκάλεσε ένα τσουνάμι σχολίων στα μέσα κοινωνική δικτύωσης, αναρτήθηκε σε δεκάδες ιστοσελίδες. Με δύο μέρες καθυστέρησης, δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες (δεν κυκλοφόρησαν εφημερίδες την 26η Μαρτίου, ήταν αργία των δημοσιογράφων του Τύπου) και έγινε πρώτη είδηση στα τηλεοπτικά κανάλια και τα ραδιόφωνα. Άρχισε η παρέλαση από τα μίντια σχετικών και άσχετων προσώπων, ξεκίνησε η διαρροή εκθέσεων και πορισμάτων. Ψυχίατρος και ψυχολόγοι που είχαν ετοιμάσει εκθέσεις για την υπόθεση της Έλενας, αναφέρθηκαν δημοσίως σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα – μετά θάνατον, επιτρέπεται άραγε να σπάει το ιατρικό απόρρητο; Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος και Μητροπολίτης Ταμασσού Ησαΐας σφάχτηκαν στο ΡΙΚ για το ποιος ήταν υπέρ και ποιος κατά της αθώωσης/καθαίρεσης του ιερέα και διέρρευσαν στον Τύπο πρακτικά της σύναξης τής Ιεράς Συνόδου που ασχολήθηκε με την υπόθεση. Ο ιερέας και μέλη της οικογένειάς του βγήκαν στην αντεπίθεση με μπαράζ συνεντεύξεων, για να υπερασπιστούν την αθωότητά τους. Η Νομική Υπηρεσία εξέδωσε ανακοίνωση (28/3/2018) ενημερώνοντας το κοινό ότι ενώπιον επαρχιακού δικαστηρίου εκκρεμεί η εκδίκαση υπόθεσης εναντίον της πρεσβυτέρας-ανάδοχης μητέρας της ‘Ελενας Φραντζή, η οποία κατηγορείται για τα αδικήματα της επίθεσης και πρόκλησης πραγματικής σωματικής βλάβης σε βάρος της κοπέλας.
Άδειο το «Σπίτι»
Οι δημοσιογράφοι κάναμε πάρτι πάνω στο νεκρό σώμα της 29χρονης. Ανάμεσα στα like και τα share, δακτυλοδείξαμε για ακόμη μια φορά τον γυμνό βασιλιά, τις ανύπαρκτες κρατικές δομές, τις αναχρονιστικές, δύσκαμπτες και αναποτελεσματικές Υπηρεσίες Κοινωνικές Ευημερίας – υπάρχουν ευσυνείδητοι λειτουργοί, αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Kαι η πικρή αλήθεια είναι ότι κανείς μας δεν αναμένει ότι κάτι θα αλλάξει, όπως δεν έχει αλλάξει τίποτε, μετά από τόσα και τόσα περιστατικά που έρχονται κατά διαστήματα στη δημοσιότητα. Η πολιτική προϊστάμενος του συστήματος προνοίας της πολιτείας Ζέτα Αιμιλιανίδου δήλωσε ότι το υπουργείο της βρίσκεται στο τελικό στάδιο αναδιάρθρωσης των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας και αναφέρθηκε στη θέσπιση του θεσμού του κοινωνικού λειτουργού της γειτονιάς… Η διευθύντρια των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας Τούλα Κούλουμου κρύφτηκε τις πρώτες μέρες πίσω από λειτουργούς του γραφείου της, που τις έβγαζε βορά στα μίντια να εισπράττουν εκείνες τη δριμεία κριτική. Την περασμένη Πέμπτη, εμφανίστηκε η ίδια στο ΡΙΚ και δικαιολόγησε τα κενά και τις παραλείψεις, με αναφορές σε ελλείψεις προσωπικού, οικονομικών πόρων κ.λπ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είπε λέξη. Ούτε εάν λυπήθηκε ούτε εάν δεν λυπήθηκε, ούτε εάν πρέπει ή δεν πρέπει να αλλάξει κάτι στις κρατικές δομές κοινωνικής ευημερίας, που παρακολουθούσαν τρεις γενιές μελών μιας διαλυμένης οικογένειας και δεν κατάφεραν να σώσουν κανέναν ή σχεδόν κανέναν. Και το «Σπίτι του Παιδιού» για κακοποιημένα παιδιά, που εγκαινίασε παραμονές των εκλογών, δεν έχει λειτουργήσει ακόμα…
