Όταν τα ακραία φαινόμενα συνδυάζονται με τις διαχρονικές πολιτικές

Παρουσιάζει η Σίσσυ Βωβού

Είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου και οι συνέπειές του, είναι το ακραίο φαινόμενο της πυρκαγιάς στο Μάτι με τα 120 χιλιόμετρα την ώρα ταχύτητα, είναι οι στενοί δρόμοι που εμπόδιζαν τους ανθρώπους να κινηθούν, είναι η έλλειψη εκπαίδευσης του πληθυσμού για έκτακτες καταστάσεις με αποτέλεσμα όλοι να πάρουν τα αυτοκίνητά τους για να μπλοκαριστούν, είναι η προφανής έλλειψη πρόβλεψης συντονισμού για τέτοιες καταστάσεις, είναι η έλλειψη προειδοποίησης του πληθυσού για εκκένωση οικισμού, είναι οι φράχτες που εμπόδισαν πολλούς πολίτες που έφτασαν στην ακτή να μπουν στο νερό… Είναι τόσα άλλα.

Εμείς από το Μωβ δεν μπορούμε να κάνουμε αποτίμηση των τραγικών γεγονότων, αλλά είναι σίγουρο ότι με κάποια προετοιμασία και με κάποια γρήγορη αντίδραση θα είχε τουλάχιστο μειωθεί ο αριθμός των νεκρών που αυξάνεται ώρα με την ώρα, έχοντας ξεπράσει τους 70.

Δημοσιεύουμε εδώ δύο σημαντικές τοποθετήσεις για το θέμα, από την κυρία Μαργαρίτα Καραβασίλη και τον κ. Ευθύμιου Λέκκα. Αναρτούμε ένα βίντεο με τη μαρτυρία της διασωθείσας Γιούλης Μάλαινου, τις φωτογραφίες από τις δύο 9χρονες δίδυμες αδελφές Φιλιπποπούλου που αγνοούνται και την ευχή μας να βρεθούν ζωντανές. Και θέλουμε να συγχαρούμε τους εθελοντές και εθελόντριες που προσέτρεξαν για να προσφέρουν ό,τι βοήθεια μπορούν. Αυτό, μας λέει ότι, ακόμα και στου Μάτι την ολόμαυρη ράχη, υπάρχει ελπίδα.

Και με την ευκαιρία, να ρωτήσουμε το χριστεπώνυμο εκκλησίασμα της Ηλείας, αν ακόμα και σήμερα δέχονται να έχουν για Μητροπολίτη τους τον Αμβρόσιο, ο οποίος αναθεματίζει ζωντανούς και νεκρούς.

«Καμία διέξοδος στην παραλία στο Μάτι, είχαν γίνει μάντρες»

«Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες»: στην καταγγελία αυτή για την οικιστική ανάπτυξη στο Μάτι προχώρησε η πρώην Ειδική Γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη.

Μιλώντας στον ρ/σ realfm 97,8 η κ. Καραβασίλη κατήγγειλε -όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του σταθμού- «δυστυχώς το κράτος είναι ‘λαδωμένο’, όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες δυστυχώς. Εγώ το 1992, εάν είχα υποχωρήσει και είχα βάλει τη γραμμή λίγο πιο εκεί για να εντάξω κάποια ‘φιλέτα’, θα ήμουν τώρα με περιουσία. Αυτό γινόταν, θα πάρεις οικόπεδο και θα μοσχοπουλήσεις, βάλε τη γραμμή πιο εκεί, αυτές ήταν οι πιέσεις. Το έχω δεχτεί επανειλημμένα αυτό. Έκανα το Γενικό Πολεοδομικό (Σχέδιο) Κηφισιάς, αντίστοιχες οι πιέσεις. Κάποιοι κρατούσαν “Θερμοπύλες”, κάποιοι δεν το έκαναν, κάποιοι άρχισαν να ξεχειλώνουν τα πράγματα και μετά άρχισαν οι νόμοι να ξεχειλώνουν, παράθυρα και πόρτες για να μπορεί ο καθένας το αυθαίρετο του να το νομιμοποιήσει. Αυτό γίνεται συνέχεια, ποτέ δεν υπήρξε πολιτική βούληση.Ποτέ δεν θα υπάρξει όσο το σύστημα στηρίζεται στην ψηφοθηρία», τόνισε η αρχιτέκτων-πολεοδόμος, αναφερόμενη στην εκπόνηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Νέας Μάκρης, στον οποίο ανήκει διοικητικά και η πληγείσα περιοχή στο Μάτι.

