Συντάσσει η Βέρα Σιατερλή
Η Μαρίν Λεπέν (Marion Anne Perrine Le Pen) είναι Γαλλίδα πολιτικός, πρόεδρος του γαλλικού ακροδεξιού κόμματος Εθνικός Συναγερμός (πρώην Εθνικού Μετώπου).
Γεννήθηκε στα εύπορα προάστια του Παρισιού Νειγί και Σεντ Κλοντ, στις 5 Αυγούστου 1968. Είναι η μικρότερη κόρη του ακροδεξιού εθνικιστή πολιτικού Ζαν-Μαρί Λε Πεν (Ο Ζαν-Μαρί Λε Πεν, ήταν ηγέτης του κόμματος Εθνικό Μέτωπο από το 1972 έως το 2011). Όταν η Μαρίν Λεπέν επεβλήθη στην ηγεσία του κόμματος, προσπάθησε να αλλάξει τη φυσιογνωμία του, απομακρύνοντάς το από τις ακραίες ακροδεξιές θέσεις του πατέρα της (μνημειώδεις έχουν μείνει δηλώσεις του όπως «Θα κάνουμε φουρνιά» αναφερόμενος σε εβραίο καλλιτέχνη…) με στόχο να το εμφανίσει ως τον κύριο εκφραστή της πατριωτικής λαϊκής Δεξιάς και να το απομακρύνει από την κλασική θεώρηση ότι οι γυναίκες ανήκουν στην κουζίνα τους και συμμαχώντας με τους εβραίους, εναντίων των μωαμεθανών, εκσυγχρονίζοντας την ακροδεξιά ρητορική.
Διαμαρτυρία των Femen εναντόν της Λεπέν στη Γαλλία
Η προσπάθειά της στέφθηκε από επιτυχία. Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του Απριλίου του 2012 στη Γαλλία το Εθνικό Κόμμα ήρθε τρίτο, αποσπώντας το 18% των ψήφων. Λίγο αργότερα, κατάφερε για πρώτη φορά από το 1986 να εκλέξει τρεις βουλευτές στη γαλλική Εθνοσυνέλευση.
Από μικρή έμαθε να επιβιώνει σε ανταγωνιστικό περιβάλλον, με δύο μεγαλύτερες αδελφές και μια μητέρα με έντονη προσωπικότητα. Στο σχολείο, οι συμμαθητές της αποκαλούσαν τον πατέρα της «φασίστα». Το 1984 η μητέρα της έφυγε από την οικογενειακή εστία και οι γονείς της πήραν διαζύγιο μετά από τρία χρόνια. Η Πιερέτ Λεπέν μόλις εγκατέλειψε τον Ζαν Μαρί μίλησε ανοικτά για τον χαρακτήρα του, λέγοντας ότι είναι ένας βίαιος και άπιστος σύζυγος και ότι για την ίδια θεωρούσε ότι ήταν ικανή μόνο για νοικοκυρά, αναπαράγοντας τις κλασικές πεποιθήσεις της ακροδεξιάς αντίληψης περί του γυναικείου φύλου.
Η Λεπέν σπούδασε Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Είναι δικηγόρος και υπήρξε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Παρισιού από το 1992 ως το 1998. Για περίπου 6 χρόνια άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου όντας και μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Παρισιού από το 1992 έως το 1998. Υπήρξε, μεταξύ άλλων, συνήγορος αλλοδαπών. Από τα 18 της ήταν μέλος του Εθνικού Μετώπου το οποίο, όμως, παρέμενε ανδροκρατούμενο.
Η Λεπέν είναι μία δυναμική γυναίκα. Ως πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου δεν άργησε να αποδείξει ότι είναι κάτι πολύ περισσότερο από την κόρη του μπαμπά.
Παντρεύτηκε και χώρισε δυο φορές με στελέχη του κόμματος του πατέρα της. Έχει αποκτήσει τρία παιδιά. Σήμερα συζεί με το νούμερο 2 του Εθνικού Μετώπου, Λουί Αλιό.