Ιερά Σύνοδος: Αθώος ο κατηγορούμενος
Την επομένη μέρα του καβγά Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου – Μητροπολίτη Ταμασσού στο ΡΙΚ, για το ποιος ήταν υπέρ/κατά της καθαίρεσης του ιερέα (δήλωσαν και οι δύο υπέρ, αλλά ο παπάς δεν καθαιρέθηκε τελικά), διέρρευσαν στον «Φιλελεύθερο» τα πρακτικά της συνεδρίασης της Ιεράς Συνόδου της 25ης Ιουνίου 2015, κατά την οποία απαλλάχθηκε ο ιερέας των κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση της Έλενας, από τα τέσσερα μέχρι τα δέκα της χρόνια. Σύμφωνα με τα εν λόγω πρακτικά, ο Μητροπολίτης Ησαΐας είχε εισηγηθεί αποκατάσταση του ιερέα ο οποίος «έχει αρκετά ταλαιπωρηθεί». Ο Λεμεσού Αθανάσιος υπέδειξε πως «όταν σε μία υπόθεση δεν υπάρχουν δύο ή τρεις μάρτυρες, τότε θεωρείται ως μη υπάρχουσα». Ο Κύκκου Νικηφόρος είπε πως ο ιερέας δεν κατηγορείται ούτε για μοιχεία ούτε για πορνεία, αλλά για «συγκυλισμό» (επαφή άνευ συνουσίας). Ο Επίσκοπος Λήδρας Επιφάνιος είπε ότι ως μέλος της εκκλησιαστικής Ανακριτικής Επιτροπής κρίνει πως «δεν ευρέθη οιονδήποτε κώλυμα». Ο Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος είπε πως «αν ο οικείος επίσκοπος δεν αποσύρει την υπόθεση, τότε θα πρέπει να αναλάβει το πενταμελές δικαστήριο». «Κατόπιν τούτων», όπως καταγράφουν τα πρακτικά, «ο Μητροπολίτης Ταμασσού λέγει ότι ως οικείος επίσκοπος αποσύρει την υπόθεσιν από την Ιεράν Σύνοδον και θα την εξετάσει ο ίδιος κατά την κρίσιν αυτού». Πρόταση του Μητροπολίτη Πάφου να επανεξεταστεί η υπόθεση ενόψει των καταδικαστικών αποφάσεων των δικαστηρίων, έπεσε στο κενό. Η Ανακριτική Επιτροπή της Ιεράς Συνόδου «απεφάσισε ομοφώνως» ότι δεν τρέχει τίποτε.
Βίντεο που ήταν αναρτημένο στo στάτους του ιερέα στο facebook (έχει απενεργοποιηθεί ο λογαριασμός), δείχνει τον ιερέα, ο οποίος μόλις έχει αποφυλακιστεί, μαζί με τον Μητροπολίτη Ησαΐα, μπροστά από την Ωραία Πύλη, στον ναό των Εργατών. Ο μεν παπάς δακρυσμένος δίνει συγχώρεση σε όσους τον χλεύασαν, συκοφάντησαν, τον καταδίκασαν άδικα και τον έστειλαν φυλακή, ευχαριστώντας παράλληλα τον Μητροπολίτη του για τη στήριξή του και αποκατάσταση των ιερών του καθηκόντων – ο δε Άγιος Ταμασσού τον αγγίζει στον ώμο υποστηρικτικά. Ο Μητροπολίτης Ησαΐας, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για αυτό το βίντεο, είπε ότι κρατούσε τον ιερέα για να μην πέσει, διότι του είχε πει ότι δεν αισθανόταν καλά.