«Ο Δήμος της Νέας Μάκρης ήταν ένας από αυτούς τους δήμους που είχε ανάπτυξη από την εποχή του ’80 – ’90 και έπρεπε να μπουν κανόνες. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός και η νομοθεσία έδιναν ακριβώς αυτά που πρέπει να προβλέψει κανείς προκειμένου να εξασφαλίσει βιώσιμους οικισμούς, ασφαλείς οικισμούς. Ολοκληρώθηκε το γενικό πολεοδομικό περίπου το 1992, από εμένα την ίδια, σε μία περιοχή που το 80% ήταν δασική, που σημαίνει ότι βάσει της νομοθεσίας δεν μπορούσαν να μπουν στο σχέδιο. Ένας από αυτούς ήταν και η περιοχή στο Μάτι, στα όρια δηλαδή με τον δήμο Ραφήνας», τόνισε η κ. Καραβασίλη.

«Αυτή η περιοχή δεν μπήκε ποτέ στο σχέδιο, παρά το γεγονός ότι μετά το 1992 ακολούθησαν και πολεοδομικές μελέτες, έγιναν αρκετές τροποποιήσεις στον σχεδιασμό με στόχο να μπει στο σχέδιο και το υπόλοιπο κομμάτι. Με πιέσεις μεγάλων που είχαν συμφέροντα πάνω στη γη. Εγώ είχα δεχτεί απίστευτες πιέσεις για να βάλω στο σχέδιο κάτι που θα έπεφτε έτσι και αλλιώς από το ΣτΕ το οποίο ήταν ο τελικός νομοθέτης. Το Μάτι ανήκει στον δήμο Νέας Μάκρης, που σημαίνει ότι αυτό το κομμάτι δεν μπορούσε ποτέ να μπει στο σχέδιο. Ήταν στο γενικό πολεοδομικό ως προστατευόμενη περιοχή, δασική έκταση», πρόσθεσε.

«Από το 2006 – 2008 άρχισαν ξανά οι πιέσεις σε μία περιοχή που είχε ήδη οικοδομηθεί πάρα πολύ έντονα με τα γνωστά αυθαίρετα, ταυτόχρονα η οικοδόμηση είχε φτάσει μέχρι την παραλία έχοντας κλείσει είτε με κατοικίες, είτε με κέντρα, είτε με ξενοδοχεία την παραλία σε όλο το μήκος. Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες», κατήγγειλε χαρακτηριστικά η πρώην Ειδική Γραμματέας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μάνδρα και Ραφήνα

“Μάνδρα και Ραφήνα συνολικά είναι οι ίδιες περιπτώσεις πολεοδομικής και χωροταξικής αυθαιρεσίας, οι οποίες επλήγησαν από δύο διαφορετικά φαινόμενα, από τις πλημμύρες η Μάνδρα και από τις φωτιές η Ανατολική Αττική” τόνισε ο καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής & Εφαρμοσμένης Γεωλογίας στο Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας και της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρίας, Ευθύμιος Λέκκας, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Πρακτορείο 104,9 FM”.
“Είναι δεδομένο ότι είχαμε να κάνουμε με ένα ακραίο φαινόμενο. Το θέμα είναι πώς το αντιμετωπίζουμε και πώς από την άλλη πλευρά διαχρονικά έγιναν εγκληματικές ενέργειες και διαδικασίες σε ό,τι αφορά το στήσιμο των οικισμών μας, το στήσιμο των πόλεων, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μία Μάνδρα” ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Λέκκας.
“Είναι οι επιπτώσεις και στις κατοικίες και στις υποδομές μεγάλες αλλά εκείνο που δημιουργεί τεράστια ανησυχία σ’ εμάς δεν είναι μόνο οι 1.500 κατασκευές που καταστράφηκαν, αυτές γίνονται με κάποιον τρόπο. Σ’ εμάς η μεγάλη πρόκληση είναι να διερευνήσουμε γιατί τόσοι άνθρωποι χάθηκαν σε μια τόσο μικρή πυρκαγιά, γιατί ήταν μικρή η πυρκαγιά από άποψη διαστάσεων. Είναι 100 φορές μικρότερη από την πυρκαγιά που είχε εκδηλωθεί στην Ηλεία το 2007” σημείωσε ο κ. Λέκκας.
“Κατά μήκος της διαδρομής της πυρκαγιάς […] ήταν οι δρόμοι οι πολεοδομικοί, ήταν η ανάπτυξη των σπιτιών. Το έγκλημα που υπάρχει στην περιοχή που επλήγη ήταν ότι δεν υπήρχαν δίοδοι διαφυγής, δεν υπήρχαν εγκάρσιοι δρόμοι παρά μόνο δρόμοι- παγίδες. Κατά μήκος των δρόμων υπήρχαν αδιέξοδα είτε στην ακτογραμμή είτε σε άλλα σημεία και αυτό εγκλώβισε ουσιαστικά τους κατοίκους και είχαμε όλα αυτά τα θύματα” εξήγησε ο καθηγητής και πρόσθεσε πως “είναι δύσκολες οι στιγμές αλλά θέλει μεθοδικότητα και ψυχραιμία”.

