Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Δεν είναι βέβαια πρώτη φορά, που κάποια αναφέρεται ως σύζυγος του τάδε, χωρίς καν να αναγράφεται το όνομά της. Ιστορικά πασίγνωστο παράδειγμα “η γυναίκα του Καίσαρα” που όλες και όλοι ξέρουμε ότι πρέπει και να φαίνεται και να είναι τίμια, αλλά δεν αναφέρεται ποτέ το όνομά της (Καλπουρνία την λέγανε, απ’ ότι ψάξαμε). Τέσσερεις χιλιάδες χρόνια πατριαρχία, και οι γυναίκες απλώς ήταν συμπαρομαρτούντα του πατέρα, συζύγου, αδελφού. Συχνά δεν αναφερόταν καν το όνομά τους.
Προχωρήσαμε όμως. Έχουμε τους νόμους τώρα για την ισότητα των δύο φύλων, οι γυναίκες έχουν δικό τους όνομα και επίθετο (έστω κι αν ακόμα το επίθετο παίρνουν από τον πατέρα) και έχουν κι ένα πρόσωπο απέναντι στο νόμο και την κοινωνία. Δεν είναι απλά έτσι “η σύζυγος του τάδε”.
Και όμως, όταν υπήρξε μια εισβολή στο δημόσιο λόγο κάποιας Αννίτας Π. η οποία, εκμεταλλευόμενη το θάνατο πολλών ανθρώπων στο Μάτι και ιδιαίτερα της οικογένειας Φύτρου, της οποίας δηλώνει “φίλη”, θέλησε να εκδιπλώσει όλη την πολιτική ατζέντα εναντίον του Τσίπρα, κάποια δημοσιογραφικά “λαγωνικά” ανακάλυψαν ότι ήταν σύζυγος του δημοσιογράφου Μπ. Παπαπαναγιώτου, και μάλιστα παρέλειψαν σε δημοσίευμά τους να αναφέρουν καν τα δικά της αρχικά, όπως πληροφορούμε συγκεκριμένα παρακάτω. Όποιος ή όποια δεν διάβασε αυτή την επιστολή, δεν έχασε τίποτα, απλώς γλίτωσε λίγο δηλητήριο, και ίσως να μην καταλάβει πολλά από τη διαμαρτυρία που εκφράζουμε σ’ αυτό το σημείωμα.
Για όσες και όσους την διάβασαν, όμως, ας αναφέρουμε ότι πολύ σωστά, στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο κ. Τάσος Σαραντής, σε σχετικό δημοσίευμά του στις 31-7, αναφέρει: “Το αν η «Αννίτα Π.» είναι η σύζυγος του Μπάμπη Παπαπαναγιώτου έχει κάποια σημασία, αλλά δευτερεύουσα. Σημασία έχει ότι η «Αννίτα Π.» δεν μπορεί να έχει σχέση με την οικογένεια, δεν μπορεί να είναι πραγματική φίλη, γιατί δεν γνώριζε και δεν σεβάστηκε την επιθυμία της οικογένειας για μη δημοσιοποίηση οτιδήποτε σχετικού με το ξεκλήρισμά της. Γι’ αυτό και αυτή η επιστολή αποτελεί τυμβωρυχία και ασέβεια.”
Η παρόν σχόλιο θέλει να στηλιτεύσει την προσέγγιση του θέματος από την κ. Άντα Ψαρρά, όπου σε δικό της δημοσίευμα της 4-5 Αυγούστου στην ίδια εφημερίδα και αναφερόμενη στο ίδιο θέμα, παρακάμπτει το όνομα της υπογράφουσας την απαράδεκτη επιστολή, αναφέροντας: “Ναυαρχίδα του ψεύδους και της αγοραίας πολιτικής σκοπιμότητας ήταν η επιστολή της “φίλης” και συζύγου του δημοσιογράφου (και συμβούλου;) του Κυριάκου Μητσοτάκη, Μπ. Παπαναγιώτου…”. Δεν καταδέχεται καν να αναφέρει την ατελή υπογραφή στη συγκεκριμένη επιστολή, αλλά θεωρεί προφανώς έγκυρη δημοσιογραφία να αναφέρει τον “εμπνευστή” της επιστολογράφου, αφού απ’ ότι φαίνεται η Αννίτα Π. δεν έχει δική της βούληση, αλλά εκφράζει μέσω αυτής της επιστολής την βούληση και την πολιτική σκοπιμότητα του συζύγου της.
Παλιά ιστορία, αναχρονιστική, που δεν κρατά ούτε καν τα προσχήματα της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, η οποία οφείλει να πληροφορεί το κοινό της για τα γεγονότα, στην προκειμένη την υπογραφή, και στη συνέχεια να ψάχνει να ανακαλύψει τι βρίσκεται πίσω απ’ αυτά.
Αν βρίσκεται. Γιατί να πιστέψουμε ότι η κυρία Αννίτα Π., όπως κάθε γυναίκα, εκφράζει τη βούληση του συζύγου της και όχι τη δική της; Επειδή έτσι θέλουν τα πατριαρχικά στερεότυπα, ή μήπως επειδή αυτό είναι το πιασάρικο, αφού ο κ. Παπαπαναγιώτου είναι επώνυμος; Και πότε επιτέλους η Εφημερίδα των Συντακτών και η κάθε εφημερίδα και Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και προσωπικά οι δημοσιογράφοι θα αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως αυτόνομες οντότητες με όνομα και άποψη;