Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Ολοκληρώθηκε σήμερα 14 Μαίου η δίκη σε πρώτο βαθμό για το βιασμό και φόνο της Ελένης Τοπαλούδη, στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο, μετά από πάνω από 10 συνεδριάσεις, με τις τελευταίες να κρατούν πολύ πέραν του ωραρίου, έως 6 ή 7 το απόγευμα. Η τραγωδία, ή μάλλον η απήχησή της, ήταν παρούσα σε όλες τις στιγμές, σε όλα τα λόγια, και πάνω απ’ όλα στα μάτια, στις λέξεις ή τις σιωπές της Κούλας Αμουρτίδου, μητέρας της Ελένης Τοπαλούδη, και του πατέρα Γιάννη Τοπαλούδη.
Αποκαλυπτικά και συγκαλυπτικά όσα ακούστηκαν στην αίθουσα κατά τις δύο τελευταίες συνεδριάσεις. Χθες η εισαγγελέας Αριστοτελία Δόγκα, στην πολύωρη αγόρευσή της παρουσίασε με λεπτομέρεια όλα τα στοιχεία της δικογραφίας, τις προανακριτικές και ανακριτικές καταθέσεις, τις αντιφάσεις, τα ευρήματα των κρατικών υπηρεσιών ενώ φυσικά και αξιολόγησε τις απολογίες των δύο κατηγορουμένων.
Ακολούθησαν χθες και σήμερα οι αγορεύσεις των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής και ακολούθησαν οι αγορεύσεις των δικηγόρων των κατηγορουμένων.
Ποιος έκανε το βιασμό και το φόνο;
Βιασμός δεν υπήρξε, όπως μάθαμε. Οι δύο κατηγορούμενοι στις απολογίες τους είπαν ότι η συνεύρεση έγινε συναινετικά, ενώ την κακοποίηση και τον βαρύ τραυματισμό της Ελένης πριν βρεθεί στη θάλασσα, την έκανε “ο άλλος”. Έλεγαν παρόμοια ιστορία, μόνο που πρωταγωνιστής στο κακούργημα ήταν “ο άλλος”.
Και ποια ήταν η αιτία της βαριάς και πολύωρης κακοποίησης; Ότι η Ελένη, μετά το “συναινετικό σεξ”, είπε για τον έναν “άντε τελείωνε”, ενώ για τον άλλον ότι ο “άλλος” ήταν καλύτερος στο σεξ. Και τι έκανε ο “άλλος” που δεν κακοποιούσε; Καθόταν στο πλάι, φοβισμένος για την ίδια του τη ζωή, και δεν επενέβαινε. Μάλιστα έκλαιγε.
Ποιος από τους δύο την μετέφερε με το φορτηγάκι και την πέταξε στην απόκρημνη παραλία; Μπήκαν και οι τρεις στο φορτηγάκι, οδηγούσε ο Ροδίτης Μανόλης στο σπίτι του οποίου έγινε ο σχεδόν φόνος, έχοντας τοποθετήσει την Ελένη τυλιγμένη σε ένα σεντόνι στη θέση του συνοδηγού, και με τον Αλέξανδρο στο πίσω μέρος. Ακόμα και τότε η Ελένη μπόρεσε να τους πει “πηγαίντε με στο Νοσοκομείο”, και “ο πατέρας μου θα σας βρει”. Όταν έφτασαν στην απόκρημνη πλαγιά που μόνον ο Ροδίτης Μανόλης γνώριζε, ποιος την έβγαλε από το φορτηγάκι και την πέταξε στα βραχια; Μήπως και οι δύο; Όχι.
