Σκότωσε τον πατέρα του για να τερματίσει την ενδοοικογενειακή βία

Αλιεύει η Αλεξία Τσούνη

Μια διαφορετική αλλά όχι και τόσο ασυνήθιστη υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας με κατάληξη τον φόνο του επί χρόνια κακοποιητή ολόκληρης της οικογένειας, από τον ενήλικο πλέον, γιο του.  Η υπόθεση εκδικάστηκε στο δικαστήριο της Πάτρας, αφού ο φόνος είχε γίνει πριν ένα χρόνο στη Ζάκυνθο και ο 27χρονος θύτης ήταν προφυλακισμένος.

Ένοχος για την ανθρωποκτονία του πατέρα του στη Ζάκυνθο, κρίθηκε ο 27χρονος,  από πρόθεση και σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Το πόσο ήρεμη ήταν η ψυχική του κατάσταση φαίνεται από τις καταθέσεις του ιδίου, ενώ γίνεται φανερό από την ποινή, ότι το δικαστήριο έλαβε πράγματι υπόψιν την εγκληματική συμπεριφορά του θύματος. Η οικογένεια θεωρεί τον νεαρό θύτη ήρωα, γιατί απάλλαξε τα υπόλοιπα μέλη της από την συνεχιζόμενη κακοποίηση. Να σημειώσουμε ότι το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης ανηλίκων της οικογένειας ή του βιασμού, σπάνια ακούγεται στις δίκες, γιατί είναι ένα ταμπού και θεωρείται ντροπή από τα θύματα τέτοιων κακουργημάτων. Σ.Β.

Το ρεπορτάζ από το  in.gr:

Το δικαστήριο τον καταδίκασε επίσης για οπλοκατοχή και οπλοχρησία. Ωστόσο, αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή μέχρι το Εφετείο, με δύο περιοριστικούς όρους: απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και εμφάνιση στο τμήμα περιοχής του.

Το δικαστήριο τού αναγνώρισε τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου, της συμπεριφοράς του θύματος απέναντι στον δράστη και το γεγονός ότι ομολόγησε την πράξη του κατά την απολογία του, υιοθετώντας την πρόταση του εισαγγελέα. Η ποινή του είναι συνολικά οχτώ χρόνια κάθειρξη.

Η τελευταία μέρα της πολύκροτης δίκης στα δικαστήρια της Πάτρας ξεκίνησε το πρωί της Παρασκευής με την απολογία του πατροκτόνου της Ζακύνθου, ο οποίος, υποστήριξε ότι σκότωσε τον συνταξιούχο πατέρα του για να γλιτώσει τα μικρότερα αδέλφια του και τον ίδιο από την κακοποίηση. «Είσαι ήρωας» φώναζαν οι δικοί του άνθρωποι, μόλις τον αντίκρυσαν.

Όπως αναφέρει το Star, o 27χρονος κατηγορούμενος ζήτησε συγγνώμη από τη Δικαιοσύνη, λέγοντας: «δεν ήθελα να σκοτώσω τον πατέρα μου, ο ίδιος ο πατέρας μου με αυτά που έκανε μου δημιούργησε πόνο, οργή».

Δεν έχω πειράξει κανέναν στη ζωή μου. Δε σκότωσα εγώ τον πατέρα μου. Τον σκότωσε ο πόνος, η οργή και η αγανάκτηση ενός μικρού παιδιού. Δεν υπήρχε μέρα που να μη φάμε ξύλο, που να μη δω τη μητέρα μου να σέρνεται, που να μη βγάζω αίμα από το στόμα και τη μύτη. Δεν ήταν πατέρας, ήταν τέρας. Δεν ενδιαφερόταν για κανέναν ποτέ. Τρώγαμε ψωμί με αίμα. Έσταζε το αίμα στο πιάτο και αναγκαζόμουν να το φάω.

«Απειλούσε με το όπλο στον κρόταφο τη μητέρα μου»

Έτρωγε ξύλο η μάνα μου, έτρεχε να κρυφτεί αλλά ήμασταν ανήμποροι. Μας έλεγε ότι θα την κάνει κομμάτια. Ένα βράδυ ξύπνησα τρομαγμένος. Είχε βάλει τη μητέρα μου στην κουζίνα και την ανάγκαζε να υπογράψει ένα χαρτί με το όπλο στον κρόταφο. Ένα χαρτί ότι μας εγκαταλείπει. Της έλεγε «σκάσε, θα δεις το παιδί σου να παθαίνει και μετά θα πεθάνεις και εσύ».