Διαμαρτυρία στη Βρετανία, εναντίον της Λεπέν
Είναι ευρωβουλεύτρια από το 2004 και Πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου από το 16 Ιανουαρίου 2011. Η Μαρίν Λεπέν θεωρεί τον εαυτό της συνεχιστή της πολιτικής του Ντε Γκωλ. Έχει διαρρήξει τις σχέσεις της με τον Ζαν-Μαρί Λεπέν ο οποίος, αν και επίτιμος πρόεδρος του Κόμματος, διεγράφη. Η προσπάθειά της να εμφανίσει ένα πιο ήπιο πρόσωπο με λαϊκά δεξιά προτάγματα στέφθηκε από επιτυχία.
Το πρόγραμμά της περιλαμβάνει την αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ, οικονομικό προστατευτισμό, κράτος προνοίας μόνο για τους Γάλλους πολίτες, αντιμονοπωλιακά μέτρα, περικοπή των περιττών εξόδων του κρατικού μηχανισμού, καλύτερη αστυνόμευση, δημοψήφισμα για την αποκατάσταση της θανατικής ποινής ως μέτρο παραδειγματισμού.
Η Μαρίν Λεπέν είναι πιο επικίνδυνη από τον πατέρα της. Στη μάχη για την κατάκτηση των γάλλων ψηφοφόρων, το κύριο όπλο της είναι να οικειοποιηθεί και να σφετεριστεί κάθε φόβο τους. Βασικό χαρακτηριστικό του Εθνικού Συναγερμού είναι η ικανότητά του να προσφέρει σ’ όλους τους «χαμένους» της γαλλικής κοινωνίας, όχι ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα μπορούσε να βελτιώσει την κατάστασή τους, αλλά εξιλαστήρια θύματα.
Εδώ και 3 δεκαετίες το Εθνικό Μέτωπο εκμεταλλεύεται τους απογοητευμένους και φοβισμένους Γάλλους στις οικειοποιήσεις των όποιων φόβων τους: από τον κομμουνισμό και τη μετανάστευση έως την οικονομική κρίση. «Μαρίν, είσαι η ενσάρκωση του Χίτλερ. Θα καθαρίσεις τη Γαλλία», ήταν ένα από τα μηνύματα που έχουν ανέβει στο Facebook παρέα με μια σβάστικα. Ταυτόχρονα θέτει τον 23χρονο Ζορντάν Μπαρντελά ως επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του κόμματός της. Ο νεαρός, παρότι δεν έχει καμία πολιτική εμπειρία, καλείται να λάβει έτσι θέση στο διευρυμένο ευρωσκεπτικιστικό μπλοκ στο Στρασβούργο. Ο Μπαρντελά αντιπροσωπεύει το πρότυπο του νέου Γάλλου, που προβάλλει η Μαρίν Λεπέν στις ομιλίες της, σε μία προσπάθεια να απομακρύνει το νέο της κόμμα, τον Εθνικό Συναγερμό, από το ακραίο παρελθόν του Εθνικού Μετώπου, με τους αντισημίτες οπαδούς και την κραυγαλέα ξενοφοβία.
Παρ΄όλα αυτά απεργάζεται τις παραδοσιακές τακτικές της γαλλικής Ακροδεξιάς, όπως την προώθηση ψευδών ειδήσεων και την επίκληση θεωριών συνωμοσίας για οργανωμένο σχέδιο εγκατάστασης μεταναστών στη χώρα με στόχο την αλλοίωση της εθνικής ταυτότητας.
Εντυπωσιακή είναι τελευταία, η στάση της σχετικά με τον φεμινισμό! Επικαλείται τη γυναικεία της φύση, τη μητρότητα, τη σχέση της με τις αδελφές της, τις κόρες της και τις έχει αναδείξει όσο το δυνατόν περισσότερο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στη Γαλλία, εμφανιζόμενη ως υπερασπίστρια των γυναικών.
