Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Χωρίς εκπλήξεις η ορκωμοσία της νέας προέδρου, της πρώτης γυναίκας στη θέση αυτή από το 1974, οπότε εξέπεσε η βασιλεία και αρχηγός του κράτους δεν είναι έκτοτε ένας βασιλιάς (που κι αυτός ήταν πάντα άντρας, αν αυτό έχει κάποια σημασία), αλλά ένας εκλεγμένος, από το κοινοβούλιο, πρόεδρος.
Η νέα πρόεδρος ορκίστηκε θρησκευτικά, “Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού”. Δυστυχώς, όσες είχαμε κάποια αυταπάτη ότι θα μπορούσε να επιμείνει για πολιτικό όρκο, διαψευστήκαμε. Και εδώ μπαίνουν πολλά ερωτήματα, που συνδέονται με τη νομοθεσία και με την απαλοιφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες που θεσμοθετήθηκε πριν πολλά χρόνια, με πρωτοβουλία, τότε, του πρωθυπουργού κ. Σημίτη, στο πλαίσιο νομοθεσίας της ΕΕ, για να μην ξεχνιόμαστε. Και φυσικά αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, ότι η δημοκρατική απαίτηση για χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους πρέπει να περιμένει ακόμα.
Επίσης, μην ξεχάσουμε ότι έγινε λειτουργία μέσα στη Βουλή, κάτι που δεν επιβάλλεται από το Σύνταγμα, αλλά είναι κάτι “εθιμικό”.
Η νέα πρόεδρος, κατέθεσε στη συνέχεια στεφάνι στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, όπως συνήθως, για να ξεχάσουμε για άλλη μια φορά την γναίκα του άγνωστου στρατιώτη, που έμενε πίσω χήρα για να μεγαλώσει μόνη της τα παιδιά. Αυτή είναι πιο άγνωστη και από τον άγνωστο στρατιώτη, όπως έχει πει το φεμινιστικό κίνημα εδώ και δεκαετίες.
Να σημειώσουμε ακόμα ότι στο λόγο της δεν χρησιμοποίησε το θηλυκό γένος καθόλου, σε αντίθεση με την κατοχυρωμένη συνήθεια πλέον να απευθύνονται οι αξιωματούχοι της πολιτικής “σε όλους και όλες”
Όπως φαίνεται και από τον όρκο που δημοσιεύουμε, “να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων” και από εκεί λείπουν οι Ελληνίδες, αν και σ’ αυτή τη χώρα δεν ξεχνούμε ότι υπάρχουν επίσης μετανάστριες και μετανάστες, που δεν έχουν ή δεν τους δίνεται η ελληνική υπηκοότητα, άρα να αναρωτιώμαστε αν θα προστατεύει τα δικαιώματα και αυτών, ή μήπως θα παραμείνουν στο περιθώριο των δικαιωμάτων; Θα μπορούσε να αλλάξει αυτός ο όρκος, έστω και με αυτο το θεσμικό πλαίσιο; Ασφαλώς, αλλά αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα. Πάντως η εξίσωση των δικαιωμάτων των δούλων με τις γυναίκες έχει μακριά ιστορία, όπως καλά γνωρίζουμε από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο και όχι μόνο.
Τέλος, και το καλό της χθεσινής ημέρας, η νέα πρόεδρος αναφέρθηκε στα γυναικεία δικαιώματα, κάτι που αποσιωπήθηκε από κάθε δελτίο ειδήσεων. Οπότε, το σφάλμα βρίσκεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Γυναίκες δημοσιογράφοι σε όλα τα κανάλια και τα μίντια, δεν υπογράμμισαν δυστυχώς αυτό το θετικό στοιχείο.
Η σχετική αποστροφή του λόγου της: “Ελπίζω η εκλογή, για πρώτη φορά, μιας γυναίκας στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, να είναι η αφορμή για τη βελτίωση της θέσης όλων των γυναικών, τόσο στην οικογένεια όσο και στην κοινωνία. Είναι καιρός οι γυναίκες αυτής της χώρας να συνειδητοποιήσουν ότι μπορούν να φτάσουν όπου ονειρεύονται, με την αξία τους χωρίς να αντιμετωπίζουν εμπόδια μόνο και μόνο επειδή γεννήθηκαν γυναίκες.”
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μωβ είχε βγάλει μια ανακοίνωση για την επιλογή γυναίκας στη θέση προέδρου της Δημοκρατίας, στις 23-1-2020, την οποία και ξαναδημοσιεύουμε με την ευκαιρία:
“Η εκλογή της πρώτης γυναίκας προέδρου της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, πιστεύουμε ότι θα λειτουργήσει καταλυτικά στη συνείδηση των γυναικών και των κοριτσιών σε ότι αφορά στην απόφασή τους για συμμετοχή στα κοινά και στα κέντρα λήψης αποφάσεων και θα τονώσει την αυτοπεποίθησή τους.
Ωστόσο δεν αρκούμαστε στους συμβολισμούς.
Δεν συμπαρατασσόμαστε άκριτα με εκείνο το κομμάτι του φεμινιστικού κινήματος του λεγόμενου “προοδευτικού νεοφιλελευθερισμού”, που κυριαρχείται από μια τάξη προνομιούχων γυναικών που χρησιμοποιούν το γυναικείο κίνημα, προκειμένου να αναρριχηθούν και να αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο όπως οι άνδρες της δικής τους τάξης και τελικά δρουν εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των γυναικών, αυξάνοντας την ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Είμαστε υπέρ ενός εξισωτικού φεμινισμού που ξεκινά από την κατάσταση που βρίσκονται οι γυναίκες σήμερα και θέτει το ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε για να βελτιώσουμε την καθημερινή ζωή τους, για να αρθούν οι παράγοντες που διαιωνίζουν την ανισότητα μεταξύ των φύλων και να κάνει τη διαφορά σε θέματα όπως η αυτονομία των γυναικών και η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Όραμα μας είναι μια κοινωνία οργανωμένη από τη βάση, με άμεση συμμετοχή των πολιτών, γυναικών και ανδρών ισότιμα, χωρίς εξουσίες και εμβληματικά πρόσωπα. Αντιστρατευόμαστε την εξουσία των ανδρών επί των γυναικών, ζητάμε κοινωνική ισότητα, ονειρευόμαστε συμμετοχή καθημερινή και όχι μια ψήφο κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια.”