Η Αγγελική από την Κέρκυρα, θύμα γυναικοκτονίας

Γράφει η Σίσσυ Βωβού

Μάθαμε πολύ περισσότερα στοιχεία για τη φρικτή δολοφονία της Αγγελικής Πέτρου από τον πατέρα της, την Πρωτοχρονιά, που φωτίζουν το γεγονός ότι πρόκειται απλώς για το αποκορύφωμα του ελέγχου της ζωής μιας γυναίκας.

Ο πατέρας που κατέληξε να σκοτώσει την κόρη του, ήταν βίαιος και ζηλιάρης, και προσπαθούσε να της επιβάλει τη θέλησή του πολύ προτού εμφανιστεί ο ανεπιθύμητος γι’ αυτόν σύντροφός της.

Αλλά πριν πολλά χρόνια, ήταν βίαιος απέναντι στη γυναίκα του και μητέρα της Αγγελικής, η οποία τον χώρισε ενάμισυ χρόνο μετά το γάμο τους, όταν η Αγγελική ήταν ενός χρόνου και ζούσαν στην Αλβανία. Στη συνέχεια η γυναίκα αυτή παντρεύτηκε, απ’ ότι μάθαμε, αλλά ο δεύτερος σύζυγός της είχε προβλήματα, και το περιβάλλον του σπιτιού ήταν ακατάλληλο για την Αγγελική. Κάποια στιγμή η κοπέλα πήγε να ζήσει με παππού-γιαγιά, και στα 14 της χρόνια πήγε να ζήσει με τον πατέρα της, που στο μεταξύ είχε πάει στην Κέρκυρα. Η μητέρα της είχε να την δει 16 χρόνια, απ’ ότι είπε σε συνεντεύξεις, και επικοινωνούσε σπάνια μαζί της, γιατί δεν την άφηναν.

Πρόκειται για μια νέα κοπέλα παγιδευμένη σε μια σχέση με έναν πατέρα με βίαιη συμπεριφορά και ακραίο έλεγχο στη ζωή της. Η κοπέλα νοίκιασε σπίτι πριν ένα χρόνο, και δεν επικοινωνούσε μαζί του, όπως εκείνος είπε. Πριν από αυτό είχε προσφύγει στην αστυνομία, γιατί ο πατέρας την απειλούσε ότι θα την σκοτώσει, και είχε ζητήσει να του γίνουν συστάσεις. Δεν γνωρίζουμε αν αυτές οι συστάσεις έγιναν ποτέ, γιατί αυτό δεν βγήκε στη δημοσιότητα.

Η κοπέλα είχε την οικονομική της ανεξαρτησία αφού δούλευε σε μια δύσκολη δουλειά, στην εστίαση, ήταν μια καθαρή προλετάρια και μετανάστρια ή κόρη μετανάστη, έστω και ομογενή όπως λέγεται. Τι ήταν αυτό όμως που την έκανε να πάει την Πρωτοχρονιά στο σπίτι του πατέρα της για να περάσει κάποιες ώρες μετά από όσα είχεν γίνει; Μήπως η ανάγκη της για οικογενειακές στιγμές; Μήπως ότι δεν είχε ξεπεράσει την αυθεντία του πατέρα; Πάντως εκεί στο σπίτι έγινε ένας καυγάς, αυτός σύντομα τη χτύπησε με μανία, εκείνη πάλεψε να γλιτώσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Και στη συνέχεια την έθαψε κιόλας, για να καλύψει την πράξη του.

Συνεπώς, όλη αυτή η επίκληση σε βρασμό ψυχής, δεν ευσταθεί με κανέναν τρόπο. Το μόνο που ευσταθεί, είναι ότι ήταν ένας βίαιος άντρας, ένας βίαιος σύζυγος και ένας βίαιος πατέρας. Και γνωρίζουμε ότι όσοι καταλήγουν να σκοτώσουν στο πλαίσιο της οικογένειας, κόρη ή σύζυγο, συνήθως έχουν παρελθόν βίας, έχουν μια κλιμάκωση της βίας που οδηγεί στο φόνο. Και οι γυναίκες θύματα της βίας πολλές φορές αποκρύπτουν τα βάσανά τους, για να μην διασυρθεί το όνομα της οικογένειας, όπως δυστυχώς έκανε και η Αγγελική η οποία έβγαινε συχνά έξω με σημάδια κακοποίησης, και όταν την ρωτούσαν οι φίλες της, έλεγε ότι έπεσε και χτύπησε.

Τελικά η Αγγελική αντέδρασε, εξαφανίστηκε και νοίκιασε δικό της σπίτι, ξεκόπηκε από τον βίαιο πατέρα. Έκανε όμως το λάθος, απ’ ότι φαίνεται, να πιστέψει ότι τα πράγματα θα είχαν εξομαλυνθεί, ότι αυτός θα το είχε πάρει απόφαση, και τον επισκέφθηκε για το οκογενειακό τραπέζι. Δεν φαντάστηκε.

Το ίδιο μας έλεγε μια γυναίκα που ο άντρας της τής έκοψε τα δύο χέρια και τα δύο πόδια, με αλυσοπρίονο, το 2009 στην Καλαμάτα, ενώ την είχε προειδοποιήσει ότι αν με παρατήσεις θα σε βρω και θα σου κόψω τα δύο πόδια, τα δύο χέρια, τη μύτη και τα αυτιά. Αυτά τα τελευταία δεν κατάφερε, παρά την προετοιμασία του.

Η γυναίκα δέχτηκε να την επισκεφτεί στο σπίτι όπου έμενε, σε διάσταση πλέον, και εκείνος είχε μαζί τα δύο παιδιά τους, 10 και 12 τότε. Νόμιζε ότι θα μπορούσαν να συνεννοηθούν, για τα παιδιά. Δεν πίστεψε τις απειλές που επανειλημμένα είχε δεχθεί. Εκείνος είχε πάει το προηγούμενο βράδυ στο σπίτι της και είχε κρύψει σε ένα ντουλάπι ένα αλυσοπρίονο, ένα μαχαίρι και ένα μεγάλο σχοινί. Την επόμενη ημέρα, πήγε πάλι, την έβαλε στο μπάνιο, τη χτύπησε με το μαχαίρι και μετά προχώρησε με το αλυσοπρίονο. Ήταν αφελής η νέα γυναίκα. Αυτό όμως το κατάλαβε εκ των υστέρων. Ευτυχώς έζησε, μετά από τις θαυματουργές εγχειρίσεις που της έκανε η ομάδα μικροχειρουργικής του ΚΑΤ, και μάλιστα λειτουργούν και τα τέσσερα μέλη-με αναπηρίες φυσικά.

Ξανακαταλήγουμε, και σ’ αυτό το δεύτερο δημοσίευμα για την Αγγελική, ότι ναι μεν υπήρξε μια ρατσιστική διάσταση, αφού ο πατέρας δεν ενέκρινε τον σύντροφο λόγω υποτίμησης της προέλευσής του, αλλά το θέμα είναι ο έλεγχος του σώματος και των αποφάσεων της κόρης. Αυτό εξάλλου μας το δείχνουν όλες οι ενέργειες που μάθαμε γι’ αυτόν, τόσο απέναντι στη μητέρα της Αγγελικής όσο και απέναντι στην ίδια. Θα μπορούσε να την σκοτώσει και χωρίς Αφγανό αγαπημένο, όπως έκανε ο προηγούμενος που της απέκοψε τα τέσσερα μέλη, ενώ ήταν ο ίδιος και η γυναίκα του Αλβανοί. Η βία κατά των γυναικών δεν γνωρίζει εθνικότητα, και επομένως όταν την υποβαθμίζουμε και την υποτάσσουμε σε άλλες αποκρουστικές μορφές καταπίεσης, όπως είναι ο ρατσισμός, αυτό δεν βοηθάει στην ανάλυση του φαινομένου και την καλύτερη αντιμετώπισή του.

Και μην ξεχνάμε ότι τα θύματα των γυναικοκτονιών είναι πολλά. Και ενώ για τα θύματα ρατσιστικών εγκλημάτων υπάρχει η αναγνώριση του κινήτρου, τόσο στην κοινωνική συνείδηση όσο και στο νόμο, αντίθετα για τα θύματα της βίας κατά των γυναικών αυτό δεν αναγνωρίζεται. Μάλλον επειδή η ζωή των γυναικών είναι μειωμένης αξίας και δύσκολα η κοινωνία κινητοποιείται για την προστασία της. Εξάλλου, τέτοιοι φόνοι θεωρούνται οικογενειακές υποθέσεις, γι’ αυτό και δύσκολα ο νόμος ή η κοινή συνείδηση δέχονται τον όρο “γυναικοκτονία” που απηχεί την κοινωνική διάσταση αυτού του είδους των φόνων.