🎬 Μην χάσετε την πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ του Μωβ και της FemArtAct «Peace vs Piece», Μέρος Ι: Η αντίσταση των Παλαιστινίων γυναικών στη Χεβρώνα. ✊ Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση με την σκηνοθέτιδα και την Παλαιστίνια ακτιβίστρια που έρχεται από τη Χεβρώνα ειδικά για την προβολή του ντοκιμαντέρ. ✌️
Το ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε μετά τις αποστολές του Μωβ στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ το 2018, με αφορμή την τραγική επέτειο των 70 χρόνων από τη Νάκμπα (τη Μεγάλη Καταστροφή για τους Παλαιστίνιους το 1948). Το πρώτο μέρος του είναι γυρισμένο στη Χεβρώνα και παρουσιάζει την σκληρή καθημερινότητα των Παλαιστινιών στην κατακερματισμένη αυτή ιστορική πόλη, με τη νεκρή ζώνη στην καρδιά της πόλης και με τους παράνομους ισραηλινούς εποικισμούς που συνεχώς επεκτείνονται υπό την προστασία του ισραηλινού στρατού κατοχής. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει παράλληλα την αντίσταση των Παλαστινίων στην κατοχή, και ειδικά τον αγώνα των γυναικών, που έχουν να αντιμετωπίσουν και την πατριαρχία, μέσα από τη δράση των οργάνωσεων Youth Against Settlements και Roles for Social Change Association-ADWAR.
Σας περιμένουμε λοιπόν αυτό το Σάββατο 2/3 στο Balkan Can Kino (Communitism, Κεραμεικού 28). Οι πόρτες ανοίγουν στις 20.00. Η προβολή ξεκινάει στις 20.30 ακριβώς. Η είσοδος είναι δωρεάν με ελεύθερη συνεισφορά.
Διάρκεια ντοκιμαντέρ 57 λεπτά, αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους, παραγωγή 2019 με αυτοχρηματοδότηση, σκηνοθεσία και έρευνα Αλεξία Τσούνη, φωτογραφία και μοντάζ Γιώργος Γιαννόπουλος.
Facebook event: https://www.facebook.com/events/1958487584273082/
«Τώρα ζω στη Χεβρώνα στη ζώνη Η2 υπό τον έλεγχο της Ισραηλινής κυβέρνησης. Είμαστε πρόσφυγες από το 1948 από την περιοχή Αζούρ. Δεν είναι μακριά από την Χεβρώνα αλλά απαγορεύεται να πάμε στο χωριό μας. Έχω δει μόνο φωτογραφία από τον παππού μου όταν ήταν εκεί μπροστά από το σπίτι του. Είναι πραγματικά δύσκολο να ξέρεις ότι είσαι πρόσφυγας και έχεις γη στα εδάφη του 1948 και δεν μπορείς να πας εκεί. Με πληγώνει πραγματικά, κι έτσι θέλω αλήθεια ή θα ήθελα αλήθεια να πάω να δω το χωριό μου. Ίσως μπορώ να νιώσω ελεύθερη στην περιοχή αυτή.
Εδώ στη Χεβρώνα μας βοήθησε η οργάνωση Νεολαία Ενάντια στους Εποικισμούς, και έτσι έγινα εθελόντρια μετά, και τώρα μάλιστα είμαι κι εγώ συντονίστρια. Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση εδώ και δεχόμαστε συνεχώς επιθέσεις από τους Ισραηλινούς εποίκους, ακόμα και μέσα στα σπίτια μας. Προσπαθούμε να τις καταγράφουμε με φωτογραφίες και βίντεο, και να καταγγέλλουμε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας.
Έχω δεχτεί κι εγώ επιθέσεις από τους Ισραηλινούς εποίκους, κι έχω υποστεί συλλήψεις από τους Ισραηλινούς στρατιώτες και φυλακίσεις. Η πιο πρόσφατη επίθεση που δέχτηκα ήταν τον προηγούμενο μήνα από τρεις Ισραηλινούς εποίκους, οι οποίοι με χτύπησαν στον ώμο μου, στο πόδι μου και στο κεφάλι μου, και έβγαλαν την μαντήλα μου. Το κατήγγειλα στην Ισραηλινή αστυνομία, αλλά δεν έγινε τίποτα, όπως πάντα.»
