Σακοράφα: Εγώ δεν κατεβαίνω ως γυναίκα στις εκλογές, αλλά ως πολίτις

Γράφει η Σίσσυ Βωβού

Στην ωραία αίθουσα Άννας και Μαρίας Καλουτά, στο Νέο Κόσμο, κάλεσε το κόμμα ΜέΡΑ25 στις 20 Φεβρουαρίου για να παρουσιάσει τους υποψήφιους και τις υποψήφιές του για τις ευρωεκλογές του Μαίου.

Αφού παρουσιάστηκαν 22 πρόσωπα, με ίσο αριθμό γυναικών και ανδρών και αναφέρθηκαν οι ιδιότητές τους και η συμμετοχή τους στο συγκεκριμένο κόμμα, μίλησε μια εξ αυτών, η Σοφία Σακοράφα, που είναι ήδη ευρωβουλεύτρια εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο στις εκλογές του 2014. Αργότερα, όπως είναι γνωστό, η κ. Σακοράφα διαχώρισε τη θέση της από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την αλλαγή πλεύσης του Ιουλίου 2015.

Η κ. Σακοράφα ήταν ειλικρινής. Εγώ δεν κατεβαίνω ως γυναίκα, είπε, αλλά ως πολίτις. Δεν υπάρχουν γυναίκες και άντρες, δεν υπάρχουν μαύροι άσπροι και κίτρινοι, υπάρχουν μόνο πολίτες και αυτό πρέπει να το διαφυλάξουμε και να αγωνιστούμε για την πατρίδα και λοιπά. Τα λόγια της τα αναπαράγω από μνήμης, αλλά ήταν περίπου αυτά.

Συνέχισε την σύντομη ομιλία της απευθυνόμενη στους συμπολίτες και συναγωνιστές, καμιά απεύθυνση στις συμπολίτισσες και τις συναγωνίστριες, δεν υπήρχαν τέτοιοι “διαχωρισμοί”, παρά το γεγονός ότι η ελληνική γλώσσα έχει το αρσενικό και το θηλυκό γένος για την απεύθυνση. Αόρατες οι γυναίκες της αίθουσας για την ομιλήτρια.

Μεγαλύτερη εντύπωση από τη ρητή άρνηση κάθε έννοιας γυναικείων δικαιωμάτων και ισότητας των δύο φύλων αλλά και κάθε απεύθυνσης προς το πολυπληθές γυναικείο κομμάτι του ακροατηρίου, ακόμα και κάθε αναγνώρισης της διαφορετικής θέσης που έχουν στην κοινωνία μας οι μαύροι, άσπροι και κίτρινοι, έκανε το χειροκρότημα από την αίθουσα γι’ αυτά τα λόγια. Χειροκρότημα από γυναίκες και άντρες. Ίσως όχι όλες και όλους, αλλά γενικώς μια επιδοκιμασία των ιδεών τις οποίες εξέφρασε, και κάποιος ενθουσιασμός. Άραγε ο ενθουσιασμός ήταν για το καινούριο κόμμα; Δεν ξέρουμε.

Μήπως όμως αυτό οφείλεται στη γνωστή σε κάποιες από εμάς που βρεθήκαμε στο ίδιο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, με την κ. Σακοράφα, άρνησή της για κάθε έννοια υπεράσπισης δικαιωμάτων των γυναικών, αλλά ακολούθησε κάποια άλλη ομιλία η οποία να στηρίζει δικαιώματα γυναικών ή μεταναστριών-μεταναστών; Δυστυχώς όχι. Καμιά άλλη ομιλία δεν έγινε από τις υποψήφιες που παρουσιάστηκαν, μόνο από έναν ακόμα υποψήφιο.

Ακολούθησε η ομιλία του Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος εξέθεσε τη γενική πολιτική του νέου αυτού κόμματος, επικεντρώνοντας στα θέματα της οικονομίας Ελλάδας και Ευρώπης, και στα θέματα της δημοκρατίας και του τρόπου που προτείνει το κόμμα για τη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων.

Πριν από 44 χρόνια, ο “εθνάρχης” Καραμανλής εισήγαγε την προσφώνηση “Ελληνίδες, Έλληνες”, την οποία χρησιμοποιούσε έκτοτε συστηματικά όποτε απευθυνόταν στο κοινό. Ένας δεξιός, αστός, συντηρητικός και αυταρχικός πολιτικός, που βρέθηκε για κάποια χρόνια εξόριστος στη Γαλλία, και πήρε κάποια μυρωδιά από τις εξελίξεις στην Ευρώπη.

Έστω κι αν αλλάξαμε αιώνα, έστω κι αν έχει καθιερωθεί από το σύνταγμα της χώρας από το 1975 η ισότητα των δύο φύλων, έστω κι αν έχουν ψηφιστεί πολλοί (αλλά όχι όσοι πρέπει) νόμοι για την εφαρμογή αυτής της ισότητας που διαρκώς την κυνηγάμε, η κ. Σακοράφα κρατά σφικτά τις αρχές της πατριαρχίας, παρά το ότι είναι η ίδια γυναίκα η οποία σίγουρα έχει υποστεί διακρίσεις, όπως κάθε γυναίκα.

Σε συζήτηση μετά το τέλος της εκδήλωσης με γνωστό που ήταν κι αυτός υποψήφιος, όταν του σχολίασα αυτή την περιφρόνηση προς τις γυναίκες που εκπέμφθηκε από την ομιλήτρια, μου απάντησε ότι αυτό δεν πειράζει και ότι κάνω τέτοιες κριτικές επειδή διέπομαι από την “πολιτική ορθότητα”.

Μετά από όλα αυτά, θα μπορούσα να κάνω την ενδοσκόπησή μου, και να σκεφτώ ποια είμαι εγώ που θα κρίνω μια γυναίκα σαν την Σακοράφα, που είναι “επώνυμη” από την εποχή που ήταν στον πρωταθλητισμό, που στη συνέχεια μακροημέρευσε στον πολιτικό στίβο ως εκλεγμένη σε διάφορα πόστα τόσο με το ΠΑΣΟΚ όσο και με τον ΣΥΡΙΖΑ, που έκανε την αλληλεγγύη της στον Παλαιστινιακό λαό, που παίρνει εδώ και τόσα χρόνια ένα μεγάλο μισθό στην Ευρωβουλή που είναι κάτι σαν 20.000 ευρώ το μήνα και έχει συνεργάτες και γραφεία που διευκολύνουν τη ζωή της και το έργο της, ενώ εγώ είμαι μια ασήμαντη με τις αγκυλώσεις μου και μέλος μιας μικρής φεμινιστικής συλλογικότητας εκεί κάπου σε μιαν άκρη, που δεν έχει ούτε χρήματα και ματώνει για να οργανώνει εκδηλώσεις ή αλληλεγγύη;

Και στ’ αλήθεια, μπροστά στη μεγάλη πολιτική, τι χρεία υπάρχει για κάποιες τέτοιες φεμινιστικές οργανώσεις; Δεν μπορεί να υπάρξει ένα προοδευτικό κόμμα, σαν το δικό της, χωρίς ενασχόληση με τέτοια ζητήματα και μάλιστα με ρητή απόρριψή τους;

Η φωτό από την εκδήλωση για την παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του ΜέΡΑ25 (EUROKINISSI/ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ)