Γράφουν: Σίσσυ Βωβού, Βέρα Σιατερλή
Την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου στο φεμινιστικό κάμπινγκ του Μωβ ανάμεσα σε θαλασσινές βουτιές, τη μοσχοβολιά των πεύκων και καφεδάκια, απολαύσαμε την φεμινιστική συντροφιά, την ενημέρωση, την ανταλλαγή απόψεων με μέλη και φίλες/ους. Έτσι ολοκληρώθηκε και για φέτος η καλοκαιρινή αυτή δραστηριότητα του ΜΩΒ!
Οι μετανάστριες και πρόσφυγες στη σημερινή Ελλάδα.
Σε ονειρεμένο περιβάλλον και χαλαρή ατμόσφαιρα, την Κυριακή, είχαμε τη σημαντική παρέμβαση της Οργάνωσης Ενωμένων Γυναικών της Αφρικής, την οποία ακολούθησε πλούσια συζήτηση.
Η Λωρέτα Μακόλι αναφέρθηκε στη γνωστή πρακτική της γραφειοκρατικής αναίρεσης αποφάσεων που αφορούν στις μεγάλες δυσκολίες σε θέματα της νόμιμης παραμονής και τις τρομερές γραφειοκρατικές διαδικασίες, τις καθυστερήσεις αλλά και τα ακριβά παράβολα που κάνουν εξαιρετικά δύσκολη τη ζωή των μεταναστριών, και των μεταναστών φυσικά.
Όσες και όσοι έχουν νομιμότητα, συχνά λόγω πολύχρονης παραμονής στη χώρα μας, εξ αιτίας των απαιτούμενων ενσήμων για την ανανέωση παραμονής, η νομιμότητα αυτή χάνεται λόγω της ανεργίας ή της αδήλωτης εργασίας που μαστίζει τις μετανάστριες. Τα γραφεία εύρεσης εργασίας προσφέρουν κάποιες θέσεις εργασίας, όμως συχνότατα οι εργοδότες αρνούνται να βάλουν το εργόσημο. Συνεπώς, για το νόμο οι μετανάστριες αυτές, ιδίως όταν δουλεύουν σε σπίτια σε εργασίες φροντίδας, εμφανίζονται άνεργες.
Ο ΟΑΕΔ δεν βρίσκει δουλειά για μετανάστριες τρίτων χωρών, ιδιαίτερα όταν αυτές έχουν χάσει τη νομιμότητά τους λόγω ανεργίας, επομένως η προσφυγή στα γραφεία αυτά με τις προαναφερόμενες συνέπειες είναι μονόδρομος, εκτός των περιπτώσεων όπου η δουλειά βρίσκεται μέσω γνωστών. Η σεξουαλική παρενόχληση στα σπίτια είναι πολύ συχνή, και οι αδήλωτες μετανάστριες αντιμετωπίζουν ως αδήλωτες το δίλημμα να καταγγείλουν, πράγμα που μπορεί να γίνει, γιατί αυτό συνέπεια την άμεση απέλασή τους. Στην περίπτωση που κάποια οργάνωση καταγγείλει τα γραφεία εύρεσης εργασίας, αυτό σημαίνει ότι πολλές από όσες βρίσκουν δουλειά μέσω αυτών, κινδυνεύουν να μείνουν άνεργες. Σωστός φαύλος κύκλος.
Το αίτημα του Μωβ προς την πολιτεία είναι όταν εντοπίζονται εργαζόμενες σε αδήλωτη εργασία αυτόματα να τους παρέχεται άδεια παραμονής και έτσι να μην χάνουν τη δουλειά τους, αλλά και να είναι προστατευμένες από την παρενόχληση, καθώς ταυτόχρονα η νομοθεσία θα μπορεί να λειτουργεί και ως φόβητρο.
