Συντάσσει η: Βέρα Σιατερλή
Το συγκεκριμένο άρθρο ήταν να δημοσιευθεί στις 4 Ιουνίου, αλλά καθυστέρησε για τεχνικούς λόγους.
Η Έμιλι Ντέιβισον ήταν μία αγγλίδα σουφραζέτα που αγωνίστηκε θυσιάζοντας την ζωή της για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών στη Βρετανία στις αρχές του εικοστού αιώνα. Μέλος της Κοινωνικής και Πολιτικής Ένωσης Γυναικών (WSPU).
Η Έμιλι Ντέιβισον (Emily Wilding Davison) γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1872 στο Γκρίνουιτς στο Λονδίνο, μεγάλωσε σε μια οικογένεια της μεσαίας τάξης και σπούδασε στο Royal Holloway College του Λονδίνου, φιλολογία και όταν συγκέντρωσε αρκετά χρήματα, ξεκίνησε σπουδές στο κολέγιο του St Hugh στην Οξφόρδη, απ’ όπου δεν κατάφερε να πάρει το πτυχίο της παρά τις άριστες επιδόσεις της. Κι αυτό γιατί η Οξφόρδη δεν έδινε πτυχία σε γυναίκες!
Στη συνέχεια εργάστηκε σε εκκλησιαστικό σχολείο και παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές δουλεύοντας ως δασκάλα και παιδαγωγός.
Το Νοέμβριο του 1906 εντάχθηκε στην μαχητική οργάνωση WSPU που είχε ιδρύσει το 1903 η Έμιλυ Πάνκχερστ, όπου οι σουφραζέτες πραγματοποιούσαν αρκετές επιθέσεις προκειμένου να γίνουν γνωστά τα αιτήματα τους. Ήταν στέλεχος της οργάνωσης και αρχηγός των διαδηλώσεων που πραγματοποιούσαν. Σύντομα έγινε γνωστή στην οργάνωση για την τολμηρή μαχητική της δράση. Οι τακτικές της περιλάμβαναν σπάσιμο των παραθύρων, ρίχνοντας πέτρες, πυρπόληση ταχυδρομικών θυρίδων και, τρεις φορές, κρύψιμο ολόκληρη νύχτα στο παλάτι του Westminster – περιλαμβανομένης και της νύχτας της απογραφής του 1911.
Η κόρη της Πάνκερστ την είχε αποκαλέσει μια από τις πιο τολμηρές και απερίσκεπτες γυναίκες του αγώνα. Η Ντέιβισον συνελήφθη και φυλακίστηκε εννέα φορές, έκανε απεργία πείνας επτά φορές και εξαναγκάστηκε να λάβει τροφή διά της βίας σαράντα εννέα φορές. 1912 για να ξεφύγει από αστυνομική καταδίωξη, πήδηξε από ένα μπαλκόνι και κατάφερε να γλιτώσει με μερικά κατάγματα και τραυματισμούς στο κεφάλι. Ωστόσο, σύντομα τη συνέλαβαν ξανά και έμεινε για λίγες ακόμη ημέρες στη φυλακή. Όπως δήλωσε αργότερα σε εφημερίδα: “Έπεσα από το μπαλκόνι εσκεμμένα γιατί πιστεύω με όλη μου τη δύναμη ότι η θυσία της ανθρώπινης ζωής θα έκανε το έθνος να συνειδητοποιήσει τα βασανιστήρια που περνούν οι γυναίκες.”
Στις 4 Ιουνίου 1913 πλήθος κόσμου παρακολουθούσε στον γνωστό ιππόδρομο του Έπσομ το Αγγλικό ντέρμπυ. Ανάμεσα στους θεατές ξεχώριζε ο βασιλιάς Γεώργιος Ε΄ μαζί με τη βασίλισσα. Ξαφνικά μια γυναίκα πετάχτηκε στον ιππόδρομο και παρασύρθηκε από το άλογο που κάλπαζε με τεράστια ταχύτητα. Η γυναίκα ήταν η βρετανίδα σουφραζέτα Έμιλι Ντέιβισον, η οποία παρασύρθηκε από το άλογο που έτρεχε για τον βασιλιά Γεώργιο. Η συγκλονιστική στιγμή καταγράφηκε από τις κινηματογραφικές κάμερες που κάλυπταν το γεγονός.
