Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Τρομακτική ιστορία, σαν να βγήκε από τις σελίδες ενός παρελθόντος 50 ή 100 χρόνων, εκτυλίχθηκε αυτές τις ημέρες με την 22χρονη φοιτήτρια να πετά στον ακάλυπτο πολυκατοικίας στη Νέα Σμύρνη το μωρό της, εγκαταλείποντάς το στο θάνατο.
Μετά από έρευνες, σύντομα εντοπίστηκε από την αστυνομία και παραδέχθηκε την πράξη της, δηλώνοντας ότι είχε ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη που την κρατούσε κρυφή από όλους, ακόμη και από τον πατέρα του βρέφους.
Το βράδυ της περασμένη Παρασκευής γέννησε το αγοράκι βάρους περίπου 3,5 κιλών στη μπανιέρα του σπιτιού της μόνη της και πανικοβλήθηκε. ΘΈκοψε με ψαλίδι τον ομφάλιο λώρο και στη συνεχεία τύλιξε το βρέφος με ένα σεντόνι, το έβαλε σε μια ροζ σακούλα και το πέταξε στον ακάλυπτο, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες.
Όπως δήλωσε ο δικηγόρος της Αλέξανδρος Αλεξιάδης, «η 22χρονη, εφόσον έχει αποκατασταθεί η υγεία της, θα δώσει εξηγήσεις στην ανακρίτρια την Παρασκευή. Όσο περνούν οι ώρες αντιλαμβάνεται την πράξη της έχοντας ψυχολογικά καταρρεύσει. Μετανιώνει για ό,τι έκανε, ενώ και ειδικοί αποδίδουν την συμπεριφορά της σε επιλόχεια κατάθλιψη. Εμείς, ως νομικοί παραστάτες της, θα ζητήσουμε ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που είμαστε βέβαιοι ότι θα αποδείξει πως η πράξη της έγινε κάτω από έντονη ψυχολογική πίεση».
Ασφαλώς η νεαρή κοπέλα δεν χρειάζεται χειροπέδες αλλά ψυχολογική στήριξη, την οποία και έχει προς το παρόν στο γυναικολογικό νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύεται.
Πάντως είναι γεγονός ότι κάθε άνθρωπος που θα βγει στον κόσμο είναι φορέας δικαιωμάτων, πρώτα απ’ όλα για τη ζωή και μετά για όλες τις βασικές ανάγκες. Δεν ανήκει πια στη μητέρα του, από τη στιγμή που αντίκρυσε το φως του κόσμου. Επίσης θα λέγαμε σ’ αυτή τη νεαρή με την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και σε κάθε γυναίκα σε αντίστοιχη θέση, είτε να είχε κάνει έκτρωση εγκαίρως, είτε να είχε δώσει το νεογέννητο σε νοσοκομείο.
Να θυμίσουμε εδώ ότι οι φεμινίστριες μιας άλλης εποχής, πριν 100 και 150 χρόνια, και εδώ στην Ελλάδα, είχαν μεγάλο ενδιαφέρον για τα ανεπιθύμητα βρέφη που συνήθως γεννιούνταν εκτός γάμου γιατί η εγκυμοσύνη αυτή αποτελούσε μεγάλο στίγμα για τις γυναίκες. Και μάλιστα στο Βρεφοκομείο Αθηνών, στην Πλατεία Κουμουνδούρου, υπήρχε ειδικός βρεφοδόχος για να βάλει η γυναίκα το ανεπιθύμητο βρέφος της χωρίς να εντοπιστεί η ταυτότητά της, προφανώς μετά από συνεννόηση.
Εμείς οι επόμενες, αγωνιστήκαμε για το δικαίωμα στην έκτρωση, αλλά και για την πλήρη αποδοχή από την κοινωνία της τεκνοποίησης εκτός γάμου, και την στήριξη της ανύπαντρης μητέρας (ή της μητέρας χωρίς σύντροφο).
Οπότε, έχουμε δημιουργήσει με τις κατακτήσεις αυτές το έδαφος για κάθε νεαρή φοιτήτρια να ακολουθήσει άλλες λύσεις, αντί της εγκατάλειψης του νεογέννητου. Όσο και αν ερμηνεύουμε τη στάση της μητέρας, δεν την δικαιολογούμε. Αυτό το βρέφος θα μπορούσε να έχει δοθεί σε μια άτεκνη οικογένεια και να είχε ξεκινήσει μια κανονική ζωή.
Έχουμε προχωρήσει, αλλά φαίνεται αυτές οι παλιές προκαταλήψεις και βαθιά ριζωμένοι φόβοι δεν έχουν ακόμα εξαφανιστεί από την ψυχή και το πνεύμα όλων των γυναικών.