Την έβγαλε “ο άλλος” την πέταξε μόνος του, γυναίκα 1.80 ύψος και 80 κιλά βάρος, καταφέρνοντας να φθάσει στην παραλία για να την πάρουν τα κύματα, όπως πίστευαν. Αλλά τα κύματα δεν την πήραν. Γιατί είχε νοτιά. Και αντί να την πάρουν και να την πάνε στην Τουρκία ή στην Αίγυπτο και να χαθεί το νεκρό σώμα, την ξέβρασαν στην ακτή, όπου ένας ψαράς την είδε κάποια στιγμή και ειδοποίησε το λιμενικό που ανέλαβε την ανάσυρσή της και όλες τις αρχικές έρευνες.
Ναι, και οι δύο παραδέχθηκαν ότι υπήρξε συνέργεια. Η συνέργεια ήταν στον καθαρισμό του σπιτιού και του αυτοκινήτου από τα αίματα, όταν γύρισαν στο σπίτι του βασανισμού και του σχεδόν φόνου. Σχεδόν λέγοντας, επειδή η Ελένη πετάχτηκε ημιθανής, δεν είχε πεθάνει ακόμα, κάτι που αποδείχθηκε από το γεγονός ότι είχε νερό στα πνευμόνια της, και για να έχει νερό σημαίνει ότι ζούσε όταν πετάχτηκε ημιθανής, ημιζώντανη, και αυτά τα πνευμόνια “ήπιαν” το νερό της θάλασσας.
Ναι, αυτή ήταν η συμμετοχή του πελάτη μου, σεβαστό δικαστήριο, ότι συνέργησε στον καθαρισμό του χώρου. Από τους δικηγόρους του μεν, και από τους δικηγόρους του δε.
Φυσικά όλοι οι δικηγόροι της υπεράσπισης ισχυρίστηκαν ότι η υπερασπιστική γραμμή ήταν του πελάτη, ότι δεν “καθοδήγησαν” τον πελάτη. Αυτό το γράφουμε επειδή έγινε μεγάλη παρέμβαση από τον πρόεδρο των δικηγορικών συλλόγων της χώρας, σήμερα, για να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του δικηγορικού λειτουργήματος, η οποία στα πρόσωπά τους αμφισβητήθηκε από τη δήλωση της Εισαγγελέα ότι συσκότιζαν την αλήθεια εις όφελος των πελατών τους. Φυσικά αυτό είναι ένα δικονομικό θέμα, στο οποίο δεν έχουμε άποψη, και πολύ περισσότερο κανείς και καμιά, πιστεύουμε, έχει αποδείξεις.
Μεγάλη συζήτηση έγινε σε όλη τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας αλλά και κατά τις αγορεύσεις, για το αν η Ελένη ήξερε πού πήγαινε, για να συνευρεθεί και με τους δύο, ή την παρέσυραν και την εξαπάτησαν για να πάει εκεί που ήταν πάνω από 50 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Ρόδου.
Την αλήθεια όλη μπορούμε να την συνάγουμε, δεν την ξέρουμε, γιατί η Ελένη δεν ήταν παρούσα για να μας την πει.
Ξέρουμε όμως ότι βγήκε με τον Αλέξανδρο, αυτόν που ήταν αλβανικής καταγωγής (αυτό το αναφέρουμε γιατί ακούστηκε πολύ), μετά τις 11 το βράδυ της 27ης Νοεμβρίου 2018. Βγήκε για ένα σουβλάκι, και μάλιστα είχε το πλυντήριο σε λειτουργία. Βγήκε για λίγο. Αν ήθελε συναινετικό σεξ και με τους δύο γιατί δεν τους καλούσε στο σπίτι της που ήταν στην πόλη; Γιατί να δεχθεί μετά τις 11 το βράδυ να πάει 50 χιλιόμετρα μακριά, μέσα στη νύχτα του χειμώνα και της ερημιάς, όταν μπορούσε να κάνει το “κέφι της” πολύ πιο εύκολα; Και γιατί να στείλει μήνυμα στις 1.06 το πρωί στη φίλη της Αριάδνη, που ήταν ουσιώδης μάρτυρας, γράφοντάς της “πάρε με σε μια ώρα να τα πούμε”; Δεν ήταν αυτό ένα μήνυμα ΣΟΣ; Η Αριάδνη όμως είχε ήδη κοιμηθεί, μετά τη συνομιλία τους μέχρι τις 11 το ίδιο βράδυ, και βρήκε το μήνυμα το πρωί όταν ξύπνησε. Αλλά τότε η Ελένη δεν απαντούσε.