Sundus Azza, Παλαιστίνια ακτιβίστρια στην οργάνωση Νεολαία Ενάντια στους Εποικισμούς (Youth Against Settlements) στη Χεβρώνα, Δυτική Όχθη, Παλαιστίνη.
«Το σπίτι μας βρίσκεται στην οδό Σουχάντα, τον σημαντικότερο δρόμο στη Χεβρώνα που συνδέει το βόρειο τμήμα της πόλης με το νότιο. Αλλά όχι πια. Στο παρελθόν ήταν γεμάτη ζωή και μαγαζιά και ανθρώπους, τα πάντα. Αλλά τώρα, όπως βλέπετε, είναι πραγματικά νεκρή.
Δεν επιτρέπεται στους Παλαιστίνιους να περπατάμε στην οδό Σουχάντα. Το κλείσιμο του δρόμου επηρέασε την οικονομία, την κοινωνική ζωή των ανθρώπων, την ιατρική κατάσταση πολλών ανθρώπων. Είμαστε περιτριγυρισμένοι από τον Ισραηλινό στρατό. Λόγω των εποικισμών έχουμε στρατιωτική παρουσία και έχουμε κλειστή την οδό Σουχάντα. Όλη η επιθετικότητα προέρχεται από τους εποικισμούς.
Νιώθω σαν να είμαι φυλακισμένη μέσα στο σπίτι μου. Είναι ένα κλουβί.
Η καμπάνια Ανοίξτε την Οδό Σουχάντα ζητά να ανοίξει πάλι ο δρόμος επειδή είναι πολύ σημαντικός για όλους. Επηρεάζει τη ζωή μας πολύ το γεγονός ότι είναι κλειστός. Απλά ζητούμε δικαιοσύνη, είναι ανθρώπινο ζήτημα.»
Zleikha Muhtaseb, Παλαιστίνια ακτιβίστρια στη Χεβρώνα, Δυτική Όχθη, Παλαιστίνη.
«Στην Παλαιστίνη οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν από τη μία τις καθημερινές παραβιάσεις της Ισραηλινής κατοχής και των εποίκων, κι από την άλλη ζουν υπό τον έλεγχο του πατριαρχικού συστήματος και υφίστανται έμφυλη βία και διακρίσεις. Διεκδικούμε ίσα δικαιώματα αλλά τα ζητήματα των γυναικών δεν είναι προτεραιότητα για την κυβέρνησή μας. Προτεραιότητα είναι πάντα τα εθνικά ζητήματα, γενικά τα κοινωνικά ζητήματα είναι στο περιθώριο. Μας λένε διάφορους λόγους γι’αυτό (π.χ. η Ισραηλινή κατοχή, η διαμάχη μεταξύ Φατάχ και Χαμάς), και μας υπόσχονται ότι θα μας δώσουν ίσα δικαιώματα αργότερα.
Έχουν γίνει κάποιες μικρές βελτιώσεις, π.χ. πλέον μπορεί και μια γυναίκα να ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό, και πλέον ο άντρας αν αποφασίσει να παντρευτεί κι άλλη γυναίκα (στο ισχύον πολυγαμικό σύστημα ο άντρας μπορεί να έχει ως και 4 γυναίκες ταυτόχρονα) θα πρέπει να ενημερώσει την πρώτη…
Κι εγώ έχω υποφέρει, έχω υποστεί διακρίσεις ως κορίτσι κι ως γυναίκα. Μου έλεγαν π.χ. σταμάτα το ποδήλατο, μην ταξιδεύεις, παντρέψου αυτόν τον άντρα, συνέχεια μου έβαζαν όρους και περιορισμούς. Αγωνίστηκα για να αποκτήσω τα δικαιώματά μου, έγινα ενεργό μέλος σε οργανώσεις γυναικών, σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός, έκανα μεταπτυχιακό στο Φύλο και Ανάπτυξη, διδακτορικό στο Γυναικείο Κίνημα, και τώρα που είμαι πιο δυνατή, μπορώ να ενδυναμώνω κι εγώ άλλες γυναίκες και κορίτσια ώστε να αποκτήσουν τα δικαιώματά τους, μέσω της ADWAR.»
Dr Sahar Yousef Al-Kwasmeh, Παλαιστίνια ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και διευθύντρια του Roles for Social Change Association – ADWAR, Χεβρώνα, Δυτική Όχθη, Παλαιστίνη.
Facebook event: https://www.facebook.com/events/1958487584273082/