«Με έβαζε να κοιμάμαι χωρίς εσώρουχα και να ξαπλώνουμε στο ίδιο κρεβάτι»

Τον μεγαλύτερο εξευτελισμό τον ένιωσα όταν έμεινα μόνος μου μαζί του. Με έδενε σε μια καρέκλα, με έβαζε να κάνω αγροτικές δουλειές, να κουβαλάω πέτρες. Έχω καταστρέψει τη μέση μου. Ξέρετε πόσα βράδια με έβαζε να κοιμάμαι χωρίς εσώρουχα και να ξαπλώνουμε στο ίδιο κρεβάτι; Τον έβλεπα να παρακολουθεί ταινίες ερωτικού περιεχομένου. Όταν έφυγα από το σπίτι του είπα να μη με αναζητήσει ξανά. Τον καιρό που έμεινα μαζί του δε με άφηνε να πάω σχολείο και έχασα μια χρονιά.

Πόσο θυμό και πόση οργή μου έχει δημιουργήσει αυτός ο άνθρωπος. Δεν ήμουν καν γραμμένος στο μητρώο αρρένων. Το έμαθα όταν πήγα στη στρατολογία. Πήγα στον δήμο να ρωτήσω και μου απάντησαν «είσαι αόρατος». Δεν τους πήγαινε ένα χαρτί που του ζητούσαν για αυτό συνέβη αυτό.

Τον μεγαλύτερο εξευτελισμό τον έζησα ένα πρωί. Περάσαμε με το καράβι στη Κυλλήνη. Μου έσκισε τα ρούχα και με έβαλε να ζητιανεύω για να βγάλει λεφτά. Τα άλλα παιδιά έπαιζαν κ με έβλεπαν να ζητιανεύω. Δε θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα.

Όταν έμενα με τη μητέρα μου όλα πήγαιναν καλά, είχα ξεφύγει από αυτόν τον άνθρωπο. Κάποια στιγμή άκουσα ότι είχε ασελγήσει στη μεγάλη μου αδελφή. Για αυτό πήγα στην Αθήνα για να ξεχάσω τα πάντα. Μου έλεγε, γελώντας, ότι μοιάζω στον πατριό μου. Δεν του έλεγα κάτι γιατί τον φοβόμουν. Γύρισα στο χωριό μετά από τρία χρόνια. Ο πατέρας μου είχε παντρευτεί μία γυναίκα από τη Ρουμανία και είχε δύο μικρά παιδιά. Άκουγα ότι τα βασανίζει και τα βάζει να δουλεύουν, ότι τα έδενε σε κολόνες. Μάλιστα, είχα ακούσει ότι είχε ασελγήσει και στο μικρό κοριτσάκι.

Το σπίτι ήταν χειρότερο από χοιροστάσιο, τα παιδιά άπλυτα να κουβαλάνε ξύλα. Τους πήγαινα σοκολάτες, γιατί ήξερα ότι τους λείπουν, όπως έλειπαν και σε εμάς. Τους τράβαγε τις ψείρες από τα μαλλιά με την ηλεκτρική σκούπα. Αποκαλούσε χυδαία το μικρό κοριτσάκι. Είχε ζητήσει από τη γειτόνισσα να του φέρει μια γυναίκα και σαν αντάλλαγμα θα της έδινε το μικρό κοριτσάκι του για να το μεγαλώσει εκείνη. Δεν υπήρχε μέρα που να μην έκανε συζήτηση για γυναίκα.

Μου είχε ζητήσει και τη μεγαλύτερη αδελφή μου να του πάω. Συνέχιζε να με πιέζει, να του φέρω γυναίκα και συγκεκριμένα την αδελφή μου. Μου είπε πως αν δεν του την πάω, θα μας σκοτώσει όλους και τα μικρά παιδιά του και μετά θα αυτοκτονήσει.

«Μου είπε η αδελφή μου ότι πονούσε και ήμουν σίγουρος ότι την είχε πειράξει»

Ήθελα να βοηθήσω τα δύο μικρά μου αδελφάκια αλλά δεν ήξερα τον τρόπο. Τον τελευταίο καιρό πήγαινα συνέχεια στο σπίτι του για τα μικρά μου αδέλφια. Μια μέρα είδε το μικρό κοριτσάκι αναστατωμένο με τα χέρια μπροστά στα γενετικά της όργανα. Μου είπε ότι πονούσε. Ήμουν σίγουρος ότι την είχε πειράξει. Χαϊδευόταν με το μικρό κοριτσάκι όπως χαϊδευόταν και με τη μεγαλύτερη αδελφή μου. Συνέχισε να με πιέζει, να του φέρω γυναίκα και συγκεκριμένα την αδελφή μου. Μου είπε πως αν δεν του την πάω, θα μας σκοτώσει όλους και τα μικρά παιδιά του και μετά θα αυτοκτονήσει. Τρελάθηκα και έγινε ό,τι έγινε δυστυχώς.