Στο θέμα της ιθαγένειας, υπάρχει ο νόμος που δίνει τη δυνατότητα διεκδίκησης ιθαγένειας σε μετανάστριες και μετανάστες που έχουν πάνω από 10 χρόνια νόμιμης παραμονής. Το θέμα της ανεργίας όμως, δημιουργεί μεγάλα προβλήματα απόδειξης για τα 10 χρόνια. Επίσης, τα παράβολα είναι 700 ευρώ, ποσό απαγορευτικό, με αποτέλεσμα πολλές μετανάστριες να χάνουν το δικαίωμα επειδή δεν κάνουν την αίτηση γιατί δεν έχουν αυτό το ποσόν. Όσο για τις συνεντεύξεις για τους αιτούντες ιθαγένεια, είναι πολύ δύσκολο τις να περάσει κανείς επιτυχώς, γιατί οι ερωτήσεις συχνά είναι δύσκολο έως αδιανόητο να απαντηθούν ακόμα και για πολίτες της Ελλάδας που έχουν ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Σύμφωνα με το νόμο του 2015, και εφόσον τα παιδιά εγγράφονται και πηγαίνουν στο ελληνικό σχολείο και όχι επειδή έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, μπορούν να κάνουν αίτηση ιθαγένειας. Αυτό όμως μπορούν να το κάνουν και μόνα τους, όπως συνήθως γίνεται στην ηλικία των 18 ετών, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις οι γονείς δεν έχουν λάβει ή δεν έχουν καν αιτηθεί την ιθαγένεια, για τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω. Η αναμονή επίσης για την ιθαγένεια είναι τρία με τριάμισυ χρόνια, γιατί οι υπηρεσίες δεν έχουν επαρκές προσωπικό.
Είναι σημαντικό να ενημερωθούν οι ενδιαφερόμενες/οι, ότι μετά από παράταση έως τις 31 Δεκεμβρίου 2018 λήγει, η προθεσμία υποβολής αίτησης ιθαγένειας για όσες/ους είναι ενήλικες αλλά έχουν ολοκληρώσει ήδη την υποχρεωτική παιδεία (Δημοτικό -Γυμνάσιο) πριν την ψήφιση του νόμου.
Με παρέμβασή της, μέλος του Μωβ που γνωρίζει τα θέματα της νομιμοποίησης, ανέφερε το τρομακτικό πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού, αφού σε συγκεκριμένο γραφείο στην Αθήνα, όπως χαρακτηριστικά έχει ενημερωθεί, οι υπάλληλοι από 12 που ήταν έχουν μειωθεί στους 5, ενώ ο φόρτος εργασίας έχει αυξηθεί και είναι τόσο πολύς, ώστε κάποιες/οι εργαζόμενοι για να γλιτώσουν ζητούν μετακίνηση σε άλλη υπηρεσία. Πολύ περισσότερο, το πρόβλημα αναφέρεται ότι είναι μεγαλύτερο στη Θεσσαλονίκη, λόγω γενικότερης αρνητικής στάσης, αλλά και σε πολλές περιοχές της Ελλάδας όπου λειτουργεί η υπηρεσία νομιμοποίησης και ιθαγένειας.
Η υπογράφουσα Σίσσυ Βωβού ανέφερε ότι το πρόβλημα αυτό της απώλειας νομιμοποίησης λόγω ανεργίας το βρίσκουμε μπροστά μας κάθε φορά που πηγαίνουμε για επίσκεψη στις αλλοδαπές κρατούμενες τα τελευταία 4 χρόνια, πρώτα στο Ελληνικό και τώρα στην Πέτρου Ράλλη. Πολλές από αυτές συλλαμβάνονται στο δρόμο, τους ζητούνται τα χαρτιά, και όταν διαπιστωθεί ότι έχουν χάσει τη νομιμότητά τους λόγω ανεργίας, συλλαμβάνονται και στη συνέχεια βγαίνει διαταγή απέλασης.
Οι περισσότερες τη γλιτώνουν γιατί αιτούνται παραμονή για εξαιρετικούς λόγους, αυτό όμως προϋποθέτει ότι θα πληρώσουν δικηγόρο ή ότι θα μεσολαβήσει δικηγόρος από κάποια οργάνωση, κάτι για το οποίο φροντίζουν οι επισκέπτριες από το Μωβ και άλλες οργανώσεις, που σημειώνουμε τα στοιχεία τους σε κάθε επίσκεψη. Επίσης, απ’ ό,τι μας πληροφορούν οι κρατούμενες, πολλές και πολλοί από τους δικηγόρους που πάνε στα κέντρα κράτησης δεν ασκούν σωστά τα καθήκοντά τους, και τις εκμεταλλεύονται εισπράττοντας αμοιβή χωρίς να τους προσφέρουν την υπηρεσία.