Με τις γυναίκες να αποτελούν πάνω από το 52% του εκλογικού σώματος, η Λεπέν ως υποψήφια για την προεδρία δεν σταμάτησε τα «ανοίγματα» προς την πλευρά των γυναικών, λέγοντας συχνά σε συνεντεύξεις της: «Είμαι γυναίκα (…), είμαι μητέρα (…), είμαι Γαλλίδα». Δηλώνει πως θέλει να υπερασπιστεί τις Γαλλίδες, μιλά για τα παιδιά της και τις αδελφές της και παρουσιάζεται ως μια γυναίκα πολιτικός «σε έναν κόσμο ανδρών». Εκείνη που πριν από μερικά χρόνια επέκρινε τις αμβλώσεις χαρακτηρίζοντάς τες «βόλεμα» και επιθυμώντας να καταργήσει την κάλυψη των εξόδων τους από τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν λέει πλέον λέξη για το θέμα.
Σύμφωνα με τη Βιρζινί Μαρτέν, που ερευνά το φαινόμενο του Εθνικού Μετώπου, η Λεπέν «επέτρεψε να αρθεί το ταμπού, στις γυναίκες, για την ψήφο υπέρ του Μετώπου». Είναι μια σύγχρονη γυναίκα που είναι ζευγάρι με έναν από τους αντιπροέδρους του κόμματος, έχει πάρει διαζύγιο δύο φορές και περιστοιχίζεται από ομοφυλόφιλους αξιωματούχους, επιδεικνύοντας ότι τίποτα από τα φασιστικά στερεότυπα δεν ισχύουν στην περίπτωσή της.
Η υποψήφια του Εθνικού Μετώπου δεν φαίνεται πάντως να έχει πείσει τις φεμινίστριες και το κόμμα της «παραμένει αντιδημοκρατικό και αντιφεμινιστικό. Όχι, η Μαρίν Λεπέν δεν είναι η υποψήφια των γυναικών!» τονίζει η οργάνωση «Oser le feminisme» που, με άλλες φεμινιστικές οργανώσεις, αντιτίθεται στην υποψηφιότητά της.
«Μην ξεγελιέστε, η Μαρίν Λεπέν δεν είναι υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Στην πραγματικότητα αποτελεί κίνδυνο, με δεδομένο ότι στην Εθνοσυνέλευση το κόμμα της έχει καταψηφίσει νομοσχέδια, όπως αυτό για την ισότητα στον επαγγελματικό χώρο», δηλώνει η Ρεμπέκα Αμσελέμ, ιδρύτρια ενός γυναικείου εντύπου, του Glorieuses. Σύμφωνα πάντως με έρευνα του δικτύου France 2, η Μαρίν Λεπέν, ευρωβουλευτής από το 2004, δεν έχει ψηφίσει παρά μόνο τρία ευρωπαϊκά νομοσχέδια υπέρ των γυναικών σε σύνολο πενήντα εννέα που έχουν υποβληθεί.
Τον Ιούλιο του 2013, αποφασίστηκε άρση της ασυλίας της ως ευρωβουλευτού από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το αίτιο της απόφασης αυτής ήταν να ανοίξει ο δρόμος για τη δίωξή της από τις γαλλικές αρχές, για ρατσιστικές δηλώσεις της εναντίον των μουσουλμάνων το 2010. Η Λεπέν ανάρτησε στο Twitter φωτογραφίες από τις ωμότητες που διέπραξε το Ισλαμικό Κράτος το Δεκέμβριο του 2015 αφού ορισμένα γαλλικά μέσα ενημέρωσης συνέκριναν το κόμμα της, τον Εθνικό Συναγερμό (πρώην Εθνικό Μέτωπο) με το Ισλαμικό Κράτος.
