Ομιλία της Σίσσυ Βωβού στην εκδήλωση του Μωβ της 10 Μαιου, με θέμα “Αντίσταση και Αλληλεγγύη γυναικών σε Παλαιστίνη-Ισραήλ”
Πολλές καμπάνιες υπέρ των Παλαιστινίων οργανώθηκαν στη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων από γυναικείες οργανώσεις διεθνώς, με τη συμμετοχή γυναικείων οργανώσεων του Ισραήλ. Στις οργανώσεις αυτές συμμετέχουν ασφαλώς και Παλαιστίνιες. Το σύνθημα ήταν να τερματιστεί ο αποκλεισμός της Δυτικής Όχθης ή ο αποκλεισμός της Γάζας μετά το 2007. Πολλές καμπάνιες επίσης οργανώθηκαν από γενικότερες οργανώσεις, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ και το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, το 2002, που οργάνωσαν την ανθρώπινη ασπίδα υπέρ του Αραφάτ.
Το κίνημα των γυναικείων οργανώσεων υπέρ της ειρήνης και της δικαιοσύνης και εναντίον της κατοχής στο Ισραήλ, δεν είναι καινούριο. Το 1998, μετά την πρώτη Ιντιφάντα, ιδρύθηκε η οργάνωση Γυναίκες στα Μαύρα, μια φεμινιστική αντιμιλιταριστική οργάνωση που σύντομα επεκτάθηκε σε άλλες χώρες. Το 2000 ιδρύθηκε ο Συνασπισμός των Γυναικών για την Ειρήνη, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως “φεμινιστική οργάνωση ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης και για δίκαια ειρήνη”. Είναι δεσμευμένη “στον αγώνα για τον τερματισμό της κατοχής και τη δημιουργία μιας πιο δίκαιας κοινωνίας, ενώ ζητάει να αυξηθεί η συμπερίληψη και συμμετοχή των γυναικών στον δημόσιο διάλογο”. Η ισχυρότερη φωνή υπέρ της ειρήνης στο Ισραήλ προερχόταν από αυτές τις οργανώσεις, που δεν τράβηξαν πολύ τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας, όπως συμβαίνει με κάθε φεμινιστική κίνηση. Έχουν διαρκή δραστηριότητα, από τότε και μέχρι σήμερα.
Μια από τις συνήθεις διαμαρτυρίες τους μπροστά σε δημόσια κτίρια συχνά και μπροστά από την πρωθυπουργική κατοικία.
Όσον αφορά την προσωπική μου εμπειρία, η σημαντικότερη στιγμή, ήταν το Μάρτιο του 2002, ως μέλος στην ελληνική αντιπροσωπεία του κινήματος (μαζί ήταν και κοινοβουλευτικοί), σε διαδήλωση που καλέστηκε από τις γυναικείες οργανώσεις του Ισραήλ εναντίον του αποκλεισμού της Ραμάλα και της επίθεσης του Ισραήλ στη Μουγκάτα, το αρχηγείο του Αραφάτ. Η διαδήλωση, που διαλύθηκε βίαια από τα δκαρυγόνα, είχε αρκετές γυναίκες τραυματίες και αρκετές συλλήψεις. Στη διαδήλωση αυτή όπως και στις περισσότερες δράσεις τους, οι γυναικείες οργανώσεις καλούν και άντρες.
Μια εικόνα από το κέντρο της Ραμάλα, της εποχής
Στη συνέχεια η αντιπροσωπεία μας πέρασε παράνομα στη Ραμάλα και επισκεφθήκαμε τους χώρους που είχαν δεχθεί την επίθεση. Μείναμε σ’ ένα κέντρο Πρώτων Βοηθειών με το όνομα Σικ Ζαγιέντ, και κάναμε την ανθρώπινη ασπίδα για 5 ημέρες, συνοδεύοντας τα ασθενοφόρα που έβγαιναν δύο φορές την ημέρα για να παραλάβουν ασθενείς ή για να θεραπεύσουν κατ’ οίκον. Κάθε φορά που βγαίναμε, μας σταματούσαν 5 τανκς του στρατού, άδειαζαν το ασθενοφόρο, έκαναν έλεγχο του οχήματος και σωματικό έλεγχο, “για όπλα”, μας καθυστερούσαν 20-30 λεπτά και μετά έριχναν στον αέρα και μας άφηναν να φύγουμε. Τρεις με τέσσερεις φορές επαναλαμβανόταν αυτό το σκηνικό στην κάθε μια έξοδο του ασθενοφόρου από το Κέντρο. Από πλευράς ανθρώπινης ασπίδας, καθόμασταν δίπλα στον οδηγό με άσπρο μαντίλι στο λαιμό, για να ξέρουν ότι αν ρίξουν θα σκοτώσουν “ξένους” αλληλέγγυους και αλληλέγγυες. Και πράγματι μια φορά έριξαν ελεύθεροι σκοπευτές που δεν ξέραμε πού ήταν, πάνω στο ασθενοφόρο, απλώς για να τρομοκρατήσουν, και όχι για να σκοτώσουν.
