COVID – 19 – Οι γυναίκες, οι εργαζόμενες, οι πιο επισφαλείς πληρώνουν βαρύ φόρο

Από τη γαλλική οργάνωση γυναικών Egalite, για τη χειραφέτηση και την κοινωνική πρόοδο, δημοσιεύουμε αυτή την ανάλυση της κατάστασης, η οποία κωδικοποιεί με ωραίο τρόπο όσα βιώνουμε εδώ και σε κάθε γωνιά  του κόσμου μας που πλήττεται από την πανδημία. Ναι, εμείς οι γυναίκες καλούμαστε να πληρώσουμε και πάλι βαρύτερα, και αυτό δεν το επιτρέπουμε, λένε. Κι εμείς ενημερώνουμε στη βάση της διεθνιστικής μας αλληλεγγύης. Σ.Β.

Μεταφράζει η Αλεξάνδρα Μακρή

Επιδημία του Κοροναϊού, εγκλεισμός, μηνύματα της κυβέρνησης ασαφή και αντιφατικά. «Μείνετε σπίτι», βγείτε να ψηφίσετε, «μείνετε σπίτι», βγείτε να δουλέψετε, πολεμικοί λόγοι του Μακρόν που θέλουν να μας ενοχοποιήσουν γιατί δεν καταλάβαμε την επικινδυνότητα της κατάστασης!

Αν αυτοί το είχαν καταλάβει, γιατί δεν πήραν εγκαίρως μέτρα για την προστασία του πληθυσμού? Ζούμε μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση, που ρίχνει φως στις ταξικές ιδιαιτερότητες, αν και αντιμετωπίζουμε όλες και όλοι τον ίδιο ιό, δεν είμαστε στον ίδιο όροφο του πλοίου. Η προστασία και οι συνέπειες δεν είναι ίδιες. Οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, οι εργάτριες δεν ταξιδεύουν στην πρώτη θέση. Μέσα στην «αίθουσα των μηχανών» διευθύνουν και επιτρέπουν στο πλοίο να κρατιέται και να προχωρά αλλά με ποιο κόστος!

Η υγειονομική κατάσταση φανερώνει καθαρά τις βαριές συνέπειες της περικοπής των πόρων για τη δημόσια υγεία που άρχισε από χρόνια (Νόμος Bachelot, Jouraine) και επιταχύνθηκε τα τρία τελευταία χρόνια με τον νόμο Buzyn. (Η υγεία μας 2022)

Χαιρετίζουμε την αφοσίωση και την υπευθυνότητα του υγειονομικού προσωπικού στο πεδίο παρά την εξουθένωση του.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, υποστηρίζουμε τα αιτήματά τους για υλικούς και ανθρώπινους πόρους, που, στην παρούσα κατάσταση παίρνουν την πλήρη σημασία τους και τα οποία έχουν εκφραστεί εδώ και ένα χρόνο στο απεργιακό κίνημα έκτακτης ανάγκης που βρισκόταν αντιμέτωπο με μια κουφή κυβέρνηση.

Δεν πρόκειται να σταματήσουμε να μαχόμαστε γι’ αυτό που μας κινητοποιεί εδώ και μήνες, τώρα πιο πολύ και από ποτέ, σ’ αυτή τη δύσκολη υγειονομική κατάσταση, ενάντια στα μέτρα και στους νόμους της κυβέρνησης, που κατευθύνονται στο πνεύμα «λιγότερη αλληλεγγύη» και «ο καθένας για τον εαυτό του» (μεταρρύθμιση για την ασφάλιση της ανεργίας, μεταρρύθμιση για συντάξεις….) Δεν θέλουμε μόνο να ανασταλούν, αλλά να καταργηθούν.

Το πιο αποτελεσματικό σχέδιο, για να αντιμετωπίσουμε την υγειονομική καταστροφή που αναγγέλλεται από τις προβλέψεις, δεν είναι η Ομιλία του Μακρόν (έχουμε πόλεμο), ούτε μόνον η τήρηση των προληπτικών μέτρων, αλλά κυρίως το να δώσουμε στα νοσοκομεία τα απαραίτητα προστατευτικά υλικά (μάσκες, αντισηπτικά, γάντια, γυαλιά, υλικά ανάνηψης). Επίσης προστατευτικό υλικό σ’ όλους τους άλλους μισθωτούς, για να εμποδίσουμε την εξάπλωση της επιδημίας.