15 τετραγωνικά χιλιόμετρα η περιοχή που επλήγη

Μιλώντας στην ΕΡΤ1, ανέφερε ότι σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις η περιοχή που επλήγη είναι 15 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
«Με μία συνεχή παρακολούθηση από δορυφορικά συστήματα προσπαθούμε να προβλέψουμε την επόμενη ημέρα, που προμηνύεται πάρα πολύ δύσκολη, με υποβάθμιση του περιβάλλοντος στην περιοχή, με μόλυνση των υδάτων, πλημμυρικά φαινόμενα, έντονες διαβρώσεις, κατολισθήσεις. Και αυτά τα φαινόμενα δεν θα αργήσουν αλλά θα προκληθούν με την πρώτη βροχή» σημείωσε και συμπλήρωσε:

«Χρειάζεται αγώνας δρόμου προκειμένου να προλάβουμε επόμενες καταστροφές. Να είμαστε έτοιμοι για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα φαινόμενα. Στο πανεπιστήμιο Αθηνών υπάρχει το απαιτούμενο δυναμικό, καθώς διαθέτει 50 τμήματα που ασχολούνται με αντίστοιχες ειδικότητες».

Ο Ευθ. Λέκκας υπογράμμισε ότι επείγει η αποτύπωση της κατάστασης, ώστε να μην ζήσουμε χειρότερα. «Αν οι δράσεις είναι στοχευμένες και περιβαλλοντικά αποδέκτες προλαβαίνει η Πολιτεία» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Συνεχίζοντας, ανέφερε ότι «θα καταγράφει στα χρονικά ως η μόνη πυρκαγιά με τόσο πολλά θύματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να έχουμε τόσα θύματα. Αυτό εξετάζουμε στο πανεπιστήμιο για να δούμε πως προέκυψε αυτός ο όλεθρος. Συνέβη κάτι αντίστοιχο με την Μάνδρα, ουσιαστικά. Κυρίως λάθος χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός. Μόνο που στη Μάνδρα είχαμε πλημμύρα ενώ εδώ πυρκαγιά» κατέληξε ο καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής & Εφαρμοσμένης Γεωλογίας στο Τμήμα Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τέλος, να μην ξεχάσουμε ότι στο τεράστιο κύμα αλληλεγγύης συμμετείχαν και πρόσφυγες – μετανάστες, όπως οι αιγύπτιοι αλιεργάτες που έσωσαν πάνω από 100 ναυαγούς τη νύχτα της Δευτέρας, τους Κούρδους πρόσφυγες που πήγαν να δώσουν αίμα, τα μέλη της πακιστανικής κοινότητας που πήγαν στην αλληλεγγύη. Και ούτε να ξεχάσουμε ότι όταν πήγαν Χρυσαυγίτες σήμερα Πέμπτη για να μοιράσουν νερά, φορώντας μπλούζες του “κόμματος” εκδιώχθηκαν από τους πυρόπληκτους.