O Ζοζέ Μποβέ με μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στη Ραμάλα, 2002
Λίγες μέρες νωρίτερα, κατά τη μάχη στη Μουγκάτα, βρέθηκαν παρόντες και παρούσες μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ για να εμποδίσουν την καταστροφή της και την σύλληψη του Αραφάτ. Και πράγματι το κατάφεραν. Μετά απ’ αυτή την παρουσία, οι αλληλέγγυοι συνελήφθησαν και σύντομα αφέθηκαν ελεύθεροι, στη μάχη αυτή είχαν σκοτωθεί ήδη πάνω από 30 φρουροί του Αραφάτ, το κτίριο αρκετά κατεστραμμένο, ενώ άλλους, πάνω από 20 άτομα, τους είδαμε πολυτραυματίες στο απέναντι νοσοκομείο.
Ο κατάλογος της διεθνούς αλληλεγγύης προς τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων είναι μακρύς, όσο μακρύς είναι και ο κατάλογος της βαρβαρότητας του κράτους του Ισραήλ και των συμμάχων του, πρωτίστως των ΗΠΑ, εναντίον των Παλαιστινίων. Να θυμίσουμε την ωραία μορφή της 23χρονης Αμερικανίδας Rachel Corrie που καταπλακώθηκε από τις μπουλντόζες το 2003, στην προσπάθειά της να αποτρέψει μια ακόμα κατεδάφιση σπιτιού. Δυστυχώς η ειρήνη με δικαιοσύνη δεν επιτεύχθηκε μέσα σ’ αυτές τις δεκαετίες, ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη νίκη.
Για τις καμπάνιες αλληλεγγύης στη Γάζα, να θυμίσουμε τη μαζική διεθνή διαδήλωση τον Δεκέμβριο του 2009, ένα χρόνο μετά το βομβαρδισμό της Γάζας, και ενάντια στον αποκλεισμό της, που ονομάστηκε “Πορεία για την ελευθερία” με μεγάλη μαζικότητα, 1.400. Η Αιγυπτιακή κυβέρνηση ούτε τους άφησε να περάσουν στη Γάζα, ούτε καν να βγουν από το Κάιρο όπου περιφρουρούνταν στα διάφορα ξενοδοχεία όπου είχαν καταλύσει. Απλώς έκαναν διαδήλωση μπροστά στην πρεσβεία των ΗΠΑ, καταγγέλλοντας την υποστήριξη του Ισραήλ.
Περιμένοντας τους στολίσκους στη Γάζα
Την μαζική αυτή διαδήλωση οργάνωσε κυρίως η γυναικεία οργάνωση για την ειρήνη code pink που ιδρύθηκε το 2002 στις ΗΠΑ, ενάντια στον πόλεμο και το μιλιταρισμό, με έμφαση τον προετοιμαζόμενο πόλεμο στο Ιράκ. Έκτοτε έχουν δημιουργηθεί συλλογικότητες με το ίδιο όνομα σε άλλες χώρες του κόσμου.
Ένα χρόνο πριν, και κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών, αντιπροσωπεία από διεθνείς και Έλληνες και Ελληνίδες αλληλέγγυους βρέθηκε εκεί, και έγινε μάρτυρας όλης της βαρβαρότητας.
Επίσης να αναφέρουμε τους στολίσκους που προσπάθησαν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας και να προσεγγίσουν από τη θάλασσα.
To 2008 έσπασε για πρώτη φορά μετά από 44 χρόνια ο ναυτικός αποκλεισμός της Γάζας, όταν 44 άτομα από 17 χώρες αποβιβάστηκαν στη Γάζα. Ανάμεσά τους και 9 Έλληνες. Ακολούθησαν άλλες 4 επιτυχημένες αποστολές. Μετά τους βομβαρδισμούς της Γάζας το 2009, το Ισραήλ αποφάσισε να μην επιτρέψει ξανά σκάφη.
Το Μάιο του 2010, έξι πλοία προσέγγισαν τη Γάζα, ένα από αυτά ήταν το τουρκικό Μαβί Μαρμαρά. Το ισραηλινό ναυτικό τα χτύπησε σε διεθνή ύδατα με αντλίες νερού, μετά έκανε ρεσάλτο στο Μαβί Μαρμαρά, σκοτώνοντας 9 άτομα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διαταραχτούν οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ. Συνελήφθησαν όλοι οι επιβαίνοντες και επιβαίνουσες, κακοποιήθηκαν και κάποιοι βασανίστηκαν, και φυλακίστηκαν για αρκετές ημέρες.
Ο στολίσκος της Ελευθερίας Freedom Flotilla που συγκροτήθηκε στο μετξύ, ξεκίνησε το 2011 με δύο πλοιάρια για να σπάσει τον αποκλεισμό. Το ναυτικό του Ισραήλ τα εμπόδισε και τα κατέσχε.
Στο μεταξύ, είχε συγκροτηθεί η ελληνική πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα, το 2010, μέλη της οποίας είχαν ήδη συμμετάσχει σε προηγούμενες αποστολές και ήταν τμήμα του Freedom Flotilla.
