Αθήνα 2018: Η σεξουαλική και έμφυλη βία και τι σημαίνει να είσαι οροθετική και χρήστρια όταν τη βιώνεις.

Γράφει η Χρύσα Μπότση*

Αλιεύει η Αλεξία Τσούνη

 

Η συγκλονιστική ιστορία μίας χρήστριας ναρκωτικών και οροθετικής κοπέλας, και η προσπάθεια της γιατρού της να βρει μία κοινωνική δομή ώστε να φιλοξενηθεί, κατόπιν βαριάς κακοποίησης από το σύντροφό της. Ένα κείμενο-καταγγελία.

 

Τη Μαρία την παρακολουθούμε καιρό. Είναι από εκείνα τα ευτυχισμένα πλάσματα που γνώρισαν τη ζωή από την πολύ άσχημη πλευρά της πολύ νωρίς.

Βιάστηκε από τον πατέρα της που ήταν ταυτόχρονα χρήστης. Στα 10 της χρόνια την είχε μυήσει στην ηρωίνη και την εξέδιδε και στους φίλους του.

Πέρασε αρκετές φορές από τις φυλακές. Κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτό το παιδί που σε λίγο αφού πέθανε κι ο βιαστής – πατέρας της δεν είχε σε κανέναν να ακουμπήσει . Όπου ακούμπησε την έσπρωξαν να πέσει.

Τη γνωρίσαμε 37 κιλά σε πλήρες AIDS. Είπαμε δεν θα πάει καλά. Πηρέ όμως τα φάρμακα της, συνδέθηκε με μια πολύ ζεστή και φιλότιμη θεραπεύτρια στον ΟΚΑΝΑ, έκανε μια τεράστια προσπάθεια που της έδωσε το περιθώριο να ζήσει. Οι επιλογές των συντρόφων της όμως δεν ήταν οι καλύτερες. Βία, παράνοια, ουσίες.

Χθες, έξω από την πόρτα του ιατρείου στη ΜΕΛ ακούγονταν ουρλιαχτά, φωνές, βρισιές. Οι κοπέλες στη Γραμματεία βγήκαν να βοηθήσουν. Έξω κι εγώ. Εκεί στη γωνιά της πόρτας κουλουριασμένο το λεπτό κορμάκι της Μαρίας και πάνω της αυτός που λέει ότι την αγαπά.

Βρισιές, χτυπήματα, κλάματα. Τη βάλαμε μέσα, τον κλείσαμε έξω. Ένα πλάσμα που έτρεμε στην αγκαλιά μου, κλαίγοντας και η πόρτα να κοντεύει να πέσει ενώ ένας οχετός από βρισιές αφορούσαν πια κι έμενα.

Και ξεκίνησε μια περιπέτεια: 15900 η γραμμή για τη βία. Περιγράφω ποια είμαι και τι συμβαίνει. Ακούω το καταπληκτικό: Α, δεν μπορούμε τώρα να κάνουμε κάτι. Θα χρειαστούν και εξετάσεις για να μπει σε ξενώνα. Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι ενώ η πόρτα βροντά και η Μαρία κλαίει.

Λεω: σας είπα είμαι η γιατρός της. Έχω εξετάσεις της για χρόνια! Πέστε μου που την πάω. Λεπτά σιωπής και μετά:

– Πάρτε τον ξενώνα στην Αθήνα, εγώ δεν ξέρω.

Παίρνω τον ξενώνα στην Αθήνα.

– Α, είναι οροθετική. Από τον κανονισμό μας δεν επιτρέπεται.

Είμαι πια έξαλλη.

– Δηλαδή τα θύματα βιασμού, δεν πρέπει να έχουν Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενο Νόσημα για να τα φιλοξενήσετε; Σοβαρά το λέτε;

– Να σας δώσω μια υπεύθυνη.

– Είναι Παρασκευή μεσημέρι, και ναι. Αν είναι οροθετική πάει στους ξενώνες για τους οροθετικούς.

– Είμαι γιατρός ΜΕΛ. Τους ξέρω τους ξενώνες λέω. Δεν παίρνουν χρήστες παρά μόνο εάν έχουν ολοκληρώσει πρόγραμμα απεξάρτησης. Η Μαρία είναι σε υποκατάσταση με μεθαδόνη.

– Το ΕΚΚΑ μήπως μπορεί;

Η Μαρία έχει σταματήσει να κλαίει. Έχει έρθει να βοηθήσει η ψυχολόγος από το Συμβουλευτικό Σταθμό. Της λέμε κι οι δυο να καλέσουμε την αστυνομία, αλλά η Μαρία δεν έχει και τις καλύτερες εμπειρίες από την αστυνομία. Επίσης φοβάται πως μετά ο υποτιθέμενος σύντροφός της θα δείρει κι εμάς.

– Κα Χρυσούλα, αφήστε το. Δεν μπορείτε να με πάτε εσείς. Θα δείρει κι εσάς. Να πάω στον ΟΚΑΝΑ να χορηγηθώ και αν δεν με βρει θα μείνω στο δρόμο. Τα λεφτά, μου τάχει πάρει όπως και το κινητό. Θα με δείρει ξανά.

Έχει φύγει προς τα έξω, και, ο υποτιθέμενος σύντροφος της, τη χάνει καθώς τον απασχολήσαμε και ξέσπασε σ’ έναν παραληρηματικό λόγο που όμως τον έκανε να χώσει την κίνησή της.

Έχω νοιώσει απίστευτα ανήμπορη και γελοία. Είμαι επίσης έξαλλη και απογοητευμένη.

Ένα θύμα οφείλει να υποστεί βία έως την Πέμπτη. Οφείλει, ακόμη και αν είναι θύμα βιασμού, να μην είναι οροθετικό.

Αν είναι οροθετικό άτομο για να μπει σε ξενώνα οροθετικών, οφείλει να μην είναι χρήστρια.

Επίσης για να μπει, πρέπει να έχει ολοκληρώσει ιατρικό έλεγχο. Υπάρχει επίσης και η ικανή και αναγκαία συνθήκη να είναι γυναίκα. Αν είναι άνδρας κακώς είναι.

Αυτό το λέμε αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.

ΕΛΕΟΣ

 

*Η Χρύσα Μπότση είναι γιατρός και μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές.

Πηγή: http://t-zine.gr/athina-2018-i-sexoualiki-ke-emfyli-via-ke-ti-simeni-na-ise-orothetiki-ke-christria-otan-ti-vionis/