Συνελήφθη ο Γουάινσταϊν -Ελεύθερος με εγγύηση ένα εκατ. δολάρια

Γράφει η Σίσσυ Βωβού

Μεγάλη η νίκη του φεμινιστικού κινήματος, η νίκη των γυναικών που κατάγγειλαν πράξεις σεξουαλικής βίας εναντίον τους από ένα μεγάλο “αφεντικό”. Το αφεντικό του Χόλιγουντ Γουάινσταϊν, κλήθηκε και παρουσιάστηκε χθες σε αστυνομικό τμήμα του νότιου Μανχάταν. Σε βάρος του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για βιασμό τον Μάρτιο του 2013 στη Νέα Υόρκη καθώς και για σεξουαλική κακοποίηση μιας άλλης γυναίκας το 2004, όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του γραφείου του εισαγγελέα του Μανχάταν.

Δεν έμεινε όμως για πολύ. Μετά την απαγγελία των κατηγοριών εναντίον του, αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση ένα εκατομμύριο δολάρια (σιγά το ποσόν, γι’ αυτόν) και υποχρεώθηκε να φορά ηλεκτρονικό βραχιολάκι, ενώ του αφαίρεσαν και το διαβατήριο.

Ένα δάσος από τηλεοπτικές κάμερες περίμεναν τον 66χρονο Γουάινστιν στην είσοδο του αστυνομικού τμήματος. Εκείνος προσήλθε κρατώντας τρία βιβλία στα χέρια του, όπως βιογραφίες του συνθέτη Ρίτσαρντ Ρόντζερς και του σκηνοθέτη ‘Οσκαρ Χαμερστάιν Β΄, διάσημων για τα μιούζικαλ που ανέβαζαν στο Μπρόντγουει, καθώς και του Ελία Καζάν, σκηνοθέτη κλασικών ταινιών του Χόλιγουντ όπως “Το Λιμάνι της Αγωνίας” και “Λεωφορείον ο Πόθος”. Διανοούμενος, δεν μπορούσε να αποχωριστεί τα βιβλία του. Σύντομα τα έδωσε στους συνοδούς του, όταν του πέρασαν για λίγο τις χειροπέδες.

Οι πρώτες μαρτυρίες εναντίον του έσκασαν σαν βόμβα, και έδωσαν το έναυσμα για τη δημιουργία του κινήματος #MeToo το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη και προχωρά στην καταγγελία πολλών άλλων μεγαλόσχημων ανδρών.

Είναι όμως αμφίβολο ποιες από αυτές τις καταγγελίες θα παρουσιαστούν στο ακροατήριο και, ακόμα περισσότερο, αν τελικά αυτός ή και άλλοι θα καταδικαστούν. Τα δικαστήρια, όπως ξέρουμε, δικάζουν με βάση αποδεικτικά στοιχεία. Τέτοια δεν υπάρχουν προς το παρόν, γιατί η κάθε ασέλγεια και ο κάθε βιασμός, από τον Γουάινστάιν ή όποιον άλλο, γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες και σπάνια υπάρχουν μάρτυρες, που όταν υπάρχουν είναι απλώς συνένοχοι.  Τα μόνα στοιχεία που πιθανώς να το ενοχοποιήσουν, είναι η μεταβίβαση χρηματικών ποσών, κάτι που ψάχνουν οι αρχές των ΗΠΑ.

Είναι τρομακτικά ψυχοφθόρο για μια γυναίκα να καταγγείλει τέτοια συμβάντα, σε μετέπειτα χρόνο, όταν μάλιστα συχνά αναγκάστηκε να μην αντιδράσει κατά το χρόνο που συνέβησαν, γιατί φοβήθηκε για την καριέρα της. Αυτό βέβαια δεν κάνει τις πράξεις αυτές λιγότερο κακουργηματικές, ο νόμος αναγνωρίζει την άσκηση και την κατάχρηση εξουσίας. Χρειάζεται όμως και αποδεικτικά στοιχεία.

Εξάλλου, όπως αναφέρεται από αρκετές φεμινίστριες, ο λόγος μιας γυναίκας απέναντι στις αρχές δεν έχει ίση ισχύ με τον λόγο ενός άνδρα. Διαχρονικά, το μαθαίνουμε για τις ΗΠΑ, και το ξέρουμε εδώ από τις προσωπικές εμπειρίες ή πληροφορίες.