Μετά τις δηλώσεις του Μακαριοτάτου και τις διαρροές στον Τύπο (αποσπασματικές σύμφωνα με τον Άγιο Ταμασσού), πρόθεση του Μητροπολίτη Ησαΐα είναι να επανανοίξει ο φάκελος της υπόθεσης του ιερέα της περιφέρειάς του, ο οποίος ενέχεται σε άσεμνη συμπεριφορά κατά ανηλίκου και να επιληφθεί εκ νέου του θέματος η Ιερά Σύνοδος.
Διαμαρτυρία στη Λευκωσία, στην Εκκλησία Παλλουριώτισσας, στις 6 Απριλίου, για το θάνατο της Έλενας Φραντζή . Στην εκκλησία αυτή ιερουργούσε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος. Έστω κι αν άργησε.
Άνω κάτω το χωριό
Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο, η κοινότητα Εργάτες είχε χωριστεί στα δυο. Στους φανατικούς οπαδούς του ιερέα και στους υπόλοιπους που δεν πίστευαν στην αθωότητα του παπά του χωριού τους. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε εκείνη την περίοδο, είναι το εξής περιστατικό που θυμάται καλά κάτοικος Εργατών: «Όταν ο Μητροπολίτης μας έβαλε σε αργία τον παπά και μας έστειλε άλλον να λειτουργήσει την εκκλησιά, οι οπαδοί του ιερέα αλυσόδεσαν την πόρτα του ναού, πήραν έναν γάιδαρο, την Τζιάκκι, έγραψαν πάνω στη ράχη του ‘Ησαΐας’ και τον περιέφεραν στους δρόμους του χωριού. Άναψαν φωτιές, συγκρούστηκαν με την Αστυνομία που ήρθε να επιβάλει την τάξη». Και σήμερα είναι άνω-κάτω το χωριό, κοχλάζει το ηφαίστειο, μέχρι στιγμής υπάρχει μια ανήσυχη ηρεμία.
Η θέση της οικογένειας του θύτη
«Όλα ψέματα, δεχόμαστε απειλές»
Ο καταδικασθείς σε 18μηνη φυλάκιση από το δικαστήριο (πρωτόδικο και εφετείο – δεν προσέφυγε στο ΕΔΑΔ) ιερέας, επιμένει και σήμερα στην αθωότητά του. Η πρεσβυτέρα, ανάδοχη μητέρα της Έλενας Φραντζή μέχρι την ηλικία των δέκα ετών, συνεχίζει να αμφισβητεί τις καταγγελίες της αποθανούσας, επιμένει ότι ο σύζυγος της είναι αθώος και κάνει λόγο για χρηματισμό του θύματος, για να προβεί στις εν λόγω κατηγορίες, από ανθρώπους που είχαν οικονομικά συμφέροντα και τα οποία δεν ικανοποίησε ο ιερέας. Παραδέχθηκε ότι κτύπησε μια φορά την Έλενα (η κοπέλα μιλούσε για συχνούς ξυλοδαρμούς/σωματική κακοποίηση), όταν αυτή -σε εφηβική ηλικία- έκλεψε τάματα της εκκλησίας, τα οποία η παπαδιά είχε πάρει στο σπίτι, γιατί γίνονταν εργασίες στον ναό. Η «Στέλλα», η μία εκ των δύο θυγατέρων της οικογένειας (με τη διαδικασία της αναδοχής), επιμένει με πάθος ότι όλα όσα καταλογίζονται στους ανάδοχους γονείς της είναι ψέματα. Μεγάλωσε μαζί με την Έλενα, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο, και για αυτό, όπως λέει, είναι σε θέση να γνωρίζει ότι δεν συνέβηκε τίποτε από όλα αυτά που κατηγορούν τον ιερέα. Επιπρόσθετα, διαψεύδει τις κατηγορίες για ξυλοδαρμό της Έλενας Φραντζή από την πρεσβυτέρα. Η 25χρονη σήμερα «Στέλλα», δήλωσε πως αυτή τη στιγμή νιώθει στιγματισμένη τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της. Ανέφερε ότι δέχονται απειλές και αισθάνονται όλοι φοβισμένοι. Μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε, ο ιερέας προέβη σε σχετική καταγγελία στην Αστυνομία.
