«Είμαστε το Ιράν της Ευρώπης – “Εγώ ο αφέντης κάνω ό,τι θέλω, η γυναίκα είναι δικιά μου κι αν φύγει θα μπει στο χώμα»

Αλιεύει η Αλεξία Τσούνη

Ο σκηνοθέτης που επί χρόνια με τη δουλειά του εστιάζει σε περιστατικά ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, σε συνέντευξη που παραχώρησε, δήλωσε πως γυναικοκτονίες πάντα γίνονταν και υπογράμμισε πως «και τώρα αυτός που σκοτώνει και λέει “τη σκότωσα γιατί ήμουν ερωτευμένος και δεν μπορούσα μακριά της” ,είναι βλακείες». Ο ίδιος τόνισε ακόμα: «Δεν είμαστε κοινωνία. Είμαστε “εγώ κι η οικογένειά μου να είμαστε καλά κι όλοι οι άλλοι να πάνε να…”. Και το “εμείς” στο θέμα μας είναι “εγώ ο αφέντης να έχω τα πράγματα υπό έλεγχο – η γυναίκα μου είναι γυναίκα μου και είναι δικιά μου και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει γιατί αν φύγει θα μπει στο χώμα”. Είμαστε τριτοκοσμικοί και στην Τουρκία έχει πολλούς σαν εμάς, είμαστε το Ιράν της Ευρώπης».

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν έχει αλλάξει κάτι στο προφίλ των γυναικοκτόνων με το πέρασμα του χρόνου ο Π. Κοκκινόπουλος απάντησε: «Δεν πιστεύω ότι γίνονται πιο συχνά γυναικοκτονίες απ’ ότι παλιότερα. Απλά τώρα το μαθαίνουμε πιο γρήγορα. Το μαθαίνουμε αμέσως γιατί οι γυναίκες έχουν μάθει να αντιδρούν, να επαναστατούν, να προσπαθήσουν να ανακτήσουν το “εγώ” τους, να είναι αυτόνομες υπάρξεις κι όχι κτήματα κάποιου ανθρώπου. Οι γυναικοκτονίες κι η ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα υπήρχαν πάντα»

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης έχει μελετήσει ιστορίες από το 1920 κι έπειτα και διαπίστωσε ότι στην Ελλάδα συμβαίνουν κατά κόρον, «γιατί στην Ελλάδα είμαστε γιδοβοσκοί, δεν είμαστε κοινωνία, είμαστε φυλή. Οι άνθρωποι ζούσαν στα χωριά, σ’ ένα δωμάτιο όλοι. Όλοι έκαναν ό,τι έκαναν με τους άλλους κι ο άρχοντας πατέρας-αφέντης ήταν ο κτηματίας. Όπως είχε τα ζώα του είχε και τα παιδιά του και τη γυναίκα του. Ήταν κτήματά του, δεν υπήρχε κανένας έρωτας. Και τώρα αυτός που σκοτώνει και λέει “τη σκότωσα γιατί ήμουν ερωτευμένος και δεν μπορούσα μακριά της” ,είναι βλακείες. Δεν υπάρχει έρωτας, υπάρχει κτήση».

Ο ίδιος αναφέρθηκε εκτενώς και στην πατριαρχική κοινωνία που ζούμε. «Δεν είμαστε κοινωνία, είναι φυλή. Είμαστε “εγώ κι η οικογένειά μου να είμαστε καλά κι όλοι οι άλλοι να πάνε να…”. Δεν περάσαμε Διαφωτισμό, το “Liberté, Égalité, Fraternité (Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη)” δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Κρατάμε το σπίτι μας καθαρό και πετάμε τα σκουπίδια μας από το παράθυρο, γιατί δεν μας ενδιαφέρει τί θα γίνει στον δρόμο. Μας ενδιαφέρει εμείς να είμαστε καλά. Και το “εμείς” πηγαίνοντας στο θέμα μας είναι “εγώ ο αφέντης να έχω τα πράγματα υπό έλεγχο. Το παιδί μου θα είναι η συνέχειά μου, η κόρη μου θα είναι η συνέχειά μου και επειδή θα είναι και παιδί μου το κάνω κι ό,τι θέλω – ό,τι πάει να πει αυτό που λέω -, η γυναίκα μου είναι γυναίκα μου και είναι δικιά μου και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει γιατί αν φύγει θα μπει στο χώμα. Τελείωσε! Είναι δικιά μου” . Δεν υπάρχει έρωτας, είναι μόνο κτήση. Ο έρωτας είναι κάτι άλλο για μένα. Είμαστε τριτοκοσμικοί και στην Τουρκία έχει πολλούς σαν εμάς, είμαστε το Ιράν της Ευρώπης ως γνωστόν αλλά ας μην πάμε σ’ αυτό το κομμάτι».

Πηγή : https://thepressproject.gr/eimaste-to-iran-tis-evropis-ego-o-afentis-kano-oti-thelo-i-gynaika-einai-dikia-mou-ki-an-fygei-tha-bei-sto-choma/