Το εργαζόμενο προσωπικό στους κοινωνικά απαραίτητους τομείς, που έχουν άμεση επαφή με τον πληθυσμό, πρέπει επίσης να εργάζεται με ασφάλεια. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι γυναίκες έντονα παρούσες στην υγεία, κοινωνική και προσωπική βοήθεια, εμπόριο, καθαριότητα.
Πολλές απ’ αυτές δουλεύουν με επισφάλειες, χωρίς σύμβαση ή με ορισμένου χρόνου, προσωρινή ή μερική απασχόληση, χαμηλόμισθες και όλες αυτές που η εργασία τους είναι απαραίτητη για να επιβιώσουν.

Και για το ίδρυμα για τους Ηλικιωμένους

Nοσηλεύτριες, φροντιστές, βοηθητικό προσωπικό, διπλασιάζουν τις προσπάθειές τους για να εξασφαλίσουν την επιβίωση των ηλικιωμένων και εξαρτημένων ατόμων, που είναι ο πιο ευάλωτος πληθυσμός που απειλεί ο κορονοϊός. Αλλά και κει, η εργασία εντείνεται και τα ανθρώπινα και υλικά μέσα εκλείπουν.

Γεύμα και ομαδική ψυχαγωγία δεν επιτρέπονται. Τα γεύματα δίνονται σε δίσκο – διανομή – επίσκεψη σε κάθε δωμάτιο όλη την ημέρα. Η επίσκεψη των οικογενειών και των εθελοντών, που ήταν μια ευπρόσδεκτη βοήθεια για το προσωπικό, ανεστάλησαν.

Οι βοηθητικές ή οι οικιακές βοηθοί

Ακόμα πιο απομονωμένες, αυτές εξασφαλίζουν την επιβίωση αυτών των πιο εξαρτημένων ατόμων. Γι’ αυτές η εργασία συνεχίζεται παρά την απουσία αντισηπτικών και με τις λίγες μάσκες που διανέμονται.
Από τις 16/3/2020 ο εγκλεισμός έχει αποφασιστεί, η κυκλοφορία μειώθηκε στο ελάχιστο δυνατό και απαγορεύεται κάθε συνάντηση.
Αν και η πλειοψηφία των πολιτών μένει σπίτι, οι εργαζόμενες στον τομέα της υγείας και χιλιάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι σε άλλους τομείς πρέπει να μετακινούνται για να προσφέρουν βασικές υπηρεσίες στον πληθυσμό.

Οι ταμίες

Οι εργαζόμενες στο εμπόριο τροφίμων, οι ταμίες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, συχνά χωρίς μάσκα και αντισηπτικό και πρέπει να διαχειριστούν τις χιλιάδες προϊόντα και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζουν τις ανησυχίες των πελατών αντιμετωπίζοντας για πολλές ώρες τα γεμάτα από ανθρώπους ταμεία.

Γυναίκες στην καθαριότητα

Τι γίνεται με αυτές τις γυναίκες που απασχολούνται σε εργολάβους και καθημερινά καθαρίζουν κοινόχρηστους χώρους κτηρίων, καταστημάτων, σούπερ μάρκετ, υπεραγορών χωρίς προστατευτικό εξοπλισμό, μετακινούμενες πολλές ώρες για να φθάσουν στη δουλειάq
Η κυβέρνηση και οι εργοδότες αμέσως πρέπει να παράσχουν τον αναγκαίο εξοπλισμό προστασίας σε όσες αναγκάζονται να δουλεύουν.

Για πολλές από αυτές τις γυναίκες ο εγκλεισμός σημαίνει ότι πρέπει να αφήνουν μόνα τα παιδιά τους να τα βγάζουν πέρα όπως μπορούν με την τάξη, την εξ αποστάσεως μάθηση και να φροντίσουν μόνα τους τον εαυτό τους. Οι δάσκαλοι υποχρεούνται να οργανώνουν μαθήματα εξ αποστάσεως και ταυτόχρονα να βοηθούν τα δικά τους παιδιά στην τηλε-εκπαίδευση.