Ένας ψυχίατρος και δύο ψυχολόγοι συμφωνούν ότι η κοπέλα έλεγε αλήθεια
«Αληθής η μνήμη» της Έλενας
Ο Γεώργιος Νικολαΐδης, ψυχίατρος, πρόεδρος της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Σύμβαση Λαζαρότε που αφορά σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, είχε ετοιμάσει έκθεση και συμπληρωματική έκθεση για την υπόθεση της Έλενας Φραντζή – του είχε ζητηθεί από τον Μητροπολίτη Ταμασσού για το εκκλησιαστικό δικαστήριο. Μιλώντας στην «Πρωινή Επιθεώρηση» του Πολίτη 107,6, ο κ. Νικολαΐδης αναφέρθηκε σε ένα τραγικό συμβάν, ένα αποτέλεσμα αστοχιών, λαθών και παραλείψεων σειράς ανθρώπων και θεσμών, πέρα από τους φυσικούς δράστες. Ερωτηθείς εάν ο ίδιος όταν εξέταζε την υπόθεση είχε πεισθεί από τη μαρτυρία της Έλενας, απάντησε ότι εκείνο που είπε και υπέγραψε τότε, αυτό λέει και σήμερα: «Το κορίτσι υπόκειτο σε ψυχολογική και σωματική βία και σε παραμέληση. Η εξιστόρηση της κοπέλας είχε χαρακτηριστικά αληθούς μνήμης και μαρτυρίας – και όχι φαντασίωσης και υποβολής» ανέφερε ο ψυχίατρος, προσθέτοντας ότι τα γεγονότα έλαβαν χώραν πριν από πολλά χρόνια, μεταξύ του δράστη και του θύματος, για αυτό «δεν μπορεί κανείς επιστημονικά να είναι 100% βέβαιος για το τι ακριβώς συνέβη και τι δεν συνέβη». Σημειώνεται ότι οι Συνοδικοί είχαν ενώπιόν τους ακόμα μία έκθεση, αυτή του κλινικού ψυχολόγου Χρίστου Σιδηρόπουλου, ο οποίος δήλωσε την περασμένη Πέμπτη στο ΡΙΚ, ότι το πόρισμά του δεν διαφέρει από αυτό του Γεώργιου Νικολαΐδη. Η έκθεση της ψυχολόγου Μαρίας Περδικογιάννη, υπήρξε άκρως σημαντική σε ό,τι αφορά την έκβαση της υπόθεσης στο δικαστήριο, που είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη του ιερέα. Η κ. Περδικογιάννη -που ήταν η ψυχολόγος στην οποία η Έλενα Φραντζή άνοιξε την καρδιά της και μίλησε το 2010 για τα όσα έζησε στην ανάδοχη οικογένεια του ιερέα στην οποία τοποθετήθηκε από το Γραφείο Ευημερίας- δηλώνει ότι πιστεύει ακράδαντα όλα όσα της είπε η αδικοχαμένη Έλενα.