Πρόκειται λοιπόν για έναν ακόμη φαύλο κύκλο, σοβαρή ταλαιπωρία και βασανιστήριο των μεταναστριών. Με την ευκαιρία ανέφερε ότι όταν το Μωβ πρωτοπήγε στο Ελληνικό, τα Χριστούγεννα του 2014, υπήρχαν εκεί 85 κρατούμενες. Με την αλλαγή της κυβέρνησης ο αριθμός έπεσε σταδιακά, και φτάσαμε κάποια στιγμή στον αριθμό 15, μετά όμως άρχισε να ξανανεβαίνει αυτός ο αριθμός, και τώρα φθάνει περίπου στις 25 με 30 που βρίσκουμε στην κάθε επίσκεψη. Φυσικά ο πληθυσμός αυτός των κρατουμένων αλλάζει, αφού άλλες απελαύνονται, άλλες απελευθερώνονται και άλλες συλλαμβάνονται.
Το αίτημα του Μωβ, όπως και πολλών αντιρατσιστικών οργανώσεων, είναι να κλείσουν τα κέντρα κράτησης και προπαντός να εξαγγελθεί μια νέα μαζική νομιμοποίηση των μεταναστριών και μεταναστών, όπως το 2001 που νομιμοποιήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες, αλλά με καλύτερες προϋποθέσεις ώστε να μην χάνουν κάθε τόσο για διάφορους λόγους τη νομιμότητά τους.
Η συζήτηση κατέληξε στην απόφαση
♦ Να επισκεφθούμε τη διοίκηση του ΟΑΕΔ και να διαμαρτυρηθούμε γι’ αυτή την κατάσταση.
♦ Να ξαναδιατυπώσουμε το αίτημα για μαζική νομιμοποίηση μεταναστών
♦ Να απαιτήσουμε να αυξηθεί το προσωπικό του υπουργείου Εσωτερικών για θέματα νομιμοποίησης και μετανάστευσης, καθώς και να διαφοροροποιηθούν οι προϋποθέσεις για την ιθαγένεια.
Γυναίκες μονογονείς: Κοινωνικά και νομικά προβλήματα που απαιτούν αντιμετώπιση.
Στη δεύτερη προγραμματισμένη συζήτηση της Κυριακής, με τον παραπάνω τίτλο, η Άννα Κοντοθανάση, νομικός, γυναίκα μονογονέας και μέλος του Μωβ, έκανε μια πολύ τεκμηριωμένη εισήγηση για το θέμα, το οποίο, όπως έχουμε αποφασίσει, ανοίγουμε με σκοπό να προχωρήσουμε σε αρκετή επεξεργασία καθώς και κοινωνικές παρεμβάσεις. Την ομιλία της καθώς και τη συζήτηση που ακολούθησε, θα δημοσιεύσουμε αυτόνομα στο Μωβ τις επόμενες ημέρες. Η δεύτερη ομιλήτρια, Αναστασία Γκολιομύτη, δεν κατάφερε να παρευρεθεί, λόγω ενός από τα πολλά εμπόδια που αντιμετώπισε με το ένα παιδί της, όπως συμβαίνει συχνά σε κάθε μητέρα μονογονέα.
50 χρόνια μετά το Μάη του 68
Στη συζήτηση για τα 50 χρόνια από το Μάη του 1968 και την επίδρασή του στη δημιουργία του σύγχρονου φεμινιστικού κινήματος, έγιναν δύο ενδιαφέρουσες και εμπεριστατωμένες εισηγήσεις το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου από τη Σόνια Μητραλιά και τη Γεωργία Πετράκη, τις οποίες σύντομα θα δημοσιεύσουμε αυτούσιες.
Η καλοκαιρινή κατασκήνωση του Μωβ παρουσιάστηκε σύντομα στην ΕΡΤ-1 την Κυριακή νωρίς το πρωί, με τη φροντίδα της δημοσιογράφου Αθηνάς Σαλούστρου. Σύντομα θα αναρτήσουμε το απόσπασμα από το βίντεο.
Οι φωτογραφίες είναι συνεισφορά της Πόπης Μέλλιου