Το ραντεβού μου το είχε κλείσει εκείνος δύο μέρες πριν και μου είπε πού θα βρισκόμασταν. Δεν ήξερα πώς να βοηθήσω τα δύο παιδιά. Με έπαιρνε τηλέφωνα. Θύμωσα και πήρα το όπλο. Έφτασα στο σημείο της δολοφονίας με το αυτοκίνητο της αδελφής μου. Ήμουν θολωμένος και δε μπορώ να θυμηθώ πώς έφτασα σε αυτό το σημείο. Πάρκαρα το αυτοκίνητο. Κατέβηκα κάτω και εκείνος ήταν στο αυτοκίνητο. Μου ήρθαν στο μυαλό όλες οι αναμνήσεις. Από εκεί και πέρα σας ορκίζομαι ότι δε θυμάμαι κάτι. Ο ίδιος ο πατέρας μου με ανάγκασε να φτάσω σε αυτό το σημείο. Πιστέψτε με. Ζητάω ακόμη μία φορά συγγνώμη.

Η απολογία του Αλέξη, σύμφωνα με το star, κράτησε τρεις ώρες. Όταν κατέβηκε από το εδώλιο η μητέρα του έπεσε στην αγκαλιά του ξεσπώντας σε κλάματα. Το ίδιο και εκείνος.

Σε ρεπορτάζ του ιστότοπου News 247 της 2 Ιουνίου 2018, δηλαδή λίγο μετά το φόνο, διαβάζουμε ότι το Χαμόγελο του Παιδιού είχε ενημερωθεί προ πολλών χρόνων, αλλά δεν έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες από την πολιτεία, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται για δέκα ακόμα χρόνια η κακουργηματική συμπεριφορά του θύματος:

Χαμόγελο του Παιδιού: Είχαμε ενημερώσει

Αίσθηση έχει προκαλέσει, στην τοπική κοινωνία της Ζακύνθου η ανακοίνωση του συλλόγου, το «Χαμόγελο του παιδιού», στην αναφέρεται, ότι ο σύλλογος είχε ενημερώσει τρεις φορές την Εισαγγελία Ανηλίκων, για δύο ανήλικα παιδιά που δέχονταν σωματική κακοποίηση και παραμέληση.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» ενημερώθηκε για τα πλήρη στοιχεία της οικογένειας του 70χρονου που δολοφονήθηκε από τον 26χρονο γιο του στη Ζάκυνθο και άμεσα έγινε η αναζήτηση στα αρχεία της Κοινωνικής Υπηρεσίας του οργανισμού για πιθανές καταγγελίες. Από την αναζήτηση προέκυψε ότι τον Σεπτέμβριο του 2009 “Το Χαμόγελο του Παιδιού” έλαβε ανώνυμη καταγγελία στην “Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά SOS 1056” για την έντονη σωματική κακοποίηση των 2 ανήλικων παιδιών της οικογένειας (ηλικίας 2,5 ετών & 6 μηνών) καθώς και για την παραμέλησή τους. ‘Αμεσα ενημερώθηκε η Εισαγγελία Ανηλίκων για να ερευνήσει την υπόθεση. Ωστόσο “Το Χαμόγελο του Παιδιού” δεν έλαβε ποτέ πληροφορίες για την έκβασή της. Τον Σεπτέμβριο του 2011 “Το Χαμόγελο του Παιδιού” έλαβε μια κλήση για τα ίδια παιδιά αλλά επειδή δεν υπήρχαν αρκετές πληροφορίες ώστε να στοιχειοθετηθεί καταγγελία.

Το “Χαμόγελο του Παιδιού” ενημερώνει ότι «δεν έχει τη δικαιοδοσία να διερευνεί τις καταγγελίες που λαμβάνει. Οι μόνοι αρμόδιοι για κάθε περιστατικό κακοποίησης παιδιού είναι οι Εισαγγελικές αρχές και οι Κοινωνικές Υπηρεσίες».