Η ίδια έχει δηλώσει πάντως ότι οι διώξεις σε βάρος της συνιστούν μια μορφή πολιτικής παρέμβασης. Η ασυλία της έχει αρθεί από το 2017, προκειμένου να διεξαχθεί η έρευνα για αυτές τις φωτογραφίες στο Twitter. Αν κριθεί ένοχη μπορεί να της επιβληθεί πρόστιμο 75.000 ευρώ και τριετής φυλάκιση. Δεν έχει γίνει γνωστή η ημερομηνία για την έναρξη της δίκης.
Η πενηντάρα σήμερα Μαρίν, είναι μια αποφασισμένη γυναίκα να εκμεταλλευθεί στο έπακρο την πολιτική, κοινωνική και οικονομική συγκυρία «εκμοντερνίζοντας» τη φυσιογνωμία του κόμματος που κληρονόμησε από τον πατέρα της και εκτινάσσοντας τα ποσοστά του.
Ήταν υποψήφια του Εθνικού Μετώπου για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012 και είχε ανακοινώσει την υποψηφιότητά της για τις προεδρικές εκλογές του 2017. Στις περιφερειακές εκλογές του 2015 από τον πρώτο γύρο, το Εθνικό Μέτωπο ήρθε πρώτο στις 6 από τις 13 περιφέρειες, αλλά στον δεύτερο γύρο ο συσχετισμός των δυνάμεων ανετράπη.
Στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2017 έλαβαν χώρα στις (23 Απριλίου 2017 και 7 Μαΐου 2017) για θητεία πέντε ετών Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, στον πρώτο γύρο της εκλογικής διαδικασίας, οι Εμμανυέλ Μακρόν και Μαρίν Λε Πεν ήταν επικεφαλής και εξασφάλισαν, ως αποτέλεσμα, την συμμετοχή τους στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Το τελικό αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου έδωσε στην επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου 33,90% αφήνοντάς την στην δεύτερη θέση. Το υπουργείο ανέφερε πως το ποσοστό αποχής έφθασε το 51,4%. Στην αποχή στάθηκε και η Μαρίν Λεπέν, σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα, υποστηρίζοντας, πως αυτή η μεγάλη αποχή «τιμωρεί» το κόμμα της.
Το 2018 στο 16ο συνέδριο του κόμματος το οποίο διεξήχθη στη Λιλ, στη βόρεια Γαλλία, ενέκριναν πανηγυρικά την επανεκλογή της Λεπέν σε ποσοστό 79,7% (έναντι 20,2% κατά και μόλις το 2,87 λευκά ή άκυρα ψηφοδέλτια). Την τρίτη της θητεία στην ηγεσία του Εθνικού Μετώπου άρχισε η ακροδεξιά Γαλλίδα, που διοικεί το κόμμα από το 2011 όταν διαδέχτηκε τον πατέρα της Ζαν-Μαρί, ιστορικό συνιδρυτή του πολιτικού σχηματισμού. Η Γαλλίδα πολιτικός ήταν η μοναδική υποψήφια. Η Λεπέν άρχισε την τρίτη θητεία της με φιλοδοξία να “αποδαιμονοποιήσει” το κόμμα της για να το μετατρέψει σε κόμμα εξουσίας. Στο πλαίσιο της στρατηγικής της αυτής, πρότεινε το νέο όνομα για το κόμμα. Το Εθνικό Μέτωπο μετά την υπερψήφιση, από τα μέλη του κόμματος, της πρότασης για τη μετονομασία του αποκαλείται “Εθνικός Συναγερμός”.
Στις Ευρωεκλογές του 2019 η Μαρίν Λεπέν κατάφερε και έριξε από την πρώτη θέση τον Εμανουέλ Μακρόν, καθώς ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός (RN) συγέντρωσε το 23.31% των ψήφων, έναντι 22.41% του σχηματισμού «Η Δημοκρατία σε Κίνηση» (LREM), του Εμανουέλ Μακρόν. Η εδραίωση της ακροδεξιάς είναι ένα σημαντικό πλήγμα για τη Γαλλία.
Πηγή: iefimerida.gr, protothema.gr, el.wikipedia.org, thetoc.gr, newsbeast.gr, cnn.gr