Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Πλήθος κόσμου συμμετείχε στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Λούκα Μια Γυναίκα απολογείται χθες, σε μια ζεστή, παρά την ψύχρα, βραδιά με δια ζώσης συνάντηση των ανθρώπων. Όλες δηλώσαμε την χαρά μας για το αυτονόητο, ότι συναντιόμαστε επιτέλους σε μια εκδήλωση, μετά από τόσους μήνες καραντίνας.
Οι ομιλήτριες, όπως φαίνονται στην αφίσα, παρουσίασαν με διάφορους τρόπους το θέμα της βίας κατά των γυναικών που ήταν και το κεντρικό του βιβλίου, στο χώρο της τέχνης, της ποίησης, της λογοτεχνίας, της ψυχολογίας, ενώ η Ντίνα Κούκου διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο, σπαρακτικά τα διάβασε, σπαρακτικά είναι.
Από πλευράς του Μωβ κλήθηκα να είμαι ομιλήτρια, αντικαθιστώντας την Ιωάννα Στεντούμη, την πολύ δυνατή δικηγόρο της “γυναίκας που απολογείται”, γιατί δυστυχώς είχε σοβαρό θέμα υγείας.
Ναι, μετά από 5 σχεδόν χρόνια η Π. είναι ακόμα φυλακή, ενώ η ποινή της στο Εφετείο είναι 10 χρόνια, οπότε με τους υπάρχοντες νόμους για την απόλυση με όρο θα έπρεπε να έχει βγει. Δυστυχώς, είναι πολλά τα πειθαρχικά που έχουν καθυστερήσει την αποφυλάκισή της, έχει αυτοτραυματισμούς που ενημέρωσα όσες και όσους δεν γνωρίζουν ότι είναι “πειθαρχικό αδίκημα”, όπως κι εγώ έμαθα. Πολύ σημαντικότερο, έχει βαρύ πειθαρχικό για τη συμμετοχή της στην εξέγερση που έκαναν οι γυναίκες για το θάνατο της 38χρονης Ντενίρογλου, στις 9/4/20, διαμαρτυρόμενες γιατί δεν μετέφεραν την γυναίκα στο νοσοκομείο όπως ζητούσε, αλλά της έδωσαν ένα ντεπόν με αποτέλεσμα να πεθάνει και να την βγάλουν έξω με ένα σεντόνι. Αυτό το τελευταίο έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής.
Η Π. μιλούσε μέσα από τα αποσπάσματα που διαβάστηκαν, δοσμένα με λογοτεχνική άδεια, τα οποία και έδιναν μια σαφή εικόνα της νεαρής, θύματος ενδοοικογενειακής βίας, άστεγης, πάμφτωχης νεαρής κοπέλας, που σκότωσε τον Ιούνιο του 2016 μόνο για να προστατευτεί η ίδια και να προστατεύσει την 16χρονη φίλη με την οποία ξενυχτούσαν παρέα στο κέντρο της επαρχιακής πόλης. Δεν ήθελα να σκοτώσω, είπε και επανέλαβε στα δύο δικαστήριά της, να προστατευθώ ήθελα.
Για την Π. σχηματίστηκαν ομάδες αλληλεγγύης με πρωτοβουλία του Μωβ, από το 2016, αλλά με μεγάλη ανταπόκριση, από όλη την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να έχει την κατάλληλη νομική στήριξη, μαζικότατη κοινωνική στήριξη κατά τα δικαστήριά της, αλλά και υποστήριξη με αρθρογραφία και εκδηλώσεις σε πολλά μέρη.
Επίσης, συστηματικά στηρίξαμε τη νέα γυναίκα με επισκέψεις στις φυλακές για την πλαισίωσή της, καλύπτοντας κάθε άλλη ανάγκη της κατά την μακρά και απελπιστική 5ετία του εγκλεισμού της.
Τι ζητάμε; Η αυτοάμυνα σε περιπτώσεις έμφυλης βίας να μην τιμωρείται, και να τροποποιηθεί ο υπάρχων νόμος για την αυτοάμυνα. Καμία κυβέρνηση δεν έχει δεχθεί τέτοιο αίτημα.
Γιατί παραπέμφθηκε σε δίκη; Για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Τέτοιο υπερθετικό ταξικό και πατριαρχικό μίσος προς μια γυναίκα που σκότωσε σε αυτοάμυνα, πρέπει να διδάσκεται στις σχολές της Νομικής ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε την αυτοάμυνα, αλλά παραδέχθηκε την “ανάρμοστη συμπεριφορά του θύματος”, με αποτέλεσμα η ποινή να πέσει στα 10 χρόνια, που είναι πολλά βέβαια, και τελείως άδικα.
Τώρα αναμένουμε να βγει, και να την στηρίξουμε στην επόμενη μέρα της.
Είχε πάντως τη χαρά να διαβάσει το βιβλίο που της έστειλε στη φυλακή η συγγραφέας, και έχει κατασυγκινηθεί και γι’ αυτή την εκδήλωση κατανόησης και αλληλεγγύης.
Η συγγραφέας, μέσα από την συγκεκριμένη υπόθεση, όπως είπε, βρήκε την ευκαιρία και τη δύναμη να καταγγείλει την πατριαρχία και τη βία κατά των γυναικών σε πολλές εκφάνσεις τους, και να μιλήσει ακόμα και προσωπικά για εμπειρίες δικές της και της κάθε γυναίκας. Είναι, όπως είπε, η πρώτη λογοτεχνική της απόπειρα.