Κρίση υγειονομική, κρίση κοινωνική: Άνεργες, άνεργοι, επισφαλείς, άστεγοι, κινδυνεύουν να πληρώσουν πολύ βαριά. Βέβαια, έχει αναγγελθεί η αναστολή του μέτρου “ασφάλισης ανεργίας” από το 1 απρ. έως 1σεπτ. και η αναστολή των κανόνων της πιο αποτελεσματικής αναζήτησης εργασίας εναντίον των ανέργων, γυναικών και ανδρών, και η διατήρηση των δικαιωμάτων γι’ αυτούς και αυτές που είναι στο τέλος της επιδότησης.

Ωστόσο, δύο εκατομμύρια άνθρωποι σε μεγάλη επισφάλεια τρέφονται από την τράπεζα τροφίμων, όμως οι περιορισμοί οδήγησαν στο κλείσιμο των εστιατορίων αλληλεγγύης και στον εγκλεισμό των εθελοντριών και εθελοντών που διένειμαν τρόφιμα. Η χειμωνιάτικη διακοπή παρατάθηκε για δύο μήνες, ως τις 31 Μαίου, για να μην βρεθούν τα περιθωριοποιημένα και επισφαλή άτομα σε δραματικές υγειονομικές συνθήκες, αλλά ακόμα δεν πάρθηκε κανένα μέτρο για τη στέγαση αυτών που ζουν στο δρόμο.

Οι επιτάξεις ξενοδοχειακών δωματίων έχουν ξεκινήσει αλλά είναι μια σταγόνα στον ωκεανό για να δώσουν στέγη στους 200.000 ανθρώπους που ζουν στο δρόμο σε όλη την επικράτεια, και το ένα τέταρτο αυτών είναι ανήλικοι.

Οι κοινωνικοί λειτουργοί, χωρίς μάσκα, χωρίς γάντια και αντισηπτικό πρέπει να τους ενημερώνουν για τους περιορισμούς στο μέτρο του δυνατού, όπως και για τα σημεία που διατίθενται στους ευπαθείς νερό για να πλένουν τα χέρια τους.

Υγειονομική κρίση και συζυγική βία, ενδοοικογενειακή βία, αντισύλληψη, εκτρώσεις κλπ.

Ο εγκλεισμός, όπως λένε οι οργανώσεις βοήθειας προς τα θύματα της βίας, αποτελεί εύφορο έδαφος για την ενδοοικογενειακή βία και τη βία κατά των παιδιών.
Περιορισμός σε μικρούς χώρους, άγχος, φόβος για καταγγελία, αμφιβολία για τη δυνατότητα παρέμβασης των οργάνων της τάξης, εγείρουν έντονα την ανησυχία για τα θύματα της βίας. Όσον αφορά για την πρόσβαση στις εκτρώσεις, ορισμένα νοσοκομεία και κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τις εργασίες τους σ’ αυτό τον τομέα γιατί η φροντίδα όσων πάσχουν από covid-19 έχει προτεραιότητα. Τα τμήματα για χειρουργικές επεμβάσεις εκτρώσεων έκλεισαν. Το προσωπικό τους δεν έχει προστατευτικά υλικά.

ΔΕΝ εγκαταλείπουμε, αρνούμαστε να πληρώσουμε γι’ αυτή την κρίση.

Κρίση υγείας, κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, κρίση όλου του συστήματος και του νεοφιλελεύθερου μοντέλου του. Κάποιοι μας επιβάλλουν τις αποφάσεις τους, έχουν τα μέσα προστασίας, γεμίζουν τις τσέπες τους, απαλλάσσονται από εισφορές, ενώ άλλοι και άλλες κρατούν όρθια τη χώρα και πληρώνουν τα σπασμένα με κίνδυνο της ζωής τους. Οι γυναίκες, οι εργαζόμενες, οι πιο επισφαλείς είναι ανάμεσά τους.

Δεν εγκαταλείπουμε, οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης είναι πολλές, η αλληλοβοήθεια είναι ζωντανή, οι αγώνες οργανώνονται, τα μέσα προστασίας, η πρόληψη δεν γίνεται από το κράτος και τους εργοδότες, η επιθυμία να βάλουμε τον Μακρόν, την κυβέρνησή του και τους εργοδότες προ των ευθυνών τους, δυναμώνει.

Διατηρούμε τον κοινωνικό μαχητικό δεσμό που μας βοηθά να ακουστούμε, κινητοποιούμαστε και προετοιμαζόμαστε να βγούμε στους δρόμους μόλις η κατάσταση το επιτρέψει.

Η Εθνική Επιτροπή
21 Μαρτίου 2020
www.femmes-egalite.org .