Μια αθέατη βλάβη και η ποινική ή μη αντιμετώπισή της
Γράφει η Ελίνα Νεράντζη
Δικηγόρος, Απόφοιτος ΠΜΣ Ποινικού Δικαίου – Ποινικής Δικονομίας
Αλιεύει η Στέλλα Σάμου
Παρουσιάζουμε εδώ τον πρόλογο της σημαντικής και χρήσιμης αυτής μελέτης, και έχουμε στο τέλος σύνδεσμο για το σύνολο.
Στις 3 Αυγούστου του 2018 η Γαλλία ψήφισε νόμο κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης των γυναικών στο δρόμο (φαινόμενο γνωστό ως «catcalling») με προβλεπόμενη ποινή προστίμου από 90 μέχρι 750 ευρώ[1]. Ο νόμος αυτός έχει ήδη τύχει εφαρμογής[2] και ήδη περισσότερα από 700 τέτοια πρόστιμα έχουν επιβληθεί στη Γαλλία στον ένα χρόνο εφαρμογής του νόμου[3]. Παράλληλα, και άλλα κράτη, πέραν της Γαλλίας, έχουν προχωρήσει σταδιακά στη νομική αντιμετώπιση του συγκεκριμένου φαινομένου π.χ. το Βέλγιο[4] ήδη από το 2014, η Πορτογαλία,[5] η Αργεντινή,[6] η Νέα Ζηλανδία[7] και ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ έχουν θεσπίσει νόμους για το catcalling[8]. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, και ενώ οι μαρτυρίες των γυναικών στους οικείους διαδικτυακούς τόπους[9] για την επίδραση που έχει πάνω τους η εν λόγω δημόσια παρενόχληση ολοένα και πληθαίνουν, η συζήτηση στρέφεται στο Δίκαιο και στο κατά πόσο μπορεί ή πρέπει να ασχοληθεί με αυτή την πρακτική που μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να συζητείται αλλά φαίνεται να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας κάθε γυναίκας. Ο στόχος της παρούσας παρουσίασης είναι τριπλός: α) Να αποσαφηνίσει τα εννοιολογικά γνωρίσματα της σεξουαλικής παρενόχλησης στο δρόμο (street sexual harassment), β) να ταξινομήσει τα ποικίλα επιχειρήματα που έχει κατά καιρούς υποστηρίξει η φεμινιστική νομική θεωρία που τάσσεται υπέρ της ποινικοποίησης του catcalling και γ) να εξετάσει το κατά πόσον το συγκεκριμένο φαινόμενο μπορεί να ενταχθεί σε υπάρχουσες νομικές έννοιες ή, αντιθέτως, αν χρειάζεται και η Ελλάδα να προχωρήσει σε μία αυτοτελή ποινική διάταξη αντίστοιχη με εκείνη της Γαλλίας. Το σύνολο της μελέτης:
Νοέμβριος 2019