Ομόφωνα «ένοχος» από το δικαστήριο
Στις 25 Ιουνίου 2014, ομόφωνα το δικαστήριο απέρριψε την έφεση του καταδικασθέντα σε 18μηνη φυλάκιση ιερέα, για άσεμνη επίθεση εναντίον γυναικός (όχι βιασμό, «της χάιδευε τα γεννητικά της όργανα [..] εκσπερμάτωνε στο σώμα της» κ.λπ.) – εναντίον της Έλενας για την περίοδο μεταξύ 13/12/1993 και 7/8/2000. Σύμφωνα με την απόφαση του εφετείου «η παραπονούμενη γεννήθηκε στις 19/11/1984» – κάτι δεν πάει καλά με τις ημερομηνίες, δεν κατέστη όμως δυνατόν να εξακριβωθεί εάν υπάρχει τυπογραφικό λάθος στην ημερομηνία γέννησης της κοπέλας. «Το πρωτόδικο δικαστήριο αποδέχθηκε ως αξιόπιστη τη μαρτυρία της παραπονούμενης παρόλο που δεν υπήρχε καμιά ενισχυτική μαρτυρία, αφού προηγουμένως προειδοποίησε κατάλληλα τον εαυτό του για τον κίνδυνο να βασιστεί αποκλειστικά και μόνο, για την καταδίκη, στη μαρτυρία της [..] Το δικαστήριο επίσης έκρινε αξιόπιστη τη μαρτυρία της εμπειρογνώμονος ψυχολόγου με ειδικότητα στις περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών, η οποία και προκάλεσε ‘εξαιρετική εντύπωση’». Το δικαστήριο έκρινε ότι οι περιγραφές της Έλενας για τα όσα βίωσε «ήσαν πειστικές και αυθόρμητες», ενώ ήταν «διαπίστωση του δικαστηρίου ότι η μαρτυρία της παραπονούμενης εναντίον του εφεσείοντος δεν διακατεχόταν από εμπάθεια, ούτε και η καταγγελία ήταν αποτέλεσμα της βάναυσης και συστηματικής σωματικής κακοποίησης που δεχόταν από τη σύζυγο του εφεσείοντος σε μια προσπάθεια να εκδικηθεί στην ουσία εκείνη, όπως ήταν πρωτοδίκως οι υποβολές του τότε συνηγόρου του εφεσείοντος κατά την αντεξέταση».
Πολύς λόγος έγινε «από το συνήγορο του εφεσείοντος για ένα απόσπασμα από την πρωτόδικη κρίση, όπου το δικαστήριο είπε το ‘πρωτοφανές’ ότι η παραπονούμενη ‘μάλλον πρέπει να λέγει την αλήθεια’». Το δικαστήριο απάντησε ότι δεν έχουν έτσι τα πράγματα: «Είναι φανερό ότι το δικαστήριο στην πιο πάνω φράση ‘… μάλλον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτή έλεγε την αλήθεια’, χρησιμοποίησε το επίρρημα ‘μάλλον’ με την έννοια του ‘περισσότερο’, ‘πιο πολύ’, που είναι μια από τις σημασίες του επιρρήματος».
Σε ό,τι αφορά τον εφεσείοντα, το δικαστήριο λέει ότι «δεν πείσθηκε από τη μαρτυρία του ιδίου», ο οποίος ήταν και ο μοναδικός μάρτυρας για την πλευρά του. «Έκρινε ότι ψεύδετο και είχε αντιφατικές θέσεις [..] Αρνείτο να απαντήσει σε ερωτήσεις, απαντούσε με υπεκφυγές, δεν θυμόταν το όνομα της κοινωνικού λειτουργού που κατά τα άλλα, κατά τη θέση του, επισκέπτετο την παραπονούμενη συχνά».
Για το Γραφείο Ευημερίας, το δικαστήριο αναφέρει ότι «μάλλον αδιαφόρησε στην προσπάθεια της παραπονούμενης να παραπονεθεί για τον ξυλοδαρμό που δεχόταν από τη σύζυγο του εφεσείοντος». Προσθέτει ότι «το Εφετείο δεν μπορεί να μην σχολιάσει αρνητικά τη μη δίωξη και της συζύγου του εφεσείοντος για τη συμπεριφορά της έναντι της παραπονούμενης», ενώ «και η συγκεκριμένη λειτουργός του Γραφείου Ευημερίας, που ήταν υπεύθυνη τότε για την παραπονούμενη, φαίνεται να μην επιτέλεσε το καθήκον της ως έπρεπε».
Πηγή: http://politis.com.cy/article/elena-frantzi—to-chroniko-enos-proanangelthentos-thanatou
Κατερίνα Ηλιάδη
Εφημερηδα «Πολίτης» Κύπρου
1/4/2018