Πολλές άλλες προσπάθειες από θαλάσσης επιχείρησαν αλλά αποκρούστηκαν.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 2016 ξεκίνησε από τη Βαρκελώνη το καράβι γυναικών για τη Γάζα, με σκοπό να σπάσει τον αποκλεισμό και να αναδείξει τον μεγάλο ρόλο που παίζουν οι γυναίκες της Παλαιστίνης στον αγώνα. Ποτέ δεν έφθασε κι αυτό, όπως τα προηγούμενα. Το 2016 ένα ακόμα πλοίο γυναικών για τη Γάζα που επίσης κατασχέθηκε όταν πλησίασε.
Πολλές μικρότερες αποστολές, από πολλές χώρες της Ευρώπης και την Ελλάδα, με γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό και με φαρμακευτική βοήθεια, κατάφεραν να πάνε στη Γάζα, στη διάρκεια αυτών των χρόνων.
Ο αγώνας για ειρήνη και δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη βρίσκεται δυστυχώς σήμερα σε χειρότερο σημείο απ’ ότι τις προηγούμενες δεκαετίες, τονίζουμε μάλιστα την εμπρηστική δήλωση του Τραμπ, όταν πήρε την κυβέρνηση, το 2017, για μεταφορά της πρωτεύουσας στην Ιερουσαλήμ, και τη μεταφορά και της αμερικανικής πρεσβείας εκεί.
Όσον αφορά τα δικά μας, να καταγγείλουμε τη στενή συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με το Ισραήλ, και τη “στρατηγική συμμαχία”, όπως την αποκαλούν, μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ. Στη συμμαχία αυτή καταγγέλλουν τις παράνομες και επιθετικές πράξεις της Τουρκίας, αλλά φυσικά όχι και του στρατηγικού εταίρου τους, του Ισραήλ. Μάλιστα, μόνο πριν δυο μέρες έγινε η τέταρτη τριμερής συνάντηση μέσα σε δύο χρόνια, μεταξύ των “εταίρων” αυτών, στην Κύπρο. Άρα, η Ελλάδα αντιστρατεύεται μαζί με τον “εταίρο” της τους στόχους των Παλαιστινίων και κάθε προσπάθειας για δίκαιη ειρήνη, ενώ επίσης προσδέθηκε ακόμα στενότερα στο άρμα των ΗΠΑ που είναι το “αφεντικό” και ο καθοδηγητής του Ισραήλ και του ρόλου που παίζει στην περιοχή.
Το Μωβ συμμετέχει με τις μικρές του δυνάμεις στον αγώνα για ειρήνη, δικαιοσύνη, τερματισμό της κατοχής, και η σημερινή μας εκδήλωση έχει αυτόν ακριβώς το χαρακτήρα. Οι διαφορές και τα προβλήματα που υπάρχουν στο εσωτερικό των παλαιστινιακών δυνάμεων δεν επιτρέπουν να μειωθεί το ενδιαφέρον και η αλληλεγγύη, αφού παραμένουν οι δίκαιοι στόχοι.
Η συνεργασία μας με τις δυνάμεις που αντιστέκονται στο Ισραήλ, κυρίως με τις γυναικείες οργανώσεις, επίσης θα συνεχιστεί, και γι’ αυτό προσκαλέσαμε σήμερα μια νέα γυναίκα που αντιστέκεται και αρνείται να σκοτώσει, όπως λέει.
Οι γυναίκες στην Παλαιστίνη και στη Γάζα έχουν τις δικές τους οργανώσεις και τη δική τους συμμετοχή στον γενικό αντικατοχικό αγώνα. Μια απόδειξη ανάμεσα σε αμέτρητες άλλες, οι γυναίκες της οικογένειες Ταμιμί, για την απελευθέρωση των οποίων κι εδώ έχουμε κάνει αρκετές διαμαρτυρίες. Παράλληλα, αγωνίζονται για την ισότητα των δύο φύλων και για την αλλαγή της νομοθεσίας. Το θέμα αυτό θα παρουσιάσουμε σύντομα.
Τέλος, να υπογραμμίσουμε ότι η αντίθεση στη δολοφονική πολιτική του Ισραήλ συχνά συνδέεται από κάποιους με αντισημητισμό, ο οποίος είναι αρκετά διαδεδομένος στη χώρα μας. Και δυστυχώς δεν είναι διαδεδομένος μόνο στις φασιστικές δυνάμεις και λογικές, αλλά και σε κάποιες προοδευτικές. Αυτό είναι απαράδεκτο, πάντα πρέπει να θυμόμαστε το φασισμό, την ιδεολογία και τις πράξεις του. Τέτοιες ερμηνείες όχι μόνο δεν δυναμώνουν την αντίθεσή μας στην πολιτική του κράτους του Ισραήλ και την πολιτική του και δεν μαζικοποιούν την αντίσταση, αλλά μολύνουν κάθε προοδευτικό αγώνα.
Φυσικά, οι πληροφορίες που δίνω εδώ σήμερα είναι αποσπασματικές και ενδεικτικές.