Η Ντέιβισον μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Φρανκ Λόκχαρτ όπου άφησε την τελευταία της πνοή τέσσερις ημέρες αργότερα στις 8 Ιουνίου 1913. Ο θάνατος της έγινε σύμβολο των γυναικών που μάχονταν για το δικαίωμα ψήφου.
Αν και η κάμερα κατέγραψε ακριβώς την σκηνή δεν είναι ξεκάθαρα όλα τα γεγονότα εκείνης της ημέρας. Δεν είναι βέβαιο αν η Ντέιβισον ήθελε να αυτοκτονήσει. Η φίλη της Μάρι Λι είχε αποκαλύψει ότι είχε συναντηθεί μαζί της την προηγούμενη ημέρα και της είχε πει με περιπαιχτικό ύφος ότι θα παρακολουθούσε το αγγλικό ντέρμπυ στον ιππόδρομο. Όταν τη ρώτησε τι σκόπευε να κάνει, η Ντέιβισον της απάντησε: «Κοίτα τις αυριανές απογευματινές εφημερίδες». Οι ένορκοι αποφάσισαν ότι δεν υπήρχαν στοιχεία που οδηγούσαν στο ασφαλές συμπέρασμα της αυτοκτονίας. Σύμφωνα με την κρίση τους ο θάνατος της ήταν ένα ατύχημα. Η αστυνομία και ο βασιλιάς Γεώργιος υποστήριζαν ότι ήταν μια τρελή γυναίκα που επέλεξε να γίνει μάρτυρας. Όπως φαίνεται στο βίντεο αποφεύγει τα πρώτα άλογα και στη συνέχεια στέκεται ήρεμα μπροστά από το άλογο του βασιλιά. Μαζί της είχε σημαίες με τα χρώματα των σουφραζετών, βιολετί, άσπρο και πράσινο, και ένα μαντήλι. Μερικοί υποστήριξαν ότι σκοπός της ήταν τα τυλίξει τις σημαίες στο άλογο του βασιλιά, προκειμένου να τερματίσει τον αγώνα με τα χρώματα των σουφραζετών, προκειμένου να κάνει δημόσια διαμαρτυρία.
Πομπή της κηδείας Morpeth, Northumberland. Στην επιγραφή του τάφου της αναγράφηκε το σλόγκαν του κινήματος; «Πράξεις όχι λόγια».
Τα λόγια της επιβεβαιώθηκαν, καθώς ο θάνατος της ευαισθητοποίησε την κοινή γνώμη και αποτέλεσε ορόσημο για το κίνημα των σουφραζετών. Η κηδεία της στις 14 Ιουνίου 1913 διοργανώθηκε από την WSPU. Στην κηδεία παρευρίσκονταν 5.000 σουφραζέτες και οι οπαδοί τους μεταξύ των οποίων και άντρες που συνόδευαν το φέρετρο της και συνολικά 50.000 άνθρωποι παρακολούθησαν την επικήδεια πομπή κατά μήκος της διαδρομής στο Λονδίνο. Το φέρετρο της μεταφέρθηκε στη συνέχεια με το τρένο στον οικογενειακό τάφο στο Morpeth, Northumberland.
Η θυσία της Ντέιβισον πριν από 104 χρόνια, υπέρ της γυναικείας ψήφου, δικαιώθηκε πέντε χρόνια αργότερα με την εκλογή στη Βουλή των Κοινοτήτων της πρώτης γυναίκας, της Κοντάνς Μαρκίεβιτς. Παραιτήθηκε όμως επειδή ανήκε στο Σιν Φέιν (Πολιτικό τμήμα του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού)– εγκαινιάζοντας μια παράδοση που τηρούν μέχρι σήμερα οι Ιρλανδοί πατριώτες, να μην καταλαμβάνουν έδρες στη βρετανική Βουλή. Έτσι η Ιστορία έγραψε πως η πρώτη κυρία που ορκίστηκε στο βρετανικό Κοινοβούλιο ήταν το 1919 η Συντηρητική Νάνση Άκτωρ, από το Πλίμουθ.
Πηγή: http://mixanitouxronou.gr, http://en.wikipedia.org