Από το σπίτι της την πήρε ο Αλέξανδρος, με τον οποίο είχαν γνωριστεί δυο-τρεις μέρες νωρίτερα, τυχαία. Πώς μπήκε στο φορτηγάκι του Ροδίτη Μανόλη, το οποίο ο Αλέξανδρος εκείνο το βράδυ είχε και οδηγούσε, ένα φορτηγάκι δυσκίνητο γιατί ήταν για το ξυλουργείο του πατέρα του, για να πάνε μέσα στη νύχτα στην άλλη άκρη; Μπήκε με τη θέλησή της, ή την εξαπάτησαν; Και μέσα στην καρότσα του φορτηγάκου ήταν κρυμμένος ο Μανόλης; Ή μήπως ο Μανόλης τους περίμενε στο σπίτι στα 50 χιλιόμετρα απόσταση; Δεν το ξέρουμε.
Πολλά ακούστηκαν στην αίθουσα για τα ψυχολογικά προβλήματα του καθενός από τους δύο, πιστοποιητικά παρουσιάστηκαν, κάποια των οποίων η νομιμότητα αμφισβητήθηκε. Ακούστηκε ότι ο ένας, ο Ροδίτης, ήταν επιθετικός και είχε σαδιστικές τάσεις, ενώ ο άλλος, ο Αλέξανδρος, ήταν φοβισμένος, δειλός, χωρίς αυτοεκτίμηση. Άρα, η φιλία τους που διαρκούσε εδώ και ένα χρόνο, είχε ένα είδος συμπληρωματικότητας. Μαζί βέβαια, είχαν κάνει διάφορες περιπέτειες, με ερωτικά στοιχεία, και μάλιστα ο ένας κατηγορείται για βιασμό ανάπηρης κοπέλας, μαζί με έναν τρίτο, τις ημέρες που μεσολάβησαν μεταξύ του φόνου της Ελένης και της σύλληψης, και η δίκη αναβλήθηκε λόγω της εξέλιξης της δίκης για την Τοπαλούδη.
Τι ήταν αυτή η υπόθεση; Ένα αποτρόπαιο κακούργημα. Δυστυχώς ελάχιστα ακούστηκαν στη διάρκεια αυτής της δίκης για το θέμα της γυναικοκτονίας.
Γιατί δολοφονήθηκε η Ελένη; Γιατί αντιστάθηκε στο βιασμό της, είτε από την αρχή, που είναι το πιθανότερο σύμφωνα με όσα ακούσαμε, είτε από ένα σημείο και μετά. Γιατί πάλεψε, και γιατί αυτό δεν είναι ανεκτό.
Την σκότωσαν επειδή ήταν γυναίκα, ήταν η πιο καθαρή μορφή της γυναικοκτονίας λόγω μισογυνισμού. Τα λόγια των κατηγορουμένων, όσο κι αν είναι λόγια σκοπιμότητας, έχουν ένα βαρύ ιδεολογικό φορτίο.
Ο άλλος τη σκότωσε επειδή είπε ότι δεν ήταν τόσο καλός όσο εγώ.
Ο άλλος τη σκότωσε, επειδή είπε ότι ο άλλος ήταν καλύτερος.
Ποια τολμάει να πει ότι εγώ δεν είμαι ο καλύτερος;
Και ναι μεν ο άλλος τη σκότωσε, ή την τραυμάτισε θανάσιμα, αλλά εγώ καθόμουν στο πλάι και δεν μπορούσα να αντιδράσω.