Είναι λοιπόν αυτή μια ημέρα κάθαρσης, αναφέρεται. Είναι μια ημέρα κατά την οποία η εξέγερση των γυναικών είχε ένα αποτέλεσμα, που όμως δεν ξέρουμε πόσο θα προχωρήσει. Πάνω από 50 γυναίκες έχουν καταγγείλει τον συγκεκριμένο, για πράξεις που έχει κάνει λίγα ή και αρκετά χρόνια πριν. Και είναι πραγματικά ψυχοφθόρο για μια γυναίκα να περιγράφει τέτοιες πράξεις, και συνήθως να παραδέχεται ότι τότε δεν αντέδρασε. Και όμως το έκαναν τώρα. Και το έκαναν πολλές γιατί ένιωσαν να προστατεύονται από το γεγονός ότι δεν ήταν μόνες, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν είχαν αποδεικτικά στοιχεία.

Καλά, τώρα το θυμήθηκαν; Αναρωτιούνται κάποιες και κάποιοι που είναι έτοιμοι να κουνήσουν το δάχτυλο στις γυναίκες που δεν αντέδρασαν. Και μήπως αυτό θα καταστρέψει έναν άνθρωπο; Η συμπόνοια προς τα θύματα απουσιάζει. Αυτή τη στάση την ξέρουμε, την έχουμε βιώσει σε δικαστήρια βιασμών και σε τόσες άλλες θλιβερές ευκαιρίες.

Ναι, τώρα το θυμήθηκαν. Όπως και τα παιδιά στα θρησκευτικά οικοτροφεία της Αυστραλίας (και όχι μόνο) που άρχισαν να καταγγέλλουν το ένα μετά το άλλο τις ασέλγειες και τους βιασμούς που είχαν υποστεί από τους υπεύθυνους ιερείς. Και τώρα,  βγήκε το Royal Committee Report (Έκθεση της Βασιλικής Επιτροπής), που αφορά τις καταγγελίες χιλιάδων παιδιών σε βάθος ενός αιώνα.

Τα “παιδιά” αυτά, κατάγγειλαν την κακοποίησή τους σε ηλικίες 40 και 50 χρόνων, ναι γιατί τώρα το θυμήθηκαν, γιατί ήθελαν να απαλλαγούν από ένα ψυχολογικό βάρος και μια ντροπή που τα συνόδευε μέχρι αυτή την ηλικία. Η ντροπή τους ήταν ότι τότε δεν αντέδρασαν. Όσα παιδιά βέβαια ανέδρασαν τότε, τιμωρήθηκαν σκληρά. Τα άλλα δεν είχαν τολμήσει.

Αλλά και μετά την έξοδό τους στην κοινωνία δεν τολμούσαν, γιατί είχαν να διαχειριστούν την ντροπή, όπως πολλοί από αυτούς τους μεγάλους άντρες και γυναίκες εξομολογήθηκαν. Και μόνο όταν βγήκαν αρκετοί και αρκετές, μπόρεσαν οι χιλιάδες αυτών των παιδιών να καταθέσουν (15.000 αναφέρεται). Και αυτά τα “παιδιά”, άντρες και γυναίκες τώρα, κατέθεταν χωρίς αποδεικτικά στοιεία. Όπως ακριβώς και οι 50 γυναίκες που κατάγγειλαν τον Γουάινστάιν. Και η Δικαιοσύνη πρέπει να βρει τους τρόπους της να τιμωρήσει τους παραβάτες, και μάλιστα κατ’ εξακολούθησιν, και όχι απλώς να τους περιθωριοποιούν.

Δεν είναι οι ίδιες υποθέσεις, έχουν όμως αρκετά κοινά χαρακτηριστικά.

Και είναι καλό να ξέρουν αυτοί που καταχρώνται την εξουσία τους, ότι κάποια μέρα μπορεί να το πληρώσουν αυτό. Ποινικά ή κοινωνικά. Το έμαθε σκληρά ήδη ο Μπιλ Κόσμπι στις ΗΠΑ, ο Ντομινίκ Στρος Καν στη Γαλλία, ευελπιστούμε να το μάθουν όλοι οι άλλοι.

Το κίνημα προχωρά, αυτό είναι το αισιόδοξο.

Για την έκθεση στην Αυστραλία, βλ. από το Μωβ:

Αυτραλία: σεξουαλικά εγκλήματα εναντίον παιδιών – επίσημη έκθεση