Μια κουβέντα είπε η εισαγγελέας για το θέμα φόνος γυναίκας. Είπε ότι δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν το 2020 να υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τη γυναίκα αντικείμενο προς χρήσιν. Και μια άλλη ακόμα, όταν η αδελφή του Αλέξανδρου είπε ότι αφού είχαν κάνει έρωτα (όπως πίστευε) πώς μπορούμε να λέμε ότι μετά την βίασε; Και η εισαγγελέας είπε και ξαναείπε ότι υπάρχει ο βιασμός ακόμα και μέσα στο γάμο, άρα το επιχείρημα είναι ακατάλληλο, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από μια γυναίκα. Καλά κι ωστόσο. Μέχρι εκεί όμως.
Το αίτημα του φεμινιστικού κινήματος για αναγνώριση της γυναικοκτονίας ως ιδιώνυμου αδικήματος δεν φάνηκε σ’ αυτή την τόσο εμβληματική στην τραγικότητά της περίπτωση, και πολύ φοβόμαστε ότι θα πρέπει να περιμένει ακόμα. Δυστυχώς. Τι άλλο περιμένουν οι δικαστές, οι δικηγόροι και η πλειοψηφία της κοινωνίας για να ΔΟΥΝ ότι υπάρχει αυτού του είδους το έγκλημα;
Αν η υπόθεση Τοπαλούδη δεν τους έδωσε την φώτιση, τι θα τους την δώσει; Φυσικά, θα επανέλουμε στο θέμα με πολλούς τρόπους, γιατί δυστυχώς θα είναι για πολύν καιρό μπροστά μας.
Το μόνο που περιμένουμε αύριο το πρωί, όπου θα γίνει η διάσκεψη των δικαστών και των ενόρκων, είναι να λάβουν την απόφαση να τιμωρήσουν αυστηρά τους δύο δράστες αυτής της αποκρουστικής γυναικοκτονίας. Και επίσης περιμένουμε την παρουσία όσων γυναικών αλλά και αλληλέγγυων ανδρών μπορούν, στο δικαστήριο, στις 12 το μεσημέρι, όταν θα εκφωνηθεί η απόφαση. Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, στην Αίθουσα τελετών.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Ακούγονται τελευταία διάφορες φωνές για θανατική ποινή και για χημικό ευνουχισμό παιδεραστών. Θέλω, και ως μέλος του φεμινιστικού κινήματος θέλουμε, να αντισταθούμε σε τέτοιες προτάσεις, που μας γυρίζουν πίσω, μας πάνε ίσως σε άλλες εποχές, στις εποχές που η απόδοση της δικαιοσύνης γινόταν με την βεντέτα. Που δυστυχώς εν μέρει κρατεί σε πολλές περιοχές του πλανήτη, μηδέ περιοχών της Ελλάδας εξαιρουμένων.
Τα τέρατα τα γεννά μια ιδεολογία και μια κοινωνική κατάσταση, τα τέρατα είναι οι ακραίες εκδοχές της ιδεολογίας αυτής, στην προκειμένη περίπτωση του μισογυνισμού.
Εμείς θέλουμε να βρίσκουμε τις κοινωνικές αιτίες της κάθε τερατώδους συμπεριφοράς, να δουλεύουμε για την εξάλειψή τους.
Είναι εύκολο να καταγγέλλουμε κάποιους ως τέρατα, που αξίζουν εξόντωσης, και να γυρίζουμε στην ασφάλεια των “καλών ανθρώπων”.
Πάντως και σ’ αυτή τη δίκη ακούστηκαν πολλά, τα οποία έδειξαν πώς διαπαιδαγωγήθηκαν τέτοιες προσωπικότητες που κατέληξαν σε αποκρουστικά μισογύνικα εγκλήματα.
Η φωτό είναι το πανό μας έξω από το δικαστήριο, με την τιμητική συμμετοχή των τραγικών γονιών της Ελένης.